Mijn eerste dagen in Bolivia :)

Geplaatst op 11 april 2018 om 04:26 uur

---

---

Vrijdag 6 april 
Om 6:30 Boliviaanse tijd ben ik aangekomen in Santa Cruz de la Sierra! Het was een lange reis van Amsterdam naar Bolivia, zo’n 23 uur vanaf Doezum! Had ook nog een tussenstop in Madrid waar ik van vliegtuig moest wisselen. Dat was even spannend, want na een uur vertraging op Schiphol kwam ik net op tijd aan in Madrid voor de boarding. Eenmaal aangekomen in Madrid faalde het vliegveldpersoneel ook nog in het bevestigen van de ‘loopbrug’ (hoe noem je zo’n ding van het vliegtuig naar de terminal? :p). Daarom werden alle passagiers met een bus terug naar de hoofdingang van het vliegveld vervoerd. Ik was al laat voor de boarding en moest toen ook nog 18 minuten naar mijn gate lopen.. maar het is goed gekomen!

Onderweg heb ik overigens ook leuke mensen ontmoet! Tijdens de eerste vlucht, van Amsterdam naar Madrid, zat ik naast een Spaanse Nederlander uit Amsterdam / Almere. Hij hielp mij in het Spaans een pasta te bestellen, maar later bleek dat de steward gewoon Nederlands sprak (oeps). Op het vliegveld van Madrid ben ik met een Braziliaanse naar onze gates gelopen. Leuke meid; ze was drie weken in Amsterdam geweest voor een cursus vertelde ze. Eenmaal bij de gate aangekomen raakte ik aan de praat met een jonge Nederlandse vrouw, Katrien. Zij vertelde dat ze 3 weken in haar eentje gaat backpacken door Bolivia en dan zou ze net op tijd weer terug zijn voor haar nieuwe baan in Delft. Ze sprak erg goed Spaans; in Spanje heeft taalcursussen gevolgd als voorbereiding op een half jaar studeren in Costa Rica (!). Vanaf het vliegveld van Santa Cruz de la Sierra hebben wij een taxi gedeeld (voelde veiliger) en we zijn keurig bij onze hostels afgezet.

Mijn hostel – La Jara – was trouwens super fijn! Het personeel was erg behulpzaam. Ik sliep als enige in een dorm (slaapzaal) met 6 bedden, rond deze tijd van het jaar zijn er minder backpackers actief. Vond ik geen probleem, had ik lekker een grote kamer voor mij alleen :). Ben ondanks de hitte (+/- 33 graden) toch nog even Santa Cruz in geweest. Na 2 blokken lopen twijfelde ik even of ik dat wel moest doen, want er werd continu naar mij getoeterd. Behalve enkele mennonieten (een groep blanke ‘Amish achtige’ boeren in onder andere Bolivia) was ik de enige ‘gringo’. Maar ik wilde erg graag naar het centrum, naar Plaza 24 de Septiembre, dus ik besloot door te lopen.

Ik kwam een kerk tegen en ben deze ingegaan, Iglesia San Fransisco, waar een jongen mij in het Spaans aan sprak. Ik verstond er niets van, maar ik denk dat hij geld wilde. Of iets stelen? Zijn ogen stonden raar in zijn hoofd en hij bleef in de kerk op mij wachten. Daarom ben ik in de kerk gebleven totdat hij weg ging; had ik ook mooi even de tijd om in mijn reisgids te lezen ;). Mijn tactiek heeft gewerkt: heb de jongen niet meer gezien. De Plaza 24 de Septiembre is overigens een erg mooi plein, maar de weg er naartoe was wel een beetje pauper. Maar goed, ik ben natuurlijk in Bolivia dus dat hoort er bij. Als Till mij komt opzoeken kunnen we samen de mooiste plekken van Santa Cruz gaan ontdekken.

Zaterdag 7 april 
De volgende ochtend ben ik om 5:45 opgestaan, want om 6:45 zou er een taxi komen die mij weer naar het vliegveld van Santa Cruz zou brengen (‘Viru Viru’). Ik zou namelijk afreizen naar Cochabamba, naar mijn gastgezin. De dag ervoor had ik een taxi besteld en heb nog eens dubbel gecheckt bij een andere medewerker van het hostel of de taxi geregeld was. Dat zou wel goed komen zei de medewerker, maar helaas kwam er geen taxi :p De man die die ochtend bij de receptie zat was hier pissig om en heeft meteen een taxi chauffeur (een kennis van hem) gebeld. Ik was gelukkig ruim op tijd op het vliegveld, want ik moest anderhalf uur wachten wegens een vertraging. Gelukkig maakte de aankomst in Cochabamba alles goed!

Om 11:20 Boliviaanse arriveerde ik in Cochabamba. Aldaar werd ik hartelijk ontvangen door Miranda van Beyond South America, een medewerker van het (kleinschalige) bemiddelingsbureau die mij heeft geholpen met het vinden van vrijwilligerswerk. Een taxi bracht ons naar mijn gastgezin. Miranda heeft  in hetzelfde gastgezin als ik gewoond, dus ze kent het gezin erg goed. Onderweg vertelde Miranda veel over Cochabamba en bij het gastgezin heeft ze ook nog veel dingen uitgelegd. Ik kreeg een cheap prepaid telefoontje met een Boliviaanse simkaart en een kaart van de stad, waarop ze heeft aangegeven waar ik de eerste weken wel en beter niet mag komen. Voornamelijk de armere wijken en toeristische trekpleisters moet ik nog even vermijden.

Het gastgezin heeft mij ontzettend lief verwelkomt. Op mijn nachtkastje vond ik een bos bloemen en een ballon met ‘Welcome home’, met daarnaast de handgeschreven tekst ‘Bienvenida a tu nuevo casita Mariska!’. Ik heb met iedereen al even gesproken, met Tania (moeder), Alvaro senior (vader), Alvaro (oudste zoon, is 32) en Pablo (jongste zoon). Met de zonen heb ik heel lang gekletst. We hebben het gehad over de Boliviaanse politiek, en de invloed van de huidige president, Evo Morales, op Bolivia. Mijn gastgezin staat niet erg achter deze man, maar vele anderen zijn lovend over hem.
De regering is erg corrupt en er wonen veel armen. Daklozen sterven op straat en er is niemand die naar ze om kijkt: ze worden even slecht behandeld als de zwerfhonden hier. Ik ben benieuwd wat ik nog allemaal ga tegen komen.. in elk geval kan mijn gastgezin mij veel vertellen! Wat ik trouwens erg leuk vind, is dat het gezin ook twee honden (Nico en Paco) en een kat (moeilijke naam) heeft!    

Zondag 8 april 
Sjonge wat was ik moet gisteren! Moe van de lange reis, de spanning en adrenaline, mijn jetlag, maar ook zeker door de ligging van Cochabamba. Op een hoogte van 2548 meter moet mijn lichaam extra haar best doen om voldoende zuurstof te krijgen. Het schijnt een paar weken te duren totdat mijn lichaam voldoende rode bloedcellen heeft aangemaakt, waardoor mijn lichaam voldoende zuurstof krijgt en ik weer 'normaal' kan functioneren. Ik merk dat als ik 's morgens een activiteit heb, ik 's middags alweer moe ben. Ik zal geduld moeten hebben ;).

Vanmorgen hebben Tania en Alvaro senior mij meegenomen naar de Mercado IC Norte, een enorme supermarkt. Ze hebben mij rondgeleid en geholpen met de eerste keer boodschappen doen. Het werkt hier net even anders dan in Nederland. Zo moest ik bijvoorbeeld mijn tas in een kluis stoppen voordat ik de supermarkt binnen mocht. Ook moet je bij elke betaling die je doet een code doorgeven bij de kassa; het heeft met belasting te maken maar ik weet nog steeds niet hoe het precies zit. 'S middags hebben wij met z'n drieën geluncht bij een erg goed restaurantje: Maccherone. Er was volop keuze in vegetarisch en veganistisch eten. Jammie! Het is in Bolivia trouwens gebruikelijk om tijdens de lunch warm te eten. 'S avonds eet men hier alleen snacks! Niet alleen 's avonds wordt er gesnackt, Bolivianen eten letterlijk de hele dag door! 

Tot zover mijn ervaringen van de eerste dagen in Bolivia! Voor nu zeg ik 'Adiós' en tot snel!

Saludos, 

Mariska

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.