Home sweet home!
Geplaatst op 01 november 2016 om 18:26 uur
4.58 uur tikt de klok aan als ik wakker word. Geen Guido, Freek of Freddy.…het is Kai. Hij kijkt me met zijn grote bruine ogen aan en zegt slaperig: Ben je weer thuis mam? Slaap dronken leg ik hem tussen ons in en hij valt weer in slaap. Ik ben nu wel klaarwakker. Ik besef dat ik nog vol zit met verhalen, en vraag me af wanneer er ook echte emoties komen, want ik voel ze wel, maar ze komen niet echt tot uiting naar mijn gevoel. Misschien als ik nog wat opschrijf ……. laat ik dan ook maar bij het begin beginnen en verder gaan waar we vertrokken zijn…….. We zitten in het vliegtuig en heb net ons laatste blog stukje op Facebook gezet. Laatste rij midden pad. Genoeg beenruimte en niemand achter ons. Links van mij zit een wat oudere dame die worstelt met haar Touch screen en rechts van mij zit mijn beste vriend, mijn maatje, mijn partner, mijn grote liefde. 😠Wat ben ik blij dat ik dit avontuur samen met jou heb mogen beleven. We stijgen op en knijp in Shaun zijn hand. Dag Indonesië! 😢Bedankt dat we je mochten bewonderen! Het is klaar, terug naar huis. Terug naar onze kindjes en familie….naar onze vrienden en collega’s. Naar mijn mama!! Filmpje aanzetten dan maar. Shaun valt in slaap naast me…ik doe mijn best het tegen te houden, maar ik breek uit in een hoestbui. Ik probeer het geluid te dempen in mijn trui. Cola helpt op een of andere manier heb ik gemerkt. Dus ik vraag de stewardess om een blikje, terwijl ik met neusspray en kauwgom wanhopig probeer de bui te stoppen. 🬠Ik vind het erg voor alle mensen om me heen en daardoor word het erger. Ik merk aan de vrouw naast me dat ze er onrustig van word en die gaat aan de wandel. Oh cola! Terima kasih! Het helpt. Pfff gelukkig. Ik val in slaap en na 6 uurtjes schiet ik wakker. De film maar weer opnieuw gestart. (Dit hele scenario herhaalt zich tot we landen, behalve het slapen dat lukt niet meer) De vrouw naast me heeft nog zelfs nog een keer cola voor me gehaald. Ze is heel lief, maar ik merk ook dat het haar irriteert. Shaun slaapt veel. Ik zie de zon opkomen boven Duitsland.🌅 Bijna thuis. 7. 38 uur Nederlandse tijd. We gaan landen.🛬 Ik app Jur dat we geland zijn en we lopen de slurf uit. Brrr fris hier, maar wel fijn dat de zon schijnt. Bah wat wil ik graag douchen. We lopen hand in hand naar de bagageband en we pakken onze koffers. 💼 De bekende gele schuifdeuren door….daar staan heel veel mensen maar nog geen Jur. (Het landen en de bagage halen ging heel snel) Jur appt dat het druk was op de weg en hij heeft net geparkeerd. Wij lopen naar de Starbucks. Alsof we er nog niet genoeg hebben gezien 😂 hahahaha. Warme drank dit keer! Ineens hoor ik achter me “MAMA!!!!†Een supermooi mannetje met lichtgroene ogen en donkerblond haar rent op me af! Ik til hem op en houd hem stevig vast. Ik besef nu pas dat ik hem toch wel heel erg gemist heb. “MAMA†hoor ik nog en stem zeggen terwijl ik bijna omval van iets dat tegen mijn been aan rent en mij stevig vasthoud. Ik kijk naar beneden en zie 2 donkerbruine ogen en een mooi ondeugend koppie mij aanstaren. “ik heb je gemist mam†zegt ie! “Ik jou ook Kai†fluister ik als ik hem optil. Dit is mijn rijkdom!!! 💱 En dat besef komt nu dubbel zo hard aan! Ze rennen naar Shaun, die staat te wachten op koffie. Daar speelt hetzelfde tafereel zich af als net bij mij. Ik zie dat aan en er is geen zon die daar tegenop kan schijnen! 😠Jur en mijn schoonvader hebben de Kids meegenomen om ons op te halen. Wat leuk dat ze hier alle 4 zijn. Fijn die bekende vertrouwde gezichten!! Even naar buiten en dan naar de auto. Wat gek hoe snel je went aan je eigen land. Stuur zit rechts en het gestructureerde verkeer. Ik moet alleen wel even wennen aan de prikkels IN de auto. 🚗 Levi kletst 6 kwartier in en uur. (Van wie zou hij dat nou hebben?) En Kai heeft een muziekje aanstaan op zijn tablet waar ik (zoals gewoonlijk) de kriebels van krijg. Rody is benieuwd naar onze verhalen en buurman en buurman voorin hebben elkaar weer gevonden en kletsen erop los. De prikkels vliegen op me af, maar dit is fijn! Dit is thuiskomen. 🡠Onderweg kijk ik naar ons saaie, maar toch ook wel weer mooie landschap. Zo anders en kaal en vlak. Zo gestructureerd. Zooooo fijn!! Thuis! We lopen naar boven en daar begroet Jodi 🶠ons al aan de trap. Binnen….ons huis! (waar ik vaak over mopper, maar nu even niet) Mijn moeder staat in de gang. Wat fijn om haar te kunnen vasthouden. Onze steun en toeverlaat in alles. ⤠Jaaaaaa koffie, mijn eigen koffie!!!! Lekker zeg! We praten en praten….dan is het over op de orde van de dag. Mijn moeder brengt de Kids naar school en Rody gaat naar zijn werk. Jur gaat naar huis en wij zijn weer alleen! Tot de telefoon gaat, de juf van Levi belt. Hij voelt zich niet lekker. Oorpijn! Ik haal hem op, nog in mijn vliegtuig-outfit. Ik merk al snel dat het gaat om: “ikwilgraagbijjulliezijn-oorpijnâ€. Levi wel in bed gelegd en zelf nog even bijkomen. Douchen, bankhangen en koffer’s uitpakken. Shaun valt nog even in slaap en ik pak alle spullen voor Halloween bij Jo en Jur. We eten daar tomatensoep met echt brood😉 Ik leef nog in een roesje….Nog geen 24 uur geleden zaten we nog op Bali en af en toe schieten er momenten van daar door mijn hoofd. Het leven hier is weer verder gegaan. Priscilla, Els en mijn moeder zijn er ook. We gaan met de Kids langs de deuren en ze hebben het super! 🎃👻 Maar wij voelen ons nu toch wel behoorlijk brak…half 9 gaan we richting huis en om half 10 liggen we er allemaal in.😂 We zijn moe van de reis en de “huis-tuin en keuken prikkels†Het lijkt haast wel een cultuurshock om weer hier te zijn. Wel lekker weer in ons eigen bedje onze Kids weer dichtbij en familie die altijd klaar staat. Home sweet home!💙💗💙💙............................................................Het is nu inmiddels 6.00 uur. Kai ligt nog naast me te snurken. Eruit dan maar, ik moet zo ook weer gewoon werken .…even douchen en het ochtendritueel begint “Blanda-style.â€
Reacties
|
Sandra |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact