Het paradijs genaamd Munnar!
Geplaatst op 24 januari 2020 om 15:32 uur
Na een goede nachtrust, werden de spullen weer bij elkaar geraapt, en zijn we richting Munnar gegaan. Munnar stond heel hoog op mijn lijstje, gezien de mooie natuur daar. Echter, vanaf Kochi naar Munnar bleek nog een rit te zijn van een aantal uur met de über. Gelukkig zijn de überdrivers hier blij met alle ritten die ze kunnen krijgen, dus voelde ik me een stukje minder bezwaard vanwege de lange rit. Zo'n 5 uur later, maar waarbij we echt prachtige natuur gezien hebben, kwamen we aan in Munnar. Wat een paradijs. Munnar is echt zó mooi. Het is een plaatsje dat in de bergen ligt, maar overal waar je kijkt zie je groen. Voordat je bij Munnar aan komt, kom je door allerlei kleine dorpjes heen. Deze dorpjes bestaan letterlijk uit één straatje, met aan beide kanten wat hutjes en marktjes. En óveral bananen en kokosnoten. De mensen die hier wonen voorzien zichzelf in alles wat je maar kan bedenken. De woningen worden zelf gemetseld, en het voedsel wordt door hunzelf verbouwd. Recentelijk schijnt er wel wat meer import te zijn, met name van frisdranken. Dit kan je je overigens niet voorstellen: een 600ml fles Pepsi kost hier omgerekend nog geen 50 cent.
In Munnar hadden we geen hotel geboekt, en besloten we gewoon daar aan te kijken wat we zouden doen. Al snel zagen we een hele mooie verblijfsplaats. Toen we vroegen of er nog een kamer vrij was, bleek dat gelukkig zo te zijn. En wát voor een kamer. We hadden uitzicht over zo'n mooie vallei, dit beeld komt echt uit een sprookje. We waren snel om en besloten de kamer te nemen. Vervolgens wilden we kijken of we nog iets konden plannen voor de dag - we wilden immers in deze vrije week zoveel mogelijk dingen doen. Er scheen nog een avondtocht te zijn, waarbij de zonsondergang kon bekijken. Omdat we nog een paar uurtjes hadden voordat deze zou beginnen, besloten we om eerst eventjes één van de dorpjes in te gaan. De zweetdruppeltjes gutsten alwéér van ons hoofd af, want het lopen door deze bergen was al een ware uitputtingsslag, wanneer het boven de 30 graden is. Om onze krachten voor de avondtocht te sparen, besloten we lekker een tuktuk terug te nemen. Toen we eenmaal terug kwamen, bleek helaas de avondtocht niet door te gaan, omdat het wat bewolkt was geworden, waardoor je de zonsondergang niet goed kon zien. In plaats daarvan, hadden ze ons een route gegeven door de theeplantages, waar we zelf zouden kunnen wandelen. We trokken de stoute schoenen aan en besloten dit maar eens uit te proberen. Zoveel verschillende weggetjes waren er niet, dus verdwalen leek onmogelijk. We volgden de uitgetekende weg en kwamen via een dorpje aan bij de theeplantages. Een ook dit, was weer schitterend om te zien. Een obstakel echter, waren de vele zwerfhonden. Nadat ik er inmiddels al zeker 5 gepasseerd had die langs de weg lagen, kwamen we op een punt waar er drie mídden op de weg lagen. Over deze angst kon ik me echt niet heen zetten, en ook mijn vader kreeg het er wel een beetje warm van, dus we besloten terug te lopen. De volgende dag hadden we immers nog een tour gepland staan, waar we ook door de theeplantages zouden gaan. Omdat we nu wat tijd over hadden in de avond, besloten we naar de liquor store te gaan. Alcohol is hier erg moeilijk te verkrijgen en ze zijn hier erg streng met de licenties hiervoor. We kregen een tuktuk geregeld, die ons naar de liquorstore reed en daar op ons zou wachten. En om meerdere redenen, was ik super blij met deze tuktuk. De weg was ongelooflijk stijl, met superveel gaten in de weg. Lopend zou dit een heel karwei geweest zijn. Toen we eenmaal aankwamen bij de liquorstore, wist ik niet wat me overkwam. We moesten een mega shady steegje in, waar een rij stond van wel 25 mannen die drank wilden hebben. Ondertussen moesten we ook nog een weg banen langs de mensen die uitgeteld op de grond zaten. Als enige blanken, trokken we meteen de aandacht. Ik wist dat de tuktuk er nog zou staan, dus was al voorbereid om weg te rennen als het nodig was. Maar hoe anders bleek dit te zijn. Ja, 50 ogen staarden ons aan, maar juist vanwege interesse! De mensen waren zó vriendelijk. Zodra ze mij zagen, werden we door de rij heen naar voren geduwd, en mochten we via de andere kant van de rij aansluiten, waardoor we meteen aan de beurt waren! Het was een spannende ervaring, maar laat ook zien dat we vaak meteen een bepaalde verwachting hebben van een situatie. De mensen in Kerala zijn echter zo peaceful en vriendelijk, daar kunnen wij soms wel een voorbeeld aan nemen! Na deze ervaring zijn we weer terug gegaan naar onze verblijfplaats. Hierbij kwamen we langs een kraampje langs de weg, waar ze Ayurvedic massages aanboden. Dit is iets wat echt tot Zuid-India toebehoort, dus dit kon ik niet aan me voorbij laten gaan. Een uur later was ik een hele ervaring rijker (ik weet nog steeds niet of ik het prettig vond of niet). Side note: de olie die in mijn haar gesmeerd is, is er na alle keren douchen nog steeds niet uit. En nu was het tijd voor de biertjes! De volgende ochtend moesten we vroeg opstaan, want we hadden een hike geboekt. Dit zou een hike zijn die de hele dag zou duren. De hike begon al indrukwekkend, aangezien we met de bus naar een plaatsje van de theeplantages zouden gaan. Deze bustocht was echt bizar. De bus zat mega vol, en ging gewoon met volle vaart door de haarspeldbochten heen (side note again: er zijn weinig vangrails langs de wegen hier), waardoor we bijna op twee wielen de bocht door gingen. Daarnaast vond ik voor Indische begrippen, de rail waar je je boven aan vast kon houden, heel hoog – ik had verwacht met mijn lengte wat minder moeilijkheden te hebben in dit land, maar dit bleek niet waar te zijn dus. Gelukkig kwamen we zonder problemen aan bij het plaatsje en kon de hike daar beginnen. Ook hier hadden we weer een supergoede gids (Sanish, MunnarInfo, voor wie nog een keer naar Munnar gaat!). Hij heeft ons zoveel uitgelegd en gaf ons zoveel tijd als we wilden om foto’s te maken. Deze foto’s moesten ook zeker gemaakt worden, want het uitzicht was echt verbluffend. De theeplantages zijn heel kenmerkend voor Munnar en bieden één van de mooiste uitzichten die je kunt bedenken. De hike begon betrekkelijk rustig, waarbij we rondom de berg met de theeplantages omhoog gingen. Toch was het ook nu warm en boven de 30 graden, waardoor het niet alleen maar easypeasy was. Maar, de toch omhoog was het zeker waard!! Toen we eenmaal door de theeplantages heen waren, besloten we om verder een berg op te klimmen. De theeplantages bleken slechts het voorproefje nog maar te zijn, en het zware werk begon nu pas echt. Nien, als je dit leest, Lion’s head was er niks bij. We klauterden letterlijk tegen de stenen op, en nergens was houvast. Elke keer dat we dachten dat we het hoogste punt bereikt hadden, doemde er een nieuwe berg op. Gelukkig besloot onze gids om op de mooiste plekken een pauze in te lassen, waarbij we lekkere snacks konden eten. Deze lekkere snacks bestonden voor mij natuurlijk uit chocolade koekjes (deze zijn hier echt méga lekker), maar wat het haast nog overtrof, waren de kleine banaantjes die ze hier aan de bomen groeien. Deze zijn zó lekker! Na een welverdiende snack, besloten we om verder te klimmen. Het gedeelte over de rotsen was voorbij, en nu kwam het gedeelte door een bos. Ik dacht echt dat ik zou bezwijken hier. Je klom letterlijk tussen de struiken door naar boven toe, waarbij je je maar moest vastgrijpen aan wat wilde planten, om niet naar beneden te vallen. Mijn hartslag was torenhoog en ik kon bijna de ene voet niet meer voor de andere krijgen. Op dit moment moest ik wel met medelijden een beetje aan mijn vader denken, want als ik het al zo zwaar had, dan zou hij het wel helemaal moeilijk hebben, aangezien de rotspartij al niet eenvoudig was voor hem. Toch, dapper als hij was, klom hij gewoon achter me aan, en bereikte we samen de allermooiste bergtop die ik ooit gezien heb. Okee, dat is misschien overdreven, maar deze klim maakte hem wel extra mooi. De gids vertelde dat deze tocht wel eens afgebroken moest worden, omdat hij te zwaar was voor sommige mensen, dus ik was supertrots op mijn pap dat hij het wel gewoon afgelegd heeft. Eenmaal bovenaan de berg, kwam onze guide met een lekkere lunch aan. Ik heb geen idee wat we gegeten hebben, maar het was allemaal Indisch en bestond uit iets van curry’s, chapatti, en groenten. Zoals het hoort, hebben we dit lekker met onze handen (die zwart waren van het zand) gegeten, dus de echte Indische vibes heb ik hier wel gevoeld. Maar ik moet toegeven, niks mooier dan zo lunchen bovenop de hoogste bergtop die er te zien is, met een prachtig vergezicht. Na de lunch bleven we hier nog even chillen, waarna we besloten om weer verder te trekken. De volgende uitdaging stond voor de deur. Om de groei op de berg een beetje in bedwang te houden, werden soms opzettelijk brandjes gesticht (wel gecontroleerd). Alsof het nog niet warm genoeg was, moesten we langs deze brandjes heen om onze tocht verder voort te zetten (teruggaan was inmiddels al geen optie meer). Nadat we weer veilig de theeplantages bereikt hadden, hebben we hier nog zo’n 2 uur doorheen gelopen, afwisselend berg op en berg af, totdat we weer in de bewoonde wereld kwamen. We waren allemaal, vies van de tocht en van het zweet, maar zo ontzettend voldaan! We hebben echt de mooiste dingen gezien, en dat was deze klim zeker waard! Nadat we eventjes lekker gedoucht hadden, en opnieuw een paar biertjes genomen hadden, besloten we dat onze benen en voeten wel een massage verdiend hadden, dus gingen we naar (nu een andere) Ayurvedic massage salon, wat echt heerlijk was. Hier ben je trouwens als Westerse echt de koning te rijk, want zodra ze je zien, wordt er ruimte voor je gemaakt. Soms voel je je een beetje bezwaard hierdoor, maar ik heb me laten vertellen dat dit de manier is hoe zij het graag doen. De volgende dag was al onze laatste dag in Munnar en zouden we vertrekken naar Allepey. Deze tocht zou zo’n 7 uur duren, en omdat we niet de hele dag in de auto wilden doorbrengen, besloten we deze dag nog te combineren met wat andere dingen. Zo hebben we deze dag een specerijen-plantage bezocht. Dit vond ik echt heel interessant – de homeopathische geneeswijze staat hier namelijk erg hoog in het vaandel. De man vertelde welke planten ze waarvoor gebruikten en hoe ze hier medicijnen uit maakten. Hoewel ik graag wat evidence zie, vond ik dit wel super interessant! Na deze plantage kwamen we bij een chocolate factory, waarbij ze zelf de chocolade maken. Aangezien chocola mijn guilty pleasure is, kon ik me hier lekker uitleven! Nadat we hier weg gingen, gingen we op weg naar de watervallen. Hier hadden we specifiek om gevraagd, want ze schenen heel mooi te zijn en je kon hier daadwerkelijk een douche nemen onder de watervallen. Hoewel het inderdaad súper mooi was, was douchen onder zo’n waterval wel een beetje lastig. Overal waar de stenen nat waren, was het súper glad, en er stond nogal wat druk op die waterval, waardoor je onmogelijk recht eronder kon blijven staan. Toch zo goed als het kon onder de waterval geweest, en dit was echt heerlijk! Je moet je voorstellen dat je onder een waterval staat, met het uitzicht op de bergen. Zo mooi! Nog even een klein poosje daar gechillt, en toen maar snel omgekleed en verder gegaan. Na een ongelooflijk mooie autorit, waarbij we ook prachtige dingen gezien hebben, waaronder opnieuw de wereld aan bananenbomen en kokosnootbomen, een introductie gehad hebben in hoe je rubber vanuit de rubberbomen haalt, waarbij we een ananas vers van de boom gegeten hebben langs de bosweggetjes, en ook nog wilde aapjes gevoerd hebben, kwamen we voldaan aan in een dorpje vlakbij Allepey. Hier werden we verwelkomd door verse sinaasappelsap en opnieuw super vriendelijke mensen! Na een duik genomen te hebben in het zwembad om af te koelen na deze opnieuw warme dag (vervelend he, dat het zo koud is in Nederland), besloten we om even het dorpje in te gaan om wat te eten. Het was inmiddels al helemaal donker, maar ons was verteld dat het hier veilig was. Toch was de weg terug zoeken wel een stukje lastiger op deze manier… We besloten niet zo lang weg te blijven en bij het hotel zelf maar eventjes wat te gaan eten, en lekker op tijd in bed te gaan.
Reacties
|
Maartje Pesoelima |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact