Mate en KAT-Center 12 - 24 november
Geplaatst op 01 december 2017 om 07:16 uur
Na een lang en een heel relaxt weekend ging ik naar een klein gehuchtje toe om daar een constructiewerk te doen. We werden geïnformeerd wat handig was om mee te nemen. De backpack was iets meer dan de helft vol en zou ik nog vol kopen met eten, aangezien de dichtstbijzijnde winkel 3 uur lopen zou zijn. Onze coördinator was Lok, wat voor mij natuurlijk wel erg makkelijk was om te onthouden. Een hele relaxte man van 35, die je volgens mij niet gek kan krijgen. We waren met 6 in totaal, 3 mannen en 3 vrouwen een goede verdeling leek me. Normaal gesproken zijn de vrouwen in een flink overtal, wat uiteraard ook niet verkeerd is. We werden met de minivan naar het busstation gebracht om met de lokale bus naar een plek af te reizen. De rit was slechts 1,5 uur, maar toch zijn de stoelen verre van comfortabel. We werden aan een drukke straat afgezet en deden inkopen voor de gehele week: chocola, chips, koekjes en bananen. We wachten op de volgende rit. We zouden met een kleine truck die kant op gaan. Aan de voorkant konden er 3 mensen zitten en de achterkant was een laadbak met hekken aan de zijkant. De bodem lag vol met rijstzakken, waardoor we een soort van stoel hadden. Al gauw werd duidelijk dat er veel inkopen moest worden gedaan en de laadbak dus voller en voller werd. We konden staan en ons vasthouden aan de hekken, wat erg leuk en avontuurlijk was. Er reisden een paar lokale mensen mee tot we bij de lunchplaats aankwamen. We gingen na een uur weer verder, Lok moest inkopen doen en alles op z’n tijd. We gingen steeds meer richting de grote heuvels en hadden een prachtig uitzicht van de Annapurna tot het Lang Tang gebied, alle bergen 7000m+ waren zichtbaar. De truck zat wel aardig vol, en zaten we met 12 man. Echter is het net zo normaal om met 25 mensen in de truck te zitten. We reden door valleien heen en steeds meer spullen werden uitgeladen. Maar ook werden er mensen onderweg opgepikt die dezelfde kant op aan het lopen waren, een mooi voorbeeld hoe de collectieve gedachte is. Lok ging zelfs op het dak van de voorkant van de auto zitten en hield zich vast aan de hekken. Alles kan en mag als je eenmaal de kleine weggetjes op gaat en het platteland inrijd. Na 3 flinke uurtjes kwamen we in Mate aan, 70 kilometer ten zuidoosten van Kathmandu. In een tijd van 6 uurtjes, in Nederland onvoorstelbaar. We verbleven in het huis van Loc’s moeder. Het was een lieve vrouw die amper Engels kon, maar ook diezelfde rust uitstraalde. Zo’n moeder, zo’n zoon. Het was een huis waar alles wel erg laag was, je moest flink bukken om binnen te komen en voor de trap omhoog moest je ook oppassen voor je hoofd. Eenmaal de spullen hebben neergelegd, gingen we op pad en keken we rond wat er te beleven viel. Er was niet veel, maar de rust en het intens mooie uitzicht maakte alles goed. We aten zoals elke avond rond een uur of 7 en het eten was supergoed. Vele malen beter dan wat we in Kathmandu krijgen, terwijl je in de middle of nowhere bent.
De volgende dag gingen we aan de slag met het constructiewerk. Ditmaal was het letterlijk naast onze slaapplaats, in plaats van een half uur rijden. Dat maakte alles ook weer lekker op het gemak, geen haast in de ochtend. Het plan was om een huis te maken voor vrijwilligers, lokale mensen en als kinderopvang. Mensen kennen elkaar hier en als er bezoek is, kan iemand altijd gerust blijven slapen. Helaas moesten we er wel een geitenstal voor opofferen, dus die waren niet heel blij toen we eenmaal begonnen. We kregen altijd Dal Bhat als middageten, wat met de kookkunsten van Lok en zijn moeder geen straf is.
De dagen erna hadden we het altijd gezellig met elkaar en waren de maaltijden verrukkelijk. Ook kregen we bijna elke avond zoveel Raksi als we wilden, het was de lokale alcoholische specialiteit. Het is als rijstwijn of de Japanse Sake. Niet heel vies, maar het was wel even wennen. Het leuke was dat er slecht 1 usb aansluiting was waar we onze mobiele telefoons konden opladen. Zo waren we veel kaartspelletjes aan het doen en konden we lekker rustig gaan lezen. We liepen daarnaast na het vrijwilligerswerk op woensdag naar een uitzichtpunt waar je bijna alle hoge gebergtes kon zien van Nepal. Zelfs de Mount Everest was, helaas wel op kleine schaal, te zien. Op donderdagavond kregen we heerlijke momo’s en in de ochtend wederom, dit keer met buffelvlees. Ik ben geen grote eter bij het ontbijt, maar heb zeker 3 volle borden naar binnen gewerkt. De hele belevenis was genieten. De schone lucht, het uitzicht, de kalmte rond het dorp en de mensen. Met de constructie waren we bij een punt dat er een aantal vloeren gelijk moest worden gemaakt, voordat de fundering erin komt. Een aardige progressie wat veel energie heeft gekost, gelukkig was Lok een harde werker en motiveerde hij ons zonder iets te zeggen. Dat is nog eens een leider.
We gingen op vrijdag terug en dit keer werd de truck volgeladen met pompoenen. Daarnaast kwamen er 15 andere mensen en een geit mee. Het kan en mag allemaal hier.
Het weekend was als vanouds gezellig met z’n allen uit eten en uitgaan.
De week erop gingen we weer bezig in het KAT-Center. Er was al sprake van veel vooruitgang en de fundatie kon eindelijk gebouwd worden. We moesten de vloeren op de begane grond gelijk graven en stenen sjouwen om de bouwvakkers te voorzien. De week verliep goed tot donderdag. Een meisje viel flauw en viel van een meter of 2 naar beneden. Ze raakt met haar hoofd een steen en viel even weg. Ze was in shock en gelukkig konden we een jeep laten komen om haar naar het ziekenhuis te brengen. Het was erg ongelukkig dat ze op een verkeerde plek flauwviel. Uiteindelijk viel het gelukkig wel mee hoe erg de schade was, maar moest ze wel een aantal dagen in het ziekenhuis blijven.
Het weekend was zoals altijd hetzelfde, maar wel erg leuk met de groep.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact