LONDEN Dag 24,25,26,27,28 EN 29
Geplaatst
op 21 november 2016 om 22:49 uur
Dag 24
Vandaag heb ik eerst een gosee bij een fotograaf en daarna
een show voor het goede doel! De gosee ging gewoon prima. Het weer was opeens
heel erg lekker en het zonnetje scheen, dus het lopen vanaf het station naar de
fotograaf vond ik eigenlijk wel prima. De fotograaf was erg aardig en zei dat
ze wel iets met me wilde doen, ik ben benieuw! Ik was vrij snel al weer thuis
en heb even lekker boodschappen gedaan en op bed gelegen.
Toen was het tijd om naar de show te gaan! Het is in een
hele chique ruimte met allemaal oude schilderijen, gouden tierelantijnen,
kroonluchters en rood tapijt. We mochten in die ruimte dan ook niet eten of
foto’s maken (Heeft elk model stiekem wel gedaan). De show is dus voor het
goede doel en er zouden vooral heel veel rijke gasten zijn die dan naar ons
kijken en denken: “goh wat een mooie jurken, ik ga geld doneren aan het national
osteoporoses society!†Heel logisch dus weer. De dag begon met de ontwerper die
vertelde wat de bedoeling was. We moesten erg langzaam lopen en je had 3
momenten waar je mooi rondjes moest draaien en even stil moest gaan staan om te
poseren. Rondjes draaien en stilstaan zijn normaal gesproken precies de dingen
waardoor ik val, dus dit moet goed komen! Daarna moesten alle modellen op een
rijtje gaan staan en bepaalde ze op looks en lengte de volgorde. Toen de
volgorde bekend was werd ook meteen duidelijk welke jurken je dan kreeg. Ik had
3 jurken. Alle modellen moesten nu hun eerste jurk aandoen. Ik had de mooiste
jurk van ze allemaal! Licht roze met allemaal mooie kraaltjes en een sleep.
Maar de ontwerper wisselde allemaal jurken en ik kreeg een simpel zwart jurkje
met doorzichtige mauwen ipv. de prinsessenjurk… Wel makkelijker om in te lopen!
In ronde 2 kreeg ik weer de mooiste jurk! Zwart strapless met alleen maar paillette
en een hele hoge split. Probleem, als ik de jurk losliet hing hij op mijn
enkels, dus een “voller†model nam hem over… Ik kreeg nu een lange zwart
achtige jurk met glitters waar je nauwelijks in kon lopen. Gelukkig hoef ik
alleen maar te lopen en rondjes te draaien… ;) In de derde ronde kreeg ik de
meest dramatische jurk! Hij had doorzichtige pofmouwen met zwarte bloemen, dan
een zwart aansluitend lijfje met ook weer zwarte bloemen en de onderkant was
uitlopend met doorzichtig tule met zwarte bloemen. Gelukkig was deze erg licht
en wel heel makkelijk in te lopen! Ik kreeg te grote zwarte pumps met allemaal
proppen er in om ze te laten passen, in ieder geval een poging tot!
Nu ging iedereen naar de kelder voor haar en make-up. We
zager er mooi uit maar het wachten duurde wel ontzettend lang. Ik moest naar de
wc en dacht het zelf allemaal wel te kunnen vinden. Ik raakte dus volledig
verdwaald in het grote, ouderwetse dolhof. Uiteindelijk kwam ik een oude man
tegen en vroeg ik waar de wc was. Hij keek me heel moeilijk aan en zei: “it’s
right behind you darling?†Dus… ik had heel goed de wc gevonden! De weg terug
was ook weer een uitdaging, maar een half uur later was ik weer veilig bij haar
en make-up.
Het is bijna showtime! Ik deelde samen met 1 ander model een
hele lieve kleedster en we waren een goed team samen! We waren zo goed dat we
gewoon na elke jurk wissel nog 5 minuten moesten wachten tot we weer op moesten
omdat al die andere modellen zo langzaam rondjes aan het draaien waren.. Mijn
eerste outfit ging helemaal goed, ik was eerst even heel zenuwachtig, maar
zodra ik mijn eerste rondje had gedraaid waren de zenuwen weg. Het enige wat me
nog zenuwachtig maakte was de bewaker van mijn ketting. De ketting die ik om
had was zo veel waard dat het een bewaker nodig had.. De tweede look was
redelijk drama! Maar ik ben niet gevallen. De jurk was net wat te lang en had
een rare voering. Bij mijn eerste draai kwam mijn hak vast te zitten in de
voering van de jurk. Ik probeerde nog heel sierlijk mijn jurk los te trekken
terwijl er heel wat minder sierlijke woorden door mijn hoofd gingen, maar het
lukt niet. Dus ik ging maar gewoon door met langzaam lopen en poseren. Alle mensen
hadden het wel door want je kon ze een beetje horen praten. De laatste jurk
ging weer helemaal prima. Na de show moesten we nog wat foto’s maken en toen
mochten we eindelijk gaan.
Om 2200 was ik weer thuis en ging ik lekker koken en slapen!
Dag 25
Vandaag heb ik polaroids maken, een testshoot en een
casting. De polaroid waren lekker vroeg in de ochtend. Toen ik op bureau kwam
vertelde ze me dat het voor een speciale opdracht in Amerika is, of ik die opdracht
ook ga krijgen weet ik nog niet! Daarna ging ik even naar huis want ik had 3
uur tussen de polaroids en de testshoot.
De shoot was met een hele drukke fotograaf in een studio.
Het waren alleen maar portretten dus dat zou niet lang duren. Ik was er samen
met een brits en een ander Nederlands meisje. Het Nederlandse meisje,
Kimberley, was niet echt helemaal mijn type mens: niet snugger, geen emotie,
geen humor en gewoon niet echt gezellig. Ik was blij dat ik ook maar een uurtje
bij haar zou zijn en niet een hele dag. (wordt vervolgd….) Ik denk dat de foto’s wel mooi zijn geworden!
Op naar de casting! Ik wist dat Noah dezelfde casting zou
hebben en we hadden dan ook afgesproken om daarna samen lekker weer te gaan
koken. Toen ik daar aankwam zag ik al meteen weer een stuk of 30 meiden zitten
en Noah gelukkig ook.. Het wachten duurde lang, maar was wel gezellig. Ik kende
de casting director al uit Parijs en hij was nog steeds heel aardig, lief en geïnteresseerd,
dus dat was leuk :) Toen we beiden eindelijk klaar waren was het eigenlijk te
laat om nog helemaal naar mijn huis te gaan om daarna te gaan koken. We
besloten uit eten te gaan. We waren alleen niet echt in een bruisende buurt,
dus het “restaurantâ€dat we hadden uitgekozen was de McDonald’s.. Wel lekker
weer een keer patat gegeten en het was zoals gewoonlijk heel gezellig. Toen ik
thuis kwam ben ik lekker meteen gaan slapen.
Dag 26
Vandaag heb ik een shoot voor een Italiaans tijdschrift! De
reis ernaartoe duurde een uur, maar het ging wel goed. Het team was ontzettend
aardig en gezellig en het concept was ook erg leuk. Voor het tijdschrift moest
er ook een foto zijn van hoe ik in mijn eigen kleren was binnen gekomen.
Gelukkig hadden ze gezegd dat ik kleren aan moest die ik zelf leuk vond. Maar
toen ik thuis kwam zag ik wel pas dat ik toch wel twee hele verschillende
kleuren sokken aan had en dat die ook echt wel te zien waren… Wel weer lekker
typisch ik! De styling en make-up waren heel simpel en de foto’s gaan er denk
ik wel mooi uitzien. Er waren 2 fotograven die elkaar steeds een beetje
afwisselde en samenwerkte en er werden ook wat echt polaroid gemaakt en wat
kleine stukjes film. Na een tijdje zat ik in de muurzit en was ik heel erg blij
dat ik toch wel redelijk sterk ben. Ik vroeg of ik wat foto’s kon zien en
blijkbaar zag je me hele benen niet en kon ik net zo goed gewoon lekker comfortabel
recht staan…. De shoot zou eigenlijk van
10 tot 1700 duren, maar iedereen was zo lekker snel en werkte zo lekker door
dat we om half 2 al weer klaar waren! Meestal duren dit soort shoot juist veel
langer dan gepland! Toevallig moest de visagist bijna precies dezelfde weg naar
huis, dus we konden lekker samen reizen. Eenmaal thuis heb ik eigenlijk gewoon heel
weinig gedaan.
Opeens kreeg ik een mailtje over of ik een pas had voor mijn
treintickets. Ik wist natuurlijk weer van niets, want ik had mijn schema nog
helemaal niet gekregen. Ik mailde terug en blijkbaar had ik morgen een opdracht
en moest ik gewoon met een bankpas mijn treintickets ophalen, maar ze waren al
wel betaald. Ik vermoede op dit moment nog niets geks. Tot dat ik mijn schema.
Ik zou om 4:50 in de ochtend opgehaald worden en naar het station worden gebracht.
Hier zou ik de trein naar Sheffield nemen (3 uur durende reis) en daar zou ik weer worden
opgehaald. Ik had een opdracht voor een musicvideo voor een nieuw nummer van
een dj. En wat een aangename verassing was het, toen ik zag wie het ander model
was. Precies dat ene Nederlandse model dat ik niet zag zitten, Kimberly. Ook
was het mij niet duidelijk of we alleen die zaterdag zouden filmen, of ook
zouden overnachten. Om 8 uur savonds kreeg ik eindelijk een mailtje terug, ik
zou 2 dagen weg zijn. Ik kreeg lichte paniek. Want hoe overleef ik 2 dagen weg
met het zielige restje eten wat ik nog had? Ik mailde meteen over mijn gluten
allergie (nooit wat terug gekregen) en begon met inpakken. In de mail stond dat
het koud zou zijn, dus dat we warme kleren mee moesten. 2 truien, 3 paar
sokken, een sjaal, een muts, een paar handschoenen, 5 broodjes pindakaas en 3
bananen veder, ging ik proberen te slapen.
Dag 27
Om 4 uur ging mijn wekker… gelukkig was alles al ingepakt
dus hoefde ik alleen uit bed te gaan en te ontbijten. Was uiteindelijk nog
moeilijker dan ik dacht, maar het lukte gelukkig wel. De driver was zelfs 10
minuten te vroeg maar alles beter dan de trein missen! Ik was om 5 uur op het
station en ik had zin in koffie en rust. Toen kwam ik Kimberly tegen. Ze
praatte hard, herhaalde alles te vaak, was die nacht uitgeweest en kwam in een
leren legging en een croptop aan, had niet geslapen en had ook geen warme
kleren mee .. maar verder was het wel oke. In de trein heb ik lekker geslapen
en eenmaal aangekomen vonden we ook meteen de mensen die ons moesten ophalen.
Blijkbaar lag er dus sneeuw op de locatie. Ik was mentaal nog totaal niet klaar
voor sneeuw, winter en kou, maar het was best wel een beetje heel erg mooi. Ik
kreeg meteen een wintersport gevoel! We mochten eerste lekker ontbijten in het
hotel en ze hadden gewoon alles ook glutenvrij!! Dus ik heb me helemaal
volgepropt met de wijsheid: Je weet als model nooit wanneer je weer te eten
krijg! Redelijk misselijk ging ik de haar en make-up in. Eenmaal klaar waren hoorde we dat we nog lang
niet nodig waren, dus we bleven lekker warm binnen wachten. Toen we eindelijk
nodig waren werden we naar locatie gebracht. Daar ontmoette ik de hele crew
voor het eerst. Niet heel verkeerd, de assistent van de director was serieus de
knapste man die ik ooit heb gezien.. Het plan was eerst dat wij modellen meteen
op de paarden de heuvel op zouden gaan naar de plek waar echt gefilmd zou
worden, zodat onze witte kleren ook goed wit bleven. Maar de paarden mensen
vonden dat geen goed idee dus we moesten toch lopen. Tot dat de knapste man die
ik ooit had gezien me voorstelde om mij op zijn rug mee te nemen. Helemaal
prima natuurlijk! Deze eerste film dag zouden we in the middle of nowhere naast
2 grote rots blokken filmen. Wij modellen moesten in witten pakken op witte paarde
zitten en de danser stond in een hemdje op een rots te dansen. Iedereen
bevroor, maar het was ontzetten leuk een gaaf! Mijn paarde jongen was ook heel
aardig en probeerde me zo goed mogelijk te helpen met tips om het paard stil te
laten staan. Mijn paard verveelde zich alleen heel erg en had het behoorlijk
koud, dus echt stilstaan deed hij niet, maar verder ging het goed! Gelukkig
gingen de paarden jongens zelf echt het rij werk doen als een soort
stuntmannen. Ze werden dan vanuit de lucht gefilmd, dus je kon dan niet zien
dat wij het eigenlijk niet waren. Na ongeveer 1,5 uur waren deze shots
opgenomen en konden we even lekker in een warme auto ontdooien. Toen zouden we
opnames gaan maken met een drone, een vliegende camera (totale waarden van
150000 pond?!?). De bedoeling was dat wij modellen, met een witte bivakmuts in
een carbio zouden rijden op een bergweg met de danser op de achterbak. Er werd
ons gevraagd wie er wilde rijden en Kimberly zei: oja dat wil ik wel doen hoor!
