Tweet deze blogpost

Vandaag was de dag dat we naar Alcatraz zouden gaan. We hadden hier erg naar uit gekeken. De meiden hadden nog een beetje hun bedenkingen. We besloten met de tram naar Fisherman's Wharf te gaan en daar te ontbijten. We gingen met een oud jaren 30 trammetje erheen. Daar hebben we een bakker gezocht die heerlijke croissantjes en broodjes had. Lekkere cappuccino en thee erbij en even rustig gezeten. Daarna zijn we naar pier 33 gelopen. Daarvandaan zou de boot vertrekken naar Alcatraz. We hadden de kaartjes vanuit Nederland al geregeld, want we hadden begrepen dar het snel uitverkocht was. Na zo'n kwartiertje varen, kwamen we aan bij "the Rock". Eerst hebben we een korte introductiefilm gekeken. Daarna hebben we een  rondleiding gedaan met een koptelefoon op en een Nederlands ingesproken bandje. Echt heel indrukwekkend om het verhaal zo mee te krijgen. Je loopt langs de celblokken, de douches. Je komt in de eetzaal. Je ziet foto's van de ontsnapte gevangenen en leest hoe ze dat hebben gedaan. Het is echt heel indrukwekkend om daar rond te lopen, wetende dat daar zware criminelen hebben gezeten. Het is ook bijna niet voor te stellen dat je hier levend van af komt. Er staat heel veel wind en het water is heel koud. Je hoort ook hoe frustrerend het was voor de gevangenen om San Francisco te zien liggen op 2,5 kilometer afstand, terwijl het zo onbereikbaar was. Om door de ramen het vuurwerk te zien, mensen te horen lachen en daar in je cel te zitten zonder je familie. Wij hadden geluk dat er een ex-gevangene een boek heeft geschreven en daar aanwezig was om het te signeren. Deze man is inmiddels 80 jaar en heeft ooit 3 jaar in Alcatraz gezeten.  Nadat we 2,5 uur op het eiland hebben rondgelopen, zijn we weer terug gegaan met de boot. Wat een fantastische ervaring!! De meiden vonden het ook geweldig om het gezien te hebben. Ze hadden hun twijfels omdat ze er niet zo'n beeld bij hadden, maar waren achteraf erg onder de indruk. Daarna hebben we heerlijk rondgestruind op Fisherman's Wharf. Winkeltjes gekeken en gegeten bij (mijn schoonvader) "Louis", een Italiaans restaurant.

Yves wilde heel graag terug met de cable car. De houten tramwagons die je vaker in films ziet, die opgenomen zijn in San Francisco. Dit is een echte publiekstrekker en dus  met wachtrijen. Maar daar hadden we op gerekend. Ze rijden met enige regelmaat en wij zouden na ongeveer 4 à 5 wagonnetje aan de buurt zijn. Ware het niet dat het bij ons natuurlijk weer niet vanzelf ging. Net zoals dat wij ook bijna altijd in de verkeerde rij staan 😏. Er waren 2 wagonnetjes vertrokken en toen duurde het een hele lange tijd. Er kwam geen wagonnetje meer terug. Op een gegeven moment kwam er een conducteur vertellen dat er een ongeluk onderweg was gebeurd en dat het zeker een half uur kon duren. Sommige mensen haakten af, dus dat gaf ons de gelegenheid om door te schuiven. Inmiddels stonden we 1,5 uur (!!) te wachten en kregen we opnieuw een update. De eerste 2 uur zou er geen cable car meer rijden. We besloten met de bus of tram terug te gaan naar ons hotel. We waren allemaal wel een beetje teleurgesteld. Toen hoorden we een andere conducteur zeggen dat er een paar "blokken" verder er ook nog een cable car reed. Dus wij 2 blokken "naar beneden" gelopen en 3 blokken naar links en daar vonden we ook een opstap plek. Helaas weer met een nieuwe rij 😞. Maar......na 3 kwartier wachten, zaten we er dan eindelijk in en zijn we naar de andere kant van de binnenstad gereden. Ik weet niet of het het wachten waard was, maar wel een belevenis op zich.

Het was een intensieve, vermoeiende dag, maar met hele mooie ervaringen!!