De eerste twee maanden in Curadise
Geplaatst op 18 maart 2021 om 17:54 uur
Ik vertrek
Vandaag is het
precies twee maanden geleden dat ik mijn koffers pakte en alles achter me liet om
een nieuwe start te maken op Curaçao. Van maanden van voorbereidingen treffen
tot de eerste maand op het prachtige eiland Curaçao. In deze eerste blog ga ik
jullie vertellen wat ik tot nu allemaal heb meegemaakt. En ik kan je vertellen,
dat is een hele hoop!
Laat ik beginnen met waarom ik dit (te) gekke besluit heb genomen. Hiervoor zijn meerdere redenen te benoemen. Ik wilde altijd al in het buitenland werken en wonen, zoals in Australië of Curaçao. Daarnaast was ik Nederland even zat (de hoge werkdruk, stress rondom mijn thuissituatie, het kletsnatte en koude weer en de beperkingen vanwege corona). Het was tijd voor een nieuwe uitdaging en ook tijd voor rust die ik hier hopelijk kan vinden. Toen ik in augustus op vakantie was met Mariska, zag zij mij opbloeien en een ander mens worden. Ik was intens gelukkig en had hier geen zorgen. Drie dagen na mijn terugkomst in Nederland kwam een vacature vrij bij BDO Dutch Caribbean. Dezelfde organisatie waarvoor ik nu werk en dezelfde functie. Dit kan geen toeval zijn dacht ik bij mezelf, en in die week heb ik dan ook mijn sollicitatie ingediend. Vrij snel kreeg ik te horen dat ik de geschikte kandidaat was en werd aangenomen. Mijn officiële startdatum zou 1 januari 2021 zijn. Op dat moment had ik nog drie maanden de tijd om een emigratie voor te bereiden. Een pittige uitdaging, maar Jes zou Jes niet zijn om deze uitdaging met beide handen aan te pakken. Deze uitdaging zou dan ook geslaagd gaan geweest als ik geen problemen had gekregen met de verhuur van mijn woning. Hierdoor ben ik uiteindelijk een maand later moeten vertrekken.
De laatste drie maanden in Nederland gingen super snel voorbij! Het was ontzettend druk op werk en in de avonden en weekenden was ik zaken aan het regelen voor Curaçao: verhuur van mijn woning, Verklaring van Rechtswege / Sedula, verhuizen, etc. etc. (teveel om op te noemen). Ook kwam mama in het ziekenhuis te liggen. Dit maakte het voor mij erg lastig om mijn emigratie door te zetten.
Op zaterdag 16 januari 2021 was het dan zover, mijn vertrek. Respect aan alle mensen die zo vroeg zijn opgestaan om mij weg te brengen naar het vliegveld, jullie zijn toppers! Thuis heb ik afscheid genomen van papa en mama en natuurlijk mijn liefste Boetz. Wat vind het erg dat ik hem heb moeten achterlaten in Nederland. Vanwege dat Boetz een Franse Bulldog is, en deze honden een korte snuit hebben, mogen ze niet vliegen. Daarnaast zou ik hem ook geen plezier doen met de warmte hier. Om 6.00 uur vertrok ik dan met de uitzwaaiservice naar Schiphol. Het bleek dat de kofferservice ook nog was inbegrepen. We hebben daar nog lekker koffie gedronken en taart en worstenbrood gegeten. Om 8.00 uur moest ik dan toch echt afscheid nemen van iedereen, ik was immers al één uur te laat voor inchecken. Tot mijn grote verrassing werd mij bij de incheckbalie verteld dat mijn koffers te zwaar waren. Ik neem nu nooit teveel mee, ahum. Gelukkig kon ik wat spullen in mijn handbagage laden wat mij € 200 heeft bespaard (afzetters…). Vervolgens door naar de douane, maar ook hier werd ik eruit gepikt vanwege mijn handbagage. Hierin zat namelijk een omvormer die je nodig hebt om 220V te kunnen gebruiken op het eiland. Na een flinke inspectie van vier personen mocht ik uiteindelijk doorlopen. Het was inmiddels 09.30 uur, een half uur voordat ik moest boarden. In plaats van mezelf alvast naar de gate te verplaatsen besloot ik nog even Malou en Joany te bellen. Het telefoongesprek had niet 5 minuten langer moeten duren, want dan had ik mijn vlucht gemist. Ik was namelijk de laatste die het vliegtuig in ging. Het vliegtuig zat ook vol tot mijn grote verbazing. Ik zat de gehele vlucht gezellig tussen twee Antilliaanse jonge mannen in die me alvast een cursus Papiaments hebben gegeven.
Na ongeveer 9 uur vliegen kwam ik aan op Hato, de airport van Curaçao. Het ontvangstcomité stond al klaar met een lekkere koude Amstel Bright! Wat een warm welkom. Het was inmiddels 17.00 uur (lokale tijd). Ik ben snel mijn auto gaan ophalen en mijn koffers gaan afzetten bij de Airbnb waar ik tijdelijk verbleef. Snel douchen om al lekker uit eten te gaan. En ja hoor, daar zat ik dan. Met mijn voetjes in het zand, aan een ovenheerlijke pizza met een Amstel Bright in de hand. De leven, hier doe je het voor! Maar toen moesten we de weg terugvinden. Het adres van de Airbnb klopte niet, dus ik had mijn locatie opgeslagen op mijn telefoon. Dat werkte alleen niet helemaal waardoor ik na tientallen rondjes te hebben gereden, nog net voordat mijn benzine op was en net voor de avondklok.
De eerste twee weken was ik nog vrij voordat ik bij BDO zou gaan starten. Deze week bestond uit het zoeken van een woning, een auto, het regelen van mijn Verklaring van Rechtswege, openen van een bankrekening en kennismaking op het werk. Op maandag had ik maar liefst acht bezichtigingen met mijn makelaar Rob. We reden die dag het eiland rond en leerden elkaar dan ook steeds beter kennen. We hadden vooraf in Nederland al veel contact gehad via Whatsapp en videobellen. Al snel wist hij wat de woning was die bij me paste, namelijk een modern appartement op het Royal Palm Resort in Piscadera. Dit is een rustige plek vlakbij Willemstad en erg centraal gelegen op het eiland. Na een mooie deal (dat kan hier gewoon tijdens corona) heb ik diezelfde dag het contract getekend en alles rond gemaakt. Hiervoor moest ik een maand huur betalen plus een borgsom. Ik had Rob dus gevraagd of hij met me mee wilde gaan om dit bedrag te pinnen. Deze man heb ik die dag een harstilstand bezorgd (we lachen er nog steeds om). In Curaçao geeft de pinautomaat namelijk eerst de bankpas terug en daarna het geld. Intussen had ik mijn bankpas opgeborgen in mijn portemonnee. Ik dacht daarna dat de pinautomaat de pas had ingeslikt, dus ik roep Rob: ‘Rob help, de pinautomaat heeft mijn pas ingeslikt’. Dat meen je niet!, antwoord hij, hoe krijg je dat voor elkaar! Na 5 minuten te staan vloeken, keek ik uiteindelijk in mijn portemonnee en daar zat mijn bankpas dus gewoon in. Rob was niet blij…
Een paar dagen later vond ik een auto op het eiland, liever gezegd een vrachtwagen want hij is wel een beetje groot. Nadat ik na vijf dagen al bij de garage stond met een lekke band, besloot ik om voor een auto te kiezen met iets meer ‘body’. En dat is gelukt. Die lekke band kwam overigens omdat ik te hard door een erg diepe kuil was gereden. Soms zie je ze gewoon niet aankomen….met mijn rijstijl. Nadat de auto gekocht was, moest ik een verzekering afsluiten en motorrijtuigenbelasting betalen. Hier ben ik in totaal drie dagen mee bezig geweest, namelijk één dag om het geld van de auto te pinnen, één dag om de verzekering te regelen en één dag om de motorrijtuigenbelasting te betalen. Er geldt hier in Curaçao een zogenaamde ‘kiosken’ cultuur waarbij je overal moet langsgaan, een nummertje moet trekken en in de rij moet gaan staan. Nadat je je zaken hebt geregeld, mag je weer in de rij gaan staan voor de kassière om je betaling te doen voor een halfjaar of één jaar. Vervolgens krijg je een mooie sticker mee die je op je autoruit moet plakken.
Het openen van een bankrekening is me momenteel nog steeds niet gelukt. Ik stond al vrolijk voor de deur van de MCB Bank om 08.00 uur ’s ochtends met al mijn papierwerk. Ik werd naar huis gestuurd met het antwoord dat de handtekening op het arbeidscontract niet op de juiste pagina stond. Maar, ze zouden me hierover mailen en er een spoedaanvraag van maken. Op de dag van vandaag heb ik niks meer vernomen van de MCB Bank. Inmiddels heb ik via via contract gezocht met een medewerker van de MCB Bank die het (waarschijnlijk) gaat regelen…fingers crossed dus.
Daarnaast had ik nog de kennismaking bij BDO en het eerste personeelsfeest. De kennismaking bij BDO verliep goed. Het personeelsfeest was erg spannend, maar leuk. Ze hadden een mooi landhuis afgehuurd waarbij we een borrel in de tuin hadden. En we deden een spel genaamd ‘Wolven’. We zaten hierbij in een grote kring waarbij iedereen een eigen rol kreeg. Er waren in totaal vier wolven en de rest waren burgers (sommige hadden superkrachten). Het doel van het spel was om de wolven te ontmaskeren. Elke nacht vermoorde de wolven twee burgers. Dit gebeurde nadat iedereen zijn ogen had gesloten. Mijn rol was burgemeester en geloof me dit was een pittige rol. Ik moest de discussies aanhoren, in het Papiaments, over wie de wolven waren en vervolgens de knoop doorhakken en iemand aanwijzen die de wolf kon zijn. Het was in één woord hilarisch. Dat Antilliaanse temperament valt in geen woorden te beschrijven. Uiteindelijk wist ik alle vier de wolven te ontmaskeren. Het was zeer leuk om mijn collega’s alvast op deze manier te leren kennen.
Tussen en naast al het regelwerk de eerste twee weken, heb ik uiteraard ook lekker van het strand genoten en ben ik regelmatig uit eten geweest. In die weken ben ik naar Jan Thiel (Zanzibar), Cas Abou, Bluebay en Mamboo Beach geweest. Ook aan mijn sociaal netwerk moest gewerkt worden natuurlijk. Daar helpen de bootfeestjes wel erg goed bij waarbij we dan naar Fuik varen.
Back to work
Na zes weken ‘vrij’ te zijn geweest, moest ik er weer aan geloven. Op 1 februari 2021 was mijn eerste werkdag bij BDO Dutch Caribbean. Weer een super spannende dag die eigenlijk erg rustig verliep. We kregen die dag voornamelijk uitleg wat voor mijn niet nieuw was, omdat ik al vijf jaar voor BDO in Nederland heb gewerkt. Die week mocht ik direct aan de slag voor een Nederlands bouwbedrijf die vestigingen heeft in Curaçao, Aruba en Sint Maarten. Normaal gesproken zou ik voor de klanten van Aruba en Sint Maarten ook naar deze eilanden vliegen. Helaas vanwege Covid was dit niet mogelijk. Het werken is voor mij nog erg wennen. Alle collega’s komen oorspronkelijk van Curaçao en spreken onderling Papiaments. Het is erg lastig om je te voegen in gesprekken. Gelukkig werkte ik snel in kleinere teams waardoor ik mijn collega’s meer persoonlijk heb leren kennen. De cultuur in Curaçao is anders, maar het blijft een ‘accountancy cultuur’ met altijd deadlines en het maken van overuren. Een werkweek van 48 uur is hier dus vrij normaal. Er worden lange dagen gemaakt, maar 1,5 uur pauze is mogelijk. Hierdoor kan je ’s middags bij het strand gaan lunchen of thuis. In het begin had ik er erg veel moeite mee. Zelf ben ik iemand die liever geen pauze neemt om vervolgens vroeg te stoppen. Dit heb ik inmiddels maar losgelaten en mezelf ingesteld op 4 dagen fulltime werken en buiten werken op sporten. Binnenkort wil ik een gesprek aangaan om te gaan minderen met werken, zodat ik op vrijdag of vrijdagmiddag vrij ben, zodat ik meer van de zon kan genieten.
Stichting KDK
Genoeg over BDO, maar tijd voor een leuker onderwerp! Naast het werken zet ik mezelf in voor stichting KdK.Curacao ofwel Kachó di Kórsou. Ze houden zich bezig met de opvang, beter maken en herplaatsing van straathonden. Vaak zijn het puppy’s die langs de kant van de weg worden gevonden (soms in een vuilniszak) en voor dood zijn achtergelaten. De puppy’s komen vaak in kritieke toestand aan bij de opvang. De stichting zorgt ervoor dat ze naar de dierenarts gaan en voor veilig thuis (wat tijdelijk is). Ze worden in huiselijke sfeer opgevangen en klaargestoomd om naar Nederland gebracht te worden. Hierbij worden ze herplaatst bij gezinnen in Nederland zodat ze daar een gelukkig bestaan hebben. Momenteel heb ik nog weinig tijd gehad om mezelf volledig in te zetten voor de stichting, maar het knuffelen en wandelen met de honden gaat me goed af. Flo en Igor zijn momenteel mijn favoriet. Flo was graatmager, gewond en doodziek gevonden. Ik wist dat ze een vechtertje was en ze heeft het dan ook overleefd. Je herkent haar niet meer terug. Igor is samen met Sadie later gekomen. Helaas bleek Sadie een hersenafwijking te hebben waardoor ze o.a. blind was. Een leuk leven was niet mogelijk waardoor de dierenarts heeft besloten om haar te laten inslapen. Momenteel zijn er vijf nieuwe pups erbij gekomen, genoeg te doen dus!
Social life
En waar houdt ik me nog mee bezig op dit tropische eiland!? Ik kan je zeggen, een hele boel! Ik ben o.a. weer gaan sporten (bootcamp en kickboksen) wat ik nu twee a drie keer per doe. Want ja, dat eten en drinken zet behoorlijk aan als je een zittend beroep heb. Verder ga ik in het weekend vaak naar het strand en naar happy hour. Waar ik dan vervolgens beland is altijd een verassing. Vaak is er wel ergens een leuke afterparty in een villa of in een studentenhuis. Zo was ik laatst een avondje aan het chillen met Quintino. Aan feestjes geen gebrek op dit eiland. Inmiddels ken ik veel mensen op het eiland en met één meisje ben ik inmiddels een checklist aan het maken wat we nog willen doen of zien hier. Dat wordt dus vervolgd….
Inmiddels ben ik aan het einde gekomen aan mijn eerste reisverslag. Hopelijk volgt de tweede iets sneller! Indien er subjects of thema’s zijn die jullie terug willen zien komen in mijn volgende reisverslagen, let me know!
Veel liefs, Ayo Jessica
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact