Tweet deze blogpost

Yves maakte ons op tijd wakker. We moesten uiterlijk 10.15 uur wegrijden omdat we voor 13.00 uur bij het postkantoor moesten zijn in Zion. We hadden namelijk een WiFi-apparaatje gehuurd bij Go Amerika (ons reisbureau). Zo zouden we tijdens onze reis ook onderweg WiFi hebben. Dit zouden we bij ons eerste hotel ontvangen. Voor ons was dat hotel Luxor in Las Vegas. Er stond nog zo in de reispapieren dat als je het bij het uitchecken niet zou ontvangen, je er zelf naar moest vragen. Dit waren we dus vergeten. Dus toen we bij het verhuurbedrijf van de camper waren, kwam Yves er ineens achter. Hij bellen naar het Luxor, maar daar hadden ze niks ontvangen, zeiden ze. Vervolgens naar Amsterdam gebeld en zij vertelden dat ze via het track and trace nummer konden zien dat het wel bezorgd was in het Luxor.

Go America stelde voor om een nieuw apparaatje te laten opsturen. Dit zou 5 dagen duren. Zij hadden bekeken waar we dan zouden zijn en zouden het laten sturen naar het postkantoor in Zion, vlakbij onze camping. Echt perfecte service van hen!!

Tot nu toe hadden we het gedaan met de beschikbare WiFi op de verschillende campings. Vandaag was het zaterdag. Yves had uitgezocht dat het postkantoor tot 13.00 uur open zou zijn. De dag erna was het zondag, dus gesloten. Dan zouden wij vertrekken en hadden we dus de rest van onze vakantie geen WiFi. 

Dus zo gezegd, zo gedaan. 

Yves had beloofd nog even te zwemmen met Isabelle. Lara en ik hebben vast brood gesmeerd, zodat we gelijk daarna konden gaan rijden. En daar gingen we, op weg naar Zion. Dit zou weer een nieuw natuurpark worden en midden in dit natuurpark lag ook onze camping. Het zou een kleine 2 uur rijden zijn en we vertrokken om 10.15 uur. We hadden dus 3 kwartier speling. Bij ieder natuurpark moet je entree betalen. Wij hadden via Go America een jaarpas geregeld. Dit geeft een jaar lang toegang op alle parken. 

Toen we in de rij stonden voor de entree, wenkte een chauffeur van een camper in tegengestelde richting ons om het raam open te draaien. Het bleken Nederlanders te zijn die met hun camper net het park uitreden. Het bleek dat je een tunnelpas nodig voor een tunnel halverwege het park. Deze pas was een aantal maanden geldig, dus wij konden daar nog gebruikt van maken. "Dat scheelt weer 15 dollar", zei die man. Wat aardig van die mensen!

En ja hoor, op een gegeven moment kwam daar de tunnel, maar ook een file! Er kon maar 1 baan tegelijk door en de tegenliggers waren nu aan de beurt. Wij stelden ons op in een lange rij. Er gingen zelfs mensen de auto aan de kant parkeren en de auto uit om de omgeving te fotograferen. De stress sloeg lichtelijk toe. Hoe lang zou dit duren? Gingen we het postkantoor halen of niet? Gelukkig was onze kant aan de beurt en de rij kwam langzaam in beweging. We reden onze camping voorbij en vlak daarna zou het postkantoor zijn. En ja hoor, met nog 20 minuten op de klok, parkeerde we de camper op het parkeerterrein. Nadat de mevrouw even had gezocht, had ze ons pakje gevonden. We hadden het gered en we hadden WiFi 😄!!

Met het zweet in onze bilnaad gingen we terug de camper in. Nu hadden we wel wat te eten en drinken verdiend. Het was heel warm buiten, dus gingen we snel de Subway in. Heerlijk koel binnen, lekker een broodje gegeten, een cappuccino en wat fris gedronken. Cappuccino kennen ze niet zo in America. Natuurlijk wel bij Starbucks, maar niet gewoon bij koffietentjes langs de weg. Dus deze kans hebben we met beide handen aangegrepen. Het was bij ons 13.30 uur en nu was het tijdsverschil 8 uur met Nederland. Het zou daar nu dus 21.30 uur zijn. Een mooie tijd om even naar huis te bellen. Fijn om m'n moeders stem even te horen, even iets vertrouwds. Daarna zijn we richting de camping gegaan. Nadat we ons hadden aangesloten op stroom (we hadden dit keer geen aansluiting op het water), gingen we met de shuttlebus het park in. Weer een ander "plaatje" dan de vorige 2 parken, maar ook weer mooi op zich. Nadat we een aantal stops gedaan hadden en we wat hadden gedronken op een terras, waren we eigenlijk wel klaar met lopen en kijken. We waren allemaal moe en zijn terug naar de camper gegaan. Daar hebben we pizza's uit de vriezer gehaald en in de oven gedaan. Na het eten zijn we gaan liggen. Het lopen, de warmte en de stress van vandaag hadden ons moe gemaakt. Morgen weer een dag.