Ayo Korsou
Geplaatst
op 30 juni 2018 om 19:00 uur
Dit was het dan alweer bijna. Nog maar 5 dagen en dan vliegen wij weer met zijn drietjes richting Nederland. Heel gek, een dubbel gevoel. Dat was dan 11 weken in een land aan de andere kant van de wereld dan waar je vandaan komt.
Het grote voordeel aan weer naar huis gaan is natuurlijk alle mensen weer zien die je zo gemist hebt, het vet irritante tijd verschil van 6 uur weer kwijt zijn en eindelijk niet meer af te hoeven wassen.
Maar jeetje wat was het gaaf om dit mee te maken! Ik kijk met een grote glimlach terug op deze mooie tijd. Er zijn ook zeker wel momenten geweest dat ik er klaar voor was om naar huis te gaan (denk aan die afwas), maar wat vind ik het nu gek om zomaar van dit paradijsje af te moeten.
Het is ook best wel vervelend om in mijn hoogtepunt weg te moeten, want ik weet nu eindelijk een beetje alle tussendoorweggetjes met de auto. Hoewel ik dat 10 keer per autorit in de file staan totáál niet ga missen. Ik ga zeker moeten wennen om weer te rijden in Nederland. Niet meer toeteren als mensen je voor laten, niet meer op een kruispunt stil staan om onderling te bepalen wie er voor mag, niet meer van rechts inhalen. Ja Curaçao heeft een paar gekke gewoontes en eigenlijk weet ik de regels van het verkeer hier nog niet: ik doe maar wat.
Nog niet eens te beginnen over al die stranden die hier zitten. Soms wisten we gewoon echt niet meer naar welk strand wij moesten. Binnen 2 minuten kunnen we bij het strand zijn, waar wij eigenlijk maar 1 keer zijn geweest (ja voor dat strand dan, bij die feestjes die zich daar plaats vinden zijn wij wel wat vaker geweest). Onze favoriet is Kokomo Beach. Een klein schattig strandje met een schommel in het water. Nooit echt super druk, maar altijd gezellig. Het werd op een gegeven moment ook niet meer raar dat als wij naar huis gingen en ze tegen ons zeiden: tot de volgende keer!
De aankomende dagen gaan wij nog even maximaal genieten van deze stranden. Ook hebben we besloten nog een paar feestjes bij te wonen waar we altijd kwamen. Afscheid nemen van dit uitgaansleven is ook wel nodig. En van de mensen die wij daar altijd standaard zagen. Even inlichten dat onze gezichten zich hier na dinsdag niet meer verschijnen.
Een ding waar wij ook afscheid van moeten gaan nemen zijn de goddelijke eettentjes genaamd: Truki pan. Het zijn kleine wagentjes overal aan de kanten van de weg, waar je het meest heerlijke eten kunt halen. De standaard bestelling Galiña met patat op de zaterdagavond na een mooi feestje op het strand. Ja, wij hebben ons hier zeker wel vermaakt.
En wat ben ik blij dit mee te hebben gemaakt met mijn twee beste vrienden Matthijs en Emma.
Reacties
buuv Sandra
Geplaatst op 30 juni 2018 om 23:53 uur
prachtig verhaal Marit
Wat een belevenis.
Tot donderdag ????
|