Dag 21: 4 augustus 21:39 (Kate)

Geplaatst op 06 augustus 2017 om 01:08 uur

---

---

Vandaag was het “our day” zoals de kinderen van UPCO het noemen. Hun laatste schooldag, dus het is de hele dag feest. Toen Roos en ik opstonden zagen we vanuit de kamer kinderen in allerlei kledij de schoolpoort passeren. Ze konden nu echt eens alles uit de kast trekken in plaats van het gewoonlijke uniform. Doodserieus hadden ze allerlei felgekleurde zonnebrillen, sommigen met zonneklep of in de vorm van een vlinder, op. En de harige slippers met gouden gespen blijven ook voor Roos en mij wonderbaarlijke mode.  De dag stond voor ons helemaal in het teken van onze leerlingen spik en span klaarmaken voor de graduation van morgen. Roos had daarom ook met haar leerlingen sochtends afgesproken. Maar typisch dat er weer een niet kwam opdagen, dan gaat een voorstelling oefenen lastig. Mijn leerlingen kwamen echter rustig ‘binnen’gedruppeld, ze wilden heel graag gaan repeteren. Dus ik gaf ze de vioolkist en met hem (verkeerd om) op de rug liepen ze trots over het schoolplein het dak op. Roos en ik zouden naar de kerk gaan en in Ghana horen daar prachtige gewaden bij, maar die worden op dit moment bij de kleermaker gemaakt. Hoopvol gingen wij toch op pad, misschien waren ze al klaar! Na 20 meter te hebben gelopen kwamen we aan. Helaas, de jurken waren nog niet klaar. Wel hebben we eentje in een beginfase al kunnen bewonderen J Teruggekomen gingen we eerst lunchen voordat we eindelijk echt aan de lessen begonnen. Twee van mijn leerlingen willen heel graag het schoollied leren. Een hele uitdaging voor een violist van 3 weken. Maar dat compenseren ze met doorzettingsvermogen want de hele dag zijn ze met dezelfde 12 noten bezig geweest en af en toe kwamen ze bij mij langs om de volgende vier te leren. Die plakten ze dan aan de rest en zo zijn ze toch al een heel end gekomen. Terug naar het dilemma van de kerkoutfits… Ophelia riep ons dat we onze outfits moesten tonen. Dus Roos en ik meteen door onze koffer speuren naar geschikte kleding. Uiteindelijk hadden we allebei een jurkje dat goedgekeurd werd. Prima! Weer op naar het dak. Daar had ik fantastisch uitzicht over het podium voor morgen! Het was de grote generale repetitie. We zagen daar van alles langskomen. Bijbel voorlezingen, gedichten die voorgedragen werden en geweldige dansen (maar jullie krijgen morgen denk ik uitgebreid verslag van Roos ;) ). Wel zal ik zelf ook een gedicht aan jullie voordragen: Jollof rice hot Jollof rice cold Jollof rice in the pot Nine days old Some like it hot Some like it cold Some like it in the pot Five days old (Jollof rice is een typisch rijstgerecht hier) Daarna was het tijd om ook eens zelf te laten zien wat we konden. Dus heel kort voorgespeeld, zodat we niet te veel voor morgen weggaven maar toch even ons plekje op het podium konden vinden. Na de mini-show riep William mij bij zich. Met Erik, William en een klein meisje dat hier altijd rondloopt gingen we Ghanese spelletjes spelen. En versie van zakdoekje leggen niemand zeggen speelden we. Maar dan met een steen waarbij je om de groep zingend heenloopt. Als je de steen hebt neergelegd en die persoon heeft het in het volgende rondje niet door dan mag je die persoon slaan. Iets gewelddadiger dus dan onze versie. Verder spelletjes over de dag waarop je geboren bent. Uiteindelijk bij zaterdag (mijn geboortedag) aangekomen, moest ik in het midden gaan staan en sprongen de drie kinderen om mij heen. Toen werd Roos en ik geroepen voor het “avond”eten om half 5. We gingen op het bankje aan de rand van het schoolplein zitten.  Daar kwamen een hele groep leerlingen aan. Van beide groepjes en ook de drumjongens die ons gister geholpen hadden. Ze leerden ons hun ‘handshakes’ en Gabriel deed even na hoe het is als je drinkt en rookt, terwijl alle jongens (en Roos en ik) gierden van het lachen. Daarna was het tijd voor een eenwielerwedstrijd. Eerst Gabriel tegen Isaac, een jongen die helemaal niet kan eenwielers, en toen was het tijd dat ik tegen Gabriel ging! Maar helaas, ik heb niet de afgelopen weken iedere dag een paar uur getraind op het eenwieleren dus Gabriel was me al snel voorbij! Na onze wedstrijdjes heb ik nog een aantal keer Isaac, wiebelend op de eenwieler, over het schoolplein geleid (gesleept). Toen was het tijd om ons klaar te maken voor de kerk. Dus Roos en ik onze jurkjes aan en haar net in een knot. Ohja ik mocht mn viool ook niet vergeten! Want gister heb ik ze helemaal springend van enthousiasme voor de viool gekregen door kerkliedjes uit een liederen boek te spelen. Ze stonden erop dat ik mijn viool mee zou nemen en in de kerk zou spelen. Okee dan! Wij allemaal achterin de truck, met de viool tussen ons in. Roos en ik hebben op straat al veel gehoord. Al zo veel mensen vragen of wij tweeling zijn, maar dit keer werden we Chinees genoemd. Hier dus een Chinese tweeling geworden, interessant. We kwamen aan in de kerk en dit was weer een hele ervaring voor ons: We kwamen aan en gingen in de banken zitten. Daar moest ik mn viool uitpakken en gaan spelen. William koos het een na het andere liedje voor me. Sommige kerkgangers zongen mee maar het was eerder een achtergrondsmuziekje. Deze kerk is van de Jehova’s getuigen, dus er werd uitgelegd hoe je het beste kon bekeren en de Waarheid kon verspreiden. Wel allemaal in het Twi dus heel veel zijn Roos en ik er niet van opgestoken. Wel hadden we de passages goed geoefend die William ons had gegeven. Dus vol overtuiging staken we omstebeurt onze hand omhoog en spraken het uit. Tot groot vermaak van de rest. Gideon heeft ook nog een bijbelpassage voorgelezen. William kon zijn trots niet inhouden toen zijn vader daar vooraan stond. Hij wiebelende steeds heen en weer en liet af en toe een hoog gilletje horen. Omdat Jehova’s getuige en internationaal verbonden kerk is, is het programma van de dienst ook internationaal geregeld. Er werd een filmpje over de ellende op aarde getoond. Dit was heel Westers, gek om in deze situatie een filmpje over sneeuw en schaatsen te zien. Vraag me ook af wat de mensen hier ervan vinden. Ook hebben we allemaal samen liederen gezongen, krijg je toch een saamhorig gevoel van. Na de dienst moest ik nog even spelen en kwam iedereen langs om zich voor te stellen. Daarna met zn achten achterin de truck naar huis. Roos en ik gingen lekker douchen en doken ons bed in. Morgen is de graduation, dus we zullen zien wat de dag ons brengt! Djiehe!

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.