Ulaanbaatar 2 - 4 september

Geplaatst op 15 september 2017 om 02:02 uur

---

---

Op weg naar Ulaanbaatar. De trein zag er wat anders uit, maar het verschilde niet veel van de Russische treinen. Sommige dingen prettiger, sommige dingen niet. Even nog met Milos en Alexander gefacetimed en eigelijk vrij snel gaan tukken. Biertjes van de avond ervoor begon ik een beetje te voelen. De reis zou maar 14 uur duren, waarvan je bijna 4 uur stilstaat wegens 2 grenscontroles. Ik verwachte minstens een metaaldetector of steekproefsgewijs een controle per tas. Bij de eerste stop niets minder waar. Er kwam iemand je paspoort controleren. De tweede persoon sprak een zin uit die ze uit haar hoofd had geleerd: 'Goodevening, do you have anything to declare? No ok, just put the bench up please. Thankyou, have a good trip.' Tsja, soms is het ook allemaal schijn. Puur omdat moet. Vervolgens kwam weer iemand voor de paspoortcontrole, ditmaal een grappige kerel. 'Ah Netherlands, you know Epke Zonderland? Yeah? Allright if you see him, say hello to him from Russia'. En liep vervolgens door. Vervolgens kwam de laatste paspoortcontrole, waarbij je een stempel op je visa kreeg. Er kwam ten slotte nog een persoon voor wederom een controle van de spullen, maar was in 20 seconden ook weer klaar. 

Over de Mongoolse grens was het niet heel anders, wel iets sneller. 1 persoon voor de paspoortcontrol en eentje die de bagage checkt. De vrouw in kwestie porde 2 keer in mijn tas en dat was voldoende. Ondertussen spiekte ik even hoeveel kilometers aan rails ik heb gehad; ruim 6000 als ik in Ulaanbaatar aankom! Ik deelde een coupé met Marcus, een Portugese reisleider van een groep van 12 die de Transiberia in 16 dagen doet. Hij deed mij denken aan André Gomes, maar dan een kop kleiner. De beste man moest dit alweer voor de 8e keer doen, dus ik kon mooi wat dingetjes vragen. Op het station staat de man van mijn hostel klaar, maar staan er ook veel andere mensen met een Golden Gobi bordje op het station. Ik merkte direct dat er veel strijd is om toeristen die nog geen accommodatie hebben geboekt. Naast accommodatie bieden zij ook tours aan. En daar willen ze ook direct de toerist mee overspoelen, zodra je een seconde van de trein stapt. Ulaanbaatar geeft me het idee van HCMC, grote stad, veel malls, alles naar het Engels vertaald. Eigenlijk wil ik hier zo snel mogelijk weg en het rauwe Mongolië gaan ontdekken. Het heeft een paar uur geduurd, maar mijn timetable voor de maand was klaar. Nu nog alles zien te fixen. En dat lukte allemaal dezelfde dag nog, hostels, vliegtickets, van alles en nog wat. 

In de avond nog een Canadese gast ontmoet, die 2 maanden erop had zitten en veel te vertellen had. Vooral gehoord wat je niet moet doen, aangezien zijn mobiel op de eerste dag is gestolen en hij is bestolen van zijn portemonnee. Rustig een biertje gedaan, want de volgende dag was het al tijd voor de eerste tour!

Geen foto's deze keer, ik vond het de moeite absoluut niet waard. Er komen geweldige foto's aan vanaf het schrijven van 3 september.

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.