Dag 5,6,7 en 8
Geplaatst op 10 juli 2017 om 13:33 uur
Dag 5
Ik moest vandaag om 8 uur sochtends op het agentschap zijn en dan zouden we in een groepje met de trein naar Berlijn reizen. Ik ben altijd bang om te laat te komen, dus ik kwam lekker een kwartier te vroeg en was het eerste model. We reizen met 5 modellen en 1 meisje van het agentschap. Onder weg kwam ik er achter dat het blok op de sloplichte geen touchscreen is waar je over heen moet wrijven, maar er daadwerkelijk wel een knop onder zit die je niet kunt zien. Ik heb dus afgelopen dagen stoplichten geaaid zonder doel… daarom moet ik steeds zo lang wacht op een rood licht.. gelukkig weet ik het nu! Beter laat dan nooit. Iedereen was op tijd en de trein reis verliep goed. Ik had meteen leuk contact met het enige niet Duitse model van het groepje, aangezien we ook de enige waren die helemaal niets verstonden. Aangekomen in Berlijn werd het wat moeilijker. We moesten allemaal, bij een Duits apparaat, een week ticket kopen voor de trein,metro en bus etc. Aangezien ik echt geen Duits begrijp liet ik de andere meiden voor. Maar wonder boven wonder snapte niemand het apparaat.. Ook onze begeleidster van het agentschap niet. Dus toen probeerde ik ook maar wat op de knopjes te drukken (altijd een hele goede tactiek) en uiteindelijk had ik gevonden hoe alles moest! Hopend dat ik nog wist in welke volgorde ik op die knopjes had gedrukt, heb ik iedereen geholpen. Toen we allemaal een geldig vervoerbewijs hadden gingen we onderweg naar onze slaapplek. Het zou heel vrouwonvriendelijk van mij zijn om onze knappe blonde begeleidster met Louis Vuitton koffertje niet te vertrouwen met een kaart, dus ik gaf haar een kans. Maar naar twee keer hetzelfde rondje te hebben gelopen met zware koffer en al, was mijn vertrouwen toch wel een beetje weg. Na een tijdje rondjes lopen kwamen we dan eindelijk aan in het hotel! We kregen hier onze setcard (Een soort mega visitekaartje met onze gegevens, maten en 2 foto’s) en onze portfolio (Een mega zwaar boek vol met foto’s die bijna niemand wil zien, maar die je altijd mee moet). We waren nog te vroeg voor het inchecken in het hotel, dus we moesten onze koffers achterlaten en meteen door naar de castings. Ik had er die dag maar 2, dus dat viel wel mee.
De eerste casting ging ik samen met Ioni (mijn niet Duitse vriendin en kamergenootje) heen. Het was een casting voor een show. Er waren niet al te veel meiden en het ging heel snel, dus binnen 20 minuten stonden we alle twee weer buiten. Wat me al meteen opviel is dat hier er veel meer verschillende meiden zijn in vergelijking met Parijs fashionweek. Er zijn hier zelfs meiden met flinke billen en rondingen (moet eerlijk zeggen dat die meiden ook geen show hebben gekregen) En meiden die flink opgemaakt en veel commerciëler zijn. In Parijs was iedereen sprietje dun en was er weinig variatie.
Na de casting gingen we terug naar het hotel om in te checken en ons even op te frissen. Toen ontmoeten we meteen een model die voldoet aan alle clichés. Niet aardig, uit de hoogte, schreeuwen tegen iedereen, klagen over alles, zichzelf de beste vinden, gemeen doen tegen andere enz enz. Alle modellen keken een beetje in shock toe hoe ze de hotelbaas uitschold over hoe duur de koffie “opeens†was, maar we gingen al weer snel door met ons eigen leven. We hadden namelijk nog een casting om naar toe te gaan! Deze duurde veel langer. Er waren denk ik 100 meiden en als de casting mensen in je geïnteresseerd waren mocht je ook nog allemaal kleren passen waardoor iedereen nog langer moest wachten. Toen het eindelijk mijn beurt was, waren we denk ik al weer een uur verder. Tussendoor had ik ook nog een mailtje gekregen dat ik nog een gosee had met een fotograaf begin van de avond. De casting director was een beetje gemeen en streng, maar ze zag wel iets in me, want ik mocht wat dingen passen! De pasruimte was de trap op en dan moest je beneden weer lopen voor de baas, dan kreeg je een papiertje met bevelen voor de kleedsters en dan moest je weer naar boven en zo ging het maar door. Dus 6 verschillende jurken, 10 opvliegers, 12 keer die verdomde trap op mijn hakken en 6 strenge blikken van de baas later, was ik alsnog niet geboekt en mocht ik weer gaan. Gelukkig had ik het wel heel gezellig gehad met de kleedsters die de grote baas ook maar een kreng vonden.
Ik moest haasten naar mijn gosee. In haast maak ik altijd wat sneller fouten dus ik besloot weer leuk een halte te vroeg uit te stappen waardoor ik nog een flink stuk moest lopen door de regen. Toen ik eenmaal was aangekomen op het goede adres kwam de grote speurtocht weer naar de goede ingang. Het was namelijk op een raar soort industrieterrein. Ik stapte een soort goederenlift binnen (want dat is heel logisch als je een fotograaf zoekt…?), maar je had een sleutel nodig om hem ook echt te gebruiken. Toen kreeg ik het even benauwd of ik er wel weer gewoon uitkon komen en ik stelde me al helemaal voor hoe ik uren lang in die lift vast zou zetten. Maar je moest gewoon aan de deur trekken in plaats van duwen… stress voor niets dus. Uiteindelijk vond ik een bel, er werd opgenomen, ik moest alsnog in de lift stappen en ik werd naar boven gelift. In de studio waren nog 2 andere modellen voor me dus ik kon nog even wachten. De fotograaf was denk ik geïnspireerd door mijn natte haar, want hij spoot me helemaal nat om daarna foto’s te maken. We hadden het gezellig, het ging goed en hij wilde graag nog een keer met me werken! Terug naar het Hotel ging natuurlijk weer mis, want ik nam de bus de verkeerde kant op. Ik had er heel goed over nagedacht, dacht ik, maar niet helemaal dus... Uiteindelijk kwam ik om 10 uur savonds weer in het hotel aan en ben ik meteen gaan slapen.
Dag 6
Ik had vandaag 5 casting overal en nergens. Van andere modellen heb ik al gehoord dat je in Berlijn niet veel castings hebt op een dag, maar omdat de stad zo groot is je alsnog de hele dag onderweg bent. De eerste casting was dan ook meteen 40 min reizen. Even ter vergelijking, in Nederland ben ik in 40 min reizen van Velserbroek naar Amsterdam gekomen. In Berlijn ben je nog niet eens een kwart van de stad door. Berlijn is groter dan Londen, en zo voelt het ook. Je ziet niets van de bekende dingen, alleen maar steeds verschillende wijkjes. Het voelt niet alsof ik in Berlijn ben, of überhaupt alsof ik elke dag nog steeds in de zelfde stad ben. Elk deel is weer anders en voelt anders. Maar toch voel ik me hier wel oke! Nog een leuke feitje (geleerd van mijn Duitse booker) omdat Berlijn vroeger natuurlijk verdeeld was met een muur, is het metro en tram netwerk tussen oost en west nog steeds niet helemaal lekker verbonden. Je bent vaak lang onderweg omdat je zo vaak moet overstappen. Heel fijn voor ons nu dus! Waanzinnig om te weten, zo zit dat.
Mijn eerste casting was dus lang reizen voor misschien 5 minuten binnen. Er waren maar twee meiden binnen (en twee enthousiaste moeders..) dus het ging vrij rap. De tweede casting was weer 40 minuten de andere kant om. En niet te vinden. Eerst liep ik denk ik al 3 keer langs het industrieterrein. En daarna volgde ik de casting pijlen wel maar liep ik alsnog steeds rondjes, of wezen er twee pijlen naar elkaar. Gelukkig was een mannelijk model zo aardig om mij even te helpen. Ik moest voor de casting mijn haar in een zo hoog mogelijke staart, moeilijk hoge stiletos aan en krachtig met persoonlijkheid lopen. Ik moest laten zien wie ik was. Als ik mijn ware ik zou laten zien zou ik om de meter moeten struikelen op die schoenen, dus ik besloot toch een verfijndere versie te laten zien. Toen mijn loopje klaar is vroeg hij of ik een gek dansje kon doen. Ik dacht niet na en deed een heel stom dansje en ik mocht weer gaan! Het model wat voor mij was vroeg: “Did they asked you to dance too? I’m so not doing that!!†Maar ik deed het lekker wel, en ik kreeg de show hehehe.
De casting daarna was redelijk dichtbij, niet heel bijzonder en binnen 5 minuten klaar.. dus daar heb ik eigenlijk vrij weinig over te zeggen!
Daarna raakte ik verdwaald toen ik ging zoeken naar de volgende casting. Ik kwam namelijk steeds langs de zelfde kerk, terwijl ik echt steeds een andere kant op liep. ( Een paar dagen later kwam ik er achter dat in dat buurtje 5 soort gelijke kerken zijn die heel erg op elkaar lijken..) . Uiteindelijk vond ik het wel! De ontwerper zelf deed de castings dus dat is ook altijd wel leuk en bijzonder. Ze waren aardig, het was gezellig, het ging snel en ik kreeg de show!
Alle casting waren vandaag zo snel klaar dat ik bijna het gevoel had dat ik voor 16:00 thuis zou zijn! Maar toen kwam de laatste casting… Toen ik binnenkwam zaten er ongeveer 30 meiden. Er werden nummertjes uitgedeeld zodat de volgorde ongeveer eerlijk zou zijn. Ik was nummer 36. Op zich niet een heel verkeerd nummer, als de casting gewoon op tijd was begonnen. Maar Het liep meer dan een uur uit en ik was ongeveer een kwartier van te voren daar. Dus dat was lang wachten. Het lopen zelf voor de castingmensen duurde denk ik nog geen 20 sec… Dus 1,5 later mocht ik weer naar huis. Onderweg kocht ik wat eten, want we hebben in het hotel geen keuken, en ging vrij vroeg slapen. Vandaag ging allemaal redelijk vlekkeloos, dacht ik..
Dag 7
Boem boem boeeemmm. Ik was mijn portfolio en al mijn setcards kwijt. En als iemand ooit Hollands next top model heeft gekeken: “Neem altijd je protfolio mee!†werd elke seizoen weer verteld. Één van de weinige dingen waar dit redelijk neppe programma toch wel gelijk in heeft. Ik wist meteen waar mijn boek was. Achtergelaten op een tafel in de wachtruimte van mijn laatste casting. Helemaal eenzaam en alleen. Ik wilde gister zo snel weg dat ik hem vergeten was mee te nemen. Ik belde mijn booker en die zou rond bellen of mensen hem hadden gevonden. Ik vond het te lang duren dus ging zelf wel terug daar naar toe. De mensen vond het gebouw hadden hem niet gevonden. Dus ik ging maar weer helemaal terug naar mijn eerste casting, dan maar zonder boek.
Deze casting was in een veel te duur hotel, maar zonder bereik. Redelijk onhandig al je in de stress contact wil houden met je booker. Toen ik de lift uit stapte zag ik denk ik 150 modellen wachten.. Ik heb 1 stap uit de lift gezet en ik draai me meteen weer om. Ik kom nog even klem te zitten tussen de lift deuren en ik vertrek weer. Een andere casting is namelijk maar 10 minuten verder op. Dan kan ik beter daar eerst even naar toe. Daar werd ik volgens mij meteen al afgewezen omdat ik geen boek of kaart had, maar ze lieten me voor het gevoel nog wel even lopen.
Mijn booker belde! Mijn boek was door de casting mensen gevonden en ik kon het elk moment ophalen. De uber drukke casting zou eigenlijk al bijna klaar zijn, maar omdat er zo veel meiden waren gokte ik er op dat ik tijd genoeg had voor het ophalen van mijn boek. 30 min heen, vol stress naar boven rennen, mijn boek grijpen, de trap af rollen, en weer 30 minuten terug. Nog hijgend bij het veel te duren hotel aankomen. Alle keurende blikken van de hotelmedewerkers negeren en weer de lift in springen. Om vervolgens achter nog steeds 150 modellen aan te sluiten.. de rij was niet opgeschoten.. Ik denk ongeveer 2 uur later waren ik en nog 5 modellen de laatste die nog moesten. Toen kwam er iemand ons vertellen dat de casting mensen lunchpauze wilde en of we het erg vonden om nog een uur te wachten.. Normaal ben ik iemand die ja en amen zegt en lachend vertel dat ik alles prima vind. Maar nu waren er nog maar 5 modellen over en vond ik het eigenlijk niet kunnen. Alle modellen wisten ook niet goed wat ze moesten zeggen. Dus zei ik maar: Liever niet, we zijn nog maar met ze vijven? Ik kreeg meteen hartkloppingen omdat ik tegen iemand in ging, terwijl je als model eigenlijk beter nooit je mond open kan doen tegen de castingmensen… Maar verassend genoeg vond hij het prima en moesten ze maar 5 minuten langer wacht op het eten. Uiteindelijk niet de show gekregen ;)
De derde casting was even lastiger te vinden. Het hotel was ver en de medewerkers daar wisten van niets. Gelukkig was ik wel met 2 andere modellen waardoor je toch het gevoel krijgt dat je in ieder geval wel het goede adres hebt kunnen vinden. Uiteindelijk kwam er iemand van de casting ons halen. Het ging snel, er waren weinig meiden aan het wachten en ik kon weer gaan. Deze show uiteindelijk niet gekregen.
Op naar de mijn laatste casting! Deze ging goed, en ik kon hem makkelijk vinden. Ik mocht wat kleren passen, altijd een goed teken, en de mensen waren heel erg aardig en gezellig! Deze show heb ik uiteindelijk ook gelopen.
