Khavsgal en Mörön 4 - 7 september
Geplaatst op 15 september 2017 om 02:04 uur
Het bed lag heerlijk, dus volle energie voor de daytour! Ik zou met in totaal met 3 dames die kant opgaan, waar we de kosten splitsen voor de chauffeur. 1 dame had ik gister al ontmoet, die was echt kneitervaag. Die haakte uiteindelijk af en er zou een jongen aansluiten. Na het ontbijt ontmoette ik de 2 Australische dames Rebecca en Sarah, 2 zusjes van eind 20 gok ik. Toen we werden opgehaald en alvast plaatsnamen in de auto, kwam de jongen aangerend door de regen. Carter, een gast van 26 uit Ihowa van de States. Gelukkig niet té Amerikaans als je begrijpt wat ik bedoel. En helaas was hij niet donker (Denk aan Rush Hour ;) We zaten in een Honda Chaser, en laat iedereen inclusief de chauffeur een tandje groter dan ik zijn. Als kleine Aziaat bood ik me aan om in het midden plaats te nemen. Maak ik in NL vaak genoeg mee met mijn maten.
De weg was van asfalt, maar dat was het dan ook. Redelijk belabberd en de chauffeur moest constant gaten ontwijken, het leverde een gezellige en knusse rit op. Alhoewel het regende, vond ik het landsschap indrukwekkend. Grote heuvels, met bomen, waarvan ze langzamerhand geel- en rood kleurden door de afnemende temperaturen. Daar waren we dan, het 40 meter hoge standbeeld van Chengis Khan. Te episch. Ik ben namelijk wel lichtelijk obsessed geraakt door de serie Marco Polo. Binnen het standbeeld had je een museum en kon je naar de top klimmen, waar je een prachtig uitzicht had. Onderweg naar de auto besloten Carter en ik een foto te nemen met Adelaars. Eigenlijk heel zielig, omdat zij aan een touw vastzaten en nergens heen konden. Maar op dat moment kon je toch een hele toffe foto schieten met het gigantische standbeeld op de achtergrond. We vervolgden de weg naar de Gorkhi-Terelj National Park. Daar gingen we van slechte asfaltwegen naar zandwegen, heerlijk. We stopten bij een gigantische rots wat de Schildpad werd genoemd door de vorm. We gingen daarna door naar een nomadenfamilie om te gaan eten. Het was een simpel huisje. Het was erg knus, maar de schoonheidsprijs door de houten platen zou het niet winnen. Wel gewoon voorzien van wifi en een dikke te aan de muur. We kregen eerst koekjes en thee met paardenmelk, was zo slecht nog niet. Daarna een goeie soep met vlees en groente, en een gefrituurde pastei met gehakt aan de binnenkant. Heerlijk maaltijdje! Vervolgens zijn we naar een tempel gereden, en moesten we nog een heel stuk omhoog lopen. Het uitzicht was onbeschrijfelijk. De tempel zelf was mooi en even nog een gebed voor oma gedaan. Ba wat rondgehuppeld te hebben, gingen we terug het hostel. Carter vroeg of hij mee kon naar het meer in het noorden, altijd gezellig! Bijna alles had ik inmiddels geregeld, behalve een tent en een matje voor de trip naar de rendierenfamilie. In de korte tijd had ik een matje kunnen fixen, echter verhuurden zij een tent voor €120, wat mij toch veeeel te veel leek. Het was welliswaar een driepersoonstent, maar ik weet niet of de andere al een tent hebben. Dan zou het delen ervan dikke prima zijn. Iets om snel uit te zoeken. Tegen half 8 waren we bij het busstation en waren we prima op tijd voor de bus. Daar draaiden ze vergelijkbare muzie als in Vietnam (Paris by night). Mijn kabeltje ging al snel stuk van mijn goedkope powerbank, heuuuj. Gelukkig had ik een reserve gekregen op mijn afscheidsfeestje. Let's go 16 uurtjes, stoeltje naar achteren en maar hopen dat de weg maar meevalt.
Stroeve nacht, vergelijkbaar als de treinritjes. Maar zo moe dat je prima 4 uurtjes slaap kan pakken. Wat een gruwelijke views toch weer, zonnetje schijnt en het is rond de 20 graden. De Mongolen (lees dit aub met een hoofdletter) rijden trouwens niet bepaald sociaal, waardoor verstoppingen alleen maar groter worden. Teveel auto's in Ulaanbatar, een probleem als in elke miljoenenstad in Azië. Scooters zijn te gevaarlijk om te rijden, kan je dus ook niks mee.
We kwamen aan met een Frans stel die toevallig naar hetzelfde hostel gingen. Zag er leuk uit en je sliep in een ger. We gingen ergens lunchen en probeerden wat samen te plannen. Echter hadden zij veel meer dagen. Dus toen er een ander Frans stel binnenkwam, kan je al direct gedag zeggen. Maar gelukkig vertelde de baas van de guesthouse dat er 2 Belgen voor een 2-daagse horse tracking wilden gaan. Precies ons plan! Eerst gingen we mountainbiken langs het meer met veel heuvels. En ja hoor, na een dik uur fietsen een afdaling. Boem, daar ging mijn band. Geen spullen mee om het te fixen, dus dubbel zolang teruglopen.. Gelukkig kon ik het goed met Carter vinden en was het allemaal zo erg nog niet. Eenmaal terug was het vrij druk en praatte je met jan en alleman. In de avond gingen we met een Tsjechisch koppel wat eten, wat echt heerlijk was. Curry. Toen we terugkwamen, waren de Belgen er ook. Andreas en Toon, beiden student. De avond is ook vrij vlot verlopen en spelletjes werden gespeeld tot een uurtje of 4.
Om half 10 schrok ik wakker en moest mij aardig haasten voor de tracking van 2 dagen met de paarden. Het was mijn eerste keer paardrijden en we zouden direct 5 uur op een paard zitten. We hadden 1 gids die 5 woorden Engels sprak, maar een grapjas was het wel. De groep was erg gezellig, en we waren er voor mijn gevoel erg snel. Het uitzicht was bizar mooi, hoe groen en groot het wel niet was. En zoveel dieren als yak's, koeien en paarden kwam je onderweg tegen. Mijn paard was trouwens vrij atletisch, en hield wel van wat tempo. Maar ook erg van eten. Als die beesten honger hebben kan je niks doen dan het accepteren. We kwamen in een gebied waar alleen maar campings waren met ger's. Het meer was gigantisch en erg relaxed. Totdat er een windvlaag opstak en alles veranderde. Op de zandwegen waren er mini tornado's en de kleuren in het meer veranderde van kleur. We begonnen maar aan onze zoektocht naar bier en wodka, aangezien de ene fles niet genoeg zou zijn voor de avond. Het schooljaar was net begonnen, dus het was hartstikke dood. Na een uurtje lopen vonden we het mooi geweest en kregen we avondeten geserveerd in onze Ger. Een soort bami met wortel, aardappel en schaapsvlees. Bijzondere combi, maar lekker! We vroegen aan de gids of er een supermarkt in de buurt was, maar helaas. We gingen weer wat rondzwerven en naast ons was een huisje met een restaurant. Ze waren dicht, maar ik zag toch nog wat in de koelkast: 1 fles wodka. Kassa dachten we, alleen was die helaas €30 wat iets teveel van het goede was. We kwamen toevallig een Tsjechisch koppel tegen die we een paar keer die dag hadden gezien, ook te paard. Zij zeiden dat er op hun kamp een grote Ger stond wat een barretje was. Uiteraard moesten de dobbels en kaarten worden opgehaald. Wederom een mooi avondje gehad, wat goed voor de omzet was van de eigenaresse. Om 11 uur moesten we er wel uit, want ze was er wel klaar mee. Thuis gingen we weer verder tot de fles leeg was.
De volgende dag gingen we terug langs het meer, waar we op de heenweg om een bos heen waren gereden. Het uitzicht werd nog beter en werden vrij random begeleid door een hond die daar rondliep. Ook kwamen we een groep wilde paarden van zo'n 70 stuks. Een en al genieten dus. Rond half 4 kwamen we terug en hoorden dat een bus zou teruggaan naar Mörön, wat 100 km onder Khavsgal lag. Ideaal dacht ik, want ik zou er op vrijdag 8 september om 8 uur worden opgepikt voor een 7-daagse trekking naar de rendierfamilie. Na afscheid van bijna iedereen te hebben genomen, gingen we met de Belgen naar de befaamde slagerij voor gerookte vis. Eindelijk wat kunnen oefenen voor mijn handelskills. 2 grote en 2 kleine vissen voor maar €5, het begin was er. Carter en ik gingen naar de bus, en kwamen in een bijzondere situatie terecht. De buschauffeur zei dat hij geen mensen naar Mörön bracht en dat ik een taxi moest nemen. Alleen mensen naar Ulaanbatar konden mee. Op dat moment kwam het Tsjechisch koppel van de dag eerder aangelopen die ook naar Mörön moesten. Het werd een aardige discussie, aangezien de bus langs Mörön moest en de bus- en taxichauffeur onder één hoedje speelden. De taxi is natuurlijk veel duurder, terwijl de bus niet vol zat. Uiteindelijk hebben we met hitchhiken voor €3 meer dan de bus een auto kunnen regelen die ons naar Mörön bracht. Dit ging uiteraard pas naar tig pogingen goed, wat leuk was om te doen. Uiteindelijk werden we naar een andere hostel gebracht, omdat de chauffeur bevriend was met de eigenaar. Die eigenaar kon gelukkig wel een tent voor mij fixen, anders was het 4 dagen in de sneeuw slapen in open natuur. Richting het ons hostel hoorden we opeens; 'Hello!' We dachten dat het weer een taxichauffeur was, maar het was een Duitser die vanaf Duitsland was gaan fietsen naar Mongolië. Inmiddels al een dik jaar onderweg. De man was zo blauw als een tientje, terwijl het pas 19.00 was. Hij was opgepikt door truckers en moest meedrinken met goed getrainde Mongolen. Hij ging met ons mee naar de guesthouse. Over bijzondere mensen reizen gesproken, het Tsjechisch koppel had de Mongol rally vanaf Engeland naar Mongolië gereden. En het eerste meisje dat we ontmoetten bij de guesthouse had een paard en een hond gekocht, en is vervolgens gaan reizen door Mongolië. Supergave manieren om te reizen! Toen we onze spullen hadden gedropt en op zoeken gingen naar voedsel, kwamen we langs het busstation. En ja hoor, daar stond de bus die niet in Mörön zou stoppen. Dikke lul was het, maarja niks aan te doen.
Foto's: www.instagram.com/longngo93/
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact