Wat was dat spannend, de eerste ontmoeting met mijn schoonfamilie. En wat zijn ze allemaal zo ontzettend lief! Jammer van de taalbarrière. Mustafa, mijn neef die als laatste binnenkwam kan een beetje Nederlands en ook Engels, dus dat was geen probleem en Dollie kan ook gewoon Engels. Manel kan eigenlijk geen Engels en mijn schoonmama helemaal niet. Toch sprak ze honderduit tegen mij, ik moest gelijk naast haar zitten, en ging ik naar de keuken dan riep ze me, dat ik naast haar moest komen zitten. Ze gaf me de hele tijd kusjes en hield mijn hand vast. Ik heb een veraalapp op mijn telefoon, waarbij gesproken woorden worden vertaal in schrift en stem, maar die begreep ze niet. Maar blikken zeggen genoeg.............