week 2
Geplaatst
op 30 september 2019 om 23:19 uur
Ik herinner me nog goed hoe spannend ik alles vond. Het is
natuurlijk maar een week geleden maar je ziet en voelt veel als je ver van huis
bent.
Ik ben nooit erg spraakzaam bij onbekende en dan maakt een taal barrière het
nog eens een stapje moeilijker..
Er zijn in dit hotel nog een aantal vrijwilligers en een aantal lokale mensen
die hier vast werken. De lokale spreken alleen Spaans dus daar stopt het al.
Gelukkig kunnen de andere vrijwilligers wel wat Engels. Laat ik het zo zeggen:
we begrijpen elkaar meestal…
Er was een Australisch stel, ze zijn deze week vertrokken naar Panama. Ook is
er een Colombiaans stel, zij zijn hier nu al een aantal maanden. Ze weten dus
al goed hoe het hier gaat en hebben me op de hoogte gebracht van de stand van
zaken. De roddels en dergelijk, want die zijn hier genoeg..
De leuke en minder leuke dingen.
Het
eerste gevoel wat ik in het stadje Puerto Viejo kreeg was een warm thuis
gevoel, maar ik moet eerlijk zeggen dat ze hier niet zo hartelijk zijn als
bijvoorbeeld in Kefalonia. Ook al zit je in een toeristisch stadje, bijna niemand
spreekt Engels.
Ze doen ook absoluut niet de moeite om het te proberen. Ze blijven met een
strakke blik naar je kijken en blijven Spaans mompelen…
Dit is dus ook in ons hotel het geval voor de lokale mensen.
Gelukkig had ik een list bedacht waardoor ze wel aardig tegen me MOESTEN zijn!
And it worked ????
Oke het was niet helemaal expres, maar desalniettemin heeft het wel erg
geholpen.
Ik loop voorruit op de zaken..
Toen het australische stel vertrok moest ik van kamer wisselen, zij hadden de
officiële vrijwilligerskamer en ik had gewoon een gasten kamer.. helaas..
Een voordeel, ik heb nu meer ruimte om buiten te zitten en zeker meer privacy.
Ook is de badkamer een stuk groter. De kamer zelf is iets krapper en de kleuren
die ik zo mooi vond in de eerste kamer had deze kamer niet..
Nu is alles wit (nouja het was wit, 10 jaar geleden denk ik) en op de vloer
liggen blauwe tegels, de voegen zijn er zo ongeveer allemaal al uit. Maar dat
geeft niet.
Ook had ik bezoek van een kakkerlak… im not a big fan ?
.
Er is een klein vijvertje voor mijn deur dus heb ik heel erg veel last van
muggen, jippie, my fave...
Afgelopen donderdag ben ik met een aantal mensen van het Jaguar Rescue Center
naar Tasty Waves geweest. Daar is iedere donderdag een Trivia avond. Ik wil
niet opscheppen, maar we hadden uiteraard gewonnen. Niet zozeer dat we veel
wisten, we hadden gewoon geluk denk ik. (de laatste vraag was een alles of niets vraag, we hadden al onze punten ingezet en we hadden de vraag goed, lucky us!
Ook hebben ze een aantal tussenrondes waarbij je bijvoorbeeld een shotje voor het hele team wint, of een joint...
De joint hadden wij ook gewonnen :-)
Wat wel erg fijn was, was dat iedereen goed Engels sprak. Ik kon dus eindelijk
zonder gebaren taal met andere mensen spreken, ook wel eens leuk!
Nou, dan nu even mijn zaterdagse avontuur.. Ik zal niet teveel in de details
treden maar ik werd een beetje onwel.
Begon duizelig te worden en had enorme krampen in mijn buik, op een gegeven
moment werd het zo erg dat ik begon te kreuken en jammeren voor hulp..
Een andere vrijwilliger kwam naar mijn kamer toe omdat de luiaard in de tuin op
de grond liep, dit heb ik de hele tijd gemist en wilde het zo graag zien.. maar
helaas had ik niet de kracht om even te gaan kijken. In plaats daarvan werd er
hulp geroepen, blijkbaar zag ik er heel slecht uit..
Een van de lokale werknemers begon te roepen dat ik naar het ziekenhuis moest
en de andere begon voor me te bidden en probeerde me te troosten. (ik was een
beetje bang, op een bepaald moment dacht ik zelfs dat ze een exorcisme aan t
doen was).
Ik werd met de taxi naar het ziekenhuis gebracht en de collega die me vond, is
mee gegaan om op me te letten en te helpen met vertalen. Er werden wat
onderzoekjes gedaan en ik werd toen aan het infuus gezet.
Na een aantal uur in het ziekenhuis te hebben doorgebracht en een wisseling in
oppas gekregen, mocht ik eindelijk weg. Ik moest wat medicijnen hebben, maar
alles was dicht dus dit ging niet…
Toen werd ik ergens in een auto gezet, het was volgens mij een soort uber
(illegaal dus) en af en toe kwamen er andere mensen de auto in en uit… Het was allemaal een beetje vreemd maar ik had weer
geen zin om me hier zorgen over te maken. (je wordt wel makkelijker hahah)
Toen was ik eindelijk weer thuis. De eigenaar van het hotel (die was een aantal
dagen weg) kwam me meteen knuffelen en was zo opgelucht dat ik oké was… oke
dude i don’t know you.. maar hij zal het vast goed bedoeld hebben..
Nou toen mocht ik gelijk aan de bak want ik had al vanaf 3 uur dienst, en het
was al 5 uur… tja sorry…
De volgende dagen wordt het iedere 10 minuten gevraagd of ik me goed voel, ik
wordt volgepropt met eten omdat ik schijnbaar een beetje bloedarmoede heb.
Al met al, het was een aardig avontuur.. ik had dit zeker niet gepland, maar
hierdoor is de sfeer wel een een stuk gezelliger geworden.
Eind goed al goed zou je kunnen zeggen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.