Ölgii 18 - 20 september
Geplaatst op 25 september 2017 om 12:47 uur
De nacht van 17 - 18 september begon geweldig door een koude douche te moeten nemen om 2 uur door de verloren weddenschap. Gelukkig was het niet te erg, doordat we een heater hadden in onze Ger. Maar het zou wel een startsein zijn voor een hele rare dag. Ik was vrij kapot van afgelopen dagen en werd door de 2 wakker gezongen / gerapt. Na een uur wakker worden moest ik naar het toilet, en zag dat het niet helemaal soepel liep met het toilet. De spoelbak was namelijk aan het overstromen en Enrico was de aanstichter. Ik probeerde het te fixen, maar het werd uiteindelijk een grote spuitende fontein. Toch maar snel iemand halen en doen alsof neus bloed. Toen we richting het restaurant wilden gaan, moest Claudio de halve deur slopen. Op zich niet gek als de deur 1 bij 0,5 meter is en de beste man 2 bij 1,5. Weer wat gesloopt, we zeiden tegen elkaar dat we maar moesten oppassen voordat iemand het ziekenhuis in moest. Na het ontbijt ging Claudio weer op bed en gingen Enrico en ik op jacht naar kleren voor de videoclip. Claudio zou regelen dat we de volgende dag bij een eagle hunter thuis konden komen. Enrico had al een groot vest uit schapenvacht en vage schoenen gekocht, en moesten nog een finishing touch hebben. We vonden een lamsvachtje in een winkel en begonnen te onderhandelen. De verkopers wisten de prijs niet en moesten iemand bellen die ook Engels sprak. De onderhandeling begon op 20.000 Turak (€7) en Enrico speelde het slim over de telefoon te zeggen: ik heb maar 10.000 bij me. De verkoper aan de telefoon ging akkoord. Uiteindelijk betaalde hij met een briefje van 20.000. We ware mn toch niet helemaal tevreden en kwamen terecht bij een groep mannen die verse schapenvachten verkochten. De binnenkant was nog niet droog, wat er smerig uitzag door de vliegen. We zeiden tegen elkaar dat we het zouden kopen als het een goede prijs was. We liepen op de mannen af en hoefden niet te onderhandelen, aangezien het nog geen €2 kostte. Echter toen de man de vacht optilde, viel er nog een stuk ingewand uit. Gelukkig kregen we een zak mee om de vacht mee te nemen. Maarja wat doe je ermee, het moest nog drogen. We liepen helemaal naar achteren in de Ger camp en legden het over een hoger muurtje heen, iedereen zou het kunnen zien als diegene naar de wc moest. Daar lag die dan, een heel vacht van een schaap omgekeerd met het natte vel nog naar boven. Het paste bij de rare dag. We hadden tijdens de lunch een nummer van een driver gekregen, omdat we naar lake Tolbo wilden om wat beelden te schieten voor de videoclip. Na wat onderhandelen vertrokken we naar het meer. Het schoot niet bepaald op, omdat de chauffeur goed bespaarde op benzine. Heuvel op gingen we ongeveer 30 kilometer per uur en heuvel af liet hij het gas geheel los. We kwamen bij het meer aan, wat mooi was omringd door hoge rotsen en bergen. Enrico en Claudio deden hun ding en ik kon in alle rust meekijken en foto's schieten. Daarnaast fungeerde ik als halve productieassistent en stylist als het nodig was. We sloten de avond af in een Turks restaurant, waar het eten wederom verrukkelijk was. Even geen alcohol, daar waren we wel aardig klaar mee.
De volgende ochtend zouden we rond 9 uur opgehaald door de chauffeur om naar de eagle hunter te gaan. De chauffeur was verrassend op tijd en we reden aardig door. Het was vrij normaal om paarden, koeien, schapen en geiten onderweg te zien. We hadden ditmaal geluk dat er een groep van zo'n 20 kamelen aan de wandel was. Na een vrij hobbelig stuk kwamen we bij de Ger aan, de eagle stond al buiten vastgeketend aan een touw. De Ger is normaal gesproken vrij 'gewoontjes' ingericht, deze was versierd met mooie tapijten in verschillende patronen. De vrouw bleek aardig talent te hebben als het kwam op het breien. We kregen eten wat allemaal gebaseerd was op melk: brood, boter, gesmolten boter, kaas, nootjes gemaakt van kaas en blokjes gefermiteerde kaas. We gingen naar buiten om op de foto te gaan met de adelaar, staand. De familie vond de outfit van Enrico geweldig. Na wat video's en foto's gemaakt te hebben, liepen we wat rond. We liepen een aardige rots op, waar de wind extreem was. Wel zo gaaf om Michael Jackson na te kunnen doen door de stevige wind. Het leverde weer goeie beelden in slomo op. We kwamen zelfs een Ger tegen met een eigen gemaakte basketbalpaal, veel random dingen gebeuren en zie je hier. Toen we teruggingen mochten we de adelaar vasthouden op het paard, wat je echt een bijzonder gevoel geeft van mannelijkheid. Doordat we vrij grote regenbuien aan zagen komen, besloten we voor de zonsondergang terug te gaan. Het werd inmiddels donker en ik vroeg me af waarom de chauffeur zijn lichten niet aandeed. Hij gebruikte zijn knipperlicht om te kunnen zien, wat mij niet heel handig leek. De wegen zijn offroad en er liggen soms vrij forse keien op de grond. Gelukkig was de chauffeur het met mij eens en waren de lampen ook in 5 minuten gerepareerd en werden we naar een restaurant gebracht. Het leek Claudio en mij een goeie grap om een Italiaan te beledigen door pizza te bestellen in Mongolië. De reactie was ook uiteraard gepast: "Mama Mia, what am I supposed to do with day you bastards." Waar we niet over na hadden gedacht is dat we hem zelf ook moesten opeten, met tegenzin lukte het. Het was een gezellige afsluiter met de boys, ze zouden de volgende dag richting de hoofdstad vertrekken om de dag erna weer naar Parijs te vliegen.
De dag erna nam ik vroeg afscheid van hen en had ik een dagje voor mijzelf. Even alle foto's proberen bij te werken en het geheugen van mijn telefoon vrijmaken, voordat ik niks meer kan uploaden. Een lange warme douche nemen, schoenen en tas schoonmaken en lekker rustig aan doen. Helaas was uiteraard die dag alleen bij ons de elektriciteit uitgevallen en besloot ik een internetkaartje te kopen om alles toch in mijn online opslag te kunnen zetten. Ook had ik weer tijd om even naar het thuisfront te bellen. De volgende dag weer richting de hoofdstad om hopelijk een chilldagje te houden. Ik zou zelfs een date in de avond hebben met een local, ben benieuwd.
Foto's www.instagram.com/longngo93/
Reacties
|
Sanne Pasveer |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact