Waar is de landingsbaan?
Geplaatst op 02 november 2016 om 21:39 uur
Dinsdag 1 november 6.15 uur: nog geen 24 uur geleden geland en ik stap uit de douche. Wat trek ik aan? Iets waar ik 17 dagen niet over na heb moeten denken. Lange broek, shirt met lange mouwen. Het moet maar….zou raar zijn als ik in mijn korte broek naar mijn werk zou gaan. En koud…BRRR! Tassen klaarmaken voor de Kids. Broodjes smeren, fruit schillen, drinken erbij. Klaar! Het dagelijkse ritme zit er weer in. De Kids worden wakker en Levi roept: “mam, je bent er nog… toch?†hihi schattig. “Ja schat, ik ga voorlopig niet meer zonder jullie op vakantie.†Kai vraagt om brood….oja brood! Ze moeten eten in de ochtend. Ik dacht al dat ik iets vergeten was. (Zit het ritme toch nog niet helemaal ingebakken) Kai aangekleed en de kids ontbijt gegeven. Bakkie koffie en Shaun komt uit zijn bed. Hij brengt de Kids naar school. Het is iets over half 8 als ik de deur uitga. Gisteren deze tijd cirkelden we nog boven Flevoland. Raar idee dat ik zo alweer aan het werk ben. Maar fijn om al mijn collega’s weer te zien. Ik start de auto en ga op weg. Halverwege de Oude haagweg zet ik de radio aan. Ik zie hem verbinding maken met mijn telefoon en mijn afspeellijst van Spotify springt aan…..en ........ daar zijn ze….tranen, heeeeel veeeeel tranen. ðŸ˜ðŸ˜ En ik kan niet stoppen met huilen. Ik probeer erachter te komen wat ik nou precies voel. Het liedje wat uit de boxen komt helpt ook niet mee. (Het land van….Lange Frans en baas b). “Je wilde toch emoties†dacht ik nog, “nou hier heb je ze!†Maar waarom huil ik? Ben ik verdrietig, boos, blij, gelukkig??? Ik parkeer de auto in de straat bij school en probeer mijn tranen te stoppen. Gelukt! Draai de sleutel om en loop naar binnen. Ik schuif mijn naambordje op “IN†en blijf even staan in de hal om mijn mascara weg te vegen. Annette komt via het schoolplein binnen en ziet me staan. “Moet je nou huilen?†vraagt ze. En daar ging ik weer. ðŸ˜ðŸ˜ Ze pakt me beet en knuffelt me. Op dat moment besef ik deels waarom ik huil: Alle indrukken van het land, de reis, de gevoelens, de dankbaarheid, het besef van de afgelopen 17 dagen en de stress vooraf, kwamen eruit via mijn gigantische tranen. Ik ben zooooo blij dat ik weer thuis ben! Maar ik zou zooooo graag weer terug willen!! Ik heb het al vaker gezegd, maar deze reis is alles wat ik ervan verwacht had. De tijd die Shaun en ik hebben gekregen om dit samen te beleven voelt nu ineens als een droom. Het is zo’n dubbel gevoel dat ik het niet goed kan uitleggen. Ik ben nog nooit ver weg geweest en dit is onze eerste vakantie in de 17 jaar dat we samen zijn. Dat maakt veel los nu. Dat deze tijd ons gegund is en dat we het geluk hebben (mede door iedereen om ons heen) dat we deze reis konden maken, voelt nu ineens heel onwerkelijk. De reis is voorbij, maar ik ben nog niet geland. 😯 Er speelt een film af in mijn hoofd; momenten van onze belevenissen, geuren, gevoelens, mijn Kids die mama roepen op Schiphol, Bali, mijn moeder in mijn gang, de beestjes en mijn beste vriend waar ik zielsveel van hou, waar ik de hele vakantie op geleund heb. Ik waardeer alles nu nog meer, nu ik hier in de gang op mijn werk sta te huilen. Wij zijn maar een klein onderdeel van een hele grote wereld en dat had ik nog nooit eerder zo intens gevoelt als nu. Ik ben dankbaar voor mijn “gezonde†kids, mijn partner, die als het er op aankomt mij altijd zal steunen. Dankbaar dat wij allebei werk hebben en dat ons gezin een dak boven het hoofd heeft. Ik besef nu ik op Bali geweest ben dat het niet belangrijk is, wat ik doe. Het is belangrijk dat ik weet wie ik ben en wie ik uiteindelijk wil zijn! En dat heeft deze reis mij geleerd. We kunnen al het geld en de spullen van de wereld hebben, maar dat maakt ons niet rijk. Rijkdom is niet materialistisch. Rijkdom is dit….dit moment dat Annette mij knuffelt op de gang en al mijn collega’s mij begroeten en knuffelen alsof ik jaren ben weggeweest. Rijkdom zijn mijn mooie, kleine jongens, die hun kleine armpjes om me heen slaan en zeggen: “ik heb je gemist mama.†Rijkdom is alles wat je niet kan kopen, maar wel alles wat je verdient door te leven en anderen te behandelen zoals je zelf behandelt wil worden: met liefde, respect en een vriendelijk woord! Ik had dit nodig, deze reis, de tijd samen met Shaun, deze hele ervaring, om mezelf terug te vinden. En met dat besef kwamen dus de tranen….Ik ben geland!!! Thuis gekomen na de (toch wat zware) 1e werkdag. Daar merk ik dat Shaun overduidelijk nog niet is geland. 😠De vermoeidheid en de jetlag maken hem prikkelbaar. Loslaten en elkaar de ruimte geven is het beste wat ik nu kan doen. Al heb ik wel eerst mijn frustratie (van zijn prikkelbaarheid) afgereageerd op de slavinken, die we zouden eten. Kai eten gegeven, tanden gepoetst en naar bed gebracht. Ondertussen is Shaun al in dromenland. Fijn zo’n jetlag, maar ik voel het ook zo. Dus ik snap het wel en laat hem dan ook maar. Levi opgewacht want die eet bij oma J. En nadat alles in bed ligt en slaapt duik ik er ook maar in. 23.15 uur wakker…. 01.22 wakker….3.46 wakker en even op de bank gaan zitten..…en daar was mijn kleine draak weer met zijn bruine ogen. “Mama is het al ochtend?†Hem even bij me genomen en stevig met hem geknuffeld. Hij slaapt weer….helaas op de bank naast me, maar ach slaap is slaap. Shaun mag ook weer aan het werk vandaag. 05.00 uur beginnen, en dat is niet zijn sterkste kant dat vroege opstaan. (Behalve op Bali)😉 Het is nu dus inmiddels woensdag 2 november….Kids naar school brengen, terug naar huis en ik plof neer, terwijl er nog best wel wat te doen is. 😆 De inhoud van de koffers ligt op de eettafel…en jaaahaaa, de was is wel al gewassen.😊 Wat gaat de tijd hier weer abnormaal snel.â³ Tijd om de Kids weer te halen. Het is woensdag dus loempia’s van de markt (voor de Kids dan)….blegh….het laatste waar ik nu trek in heb is Aziatisch eten 😠Even bij oma opeten, want die hebben ze nog niet genoeg gezien de laatste weken. 🙃 Shaun komt rond 14.00 uur thuis en de prikkels en irritaties zijn verdwenen. Het is oke….we moeten gewoon weer wennen aan de dagelijkse routine en dat met een jetlag. 😣 Het menu van vandaag: Hollandse bloemkool met aardappelen en gemolesteerde slavinken 😶....Selamat makan! (Eet smakelijk)
Reacties
|
Elles en Peggy |
|
Nancy |
|
rody |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact