San Francisco: from colourful China town to the dark side of the US

Geplaatst op 09 augustus 2019 om 07:46 uur

---

---

Donderdag 2 augustus
De laatste dag in SF, de laatste dag van deze reis voor we morgenavond naar huis vliegen. We beginnen later dan we willen, laten het plan om te fietsen over de brug en de heuvels er achter varen: San Francisco on a stroll. Via Montgomery st. lopen we omhoog om naar China Town te gaan; een must see. Grant Ave is eigenijk het kloppende hart. De kleurrijke Chinatown Gateway zien we niet. We lopen Grant af langs de kleurrijke met "originele chinese producten" gevulde winkels. Het is allemaal erg toeritisch. nadat we Columbus Ave zijn overgestoken komen we in een hele andere wijk die meer trendy aandoet. Ongemerkt zijn we de steile heuvel opgelopen richting Telegraph Hill. Kijkend naar het westen is goed te zien hoe steil de heuvels zijn. Telegraph Hill is getooid met de bombastische ogende betonnen kolos, Coit tower, de plek voor panorama foto's van SF tenminste als je er in de rij voor wil staan. Het uitzicht is er niet minder fraai door. Via de steile trappen dalen we af naar de seashore en lopen dan langzaam richting Peer 33 voor de laatste trip: Alcatraz island.
Alcatraz met een infame status. Bekend als beruchte nor: "if you disobey the rules of society, they will send you to prison. If you disobey the rules of prison they will send you to Alcatraz" zegt genoeg.
Het is even wachten aan de kade en dat komt na de wandeling door SF prima uit: de zon laat van zich spreken samen met de frisse stevige oceaan wind. De boottocht duurt een kleine 20 minuten en geeft weer een ander uitzicht op de baai, San Francisco, de brug.  Alleen het tochtje is al een feestje.
De pier en de kade heeft iets macabers. Hoewel het ook een fort is geweest overschaduwd zijn penitentiaire status vrijwel alles. Zelfs de prachtig flora en fauna die het eiland rijk is. De wandeling omhoog leidt naar wat voor velen het hoogpunt van dit bezoek is: de cellenblokken. Omhoog lopend accentueert de geur van de zeevogelkolonie op het eiland het geheel: een rotte lucht hangt op het hele eiland. Het cellenblok betreedt je zoals de gedetineerden dan ook deden: hier werden ze een nummer met een aantal basale rechten: eten, kleding, onderkomen en medische verzorging. Het bezoek leidt langs de cellen, geeft een indruk van het "dagelijks leven". Een donkere wereld gericht op straffen, gericht op ontmenselijken. Een wereld van kooien, tralies, deuren en sloten. De cellenblokken zijn indrukwekkend, de verhalen zielstreffend. Ondanks dat je er midden in staat is het nog nauwelijks goed voor te stellen hoe het bestaan hier geweest moet zijn tot 1963 toen Robert Kennedy de gevangenis sloot. We zijn als een van de laatsten in de cellenblokken en zo nu en dan zijn de gangen verlaten. Het maakt het nog indrukwekkender. Iedereen is er stil van..... Wanneer we naar buiten lopen denken we opgelucht oceaanlucht te kunnen inademen: niets is minder waar; de stank van kolonie is een klap in je gezicht....
We wachten de terugvaart af en lopen daarna pratend over de indrukken terug naar het treinstation.
Een laatste dag SF in twee uitersten......

---

Reacties

Henny nu Geplaatst op 09 augustus 2019 om 10:42 uur Prachtig verhaal Ik vind nog jammer dat wij niet op het eiland zijn gweest , Maar zo als jij het schrijft word je er wel somber van.

Henny nu Geplaatst op 09 augustus 2019 om 10:42 uur Prachtig verhaal Ik vind nog jammer dat wij niet op het eiland zijn gweest , Maar zo als jij het schrijft word je er wel somber van.

Suze Geplaatst op 09 augustus 2019 om 09:03 uur Wij hebben in onze reis alleen om het eiland gevaren. De gevangenis was toen nog niet open voor publiek. Misschien moest het wel eerst gerestaureerd worden.De tocht was al de moeite waard. Tot gauw. Suze.