Krasnojarsk 25 - 27 augustus

Geplaatst op 29 augustus 2017 om 08:31 uur

---

---

Over smooth rijden gesproken, niks was minder waar. Welliswaar omdat ik nu bovenlig, maar ik werd alle kanten op gebeukt. Gelukkig stopten we om 3 uur 's nachts anderhalf uur en kon ik in slaap komen. Als ik wakker word heb ik nieuwe coupégenootjes: een man, en een vrouw met haar 2 kinderen. Die man heb ik nauwelijks gezien. Volgens mij stond die de halve reis in de wc te roken, tenminste zo rook het als hij een keer binnenkwam. De vrouw is oorspronkelijk een Kazach. Ze ging ook richting Krasnojarsk naar haar man. 2 kids waren 3 en 8 jaar, de 8-jarige was kalm en relaxt. Maar de kleinste, Ilari, rengdengdeng de stoomlocomotief. Niet te stoppen en vooral heel ondeugend. Hij begreep steeds niet dat ik geen Russisch verstond, maar probeerde steeds grapjes te maken. Mijn chocolade en koekjes voorraad werd met de grootste liefde naar binnen gewerkt. Voor degene die denken hoe ik het uithoud al die uren in de trein: je eet niet veel, dus ligt veel te slapen. En overdag is het prima om met een muziekje in te liggen of een boek te lezen, geen tijdsdruk. Ik had goedkoop een internetkaartje gekocht. Dat werkte prima in de buurt van grote steden, daarbuiten werkte het net zo snel als de Wifi van de NS of eigenlijk 90% van de tijd geen bereik. Soms kijk ik leuke foto's terug, zoals de vakantie in Italië met de jongens. Maar soms ook minder leuke dingen, zoals de foto's van de begrafenis van oma. Dat wilde ik toch niet vergeten. De conform van de ligbanken is prima, wat het erg dragelijk maakt. Een bonus zijn gezellige coupégenoten, het liefste locals. 

In de middag komt Владимир Чупрын (hij kon zijn eigen naam niet in het Engels spellen) binnen, een dierenarts assistent. Ik stelde me kort voor en ging weer even liggen. Als ik wakker word, zie ik dat hij een theetje aan het drinken is. Ik bood hem wat koek en chocola aan en zodra ik het wist had ik thee en avondeten voor me liggen. Russen zijn heel erg vrijgevig, zolang je maar beleefd bent en respect toont. Woordjes Russisch maakt hen nog enthousiaster. Op het eerste gezicht hebben ze niet allemaal een open houding, maar dat verandert snel na een kort gesprek. Hij deelde met mij het lekkerste voedsel dat er is: klaargemaakt door oma. Ik probeerde bescheiden te blijven, maar dat gaat er bij hen niet in. Hij had een paar tassen groente en mocht altijd wat pakken als ik zin had. Na een vrij lange reis kwamen we aan in Krasnoyarsk, het uitzicht was om te genieten vanuit de trein. En daarbij was de temperatuur dragelijk zo rond de 17 graden. 
Daar stonden Victar en Olga mij op te wachten van de homestay. Ongeveer net zo oud als mijn ouders, maar net zo gek op rondreizen. Vorig jaar nog in Vietnam geweest, dus de klik was er direct. We kwamen aan in hun flat en ze gaven mij wat tips. Victar ging mee boodschappen doen en uiteraard moesten er wat biertjes worden gehaald voor de avond. Krasnoyarsk is echt een dikke vette aanrader. 20 jaar geleden nog niet toegankelijk voor toeristen. Bijna geen straatnamen, maar alleen maar nummeringen zoals ze bij de kazerne hebben. En buitenlanders hadden ze naar mijn idee zelden gezien, vooral niet eentje die zelf op pad was. Zie de foto's, ik hoef het niets uit te leggen. Na een goeie maaltijd in een Oekraïens restaurant kwam ik vrij kapot terug. Ik lag even op bed en Victar klopte al aan of ik klaar was om bier te gaan drinken. Als ik de keuken binnenliep stond er al een plaat met van alles op tafel. Wederom die gastvrijheid, en als je ze een biertje geeft, geven ze een hele voorraad eten terug. De avond ging gepaard met veel gelach en leuke discussies. Basta, om 1 uur tukken en de volgende vroeg eruit om nog zoveel mogelijk te zien.

In Rusland verwonder ik me over veel dingen, vrij logisch. Wat ik wel erg bijzonder vond is dat het niet uit maakt of een stuur links of rechts in de auto zit.  Het is maar hoe de fabrikant hem aflevert. Of de wegen in de steden die hele vreemde hobbels hadden, waardoor je soms als een lowrider reed. Ik vermaakte mij er wel om.

In de ochtend liep ik richting een klein kerkje ergens boven op een flinke heuvel. Eerste pijntjes in de grote tenen (iemand tips?), maar na een uurtje voelde ik er niks meer van. Op het toppunt had ik een episch uitzicht op Krasnojarsk en omliggende steden. Gewoon kijken en genieten. Rechts zag ik een zwerm wilde honden aankomen, en opeens zaten ze achter een andere hond aan die wel een halsband had. Als een gek rende die hond mijn kant op, ik dacht: holy shit, wat gaat deze gek doen dan? Maar gelukkig kwam die bescherming zoeken en schrikte het toch de andere honden af. Eventjes liep de hond met mij mee en kon ik nog toffere plaatjes schieten dan ik al had gedaan, thanks dog. In de middag besloot ik mijn ouders wakker te bellen, vonden ze gelukkig niet zo erg. Om 14.45 weer de trein in, ditmaal gelukkig maar 20 uurtjes. Even foto's uitzoeken en proberen bij te slapen zover dat gaat lukken. 

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.