Outreach Philippines
Geplaatst op 06 januari 2017 om 09:05 uur
Hier weer even een update van mijn reis. Zoals de meeste van jullie wel gezien hebben ben ik aangekomen in de Filipijnen. Maar ik wil eerst de mensen nog even bedanken voor de financiële steun voor de reis en voor al de lieve reacties en de gebeden. De reis naar de Filipijnen toe was heel erg pittig, we hadden eerst een vliegreis van 5 uurtjes en daarna een overstap op Kuala Lumpur maar die overstap duurde 10 uur dus we moesten op de grond overnachten op het vliegveld. De volgende morgen wakker geworden was ik best fit alleen mijn rug deed erg zeer van de grond want ik heb nergens vet op mijn lichaam zitten.
Eenmaal aangekomen in Manila splitten we onze groep in 3 kleine groepen en vertrokken wij naar de regio Malabon. Het was echt even een cultuurschok voor mij, want Australië was heel relax en rustig en hier was het zo druk en een vreselijke stank van de uitlaatgassen en van het afval dat op straat ligt. Maar de mensen hier zijn heel aardig bijna iedereen zegt je gedag en lacht naar je. Ze denken alleen als je blank bent dat je uit Amerika komt en dat je Joe heet, maar dat is wel grappig.
We verblijven in een kerk genaamd Immanuel Fellowship of Camanava. De kerk is mooi en ziet er netjes verzorgd uit, de douch was even want die zit in het toilet en is ijskoud. Er staat een mooie emmer met een schep om het water over je heen te gooien en zo spoel je de wc ook door en het toiletpapier dat je gebruikt stop je in het prullenbakje ernaast. Dus ja, het was even wennen maar ook wel weer een heel avontuur. De eerste dagen zijn we er vaak op uit geweest om de buurt te verkennen en wat mensen te ontmoeten. Maar we hadden ook een opdracht mee gekregen, we zijn deel van het project Megacities en elke 2 jaar gaan ze naar een grote wereldstad toe om het evangelie te brengen en onderwijs te geven maar dan in samenwerking met de lokale kerken, om hen te dienen. Voor een jaar lang worden elke 3 maanden nieuwe teams gestuurd van YWAM van over de hele wereld. De eerste 3 dagen van je outreach willen ze Gods woord proclameren over de stad en elk team doet dat in de toegewezen regio. Dus overal waar we heen gingen waren er constant 3 mensen de Bijbel hardop aan het voorlezen waren. De bedoeling was om in 72 uur non-stop de gehele Bijbel uit te lezen van Genesis tm Openbaringen en dat was best pittig omdat we elke nacht door lazen. Soms had ik dat ik om 3 uur s nachts mijn bed weer uit moest om voor 1,5 te gaan lezen op het dak van de kerk, maar het was ook wel weer heel mooi om te doen. Na de 3 dagen zijn we begonnen met Prayer walking door de straten van Malabon, om te ontvangen van God wat Hij in de stad wil doen. De eerste keer dat we de straten ingegaan waren om te bidden kwam ik terug bij de kerk en had ik een beetje het gevoel dat het onzin was dit te doen. Maar toen gaf God mij een tekst uit de Bijbel toen ik een boekje opsloeg. De tekst was dit Joshua 1:3 Every place that the sole of your foot will tread upon I have given to you. Dat was voor mij genoeg overtuiging om door te gaan hiermee en in geloof te gaan lopen door de straten. Na 3 dagen van Prayer walking is er 1 ding heel duidelijk naar boven gekomen bij iedereen wat God wil doen hier. Hij wil dat wij de straat waar wij wonen gaan schoonmaken om een voorbeeld te zijn voor de mensen hier. De stank is soms zo erg want iedereen plast ook nog eens op straat en al hun afval laten ze gewoon liggen. Het rare is ook ze hebben nergens openbaren vuilnisbakken staan dus dat was ook een idee om daar iets aan te gaan doen. Onze outreach leider heeft gisteren ook contact gehad met de burgemeester van en die wil ons als het goed is ook gaan steunen in wat wij hier willen doen dus ik hoop dat er iets mooi van de grond gaat komen. De bedoeling van dit is ook om samen te werken met de lokale mensen en kerken om zo een eenheid te vormen en het evangelie te kunnen verspreiden maar niet alleen met je mond maar ook met je handen.
De kinderen hier zijn fantastisch en het is superleuk om mee ze te spelen hier op de basketbalveldjes. Ze lachen altijd, zijn super vrolijk en kunnen ook een beetje Engels, dus zo kunnen ze ons Filipijnse woordjes leren en dat vinden ze superleuk om te doen. God sprak al tegen mij toen ik nog in Australië was dat de kleine dingen in een outreach heel belangrijk zijn. Liefde geven aan de kinderen, je aanpassen aan de cultuur zoals kleding voor schriften en dingen als dat. Wij hopen hier nog een hoop dingen te kunnen doen de aankomende tijd maar dat moet vast wel gaan lukken. We zijn al uitgenodigd in verschillende kerken om het woord te spreken en getuigenissen te delen en soms studie te geven. Dus in mijn volgende verhaal hoop ik daar veel meer over te kunnen delen.
Reacties
|
Elise Overvliet |
|
Yvonne van Huijgevoort |
|
Erica Douma |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact