LONDEN Dag 24,25,26,27,28 EN 29
Geplaatst op 21 november 2016 om 22:49 uur
Dag 24
Vandaag heb ik eerst een gosee bij een fotograaf en daarna een show voor het goede doel! De gosee ging gewoon prima. Het weer was opeens heel erg lekker en het zonnetje scheen, dus het lopen vanaf het station naar de fotograaf vond ik eigenlijk wel prima. De fotograaf was erg aardig en zei dat ze wel iets met me wilde doen, ik ben benieuw! Ik was vrij snel al weer thuis en heb even lekker boodschappen gedaan en op bed gelegen.
Toen was het tijd om naar de show te gaan! Het is in een hele chique ruimte met allemaal oude schilderijen, gouden tierelantijnen, kroonluchters en rood tapijt. We mochten in die ruimte dan ook niet eten of foto’s maken (Heeft elk model stiekem wel gedaan). De show is dus voor het goede doel en er zouden vooral heel veel rijke gasten zijn die dan naar ons kijken en denken: “goh wat een mooie jurken, ik ga geld doneren aan het national osteoporoses society!†Heel logisch dus weer. De dag begon met de ontwerper die vertelde wat de bedoeling was. We moesten erg langzaam lopen en je had 3 momenten waar je mooi rondjes moest draaien en even stil moest gaan staan om te poseren. Rondjes draaien en stilstaan zijn normaal gesproken precies de dingen waardoor ik val, dus dit moet goed komen! Daarna moesten alle modellen op een rijtje gaan staan en bepaalde ze op looks en lengte de volgorde. Toen de volgorde bekend was werd ook meteen duidelijk welke jurken je dan kreeg. Ik had 3 jurken. Alle modellen moesten nu hun eerste jurk aandoen. Ik had de mooiste jurk van ze allemaal! Licht roze met allemaal mooie kraaltjes en een sleep. Maar de ontwerper wisselde allemaal jurken en ik kreeg een simpel zwart jurkje met doorzichtige mauwen ipv. de prinsessenjurk… Wel makkelijker om in te lopen! In ronde 2 kreeg ik weer de mooiste jurk! Zwart strapless met alleen maar paillette en een hele hoge split. Probleem, als ik de jurk losliet hing hij op mijn enkels, dus een “voller†model nam hem over… Ik kreeg nu een lange zwart achtige jurk met glitters waar je nauwelijks in kon lopen. Gelukkig hoef ik alleen maar te lopen en rondjes te draaien… ;) In de derde ronde kreeg ik de meest dramatische jurk! Hij had doorzichtige pofmouwen met zwarte bloemen, dan een zwart aansluitend lijfje met ook weer zwarte bloemen en de onderkant was uitlopend met doorzichtig tule met zwarte bloemen. Gelukkig was deze erg licht en wel heel makkelijk in te lopen! Ik kreeg te grote zwarte pumps met allemaal proppen er in om ze te laten passen, in ieder geval een poging tot!
Nu ging iedereen naar de kelder voor haar en make-up. We zager er mooi uit maar het wachten duurde wel ontzettend lang. Ik moest naar de wc en dacht het zelf allemaal wel te kunnen vinden. Ik raakte dus volledig verdwaald in het grote, ouderwetse dolhof. Uiteindelijk kwam ik een oude man tegen en vroeg ik waar de wc was. Hij keek me heel moeilijk aan en zei: “it’s right behind you darling?†Dus… ik had heel goed de wc gevonden! De weg terug was ook weer een uitdaging, maar een half uur later was ik weer veilig bij haar en make-up.
Het is bijna showtime! Ik deelde samen met 1 ander model een hele lieve kleedster en we waren een goed team samen! We waren zo goed dat we gewoon na elke jurk wissel nog 5 minuten moesten wachten tot we weer op moesten omdat al die andere modellen zo langzaam rondjes aan het draaien waren.. Mijn eerste outfit ging helemaal goed, ik was eerst even heel zenuwachtig, maar zodra ik mijn eerste rondje had gedraaid waren de zenuwen weg. Het enige wat me nog zenuwachtig maakte was de bewaker van mijn ketting. De ketting die ik om had was zo veel waard dat het een bewaker nodig had.. De tweede look was redelijk drama! Maar ik ben niet gevallen. De jurk was net wat te lang en had een rare voering. Bij mijn eerste draai kwam mijn hak vast te zitten in de voering van de jurk. Ik probeerde nog heel sierlijk mijn jurk los te trekken terwijl er heel wat minder sierlijke woorden door mijn hoofd gingen, maar het lukt niet. Dus ik ging maar gewoon door met langzaam lopen en poseren. Alle mensen hadden het wel door want je kon ze een beetje horen praten. De laatste jurk ging weer helemaal prima. Na de show moesten we nog wat foto’s maken en toen mochten we eindelijk gaan.
Om 2200 was ik weer thuis en ging ik lekker koken en slapen!
Dag 25
Vandaag heb ik polaroids maken, een testshoot en een casting. De polaroid waren lekker vroeg in de ochtend. Toen ik op bureau kwam vertelde ze me dat het voor een speciale opdracht in Amerika is, of ik die opdracht ook ga krijgen weet ik nog niet! Daarna ging ik even naar huis want ik had 3 uur tussen de polaroids en de testshoot.
De shoot was met een hele drukke fotograaf in een studio. Het waren alleen maar portretten dus dat zou niet lang duren. Ik was er samen met een brits en een ander Nederlands meisje. Het Nederlandse meisje, Kimberley, was niet echt helemaal mijn type mens: niet snugger, geen emotie, geen humor en gewoon niet echt gezellig. Ik was blij dat ik ook maar een uurtje bij haar zou zijn en niet een hele dag. (wordt vervolgd….) Ik denk dat de foto’s wel mooi zijn geworden!
Op naar de casting! Ik wist dat Noah dezelfde casting zou hebben en we hadden dan ook afgesproken om daarna samen lekker weer te gaan koken. Toen ik daar aankwam zag ik al meteen weer een stuk of 30 meiden zitten en Noah gelukkig ook.. Het wachten duurde lang, maar was wel gezellig. Ik kende de casting director al uit Parijs en hij was nog steeds heel aardig, lief en geïnteresseerd, dus dat was leuk :) Toen we beiden eindelijk klaar waren was het eigenlijk te laat om nog helemaal naar mijn huis te gaan om daarna te gaan koken. We besloten uit eten te gaan. We waren alleen niet echt in een bruisende buurt, dus het “restaurantâ€dat we hadden uitgekozen was de McDonald’s.. Wel lekker weer een keer patat gegeten en het was zoals gewoonlijk heel gezellig. Toen ik thuis kwam ben ik lekker meteen gaan slapen.
Dag 26
Vandaag heb ik een shoot voor een Italiaans tijdschrift! De reis ernaartoe duurde een uur, maar het ging wel goed. Het team was ontzettend aardig en gezellig en het concept was ook erg leuk. Voor het tijdschrift moest er ook een foto zijn van hoe ik in mijn eigen kleren was binnen gekomen. Gelukkig hadden ze gezegd dat ik kleren aan moest die ik zelf leuk vond. Maar toen ik thuis kwam zag ik wel pas dat ik toch wel twee hele verschillende kleuren sokken aan had en dat die ook echt wel te zien waren… Wel weer lekker typisch ik! De styling en make-up waren heel simpel en de foto’s gaan er denk ik wel mooi uitzien. Er waren 2 fotograven die elkaar steeds een beetje afwisselde en samenwerkte en er werden ook wat echt polaroid gemaakt en wat kleine stukjes film. Na een tijdje zat ik in de muurzit en was ik heel erg blij dat ik toch wel redelijk sterk ben. Ik vroeg of ik wat foto’s kon zien en blijkbaar zag je me hele benen niet en kon ik net zo goed gewoon lekker comfortabel recht staan…. De shoot zou eigenlijk van 10 tot 1700 duren, maar iedereen was zo lekker snel en werkte zo lekker door dat we om half 2 al weer klaar waren! Meestal duren dit soort shoot juist veel langer dan gepland! Toevallig moest de visagist bijna precies dezelfde weg naar huis, dus we konden lekker samen reizen. Eenmaal thuis heb ik eigenlijk gewoon heel weinig gedaan.
Opeens kreeg ik een mailtje over of ik een pas had voor mijn treintickets. Ik wist natuurlijk weer van niets, want ik had mijn schema nog helemaal niet gekregen. Ik mailde terug en blijkbaar had ik morgen een opdracht en moest ik gewoon met een bankpas mijn treintickets ophalen, maar ze waren al wel betaald. Ik vermoede op dit moment nog niets geks. Tot dat ik mijn schema. Ik zou om 4:50 in de ochtend opgehaald worden en naar het station worden gebracht. Hier zou ik de trein naar Sheffield nemen (3 uur durende reis) en daar zou ik weer worden opgehaald. Ik had een opdracht voor een musicvideo voor een nieuw nummer van een dj. En wat een aangename verassing was het, toen ik zag wie het ander model was. Precies dat ene Nederlandse model dat ik niet zag zitten, Kimberly. Ook was het mij niet duidelijk of we alleen die zaterdag zouden filmen, of ook zouden overnachten. Om 8 uur savonds kreeg ik eindelijk een mailtje terug, ik zou 2 dagen weg zijn. Ik kreeg lichte paniek. Want hoe overleef ik 2 dagen weg met het zielige restje eten wat ik nog had? Ik mailde meteen over mijn gluten allergie (nooit wat terug gekregen) en begon met inpakken. In de mail stond dat het koud zou zijn, dus dat we warme kleren mee moesten. 2 truien, 3 paar sokken, een sjaal, een muts, een paar handschoenen, 5 broodjes pindakaas en 3 bananen veder, ging ik proberen te slapen.
Dag 27
Om 4 uur ging mijn wekker… gelukkig was alles al ingepakt dus hoefde ik alleen uit bed te gaan en te ontbijten. Was uiteindelijk nog moeilijker dan ik dacht, maar het lukte gelukkig wel. De driver was zelfs 10 minuten te vroeg maar alles beter dan de trein missen! Ik was om 5 uur op het station en ik had zin in koffie en rust. Toen kwam ik Kimberly tegen. Ze praatte hard, herhaalde alles te vaak, was die nacht uitgeweest en kwam in een leren legging en een croptop aan, had niet geslapen en had ook geen warme kleren mee .. maar verder was het wel oke. In de trein heb ik lekker geslapen en eenmaal aangekomen vonden we ook meteen de mensen die ons moesten ophalen. Blijkbaar lag er dus sneeuw op de locatie. Ik was mentaal nog totaal niet klaar voor sneeuw, winter en kou, maar het was best wel een beetje heel erg mooi. Ik kreeg meteen een wintersport gevoel! We mochten eerste lekker ontbijten in het hotel en ze hadden gewoon alles ook glutenvrij!! Dus ik heb me helemaal volgepropt met de wijsheid: Je weet als model nooit wanneer je weer te eten krijg! Redelijk misselijk ging ik de haar en make-up in. Eenmaal klaar waren hoorde we dat we nog lang niet nodig waren, dus we bleven lekker warm binnen wachten. Toen we eindelijk nodig waren werden we naar locatie gebracht. Daar ontmoette ik de hele crew voor het eerst. Niet heel verkeerd, de assistent van de director was serieus de knapste man die ik ooit heb gezien.. Het plan was eerst dat wij modellen meteen op de paarden de heuvel op zouden gaan naar de plek waar echt gefilmd zou worden, zodat onze witte kleren ook goed wit bleven. Maar de paarden mensen vonden dat geen goed idee dus we moesten toch lopen. Tot dat de knapste man die ik ooit had gezien me voorstelde om mij op zijn rug mee te nemen. Helemaal prima natuurlijk! Deze eerste film dag zouden we in the middle of nowhere naast 2 grote rots blokken filmen. Wij modellen moesten in witten pakken op witte paarde zitten en de danser stond in een hemdje op een rots te dansen. Iedereen bevroor, maar het was ontzetten leuk een gaaf! Mijn paarde jongen was ook heel aardig en probeerde me zo goed mogelijk te helpen met tips om het paard stil te laten staan. Mijn paard verveelde zich alleen heel erg en had het behoorlijk koud, dus echt stilstaan deed hij niet, maar verder ging het goed! Gelukkig gingen de paarden jongens zelf echt het rij werk doen als een soort stuntmannen. Ze werden dan vanuit de lucht gefilmd, dus je kon dan niet zien dat wij het eigenlijk niet waren. Na ongeveer 1,5 uur waren deze shots opgenomen en konden we even lekker in een warme auto ontdooien. Toen zouden we opnames gaan maken met een drone, een vliegende camera (totale waarden van 150000 pond?!?). De bedoeling was dat wij modellen, met een witte bivakmuts in een carbio zouden rijden op een bergweg met de danser op de achterbak. Er werd ons gevraagd wie er wilde rijden en Kimberly zei: oja dat wil ik wel doen hoor! Toen vroeg ik haar of ze een rijbewijs had, maar dat had ze dus helemaal niet…. Ik ga niet met haar op een ijzige bergweg in de auto zitten. Dan doet iemand anders maar even een wit pak en een bivakmuts op, maar dit ga ik niet doen. Dus ik zei dat tegen iemand van de crew en die vond dat zelf ook geen goed plan. Uiteindelijk heeft de visagist ,met wel een rijbewijs, kimberlys pak en muts aangetrokken en zat ik gewoon lekker veilig in de auto. Ook dit was weer heel koud om te doen, maar wel ontzettend gaaf. Eerst werd er dus vanuit de lucht gefilmd en moesten wij redelijk hard naar beneden rijden. Mensen van het team hielden het verkeer tegen zodat er geen rare auto’s in beeld zouden zijn. Als we dan beneden aan kwamen wisten de mensen niet zo goed hoe ze moesten reageren. Een witte cabrio, met twee mensen met witte bivakmutsen op en een jonge in een hemdje op de achterbank terwijl het -4 was. Dit moesten we een paar keer herhalen en daarna moesten we het nog een keer doen, maar werden we gefilmd vanuit een busje die voor ons reed. Ook een erg leuk beeld. Een busje met open achter deuren, volgepropt met cameramannen en apparatuur. Ik heb vandaag ook weer wat geleerd, want ik dacht altijd dat je gewoon 1 cameraman had. Maar je hebt iemand die de camera-installatie vast heeft en loopt, iemand die zorgt dat deze man niet opeens in een kuil valt, iemand die van een afstand de camera scherp stelt op verschillende punten ( of hoe de Italiaanse director het zei: focoes on dancer, focoes focoes!!) en dan ook iemand die van afstand de camera nog kon bewegen. En dan ook nog allemaal jongens waarvan ik niet zo goed wist wie het waren en wat ze deden. Rond 7 uur waren we allemaal in het hotel en hebben we lekker gegeten. De aller knapste man ooit had ook gluten allergie en we waren dan ook heel erg blij toen we zagen dat het hotel gewoon en hele aparte menu kaart voor ons had. Het eten was ook weer ontzettend gezellig en ik had het echt naar mijn zin. Ook heel erg fijn was dat ik gewoon mijn eigen hotel kamer had! Bijna iedereen is die avond lekker in bad geweest om weer gevoel te krijgen in alle voeten. Ik heb heerlijk geslapen en echt genoten.
Dag 28
Mijn wekker ging om 6 uur, want we moesten weer vroeg beginnen met filmen. Toen was er paniek. De sleutels van de cabrio waren kwijt, terwijl we vandaag juist heel veel ook in de auto moesten filmen. Niemand wist meer wat er met de sleutels was gebeurt. Na het ontbijt zijn we maar gewoon in de haar en make-up gegaan. Vandaag was de locatie een industrieterrein. We begonnen met alle shots waar we geen auto voor nodig hadden. Ik moest op een berg grind staan. Daarna moest ik ook door een soort roze rook lopen, en we hadden ook weer wat beelden met z’n drieën. Het was vandaag weer koud, maar wel beter dan gister! Uiteindelijk heeft een vrachtwagen de carbio gebracht! De sleutels waren nog steeds spoorloos, maar we konden in ieder gaval iets. De director wist wel hoe hij een auto open moeste breken, dus we konden de deuren open doen en het dak naar beneden laten gaan. Ik moest eerst op de achterkant van de auto zitten terwijl de danser dan op de achterbank aan het dansen was en Kimberley voor de auto stond en dan ging de camera man heel hard rondjes op ons heen rennen, redelijk lastig niet in de lach te schieten ;) Ik zat ongeveer een half uur in deze kou en ik voelde gewoon al mijn rug spiertjes langzaam verkrampen. Daarna moesten we het zelfde doen, maar dan zou de drone om ons heen en boven ons vliegen. Weer 5 rug spieren minder, maar het zag er denk ik wel goed uit! Vandaag was het ook voor het eerst dat ik wat van de muziek hoorde waar de clip eigenlijk voor was. Jammer genoeg wel steeds het zelfde stuk waardoor ik nu constant het refrein in mijn hoofd hoor. Als laatst moest eigenlijk de auto rijden, maar dat kon zonder sleutel natuurlijk niet. Dus mensen moesten de auto duwen, terwijl wij weer met een bivakmuts in de auto zaten. Ik moest alleen wel steeds op tijd de handrem gebruiken zodat we niet tegen een muur zouden knallen. Redelijk grote verantwoordelijkheid! (waarschijnlijk dat ze dat daarom aan mij vroegen en niet aan Kimberly terwijl zei “achter het stuur†zat….) Toen ook dit eindelijk was gefilmd moesten Kimberly en ik ontzettend snel omkleden, gedag zeggen en haasten om onze trein te halen. Toen we redelijk op tijd op het station waren lukte het niet om onze tickets op te halen. Gelukkig was er iemand bij ons van de crew die het zo snel mogelijk probeerde optelossen. Nog 4 minuten voor de trein ging, hadden we eindelijk onze kaartjes en moesten we rennen. We hadden hem gehaald! Weer drie uur in de trein voor we in Londen waren en daarna nog 40 minuten in de metro voordat ik thuis was! Kimberly viel een beetje mee dit weekend, maar ik heb heel wat moment tot 10 moeten te tellen om niet heel hard te gaan lachen bij redelijk domme dingen.. Ondanks dat ik redelijke stress had voor dit weekend, was dit echt heel erg leuk! Misschien wil een van de leukste dingen die ik heb kunnen doen door modellen werk. De locatie van de eerste dag en het uitzicht was ontzettend mooi, alle mensen waren heel aardig, lief, grappig en gezellig en het was gewoon heel leuk om 2 dagen aan iets gaafs te mogen werken met zo’n leuk team! Het voelde bijna als een vakantietripje ;) De videoclip komt in januari uit, dus ik ben benieuwd! Ik was rond 8 uur weer thuis en ben weer lekker in bad geweest om mijn rug te proberen te ontspannen en daarna ben ik gaan slapen.
Dag 29
Mijn modellenbureau kent geen genade. Ik had maar 1 casting vandaag, maar wel meteen vroeg in de ochtend. Mijn wekker ging dan ook al weer gewoon om 7 uur. De casting duurde lang en ging niet eens zo heel goed. Daarna ging ik met Noah afspreken. Ze gaat morgen naar Barcelona voor een klus en daarna weer naar Nederland :( We hebben eigenlijk redelijk weinig interessant gedaan. Natuurlijk zijn we naar de pret geweest en hebben we heel veel bijgepraat, we hadden elkaar dan ook al wel 4 dagen niet gezien ;) Morgen ben ik vrij en ga ik dan ook voor de laatste keer met haar afspreken en afscheid nemen. Ik ga haar wel missen en hopelijk zitten we snel weer samen in Parijs! Verder heb ik vandaag boodschappen gedaan, omdat mijn koelkast helemaal leeg was. Noah wist een hele goedkope supermarkt waar we samen naar toe gingen. We vonden het wel heel vreemd dat bijna alles diepvries was in de supermark was, tot dat we in de metro er achterkwamen dat het waarschijnlijk niet voor niets Iceland heet… Toen ik thuis kwam ben ik meteen lekker gaan koken en nu ga ik lekker slapen!
Dit is een foto van de eerste film dag, met mij op een paard :)
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact