Tweede weekend # Skietrip!!!!!!
Geplaatst
op 06 maart 2018 om 23:36 uur
Vrijdag alles al klaargemaakt voor de skietrip en het
feestje daarna. Een volle rugzak met skiespullen, schone kleren en natuurlijk
lunch. Het inschrijven voor de skiereis was ook wel even grappig. Ik moest
alles invullen in de Amerikaanse maten. Dus in feed en inches, lbs (ponden) en
de schoenmaten waren zelfs anders. Hier maar op de weegschaal gaan staan. Ik schrok
me een hoedje, 124 liet het scherm zien. Ondanks dat ik wist dat het in lbs
gemeten werd was het ff apart voor mij om die getallen te zien. Schoenmaat ook
opgezocht en geprobeerd met Breezz haar schoenen. Passen die, nee. Ze zijn te
groot, dus dan heb ik zeker geen maatje 8. Dus een beetje op de gok hebben we gezegd
7,5.
Zoals beloofd zet Darek me af bij de bus, precies om 6:15. Ik
heb vooral wat muziek zitten luisteren en me vergaapt aan het veranderende landschap
op de heenweg. Van een betonnen jungle naar een lieflijk glooiend lappendeken
tot we uiteindelijk de ruige besneeuwde bergen in reden. In de bus was het
rustig, ik denk dat iedereen nog niet helemaal wakker was. Toen de eerste
sneeuw tevoorschijn kwam kon ik mijn glimlach niet onderdrukken. Ik had heel
veel zin in deze dag. Het verkrijgen van de skiepassen en -materiaal duurde nog
al even. Eerst in de rij voor de schoenen. Die bleken veel te groot. Ik heb wel
twee keer om kleinere moeten vragen. Daarna was de rechter qua lengte wel goed
maar breedte en hoogte waren nog veel te ruim en kon mijn voed nog steeds
verschuiven in mijn schoen. Ik moest het er maar mee doen, kleiner was geen
optie.
Veel van de mensen die skiespullen moesten huren hadden ook
les. Gelukkig was er één groepje dat ook zelf de berg op ging. Ik ben met hun
opgetrokken voor de eerste afdalingen. Helaas hadden zij geen pas voor het hele
gebied gekocht, maar alleen voor de beginners afdalingen. Dan zeggen ze dat de
Nederlanders gierig zijn ????. Ik heb dus tot mijn spijt moeten besluiten
om zelf er op uit te trekken naar de moeilijkere pistes/slopes. Heb daar zeker
geen spijt van gehad. Een aantal pittige poekel pistes gehad, verse sneeuw,
rustige tot legen pistes en geen rijen bij de liften. Mijn vader zou zeggen een
goede dag om te skiën maar ik mis de zon. Ik zeg perfecte dag, wie heeft de zon
nodig!!! Een aantal dingen vielen me op die anders zijn dan dat ik gewend ben
in Oostenrijk. Zoals de veiligheidsbeugels in de lift. Die worden hier totaal
niet gebruikt. Dat had ik zeker niet verwacht in een land met zulke hoge
medische kosten en waar het zo makkelijk is om rechtszaken aan te spannen en
veel geld te verliezen. Verder heb ik me geen moment eenzaam gevoeld. Ze
beginnen allemaal tegen je te praten in de lift. Ik heb zelfs mijn tweede
gesprek in het Nederlands gevoerd in de lift. Nederlanders, je komt ze ook overal
tegen. Ik moest om 3:00 PM beneden zijn en 3:30 PM terug bij de bus. Op zijn
Thymara’s was ik dus nog om 2:55 op het hoogst mogelijke puntje van de berg.
Dus dat was snel naar beneden. Natuurlijk moest ik nog even de aflag missen en
nogmaals een lift omhoog nemen. Ik deed dit niet expres echt niet, ook niet om
extra te kunnen skiën ????. Toen begon ik me toch zorgen te maken dat
ik niet op tijd terug zou zijn. Moest ook nog me spullen inleveren enzo. Uiteindelijk
was ik om 3:19 als eerste terug in de bus…. De terug weg was erg gezellig. Ik
heb flink zitten kletsen met mijn nieuwe vrienden, de begeleiding en een computer/natuurkunde
student John. Een van mijn nieuwe vrienden klimt zelfs en ze vindt het leuk om
met mij een keer te gaan klimmen. Dus een leuke en geslaagde dag nu al. En hij
is nog niet over….. Ik heb nog een feestje op de agenda staan. Wat heb ik het
hier toch druk.
Het feestje was een soort van house party. Verdorie vergeten
mijn selfie te maken. Vervelend nu moet ik nog een keer zoiets doen. Het feestje
was bij de PI (labaratorium leider) thuis en voor iedereen van het lab. Er was
veel en lekker eten. Verbazend genoeg weinig Amerikaans eten. Vooral Aziatisch
en wat Spaans en Mexicaans. Voor de rest hebben we daar gezellig geklets over
natuurlijk wetenschap en gelukkig ook andere dingen bijvoorbeeld de verschillen tussen onze
landen en meneer Trump. Ik ga het moeilijk krijgen om de selfie met een Trump supporter in Portland te maken.
Zondag, ik ben naar de kerk geweest. Breezz had een optreden
met bellen. Dus Darek en ik zijn daar naar gaan kijken. Het is nog best ingewikkeld
zo een mis in Amerika. Nu ben ik het al niet meer gewend, want de laatste keer
dat ik in Nederland naar de kerk ben geweest weet ik al niet meer. Hier hebben
ze vier boeken voor tijdens de mis twee grote gebedsbundels, één liederen boek
en een boekje waar de mis van die dag in staat. Daartussen moet je telkens
switchen en de juiste pagina voor je zien te krijgen. Verder staan er banken in
de kerk, maar die heb ik niet echt gebruikt, je moet voorlijke blijven staan
tijdens alle gebeden en liederen. En dat met die spierpijn, wat had ik een spierpijn
van het skiën. Het maakte het zeker niet beter. Veel verschillende soorten
mensen komen hier nog naar de kerk nette mensen en wat minder net geklede
mensen, jonge en ouderen en van alle soorten kleuren (aziatisch, gekleurd en
blank door elkaar). De priesteres, ik was ook al verbaast dat het een vrouw was,
sprak heel levendig. Haar boodschap was als een spiegel voor het gedrag van de mensen
naar elkaar en ze keek kritisch naar zichzelf en haar medemens. Dit was haar
persoonlijke stukje, de preek. Ik vond dit het interessantste en amusantste
stukje van de hele mis. Daarnaast deed Breezz het heel goed op de HOLLANDSE
klokken. Ik heb wel besloten dat ik geen gewoonte ga maken van kerkbezoekjes. Misschien
dat ik allen leuke uitstapjes mee pik. Aankomend weekend gaan ze een
sneeuwschoen wandeling maken. Maar buiten dat is het nog steeds niks voor mij,
ook niet op de Amerikaanse manier.
Reacties
marian bezoen
Geplaatst op 07 maart 2018 om 18:26 uur
hoi thymara,
top zeg zoals je je belevenissen schrijft, we leven met je mee en vinden het ontzettend leuk om zo contact te houden.
geniet er maar heerlijk van al die ervaringen ( we zijn stiekem een beetje jaloers :) )
heel veel groetjes van ron , marian en sophietje
|
Irma
Geplaatst op 06 maart 2018 om 23:52 uur
Hai Thymara weer een leuk verhaal om te lezen. Keep up the good spirit om ons te vermaken met je ervaringen in de states en de updates van je opdrachten uit je vrienden boek. Misschien leuk om een foto op je blog te zetten van behaalde opdrachten.
|