Toen vroeg ik haar of ze een rijbewijs had, maar dat had ze dus helemaal niet….
Ik ga niet met haar op een ijzige bergweg in de auto zitten. Dan doet iemand
anders maar even een wit pak en een bivakmuts op, maar dit ga ik niet doen. Dus
ik zei dat tegen iemand van de crew en die vond dat zelf ook geen goed plan. Uiteindelijk
heeft de visagist ,met wel een rijbewijs, kimberlys pak en muts aangetrokken en
zat ik gewoon lekker veilig in de auto. Ook dit was weer heel koud om te doen,
maar wel ontzettend gaaf. Eerst werd er dus vanuit de lucht gefilmd en moesten
wij redelijk hard naar beneden rijden. Mensen van het team hielden het verkeer
tegen zodat er geen rare auto’s in beeld zouden zijn. Als we dan beneden aan
kwamen wisten de mensen niet zo goed hoe ze moesten reageren. Een witte cabrio,
met twee mensen met witte bivakmutsen op en een jonge in een hemdje op de
achterbank terwijl het -4 was. Dit moesten we een paar keer herhalen en daarna
moesten we het nog een keer doen, maar werden we gefilmd vanuit een busje die
voor ons reed. Ook een erg leuk beeld. Een busje met open achter deuren, volgepropt
met cameramannen en apparatuur. Ik heb
vandaag ook weer wat geleerd, want ik dacht altijd dat je gewoon 1 cameraman
had. Maar je hebt iemand die de camera-installatie vast heeft en loopt, iemand
die zorgt dat deze man niet opeens in een kuil valt, iemand die van een afstand
de camera scherp stelt op verschillende punten ( of hoe de Italiaanse director
het zei: focoes on dancer, focoes focoes!!) en dan ook iemand die van afstand
de camera nog kon bewegen. En dan ook nog allemaal jongens waarvan ik niet zo
goed wist wie het waren en wat ze deden. Rond 7 uur waren we allemaal in het
hotel en hebben we lekker gegeten. De aller knapste man ooit had ook gluten
allergie en we waren dan ook heel erg blij toen we zagen dat het hotel gewoon
en hele aparte menu kaart voor ons had. Het
eten was ook weer ontzettend gezellig en ik had het echt naar mijn zin. Ook
heel erg fijn was dat ik gewoon mijn eigen hotel kamer had! Bijna iedereen is
die avond lekker in bad geweest om weer gevoel te krijgen in alle voeten. Ik
heb heerlijk geslapen en echt genoten.
Dag 28
Mijn wekker ging om 6 uur, want we moesten weer vroeg
beginnen met filmen. Toen was er paniek. De sleutels van de cabrio waren kwijt,
terwijl we vandaag juist heel veel ook in de auto moesten filmen. Niemand wist
meer wat er met de sleutels was gebeurt. Na het ontbijt zijn we maar gewoon in
de haar en make-up gegaan. Vandaag was de locatie een industrieterrein. We
begonnen met alle shots waar we geen auto voor nodig hadden. Ik moest op een
berg grind staan. Daarna moest ik ook door een soort roze rook lopen, en we
hadden ook weer wat beelden met z’n drieën. Het was vandaag weer koud, maar wel
beter dan gister! Uiteindelijk heeft een
vrachtwagen de carbio gebracht! De sleutels waren nog steeds spoorloos, maar we
konden in ieder gaval iets. De director wist wel hoe hij een auto open moeste
breken, dus we konden de deuren open doen en het dak naar beneden laten gaan.
Ik moest eerst op de achterkant van de auto zitten terwijl de danser dan op de
achterbank aan het dansen was en Kimberley voor de auto stond en dan ging de
camera man heel hard rondjes op ons heen rennen, redelijk lastig niet in de
lach te schieten ;) Ik zat ongeveer een half uur in deze kou en ik voelde
gewoon al mijn rug spiertjes langzaam verkrampen. Daarna moesten we het zelfde
doen, maar dan zou de drone om ons heen en boven ons vliegen. Weer 5 rug
spieren minder, maar het zag er denk ik wel goed uit! Vandaag was het ook voor
het eerst dat ik wat van de muziek hoorde waar de clip eigenlijk voor was.
Jammer genoeg wel steeds het zelfde stuk waardoor ik nu constant het refrein in
mijn hoofd hoor. Als laatst moest eigenlijk de auto rijden, maar dat kon zonder
sleutel natuurlijk niet. Dus mensen moesten de auto duwen, terwijl wij weer met
een bivakmuts in de auto zaten. Ik moest alleen wel steeds op tijd de handrem gebruiken
zodat we niet tegen een muur zouden knallen. Redelijk grote verantwoordelijkheid!
(waarschijnlijk dat ze dat daarom aan mij vroegen en niet aan Kimberly terwijl
zei “achter het stuur†zat….) Toen ook
dit eindelijk was gefilmd moesten Kimberly en ik ontzettend snel omkleden,
gedag zeggen en haasten om onze trein te halen. Toen we redelijk op tijd op het
station waren lukte het niet om onze tickets op te halen. Gelukkig was er
iemand bij ons van de crew die het zo snel mogelijk probeerde optelossen. Nog 4
minuten voor de trein ging, hadden we eindelijk onze kaartjes en moesten we
rennen. We hadden hem gehaald! Weer drie uur in de trein voor we in Londen
waren en daarna nog 40 minuten in de metro voordat ik thuis was! Kimberly viel
een beetje mee dit weekend, maar ik heb heel wat moment tot 10 moeten te tellen
om niet heel hard te gaan lachen bij redelijk domme dingen.. Ondanks dat ik redelijke stress had voor dit
weekend, was dit echt heel erg leuk! Misschien wil een van de leukste dingen
die ik heb kunnen doen door modellen werk. De locatie van de eerste dag en het
uitzicht was ontzettend mooi, alle mensen waren heel aardig, lief, grappig en
gezellig en het was gewoon heel leuk om 2 dagen aan iets gaafs te mogen werken met
zo’n leuk team! Het voelde bijna als een vakantietripje ;) De videoclip komt in
januari uit, dus ik ben benieuwd! Ik was rond 8 uur weer thuis en ben weer
lekker in bad geweest om mijn rug te proberen te ontspannen en daarna ben ik
gaan slapen.
Dag 29
Mijn modellenbureau kent geen genade. Ik had maar 1 casting
vandaag, maar wel meteen vroeg in de ochtend. Mijn wekker ging dan ook al weer
gewoon om 7 uur. De casting duurde lang en ging niet eens zo heel goed. Daarna
ging ik met Noah afspreken. Ze gaat morgen naar Barcelona voor een klus en
daarna weer naar Nederland :( We hebben eigenlijk redelijk weinig interessant gedaan.
Natuurlijk zijn we naar de pret geweest en hebben we heel veel bijgepraat, we
hadden elkaar dan ook al wel 4 dagen niet gezien ;) Morgen ben ik vrij en ga ik
dan ook voor de laatste keer met haar afspreken en afscheid nemen. Ik ga haar
wel missen en hopelijk zitten we snel weer samen in Parijs! Verder heb ik
vandaag boodschappen gedaan, omdat mijn koelkast helemaal leeg was. Noah wist
een hele goedkope supermarkt waar we samen naar toe gingen. We vonden het wel
heel vreemd dat bijna alles diepvries was in de supermark was, tot dat we in de
metro er achterkwamen dat het waarschijnlijk niet voor niets Iceland heet… Toen
ik thuis kwam ben ik meteen lekker gaan koken en nu ga ik lekker slapen!
Dit is een foto van de eerste film dag, met mij op een paard
:)
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.