Ekaterinburg 23 - 24 augustus

Geplaatst op 29 augustus 2017 om 08:30 uur

---

---

De eerste nacht was vrij slapeloos verlopen. De trein reed wel aardig smooth over de rails, maar de vrouw van het gezin was vrij lawaaierig in haar slaap. Ze riep om het uur "Dasha!" of "Wanya" de naam van haar dochters.. Uiteindelijk toch een paar uurtjes kunnen slapen door de vermoeidheid, om 6 uur zouden ze uitstappen om te ruilen voor 2 vrouwen van rond de 40. Zij zouden echter alweer snel uitstappen, waardoor ik de coupé voor mijzelf heb. Eerst even wat extra slaap pakken en dan de rest van de reis genieten van het prachtige uitzicht met een muziekje in.

In Perm 2 kwam er een grote stop en nieuwe 2 gasten kwamen in de coupé; Danil en Aleksei. Zij kwamen net van werk en ik werd direct uitgelachen om de kwartfinale op het EK 2012. Na wat kennismaking gingen we een biertje doen in het restaurant. Aleksei, 34, komt uit Ekaterinburg en vertelt dat zijn zus goed Engels sprak. Hij belde haar op om te vragen of zij mij een rondleiding wilde geven morgen. Dat kon en Aleksei ging zelf ook mee, hij heeft zelf een eigen legal bedrijfje en hij kon zelf zijn tijd indelen. Pietje precies, alles in zijn handelingen en alert. Topvent, alleen wel zo verslaafd aan roken dat hij zich afvroeg waar hij tijdens de rit moest gaan roken. Ik zei dat het toilet wel een raampje had dat openkon en daar ging die hoor. Om het kwartier even naar het 'toilet'. Vooral na wat meer biertjes bleef die maar gaan. Hij regelde zelfs via de conductrice sigaretten om te roken, smoothboy. Na de laatste biertjes kwamen we aan op het station van Ekaterinburg en geven elkaar een dikke hand. Ik werd naar mijn hostel gebracht en dacht: beetje socializen. Niets minder waar, mijn hostel was helemaal dood. Wel lekker rustig en een goeie nachtrust. 

's Nachts hoorde ik wat geluid en kwam er een roommate binnen. De volgende dag stelde hij zich voor als Petr, een jonge, bijzondere gast van 22 en zijn Engels was prima. Leuk gesprek, totdat hij maar over ideologieën en politiek bleef praten. Ik heb daar niks mee te maken, ik wil gewoon rondreizen en leuke dingen doen. Dus ik zei dat ik weg moest en werd later opgehaald door Aleksei en zijn zus Kate. Kate sprak academisch Engels en was mede een tolk voor mij en Aleksei. Ze zei dat we naar het graf van de laatste tsaar Nicolai II gingen buiten de stad. Ik werd onderweg wat sceptisch, aangezien wij door een stuk bos moesten rijden en langs wat industrieterreinen. Fuck dacht ik, toch verkeerd ingeschat? Maar uiteindelijk kwamen we aan in een prachtig gebied, en er was geen buitenlandse toerist op mij na te bekennen. Het was supermooi met een geweldige ligging. Nadat we wat rond hebben gekeken gingen we terug het centrum in en lieten ze mij nog wat highlights zien. Aleksei vertelde eerder dat zijn Vietnamese vriend een restaurant had, en natuurlijk moesten we erheen. Ik zou alles daar betalen, aangezien hij al het bier al had betaald in de trein en mij vrijwillig rondreed in zijn eigen tijd. Mensen om niet meer te vergeten, zo gastvrij en oprecht. Ik beloofde stroopwafels te sturen naar hun adres als extra bedankje en namen afscheid van elkaar. De rest van de dag was weer een slooptocht qua hitte (32 graden), maar ik had maar 1 dag. 's Avonds op advies van tripadvisor bij een leuk, Russisch tentje gegeten. Helaas was de menukaart volledig in het Russisch en sprak de bediener geen woord Engels. Op de gok wat lekkers gekregen, maar de thee sla ik de volgende keer over. Je kunt na 2 kopjes wel een kunstgebit nemen. Ik werd door dezelfde man opgepikt en daar ging ik weer, de langste rit van de trein: 37 uur. Op naar Krasnojarsk, Siberië in.

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.