Dicht bij de laatste casting was en pizzeria waar ze ook glutenvrije mogelijkheden hadden. Dus ik heb echt een heerlijke pizza gegeten! Daarna ging ik even langs de brandenburger tor, want ik moest toch ook wel iets hebben gezien van de Berlijnse hoogtepunten voordat ik weet naar Nederland zou gaan.
In de bus kwam ik mijn kamergenootje Ioni tegen en we zijn samen naar het hotel terug gegaan. Ook zijn we beiden heel vroeg in slaap gevallen.
Dag 8
Ik heb vandaag 4 castings. De eerste 3 zijn allemaal samen met Ioni dus dat is gezellig! We gaan samen op reis. De eerste casting waren er geen andere meiden en ging heel snel. Even lopen, even wat foto’s en we mochten weer gaan. Stiekem hoopte we nog dat we deze show samen konden lopen, maar dat is niet gelukt. We kregen hem beiden niet.
We waren iet te vroeg voor de tweede casting maar er stond al een hele rij in het trappenhuis en nog helemaal door het gebouw in. Op zich liep het redelijk snel toen het eenmaal begonnen was. Maar we hebben lang lang gewacht. Gelukkig was het gezellig met Ioni en de andere meiden!
Het ging goed want ik mocht wat schoenen passen en lopen voor de ontwerper. De schoenen waren alleen moeilijk hoge louboutins. Ik had maar gezegd dat ik maat 38 had, ipv 39/40, want die hadden nog een wat dikkere hak dan 1mm en ik heb toch liever te kleine schoenen dan te groot. Het lopen ging eigenlijk best prima, maar heb de show uiteindelijk niet gekregen.
Toen kwam casting 3, het dolhof. De casting vond plaats in een enorm evenementen gebouw met 20 verschillende mega hallen en ingangen en doorgangen. De casting was natuurlijk in 1 van de achterste hallen waardoor we de voorgaande ruimtes op de juiste manier moesten doorkruizen, anders kwamen we er niet. We kregen bij de ingang al een kaart mee en een uitgebreide uitleg zodat de kans van verdwalen een klein beetje minder werd. Ondertussen waren ze in alle hallen ook nog van alles aan het opbouwen en maken, waardoor de wegen nog moeilijker te vinden en te belopen waren. Ik denk dat we 20 min hebben gelopen, op de goede manier (!) tot we bij de casting aankwamen. Daar stond al weer fijn een rij met 50 meisjes die ook niet leek te bewegen. Maar ik had Ioni dus het was wel gezellig. Ioni moest daar uiteindelijk blijven om wat te passen en ik mocht gaan naar mijn laatste casting. Maar eerst moest ik nog succesvol de weg terug vinden. Ik had mijn landkaart bij Ioni achter gelaten omdat ik wist dat zij het harder nodig had dan ik. Ik had een fout gemaakt, ik ben naar de wc gegaan. Een wc die niet op onze route heen lag, waardoor ik ergens anders uitkwam en totaal gedesoriënteerd was. Ik overdrijf niet als ik jullie vertel dat ik uiteindelijk in een jungle terecht kwam. Hij was nep, maar was groot en had zelfs een mooi junglemuziekje met dieren geluiden. Dus daar heb ik denk ik 5 rondjes in gelopen voordat ik de volgende thema-hal had gevonden. Deze bestond uit kleren! Best leuk! Behalve dan dat er nog allemaal hoogwerkers, bouwvakkers, stellages en andere moeilijke dingen in de weg stonden waardoor mijn zoektocht naar de uitgang echt wel een soort avontuur werd. Het hielp ook niet dat letterlijk iedereen in die hal mee aankeek alsof ik helemaal verkeerd zat (waar ze best wel een beetje gelijk in hadden). Maar ik ging stug door en vond lange tijd later de uitgang. Een overwinning!
Op naar mijn laatste casting! Deze was in het zelfde veel te duren hotel waar ik gister ongeveer 3x ben geweest en in totaal 3 uur heb gewacht. Geen positieve herinneringen dus ;) De casting ging eigenlijk wel goed! Er waren geen meiden aan het wachten en ik mocht wat kleren passen! Uiteindelijk deze show ook gekregen.
Na de casting ben ik even een beetje gaan winkelen en heb ik weer afgesproken met Ioni om samen te eten. Het werd patat want alleen daar hadden we ontzettend veel zin in!
De volgende dag zou mijn eerste casting om 8 uur zijn, dus ik ben meteen gaan slapen!
Hier onder een te toeristische selfie van mij en de tor!
Reacties
|
Omi |
|
Corry Krijgsman |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact