Tweet deze blogpost

24 september was het zover, Mohammed en ik samen op reis naar Egypte. We hebben beiden wel wat vliegangst, maar het ging allemaal goed. Ik zat bij het raam, wat me heel leuk leek, maar toen we een tijdje in lucht waren en eten kregen, voelde het wel wat benauwd zo in de hoek. Toen ik achterin naar de wc moest en er even niet door kon en op een stoel aan het gangpad moest zitten om te wachten, zat het daar toch veel lekkerder. Dus zijn we daar naar toe verhuisd, de plaatsen waren toch vrij. Bij het dalen zijn we weer op onze eigen plek gaan zitten. Het vliegtuig kon niet gelijk landen dus heeft zo'n 10 minuten rondjes gevlogen, toen gingen mijn oren wel wat dicht zitten, maar niet zo erg als toen ik in het vliegtuig naar Ierland ging. Ik had nu speciale oordopjes in, die konden dus niet voorkomen dat mijn oren dicht gingen, maar weet niet hoe het zou zijn geweest als ik ze niet in had. Het heeft een halve dag geduurd, eer ze weer open gingen. Maar gelukkig niet zoveel last van gehad.

Het vliegveld zag er heel mooi en schoon uit. Toen we alle koffers weer terug hadden, konden we eindelijk naar buiten, ik was heel erg benieuwd naar het weer in Caïro, en het was heerlijk het was al avond zo'n uur of 9, en er stond een heerlijk briesje. Methad de broer van Mohammed stond ons op te wachten, kon gelijk lachen met hem, heel aardige man. Hij plaagt mij voortdurend, noemt me Jenny Penny Lenny Senny enz. Toen konden we eindelijk naar ons appartement. Methad ging met ons mee. We gingen gelijk even naar de supermarkt die beneden ons appartement zit, en ik was verbaasd hoeveel bekende producten uit Nederland daar te verkrijgen was. Frico kaas, denk je van je werk af te zijn, kom je het daar nog tegen. Hero jam, koffie zelfs drop.