Dag 25: 8 augustus 21:26 (Kate)
Geplaatst
op 10 augustus 2017 om 14:09 uur
Vandaag werden we wakker en was het plan dat we om 9 uur
zouden vertrekken naar Adawso, in the Eastern Region. Iets meer dan een uur
rijden van hier. Christopher ging mee als onze chauffeur en Fiifi als onze
begeleider. Maar Christopher was te laat, dus Roos en ik vermaakte ons met onze
boeken (Roos heeft er al 10 gelezen en ik nog geen hele, ik snap het ook niet
helemaal) en toen deden we een triple sudoku. Uiteindelijk kwam Christopher
maar toen was de auto verdwenen, Gideon moest even langs SASO dus weer boeken
lezen in het zonnetje J
Toen de auto aankwam was het echt eindelijk tijd om te vertrekken. Roos en ik
achterin en Christopher en Fiifi voorin. Ze zetten voor ons Ghanese muziek op
en zongen zelf lekker mee terwijl de tekst volstrekt niet begrepen. Met Fiifi
hebben we het over het Ghanese uitgaansleven gehad. Hij is namelijk pas net
klaar met studeren dus weet hij er veel van. Wij vertelden dat we in Nederland
al op best jonge leeftijd uitgaan, als we nog thuiswonen. Maar hier kan dat
vanuit je ouderlijk huis niet. Pas als je uit huis gaat krijg je de vrijheid om
uit te kunnen gaan. Voor onze lunch gingen we langs de Shoprite, dit keer in
een andere luxe shopping mall. Wij haalden een lekker stokbrood en roomkaas,
heel Europees oeps. En we haalden voor iedereen een ijsje. Onze mannen hadden
snel gekozen maar wij deden er wel weer eventjes over. Uiteindelijk kozen we
een heelijk chocolade ijsje. Ijsje hadden we nog niet gehad, dus die kunnen we
weer van de to do lijst afstrepen. Op onze route lag Tutu, (weten jullie het
nog?) dit is waar ons ziekenhuis-drama de vorige keer begon. Gelukkig snelden
we het hotel en het restaurant voorbij zonder problemen. We kwamen steeds meer
in de natuur, omringd door bomen en voor ons uitgestrekte heuvels met dichte
begroeiing. We haalden in Mampong Emmanuel Tete, de coordinator van onze
bestemming in Adawso, op. Daar vertelde hij over datgeen wat wij gingen
bezoeken, namelijk een kliniek opgezet door the Holland Ghana Foundation. Al
voor onze reis hadden wij afgesproken met Henk de Breij, een Nederlander, die
deze organisatie opgezet heeft, toen zei hij ons al dat Emmanuel ons wel een
kliniek zou kunnen laten zien. Dus dat was ons doel. De kliniek stond in een
prachtige omgeving, helemaal omringd door plantainbomen. Wij kregen een
rondleiding door de hele kliniek. De zalen, consultatieruimte, koelruimte voor
vaccinaties en de kraamkamer. Dit laatste was vooral erg druk, heel veel
vrouwen, sommigen zwangerder dan anderen, zaten in de wachtruimte en
daarbuiten. Hier kunnen ze voor tussentijdse controles, de bevalling en nazorg
komen. Ook is er een plek waar er family planning besproken wordt. Zoals
anticonceptiemiddelen met families doornemen om te kijken wat het fijnst is. Na
ons korte bezoek hieraan, liepen wij nog even langs allemaal leme hutjes, waar
mensen een zeer primitief leven buiten de stad leiden. Toen was het tijd om
weer terug naar Accra te gaan. Weer een gezellige rit terug! Maar Roos en ik
besefte ons ook wel dat het zo oneerlijk is dat er zo een oneerlijke verdeling
in de wereld bestaat. Hier is het gewoon niet iedereen gegund om beter te
worden als je ziek bent. Het slaat nergens op. Maar het is de werkelijkheid,
waar een oplossing voor gevonden moet worden. Geld bepaalt of je mag blijven
leven of niet, en dat is heel scheef. Niet onze hele autorit was zo somber
gesteld. We konden ook weer lachen om erg charmante fotos en aten we onze
heerlijke lunch. Thuis aangekomen rustten we even en aten we ons avondeten.
Daarna gingen we ons klaarmaken om een rondje te lopen door de wijk. Roos moest
haar shirt van de graduation nog langs de kleermaker brengen om een gat dicht
te naaien. Dus dat was onze eerste stop. Tot onze grote verrassing waren al
onze jurken die we hadden laten maken al klaar!!! Dus Roos en ik snelden terug
naar UPCO (20 meter verderop) om ons geld te halen en sprintten weer terug naar
de kleermakers. Daar overhandigden we het geld en holden we weer terug naar
UPCO om ze aan te trekken. Iedereen op UPCO wilde ze komen aanschouwen dus we
trokken ze snel aan, de eerste twee jurken waren een enorm succes. Iedereen
juichte, sprong op en neer en klapte. Jippie! Nu de anderen. Dus we trokken ze
weer snel aan. Die van Roos was weer ontzettend mooi en die van mij… tja hoe
moet ik het omschrijven. Meer een soort
tent met pofmouwen. Niet helemaal mijn ding. Dus Roos rende weer naar buiten en
werd weer onder luid gejuich ontvangen en ik moest mij gaan vertonen in deze
creatie. Maar al snel bedachten we wat anders moest en gingen we dus terug naar
de kledingmaker om even wat aanpassingen te maken. Roos ook. Dus hopelijk
kunnen we morgen weer twee perfecte jurkjes ophalen J Daarna zijn we nog wel een
rondje gaan lopen, in gezelschap van Josephine en Esther! Heel gezellig J
Djiehe!
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.