Avatar Kiki Visser

Kiki Visser

Londen Dag 12,13 en 14

Geplaatst op 07 november 2016 om 00:23 uur



Dag 12

Vandaag is een drukke dag, maar met de tijdsplanning zit het wel goed. Ik heb 3 castings en een testshoot. De eerst casting is voor Grazia. Ik ben 15 minuten te vroeg dus ik ga nog even lekker bij de Pret koffie drinken. Ik kwam precies tegelijk aan met de gene waar ik naar toe moest, dus dat kwam goed uit, verdwalen kon nu niet meer gebeuren. De casting ging volgens mij erg goed en ik denk dat ze me wel willen boeken. Ze belde meteen mijn boeker of ik beschikbaar was namelijk, heb alleen geen idee wat het antwoord was.. Daarna had ik een casting voor een kleding merk. Ik moest wat kleren passen en ik mocht weer weg. Bij zo’n casting is het altijd lastig om te zien wat ze van je vinden.
Op naar de testshoot! Het was een redelijke verre reis, maar kwam zonder problemen op tijd aan. Hij was nog bezig met een ander model. Een meisje met lang blond haar, lak leren knielaarzen, loeistrakke en korte body en een trenchcoat… Gelukkig had ik andere styling ;) Ik weet niet hoe ik er bij kwam, maar ik dacht dat de fotograaf een vrouw zou zijn. Het was een kaal, klein en mollig mannetje. Hij vroeg of ik make-up mee had, omdat ik wel een beetje concealer nodig had voor mijn wallen.. thanks! Gelukkig had hij wel wat make-up. Ook vroeg hij of ik even snel wat eyeliner op kon doen. Toen had hij het voor mij verpest. Want, eyeliner en “even snel” dat gaat bij mij vaak niet goed samen. Ik krijg natuurlijk ook een soort gehandicapte, uitgedroogde en goedkope pen waarmee ik “even snel” en lijntje moest gaan zetten. Na 15 minuten had ik mijn make-up zo goed als ik dat kan er opgezet. Wonder boven wonder vond de fotograaf het nog goed ook. De shoot was op zich wel prima, maar niet van heel hoogstaand niveau. De fotograaf deed wel goed zijn best. Half kruipend, rollend, rennend, sluipend, billenschuivend en zwetend heeft hij foto’s gemaakt, best grappig mannetjes was het om te zien.
Toen ik klaar was, begon het heel hard te regenen. Gelukkig had mijn moeder een inschuifbare paraplu voor me gekocht en heb ik die nu ook standaard in mijn tas zitten. Het was afgelopen dagen zo goed met het openbaarvervoer gegaan, het moest gewoon een keertje mis gaan. Ik heb altijd het idee gehad, dat de bus met het zelfde nummer de andere kant op, ook gewoon langs precies dezelfde haltes gaat. Dus ik stapte zonder te kijken de “goede” bus in. Na 5 haltes te veel vond ik het heel vreemd dat mijn halte nog niet voorbij was gekomen, terwijl ik op de heenweg maar 5 minuten in de bus zat. Ik besloot maar gewoon uit te stappen en met GPS op mijn telefoon de weg te zoeken. Ik was heel ergens anders dan ik dacht te zijn en moest 15 minuten lopen om bij het station te komen waar ik wilde zijn, er ging niet eens een bus naartoe.. Gelukkig had ik wel mijn paraplu! Het is nu wel echt ontzettend koud hier! 5 graden overdag, maar ook hele ijzige wind.
Toen ik bijna bij de casting was, was ik een uur te vroeg. Ik besloot dat ik heel hard warme chocolademelk nodig had om op te warmen. Ik bestelde een medium, met slagroom en marshmallows en krijg echt een gigantisch groot ding, helemaal top!! Toen het tijd was om te gaan, liep ik eerst nog 3 x verkeerd tot ik het juiste gebouw had gevonden. De man bij de balie legde me uit hoe ik  bij Marie Claire moest komen. Van de 16 liften kon ik er maar 1 hebben, dit is dan aan de linker kant net niet in het midden maar beetje rechts van het paaltje, dan moest ik naar de 8e verdieping en allemaal gangen door. Links, links, rechts door de klapdeuren en dan recht, links en rechts.. iets in die richting. Ik was hem eigenlijk al kwijt na dat hij had uitgelegd hoe ik bij de lift moest komen.  Misschien zag hij de paniek in mijn ogen, of hij had niets beters te doen, maar hij besloot even met me mee te lopen.  De casting zelf ging volgens mij wel prima! Toen ik dacht klaar te zijn, checkte ik voor de zekerheid toch nog even mijn mail. Ik bleek nog een casting te hebben. Het was voor Celine!  Toen ik daar aan was gekomen moest ik een huidkleurige body aan en een zwart broekje. Ik dacht dat deze verschrikkelijke outfits alleen werden gebruikt voor fashionweek castings, maar helaas.  Ze waren allemaal heel aardig en gezellig en het ging ook weer lekker snel. Om 1700 was ik dan echt klaar voor de dag! In het pikkedonker en omringd door kerstverlichting ging ik lekker naar huis.

Dag 13

Vandaag had ik een shoot voor een online magazine! Eerste echte opdracht en de reis er naar toe ging natuurlijk weer mis. Ik had goed gepland welke twee metro’s ik wilde hebben. De eerste miste ik natuurlijk net. Bij het overstappen moest ik ook echt een stukje lopen naar een nader stationnetje. Ik liep natuurlijk weer verkeerd omdat ik te eigenwijs was om op de kaart te kijken. Toen ik besefte dat het niet goed ging heb ik toch maar even google maps er bij gepakt. Toen ik bij het stationnetje kwam zag ik mijn metro al staan, dus ik ging rennen. Ook deze miste ik net. Gelukkig maar, want het was dus helemaal niet de goede metro. Toen zag ik wel echt mijn goede metro staan, dus ik weer rennen en weer missen. In totaal dus 3 van de 2 metro’s gemist. Door mijn geweldige planning kon ik me dit wel permitteren en kwam ik alsnog op tijd.  

Er werden foto’s gemaakt en ook korte filmpjes. Die filmpjes komen ook in het tijdschrift, als een soort van bewegende Harry Potter foto’s :D. De shoot was in een studio, maar alsnog was het verschrikkelijk koud. Verder was het team wel heel gezellig en leuk. Er was ook een mannelijk model en in deze serie waren we verliefd op elkaar. De jongen viel in het echt behoorlijk op mannen, dus dat was interessant ;) We moesten hoofd tegen hoofd, half knuffelden en handjes vast houden. Het is natuurlijk wel een beetje gek met iemand die je niet kent, maar hij was wel aardig en gezellig verder. Eerlijk gezegd weet ik niet eens of hij heel aardig was, want hij had zo’n brits en zeikerig accent dat ik 9 van de 10 keer niet verstond wat hij zei en maar gewoon een beetje stom lachte. De shoot ging volgens mij wel goed en ik ben benieuwd naar de foto’s!.
Deze avond was bon fire. Dan hebben ze in heel Engeland allemaal vuurwerkshows en grote vuurstapels. Paulina en ik waren eigenlijk van plan naar een vuurwerk show te gaan, maar het was zou koud buiten dat we het beiden niet zagen zitten. Onze buren en andere buurtgenoten hadden ook mooi vuurwerk dus we konden vanuit onze tuin ook goed genieten! Daarna hebben we samen leuk een kerstfilm gekeken. Paulina gaat morgen ochtend vroeg weer naar Duitsland dus dit was haar afscheidsfeestje :(

Dag 14

Vandaag heb ik een shoot voor een ander tijdschrift! Geen weekend voor mij dus, maar hard aan het werk.  Toen ik aan kwam op locatie, zag ik een vrouw met een koffertje zoekend om haar heen kijkend. Typische een visagist. Ze herkende mij ook een we gingen samen opzoek naar de goede ingang. We konden hem alleen niet vinden en besloten lekker warm in haar auto te wachten op hulp. We zagen de haarstylist ook aan komen en die mocht ook gezellig bij ons in de auto komen. Ook de assistent van de fotograaf zagen we moeilijk kijken en ze mocht ook in de auto. Een Italiaan, Brit, Mexicaan en een Nederlander zitten in de auto. Het klinkt bijna als het begin van een mop ;)  Na even gewacht te hebben kwam de fotograaf aan met de sleutels. Deze studio was nog kouder dan die van gister.. Er waren wel 2 terras verwarmens en die werden steeds verplaatst naar waar ik ook was. Eerst werd mijn haar gedaan. De haarstylist was een Italiaan. Hij was zo perfectionistisch! Ik had eigenlijk moeten tellen hoe vaak hij even aan mijn haar zat, of hoe vaak hij er tijdens het foto’s maken er even tussen sprong om iets te doen. Elke haar die niet helemaal goed zat kreeg van hem speciale aandacht. Ik vind het heerlijk als iemand aan mijn haar zit, dus elke keer als hij weer naar me toe kwam vond ik het eigenlijk wel prima. Wie wil nou niet een Italiaan die aan je haar zit?! Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik hele kleine oren heb, maar toch wilde hij al mijn haar achter 1 oor hebben. Elke keer zat het dan 1 sec  goed en dan ademde ik en viel alles weer over mijn gezicht. Grappige jongen was het. Hij was altijd zo intens naar mijn haar aan het kijken dat we eigenlijk geen gesprek samen hebben gehad. Tegen de andere was hij heel aardig, maar bij mij kon hij gewoon niet én praten én mijn haar controleren. Na 5 producten, 3 verschillende tangen, 1 uur en heel veel gepluk zag mijn haar er voor mij gevoel nog steeds het zelfde uit. Gelukkig voor hem zag je bij de ader looks wel echt verschil. Toen was het tijd voor de make-up! Ik krijg hele rode lippen. Mijn lippen alleen al duurde denk ik 30 minuten. Zo precies was ook de visagist. Denk aan iemand die intens naar je lippen kijkt, en dat dan drie keer zo heftig. De visagist kon wel twee dingen tegelijk en was dan ook heel aardig en grappig! Toen was het tijd voor de styling. Ik kreeg kniehoge laarzen aan. Per laars duurde het denk ik 20 minuten om aan te krijgen. Met getrek, gewurm en geduw.. Een laars was ook nog stuk, dus we moesten het eerst even doen met 2 verschillende schoenen. Door de kou en de laarzen kreeg ik bijna het gevoel of ik aan het skiën was, zo gevoelloos en koud waren mij tenen na een tijdje.. De schoenen uitrekken duurde ook weer 20 minuten met 2 man. De kou was echt wel heftig, maar omdat het team wel heel gezellig en grappig was, was de shoot als nog erg leuk! Ze deden ook erg hun best om me toch een beetje warm te houden, aangezien zij gewoon hun winterjassen aan konden. De foto’s zijn denk ik ook erg mooi geworden!
De foto’s hier onder zijn van de shoot die ik paar dagen geleden had. 


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie