Spanje dag 8,9,10,11,12 en 13
Geplaatst op 10 oktober 2017 om 13:54 uur
Dag 8
Vandaag had ik samen met het model van gister een editorial! Gabi en ik kunnen heel goed samen dus we hadden er zin in. We moesten verzamelen in het appartement van de visagist. Onze make-up was heel mooi simpel en naturel. Er kwam al wel een beetje gekke spanning toen de visagist ons even met haar telefoon op de foto wilde zetten en helemaal ging vertellen hoe we alles verkeerd deden en hoe we het allemaal wel moest doen.. Ze ging het ook even voor doen.. Ik sta altijd open voor kritiek, maar soms weetje dat je er beter niet naar kan luisteren. Dit was zo’n geval. Maar goed, Gabi en ik keken elkaar even aan maar zeiden verder niets. Langzaam kwam de styliste en fotograaf ook aan en gingen we naar locatie. Het strand!
We kleedden ons daar snel om in een soort zwarte badpak en moesten op wat enge hoge rotsen rondjes gaan rennen. Gabi vloog zonder moeite van steen naar steen terwijl ik ging voor de slow motion techniek met minder risico om beiden benen te breken. Het was niets voor mij.. Ik dacht ook meteen even aan Maartje, die had dit waarschijnlijk ook helemaal niets gevonden en was gewoon op een steen gaan zitten zonder gevaar. De shoot was apart. Het team kon allemaal zo slecht Engels dat ze in het Spaans met af en toe een Engels woord naar ons schreeuwde wat we moesten doen. Op zich hadden we dat nog een beetje kunnen begrijpen als iedereen niet precies iets tegenover gestelds schreeuwde. De fotograaf zei: Kiki Look! Look! De stylist kon helemaal geen Engels dus die riep niets maar zat als een gek te zwaaien dat ik juist de andere kant op moest kijken en tot slot was de visagist aan het schreeuwen dat ik mijn ogen dicht moest doen. Ik krijg hier juist echt een error van in me hoofd en doe geen van alles, of luister alleen naar de fotograaf. Gabi en ik hielde ons mond en probeerde te doen wat ons werd toe geschreeuwd. Tot dat we weer rondjes moesten lopen en de visagist schreeuwde dat ik op haar steen moest komen. Precies de overstap en rots die ik al die rondjes al heb vermeden omdat die steil en puntig was. De enige plek waar je op kon staan, stond ze zelf al. Dus ik stond heel moeilijk naar die rots te kijken, het geschreeuw aan te horen tot er uit mij een soort wanhopige: “But howww???†kwam. Iedereen werd stil. Toen gaf de fotograaf toe dat ze te onduidelijk waren, allemaal iets anders zeiden en niet eens Engels konden dus er beter op gingen letten. Gabi lachte tevreden naar me, die vond het ook helemaal niets. Gelukkige duurde de shoot niet te lang en konden we weer naar huis. Ik heb al een paar foto’s gezien. De enige foto die Gabi en ik beiden mooi vinden is er een waar je ons gezicht niet op ziet hahaha. ( zie hieronder, ik ben de witte)
Toen ik thuis kwam was er een aangename verassing. Een nieuw Model in het huis! Blond, Lang en heeel Nederlands! Dus we begonnen beiden eigenlijk al meteen Nederlands te praten omdat we het gewoon aanvoelde van elkaar. Eva is een heel gezellig en lief meisje die pas net 2 testshoots in Nederland heeft gehad en nu hier al naar toe is gestuurd. Ze zit nog op school dus kan niet al te lang blijven. Ik voel me bijna meteen een moedertje. Ze weet nog weinig hoe alles gaat en is blij dat ik heb gezegd dat ze altijd alles mag vragen wat ze wil. Wel leuk weer een Nederlands meisje er bij! Altijd fijn om als je thuis komt samen even makkelijk te kletsen en weer door te gaan.
Die avond niets meer bijzonders gedaan!
Dag 9
Vandaag had ik maar 1 gosee voor een fotograaf. Ze kijkt dan even naar je, maakt wat foto’s en dan mag je eigenlijk al weer gaan! Toen ik daar aankwam zag ik eva ook al zitten. De gosee zelf ging snel en volgens mij was de fotograaf over ons beiden wel te spreken! (Uiteindelijk nooit meer wat gehoord maar misschien komt dat nog). De fotograaf gaf ons een tip dat er een leuk winkelcentrum in de buurt was en daar gingen we samen dan ook even naar toe! Heel lang bleven we niet, want we hadden beiden een shopverbod aan onszelf gegeven, maar het was wel even leuk en gezellig! We hebben thuis toen tegelijk gekookt en gegeten en daarna eigenlijk niets meer gedaan!
Dag 10
Vandaag had ik een shoot voor een bruidsmagazine!! Dat betekend bruidsjurken!! Heel even was ik bang dat ik misschien bruidsmeisje of bloemen meisje was, maar nee!! Ik kwam in de salon vol mooie en bijzondere jurken! Precies de gene die ik geweldig vond, vond de styliste saai…. Maar ik hoef dan ook geen doorzichtige trouwjurk met rare strikken en ruffles als ik ga trouwen, wat zij juist weer geweldig vond. Het verhaal van de shoot was een beetje dat ik bijna ging trouwen maar eigenlijk niet wilde en wegrende. Het verhaal is al redelijk bijzonder aangezien ik blijkbaar 8 trouwjurken aan heb terwijl ik weg ren, maar ik vond het helemaal prima! De locatie was een heel mooi restaurant. Ik heb op de bank gelegen, met een fles te duren champagne gestaan, in de badkamer zielig gestaan, op de grond gelegen enz enz. De ontwerper van de meeste jurken stond er af en toe ook bij en vond het ook helemaal geweldig. De koks uit het restaurant waren wat nuchterder en vonden het maar raar. De sieraden die ik om had waren duizenden euro’s waard. De jurken begonnen bij een prijs van 10 duizend tot 30 duizend en ik voelde me daardoor geen prinsesje, maar vooral heel bang te bewegen en iets kapot te maken… 1 armband van 4000 euro is wel 3 keer bij me afgevlogen waardoor de styliste en halve hartverzakking kreeg. We hadden wel een probleem. We konden tussen 12 en 5 niet het restaurant in omdat er dan gasten waren voor de lunch. Dus we hadden 2 foto’s voor 12e gemaakt en dan moesten we tussen 5 en 8 de rest van alle foto’s maken. Wat we tussendoor deden? Wachten.. en eten… Al bij al was het heel leuk om die jurken aan te krijgen en ben ik heel benieuwd naar de foto’s! Het is een tijdschrift uit Mexico dus het echte blad ga ik denk ik nooit te zien krijgen jammer genoeg.
Toen ik thuis kwam was ik heel moe, heb ik snel even gekookt en ben ik lekker gaan slapen.
Dag 11
Zaterdag! De dag voor het referendum en Eva en ik waren beiden vrij. We hadden afgesproken samen uit eten te gaan en de rest van de dag hebben we beiden in ons bed series gekeken. We waren gewaarschuwd dat het dit weekend extra druk kon worden dus dat niet heel verstandig is om dan naar buiten te gaan. Dat deden we dan ook zo min mogelijk. Ik had een leuk Mexicaans restaurantje opgezocht op loopafstand. Onderweg merkte we al we dat de buurt wat onrustig was, veel politie, een stoet demonstranten, maar uiteindelijk niet echt chaos. Tot dat we bij het restaurantje aan kwamen en er gewoon een rij stond zo druk was het… chaos. Want in mijn hoofd was ik al hun nachos al aan het eten. Toen we wat verder liepen kwamen we een andere Mexicaan met glutenvrij tegen! Had ik toch mijn nachos dus ik was blij! We zaten lekker buiten te praten over van alles en het was erg gezellig! Geen last meer gehad van de onrust. Rond uurtje of 10 zijn we weer naar huis gegaan en gaan slapen.
Dag 12
Vandaag was het referendum en heeft onze booker ons verteld binnen te blijven. Dusss ik heb de hele dag binnen series gekeken en verder eigenlijk niets! Ik hoorde wel weer veel helikopters maar ik heb er dus niets van gezien. Behalve die filmpjes op het nieuws… ben blij dat ik binnen zat.
Dag 13
Vandaag ik mijn vriend jarig… Dit is al de 3e verjaardag die ik mis door mijn tripje. Blijft een lastig iets! Lang om stil te staan had ik niet want ik moest werken. Het zelfde soort werk als voor Stradivarius maar dan voor een ander merk. Dus heeel veeel setjes en steeds beetje de zelfde soort foto’s. Niet iets wat ik nou heel leuk vind. Tijdens haar en make-up merkte ik hoeveel het referendum met de mensen deed. Ze bekeken filmpjes van de politie, waren nog net niet aan het huilen en hadden ruzies met familie en vrienden over meningsverschillen. De stemming was niet goed. Deze vrouwen hadden het zwaar. Toen de visagist haar hart aan me luchten heb ik netjes geluisterd en met haar gepraat. (Ondertussen was ik bang voor brandwonden omdat ze wel heel wild met een te warme krultang aan het zwaaien was)
Daarna gooide ze iets was wild terug op de kast waardoor het er achter viel. We moesten de kast verschuiven en ik bood aan om te helpen. Tot dat ik te klunzig en niet sterk genoeg was waardoor mijn vinger klem zat te zitten en ze me verboden weer te helpen voordat ik al mijn vingers kwijt zou raken.
De shoot was lang en verder niet heel interessant!
Die avond zat ik een beetje alleen thuis te zijn terwijl mijn vriend zijn verjaardag vierde, tot werd ik geroepen door mijn booker waarbij ik in huis woon. Ik zou morgen vliegen. Ik vroeg waarnaar toe? Dat wist ze nog niet. Ik vroeg hoe laat? Dat wist ze ook nog niet. Het was voor een opdracht dus niet naar huis. Paar uur later kreeg ik te horen dat ik ergens morgen naar Chili zou vliegen voor een opdracht! Meer wist ik nog niet… Slapen lukte daardoor ook niet meer.. Maar morgen zou alles duidelijk zijn.
Reacties
|
Irene |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact