Druk vertrokken....
Geplaatst op 14 januari 2017 om 21:10 uur
De dag van vertrek. Eerst nog even werken dan een feestje van Levi zijn beste vriend en zijn mooie grote zus. We starten maar met werken. Vandaag groep 1/2B. Leuke afsluiting van de week….uhhh dat dacht ik tenminste. Ik denk dat het puur grenzen testen was bij de kids omdat ze al zoveel juffen hadden gezien deze week, maar WOW wat een heftige dag. In de bijna 16 jaar dat ik dit doe heb ik me nog nooit zo machteloos gevoeld. Na alle pedagogische en niet pedagogische tactieken te hebben geprobeerd ben ik bij mijn buurvrouw in groep 3 gaan afkoelen. Toen er een over begon te geven koos ik eieren voor mijn geld. “Nog even, nog een uurtje dan ben ik vrij en gaan we vannacht lekker rijden†dat was de enige gedachte die me het laatste uur nog rechtop hield. TRINGGGGGG!!!! Oh de bel…..wat een mooi geluid! Met mijn lieve collega’s nog even gereflecteerd over mijn geweldig mislukte, met Geert -Wilders -kapsel-eindigend, hopeloze dag. Snel naar huis. Laatste spullen pakken en dan naar het feestje. Kids snel een broodje gegeven en nog even Kai zijn ID kaart ophalen en dan naar Wateringen. Met een rode kleur van het spelen in de ballenbak, klimmen en klauteren gaan we rond 22.00 uur richting huis. G. en Ela zijn goed verwend en alle kids hebben het leuk gehad, aan die koppies te zien. ENNNNNN DOOR……thuis komen, auto inpakken, kindjes douchen, nog wat laatste spulletjes bij elkaar zoeken, zelf nog even douchen, bakkie koffie en dan om 00.05 vertrekken. Whahahaha…NOT! Zo op papier klinkt het leuk en zo zou het ook moeten gaan, vooral in mijn hoofd. In werkelijkheid ging het ongeveer zo: Shaun praat, ik luister niet want ik zoek mijn agenda met daarin het vignet voor Oostenrijk, maar ondertussen doe ik alsof ik luister door ja en nee te zeggen en als een kip zonder kop door het huis alle kastjes open te trekken, de plakband tegelijk te zoeken en ondertussen nog wat verdwaalde kledingstukken in een zak te proppen. Tiktoktiktok….De kids met slaap in hun ogen vragen: wanneer gaan we nou?! Als Shaun ze onder de douche zet, ren ik nog steeds als een malle door het huis en bedenk dat ik nog broodjes moet smeren voor onderweg. Levi uit de douche, Kai erin, tiktoktiktok, ondertussen de plakband gevonden dus de zakken kunnen dicht. Kai eruit, 2 op de bank met een tekenfilm. Spullen naar de dakkoffer , auto inruimen. Kai slaapt. Levi vraagt: “Mam gaat Kai nu niet mee?†“Ja tuurlijk welâ€, zeg ik nog. “We tillen hem gewoon slapend de auto in, net als bij jou, als je zou slapen.†Broodjes maken, Levi slaapt, vignet gevonden, tiktoktiktok grrrr het is 00.05!!! Hier kan ik zo niet tegen. Ik moet nog douchen. Mijn hele lijf heeft stress. Shaun loopt heel lief achter me aan….â€dan is het maar 01.00 als we gaan, geeft toch niet. Zolang we maar zonder stress hier wegrijden.†TE LAAT VRIEND!! Oke adem in, adem uit. Hebben we alle belangrijke dingen? JA?! Oke, douchen, koffie en gaan! Kids in de auto, alles dicht! Whoehoe 01.00 uur we zijn op weg! Shaun heeft geslapen toen wij op het feestje waren, dus nu mag ik. Kids zijn knock-out, dus ik ook. Lekker zeg oogjes dicht….ik kan niet onder het gevoel uit dat we iets vergeten zijn. Ik schrik op: “Tahie!!!! De dolce gusto!!!!†Jaaaaa ik hoor nu mensen gewoon denken, WTF het is maar een koffie apparaat! Maar wij nemen ons apparaat altijd mee op vakantie😂 (Behalve naar Bali, maar daar heb ik ook spijt van) en nu hebben we 12 pakken koffie maar geen apparaat. In staat om terug te rijden, maar mijn zusje appt terug dat zij die van haar meeneemt. Handig als je met zoveel mensen gaat. Oke nu slapen dan….De auto schommelt over de weg door de harde wind. En ik val in slaap…ik schrik wakker ter hoogte van Frankfurt. De hele weg waar wij overheen moeten is afgesloten vanwege een groot ongeluk. Nergens een alternatieve route aangegeven en onze navigatie flipt totaal als we zelf een andere route proberen te zoeken. Op het moment dat we in een pittoresk straatje rijden…dat doodloopt 😠begint Levi over te geven. Een combinatie van het schommelen van de auto en de zenuwen. Alles schoon en we gaan proberen de weg te vinden. Dan begint Kai met overgeven. Nog een beetje vertraging…geeft niks. Eerder zielig voor ze…en een beetje voor mij, want die zure lucht blijft zo in mijn neus hangen…. Ook heb ik de laatste jaren een angst ontwikkeld om als bijrijder in een auto te zitten. En die Duitsers rijden als malloten. Dus ik zit merendeel met mijn ogen dicht naast Shaun of met mijn telefoon in mijn hand dit te typen. Ondertussen zijn de kids echt superlief. En we rijden Oostenrijk binnen rond half 1 ‘s middags Levi stuitert door de auto: “Kai, Kai kijk bergen!! En sneeuw!!!†Kai kijkt op van zijn spelletje en kijkt naar buiten. Minder stuiterend en met een dooie toon zegt ie; “Oh leuk†en gaat weer door met waar hij mee bezig was. Doodmoe en allemaal duidelijk geknakt van de lange zit komen we aan bij ons 2e thuis. Kai ziet oma, Els, Jo, Jur, Ton, Petra en Priscilla terwijl we aankomen rijden en zegt ineens laaiend enthousiast…â€jeej gaan we nu eindelijk skien?†Westendorf….we zijn er weer!!!! Morgen komen er nog 3 verstekelingen. Mijn neef en zijn vrouw Nance en Hans, maar die mocht alleen mee omdat we er subsidie voor kregen 😂 Vandaag alles uitgepakt en alles geregeld qua lessen, passen en ski’s. Met dank aan mijn lieve Pris-sister. Zij praat Duits alsof ze hier geboren is. Ik zoooo niet!! Net als mijn vreemde engels-balinees-nederlandse talenknobbel heb ik dat ook met Duits. Het wordt een soort mengelmoes van spaans-duits-engels-roemeens-nederlands. Geen idee wat ik bestelde in het restaurant, maar het klonk als iets raars: “uno hotdog without keine zwiebel met ketsjuuup.†Uhhhh wat?!!?! Heb ik dat net echt hardop gezegd? Misschien gewoon maar naar bed. Slaapgebrek en snelwegstress doen dit dus met je. Tot morgen, een nieuwe dag met een nieuwe uitdaging. Ski-les voor Kai!!!
Reacties
|
Rody |
|
Sandra |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact