deel 3
Geplaatst op 03 augustus 2018 om 04:42 uur
Na Tucson op weg naar Carefree. Een klein plaatsje boven Phoenix.
Voordat we die kant op rijden toch nog even Mt Lemmon oprijden. Erg gave trip om te doen, maar we hebben ons iets verkeken op de totale reistijd die dag. Iets teveel van het goede.
Nadat we aangekomen zijn kregen we ook genoeg verwijten van de jongens. Wat een luxe, wat een grote kamers. Oeps, snel het zwembad in en afkoelen.
Vanaf deze avond ook meteen kennis gemaakt met de flinke onweers-en regenbuien dat er zelfs weeralarmen afgaan. De wegen zijn zo handig aangelegd dat ze op bepaalde plekken snel onder water zijn.
De dag erna, na ons eerste geïmproviseerde ontbijt, cornflakes en zoet brood, op weg maar de Grand Canyon.
Over tegenstellingen gesproken. Eerste locatie waar en de WIFI ons in de steek laat en dat we ook geen airco hebben. Het eerste is afzien, voor de kids, maar na de nacht waarderen ze airco meer dan WIFI. Wat een K#Tnacht, iedereen is brak van slaaptekort. Tweede nacht dan toch maar met een open raam anders is er geen houden aan. Enfin.
De eerste avond meteen richting de Canyon gelopen, wat voel je je dan klein en nietig. Wat een natuurwonder.
De volgende ochtend, na de vreselijkste nacht tot nu toe :), op pad om met speciale bussen op opkijkpunten te komen waar je anders niet komt.
Maar natuurlijk gooit het weer weer roet in het eten, iedereen wordt geëvacueerd i.v.m. onweer. De rim schijnt bliksem aan te trekken dus i.p.v. dat we ergens uit mogen stappen moeten we blijven zitten en wordt de bus volgepropt met mensen die er wel nog lopen.
Oké, verandering van plan. we stappen in de auto om naar een uitkijkpunt te rijden. Moet eerlijk zeggen dat het wel mooi is, maar dat het weer wel een beetje roet in het eten gooit. Daarbij komt dat er aan de andere kant van de Canyon een brand woedt en ook dit belemmert een beetje het uitzicht.
Na het uitzicht is het aardig opgeklaard. We besluiten om nog een wandeling de Canyon in te maken. We verbazen ons over het gebrek aan voorzorgsmaatregelen en vragen de jongens met klem of ze zich aub kunnen gedragen en goed luisteren. We komen onderweg naar beneden nog een hert tegen. Dat is wel indrukwekkend, zo schuin op de berg,
We lopen ongeveer 1 mile naar beneden en zijn verbaasd hoe ver we al in het ravijn zitten, maar besluiten toch al om terug te gaan. Goede keus, best pittig dat steile stuk omhoog.
Reacties
|
Marieke |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact