Tweet deze blogpost

Met uitzicht op de enige Convenience store van St Ambroise (200 inwoners) kan ik eigenlijk maar met een half oog schrijven. Het andere oog moet de enige winkel in St Ambroise in de gaten houden….. Misschien dat ik over een paar uurtjes de pick-ups, rare blikken, lange baarden (lees: ZZ Top-ogende heren) en uit de kluiten gewassen dames en heren zat ben. Nu denk ik alleen nog maar dat ik een soort Western ben beland en denk ik steeds “Zie ik dat nu goed?”. Ik zie hier echt een doelgroep rondlopen die ik waarschijnlijk wel een paar jaar aan Vital24 kan binden. Of ze echter een stap over mijn drempeltje doen….#ikbetwijfelhet De plaatselijke store van “onze vrienden” van de Banff-camping heeft alles voor de eerste levensbehoefte. De uitnodiging om onze camper hier neer te zetten slaan wij natuurlijk niet af. Wij weten na 7 maanden reizen immers wel dat dit de dingen zijn die we gaan onthouden. Het grootste gedeelte van de winkel bestaat uit chips, ijs, wijn, sterke drank en bier. Daarnaast verkoopt hij nog wat “Hoe overleef ik Canada in de winter” materiaal. Waarschijnlijk de manier om het leven in dit dorpje een beetje op te leuken :)

In de “achtertuin van de store van St Ambroise staat trouwens nog een pop-podium (Log Jam). Hier worden een aantal keer per jaar evenementen gehouden. Het ziet er wat vervallen uit, maar ik weet zeker dat heel St Ambroise op zijn kop staat bij zo’n evenement. Onze vriend Sterling zoekt nog iemand die deze plek groots maakt. Als jullie allemaal beloven te komen naar mijn eerste Western Party, dan gaan Yur en ik er eens over nadenken.  

Nu even een kort verslag van onze reis naar dit bijzondere plekje. Vanmorgen werden we wakker in het plaatsje Moosomin. Dit dorpje was het eerste plaatsje (in 1882) langs de Canadian Pacific Railway. Moosomin is vernoemd naar een belangrijke Indianen stamhoofd en werd snel een belangrijke regionaal handelscentrum. Nadat we om onze camping nog even lekker op het strandje gespeeld hebben, zijn we rond 11 uur gaan rijden richting Winnipeg.  In Virden hebben we toen nog even een stop gemaakt om de 350 km even te onderbreken. Tijdens deze rit zijn we van Saskatchewan de provincie Manitoba ingereden. Dit betekent ook iedere keer weer dat we stapje voor stapje dichter bij Central European Standard Time zone komen….. 

Rond 17:30 uur arriveerden we op onze “camping”. Een mooi groot grasveld in the middle of nowhere, zo’n 45km vanaf de Highway #1 richting het noorden. Na aankomst zijn we ons even gaan melden in de winkel, Trisha was nog niet op de hoogte. Een belletje met Lucille later bleek alles dik in orde. Sterling’s telefoon had het begeven dus vandaar dat hij ons niet kon terugbellen. Niet veel later meldde de Ford SuperDuty FX4 (Thanks Yur) zich (MEGA pick-up dus), met achter het stuur onze eigen ‘good ol’ Sterling’ himself. Een kletspraatje later bood hij ons aan om ons morgen samen met vrouw en kleindochter rond te leiden in deze bijzondere omgeving. Hij moest immers toch nog hier in de buurt iets doen (de man is zelfstandig ondernemer en heeft een grondverzet bedrijf).Lake Manitoba ligt hier op 3 km rijden, dus waarschijnlijk gaan we ook nog wel een klein plonsje maken. Nu gaan we lekker frisbeeën, voetballen, kegelen, lezen en genieten van deze bijzondere plek…het bleef hier nog lang zwoel op deze mooie zomerse maandagavond…