Dag 19
Geplaatst
op 19 augustus 2017 om 04:37 uur
Het heeft de hele avond en nacht geregend. Als we wakker worden is het zwaar bewolkt en regent het nog wat na. Ook is het koud met 9 graden. De gids is laat en als hij dan eindelijk de bus uitstruikelt in alle haast, verteld hij dat hij laat is omdat er een vrachtwagen omgevallen is op de weg en niemand er langs kon. Dat hebben we vaker langs onze weg in Peru gezien! We rijden via een route die de chauffeur, die hier woont, kent naar het Inca monument van Moray. Het is klimmen en dalen over een onverharde weg. De Andes is indrukwekkend. De gids verteld dat de bergen aan onze linkerkant gemaakt zijn van Adobe. Dat betekent; klei die je kan vormen. Wij kennen het woord als een fotoprogramma op de computer! De klei is rood en her en der zien we in het land blokken klei drogen waar de mensen hier hun huis van bouwen. Aan de rechterkant zijn de bergen van vulkanisch materiaal, helemaal zwart. En voor ons zijn de bergen van graniet. We rijden over de hoogvlakte tussen deze bergen rond de 3000 meter, het land is zeer vruchtbaar en ziet er nu droog uit, geel. Er is vorige maand graan en koren geoogst. De mensen hier zijn enorm blij met de regen van afgelopen nacht, ze verwachten een goede oogst van de mais die in andere velden net 10 cm boven de grond staat. De regen zorgt er ook voor dat die onverharde wegen verandert zijn in rode zompige wegen. Het is druk met toeristen bussen als we in Moray aankomen. En al die bussen zijn bedekt met rode klei. We hinkstappen langs de plassen naar het monument. We zien een soort amfitheaters of terrasvormige kuilen, 3 in totaal. Het blijken scholen te zijn geweest van de Inca's waar ze experimenteerden met gewassen op verschillende hoogtes en waar ouderen de jonge mensen leerden hun groente te verbouwen. Bovendien hadden ze een ingenieus irrigatiesysteem aangelegd hierin. Indrukwekkend! We kruipen modderig de bus weer in en rijden verder over de hoogvlakte. We zien kuddes schapen, ezels en geiten, altijd gehoed door een herder, man maar vaker nog een vrouw, die dichtbij staat of zit in het veld. Door de regen is hoger in de bergen sneeuw gevallen, we zien de gletsjer die op 5500 meter tussen de wolken tevoorschijn komt. Tijdens het rijden stopt de chauffeur bij een huisje waar in een oven naast het huis lange houten spiesen geroosterd worden met... cavia. We gruwen en de gids en de chauffeur lachen. Kennelijk geven de meeste toeristen deze reactie. Na 45 minuten rijden komen we bij de zoutpannen. Door alle toeristen heen zien we een smal stroompje warm water uit de berg komen wat de aller vroegste bewoners van dit gebied ontdekten (te zien aan de manier van bouwen van de muurtjes bij het complex). De zoutpannen zijn dus al honderden jaren in gebruik. Het smalle stroompje water wordt over 30 cm diepe terrassen geleid, daar verdampt na 3 weken het water en blijft er zout over. Het is fascinerend dat er zout water uit het gebergte komt! We zien mannen het zout oogsten en in zakken van 50 kg naar boven tillen waar het in schuren nadroogt. Heel vroeger was dit gebied zee, er worden hier schelpen in de aarde gevonden op een bepaalde diepte. Na de ijstijd toen alle aardplaten begonnen te schuiven en het landschap veranderde bleef deze zoutbron bestaan. De Andes groeit ieder jaar nog 2,5 cm door het schuiven van de platen. We rijden, na een uurtje door de zoutpannen te hebben gelopen, terug naar het dal en eten daar heerlijk in een restaurantje in het dorp. Bij de plaatselijke bank pinnen we nog wat geld en kopen in de supermarkt chips en water. Morgen laten we onze grote koffer achter in het hotel en nemen we in onze rugzakken voor twee dagen spullen mee. De NS hier zegt geen grote koffers mee te nemen. Vanavond op tijd naar bed want morgen vroeg worden we opgehaald en gaan we met trein en bus naar de Machu Pichu!!! Over twee of drie dagen een nieuw blog want mijn iPad blijft in het hotel hier achter.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.