Happy wedding!
Geplaatst op 16 november 2016 om 11:37 uur
Heee iedereen,
Afgelopen week heb ik iets bijzonders mee mogen maken… namelijk een Balinese bruiloft! Daar wil ik jullie natuurlijk wat over vertellen.
Een meisje dat werkt bij ons op het project ging trouwen, ze heet Sri en is 24 jaar. Hier is het de gewoonte om voor ongeveer je 25e levensjaar te trouwen. Sri had alle vrijwilligers uitgenodigd om naar haar bruiloft te komen. Wat we niet wisten is dat we eigenlijk naar het feest gingen. De bruiloft duurt namelijk een aantal dagen, waarvan op een dag het officiële deel plaatsvindt. Ze gaan dan naar beide familie tempels en daar is dan een plechtigheid.
Om naar de bruiloft te kunnen hadden we natuurlijk wel de traditionele Balinese kleding nodig. Tijdens ceremonies en het bezoeken van een tempel dragen de Balinese mensen een kebaya (een kanten top) en een sarong (een soort wikkel rok).
Het feest was afgelopen donderdag. Na onze stage konden we ons klaar maken voor het feest. Het zou rond 15u beginnen, maar volgens de leerkrachten en moeders van de kinderen die ook zouden komen, is het gewoonlijk om later te komen, Balinese tijd dus haha! Dus daar vertrokken we dan rond 17u, met z’n alle op scooters, in een optochtje, richting het feest. Het zag er vast hilarisch uit, we kregen ook behoorlijk wat bekijks. Omdat ik dus een sarong droeg kon ik niet meer op de normale manier op de scooter zitten en moest ik de ‘balinese’ manier maar uitproberen. Dit houd in dat je scheef met beide benen aan een kant op de scooter zit.
Made, een leerkracht op het project, kwam al heel lief naar ons toe… if you are to scared, you can’t do, then sit like this. En daar stond hij door z’n hurken met zijn sarong aan haha. Ik zei dat het wel goed moest komen, en uiteindelijk viel het natuurlijk ook reuze mee.
Eenmaal aangekomen bij het feest werden we heel lief ontvangen door Sri en haar man Nyoman. We zagen een enorme poort dat was verzierd en veel goude doeken, bloemen en verlichting. Het feest was bij Nyoman thuis. De mensen wonen hier samen met hun familie, dus we waren op een plaats met allemaal kleine huisjes bij elkaar. Het zag er gezellig uit en was leuk versierd! Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik in het begin best schrok.. we moesten allemaal ook wel even slikken haha. Daar stonden Sri en Nyoman, helemaal wit gemaakt met foundation. Ik wiste al wel dat het bij vrouwen gewoonlijk is om jezelf wat witter te maken en dat dat als mooi wordt gezien, maar dat het zo extreem zou zijn dat had ik niet verwacht. Sri en Nyoman waren op zijn Balinees gekleed met veel sieraden en glitters. Ze waren allebei dolgelukkig, dat was niet te missen.
Nadat we beide hadden gefeliciteerd liepen we naar binnen. Daar stond een klein kraampje met van alles en nog wat. We kregen wat te drinken (een flesje met een rietje door de dop, vet handig eigenlijk haha) en een klein rieten mandje. Voor in het mandje kregen we nootjes, kroepoek, een cakeje en een souvenirtje.
Daarna werden we naar een gedeelte geleid waar we konden zitten. Er stonden allemaal plastic stoeltjes op een rij waar we even konden zitten en konden eten en drinken. We hadden geen idee wat er allemaal zou gebeuren en we lieten alles op ons af komen.
Na een tijdje mochten we naar het lopend buffet, waar we uit van alles konden kiezen. Balinees eten is onwijs pittig, maar dan ook echt heel pittig. Zelfs de sperzieboontjes waren niet te eten hahaha. Nadat we allemaal hadden opgeschept werden we naar een plaatsje gebracht waar we aan tafels konden eten. Er waren ook een aantal ouders van de kinderen aanwezig en het was erg gezellig. Toen we daar eenmaal zaten werd ons ook drank aangeboden, naast water, kregen we ook een Bintang, het bier van Bali. We waren allemaal best verbaasd… want vrouwen drinken hier niet en toch werd ons dit aangeboden. We mochten dit ook weer meenemen naar onze zitplaatsen binnen. Blijkbaar begrijpen en respecteren ze het dat wij het wel drinken.
Ik moet zeggen dat ik me onwijs op mijn gemak voelde die avond. Ik dacht nog wel even van wordt het niet een beetje raar omdat we toch dan weer een soort van buitenstaanders zijn, maar dat viel me reuze mee. Op het moment na dat we door een soort gang moesten lopen waar alleen maar mannen aan het eten waren. Die waren toch wel onder de indruk, en riepen van alles. Gelukkig duurde dat niet al te lang. En je raakt er toch iets meer aan gewend, je maakt een grapje of negeert het compleet en loopt door haha.
Als laatste konden we luisteren naar Balinese muziek. Ik had geen idee wat ik me moest voorstellen van die avond maar had al wel gehoord dat er niet wordt gedanst op Balinese bruiloften. Dat vonden wij wel jammer en ik dacht daarom ook dat het echte traditionele Balinese muziek ging worden… maar nee, we kregen redelijk moderne gezellige Balinese muziek. En we konden daar onwijs van genieten haha! Het was erg goed en we hadden een leuke avond.
Sri heeft ook een zusje dat op het project zit. Namelijk Dela, dit is een meisje met het downsyndroom, die me onwijs aan het lachen kan maken. Dela was een echt dametje die avond en kwam gezellig bij ons zitten. Ik denk dat ik wel tientallen kusjes op mijn wangen heb gekregen, en heb gezellig met haar, Eva en Maxime ‘gedanst’ terwijl we natuurlijk op onze stoelen zaten.
Voordat we weg gingen hebben we nog even een foto kunnen maken met het bruidspaar. Dit dan wel naast hun koninklijke stoelen! Ze behandelen en zien het bruidspaar als een koning en koningin, en ik moet zeggen dat ze dat voor mij ook echt wel waren deze avond :)
Het was een hele leuke ervaring en iets wat ik niet snel zal vergeten.
Dit was een lang verhaal, maar hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen.
Tot gauw!
Liefs Jen
Reacties
|
Wilma |
|
Marian Veenker |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact