Dag 11
Geplaatst op 20 juli 2017 om 06:02 uur
Ik zou jullie nog vertellen over ons eerste hotel Amargosa. Ik zei al dat we teleurgesteld waren over hoe het eruit zag, maar al vrij snel voelde we ons heel erg thuis. Nadat we het verhaal hadden gehoord, waren we heel erg onder de indruk van de geschiedenis die er bij dit pand hoorde. Tijdens de rondleiding kregen we het verhaal te horen van Martha Becket. Zij was een balletdanseres die danste op Broadway in New York. Toen ze onderweg waren naar het Westen, kwamen ze door Death Valley. Ze kregen in 1967 een lekke band voor het Amargosa pand. Dat was in 1927 gebouwd voor de mijnwerkers. Er zat ook een grote zaal bij met podium wat als vertier diende voor de mijnwerkers. Dit stond leeg toen Martha en haar man voorbij kwamen. Toen ze naar binnen keek en die ruimte met het podium zag, wilde ze het hebben. Ze wilde hier haar eigen theater maken. Ze is het gaan opknappen en heeft er 4 jaar over gedaan om alle wanden te beschilderen met allemaal mensen. Dit moest haar publiek voorstellen. Over het plafond heeft ze 2 jaar gaan. Ze gaf 3 keer per week een voorstelling, of er nu publiek was of niet. Later kwamen mensen overal vandaan om haar te bekijken. Ze was een hele bijzondere vrouw. Ze maakte zelf haar kostuums, bedacht haar eigen choreografie en maakte met niks een hele voorstelling. Ze speelde piano, ze danste, ze schilderde. Alle muurschilderingen in het hotel heeft zij gemaakt. Nu nog liggen overal vitrines met balletschoentjes, accessoires, hoedjes e.d. Er draait in de "huiskamer" een film met en over haar. Er lopen 11 paarden rondom het terrein. Als je het verhaal kent en je loopt daar rond, dan ben je heel erg onder de indruk. En ineens zie je al dat achterstallige onderhoud niet meer, maar denk je; we hadden een lekkere koude kamer, hebben prima geslapen en de douche was heerlijk. Wat een fantastische plek en wat fijn dat we hier een nacht konden zijn! Martha heeft tot haar 83e gedanst en is in januari overleden. Ze is 92 jaar geworden. Nadat we de kat nog een aaitje hadden gegeven, hebben we uitgecheckt en zijn we een stukje verderop gaan ontbijten. Hier hadden we de avond ervoor ook gegeten, omdat er verder niks is in het hotel. Daarna zijn we de auto ingestapt en begonnen aan de lange trip (ongeveer 5 uur) die we voor de boeg hadden. We zouden door Death Valley rijden richting Mammoth Lakes. Onderweg zijn we een paar keer uitgestapt voor het maken van een foto, voor wat drinken en een ijsje. Fijn om even je benen te strekken, maar wat een hitte!!! Echt niet voor te stellen. Ik ga regelmatig naar de sauna, dat is ook warm, maar zo'n föhnwind van rond de 50 graden is toch anders. Toen we bijna bij ons hotel waren, zagen we overal al bergen met sneeuw op de toppen. En even later stapte we uit bij ons hotel en stonden we in een skigebied in onze korte broek!! Natuurlijk lag er geen sneeuw op straat, maar er was een heuse skilift en piste. Er liepen mensen met ski's en in de lobby van het hotel brandde de open haard!! Echt een verschil van uiterste! We hadden een hele mooie kamer met uitzicht op dennenbomen en een sneeuwhelling. Even wat opfrissen en omkleden en daarna naar het restaurant. We hadden allemaal best trek gekregen en het smaakte heerlijk!! Na het eten sloeg de vermoeidheid toe en zijn we terug naar onze kamer gegaan. Goede nachtrust zou ons goed doen. Want ook al hebben we niet veel meer gedaan dan in de auto gezeten, het was toch best vermoeiend.
Reacties
|
Ciska |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact