Zesde week stage
Geplaatst
op 14 oktober 2017 om 23:11 uur
Hallo weer allemaal!
Hier is weer een nieuwe blog van afgelopen week!
Voor het geval er mensen het ziektebeeld Steven Johnson Syndroom willen gaan opzoeken op google, die dit niet onder het eten!! Er zitten verschrikkelijke beelden tussen.
Maandag 9 oktober:
Vandaag heb ik een aantal nieuwe dingen meegemaakt, maar ook veel hetzelfde het is fijn om te merken dat ik een beetje aan het ritme gewend raak. Tijdens de overdracht kregen we te horen dat er een Jehova's getuige opgenomen was. Omdat je vaak hoort dat deze mensen bloedtransfusie weigeren en dat er andere behandelmethoden gekozen worden, was ik meteen geïnteresseerd. Meestal houden Jehova's getuigen zich ook afgezonderd van niet jehova's en was ik benieuwd naar de reden van opname. Zijn opname diagnose is cellulitiswang*. In zijn voorgeschiedenis stond SLE** en Steven Johnson Syndroom***. Ik schrok wel even toen ik afbeeldingen opzocht van die laatste. Ik hoop echt dat het niet zo erg wordt voor de patiënt, verschrikkelijk!
Na de overdracht ging ik samen met een collega een bedlegerige patiënt wassen, het was de patiënt met het subduraal boorgat. Zijn wonden werden verzorgd en opnieuw verbonden. Daarna kreeg de patiënt zijn sondevoeding toegediend.
Na deze patiënt ging ik een andere patiënt zelf douchen. Deze patiënt was eerst nog even in de war, want hij gaf aan dat hij moest plassen en vroeg of hij op de postoel mocht. Maar hij heeft een katheter, nadat ik hem dit had uitgelegd was hij opgelucht, want hij had het gevoel dat hij zijn urine niet meer binnen kon houden, terwijl dit sowieso gewoon uit de blaas loopt bij een katheter. Je hoeft je urine dat niet op te houden. Nadat de patiënt voor zijn gevoel klaar was met urineren, heb ik zijn spullen gepakt voor het douchen en hem op de douche stoel geholpen. Toen ik klaar was met deze patiënt te douchen kreeg ik nog een compliment van een collega. Ze vond dat ik erg goed met de patiënt omging en dat ik goed luisterde naar de wensen van de cliënt. Ze kon zien dat ik erg van het werk hield. Ik vond het erg fijn om te horen en zei ook tegen haar, ik probeer de patiënten zoveel mogelijk zo te behandelen zoals ik ook behandeld zou willen worden. De patiënt was me na het douchen ook erg dankbaar, hij gaf aan dat hij het gevoel had dat ik echt aandacht aan hem besteedde en niet alleen aan het behandelen van zijn ziekte. Hij zei steeds: "god bless you, god bless you". Het is echt een hele lieve patiënt.
Toen was er weer artsenvisite, heb ik even meegelopen, het scheelt echt dat de meeste artsen Nederlands zijn, dan kan ik tenminste nog iemand goed verstaan. Beetje jammer dat ze dan wel weer allemaal van die moeilijk woorden gebruiken... Na de artsen visite heb ik gerapporteerd en de beleiden uitgewerkt.. Toen lekker even gegeten. Toen was het alweer tijd om bij iedereen de tensie te meten. Daarna moest een nieuwe patiënt met een hoofd trauma naar een EEG****. Ik dacht natuurlijk, leuk nog weer een nieuw onderzoek waarbij ik maar meekijken, maar in werkelijkheid zit je achter een schermpje te kijken naar allemaal kriegelende lijntjes van hersenactiviteit en moet je maar zien of er afwijkende lijntjes tussen zitten. Ik zag het in elk geval niet. Zelfs niet naar een halfuur ernaar te hebben gekeken. Toen we terug waren van de EEG waren ze al bezig met de overdracht. Toen lekker vrij en dinsdag ook lekker een dagje tussendoor vrij.
*Cellulitis: Cellulitis is een bacteriële infectie van de huid en de weefsels onder de huid. Cellulitis begint meestal als een klein gebied van kwetsbare huid, zwelling en roodheid die zich verspreidt naar de aangrenzende huid. Als dit rode gebied begint te vergroten heeft de getroffen persoon koorts, soms met koude rillingen en zweterigheid, en gezwollen lymfeklieren in de buurt op het gebied van geïnfecteerde huid. Cellulitis is een infectie die ook betrekking heeft op de diepere lagen van de huid namelijk de dermis en het subcutane weefsel oftewel de lederhuid en het onderhuids weefsel. De belangrijkste bacteriën die verantwoordelijk zijn voor cellulitis zijn Streptococcus en Staphylococcus. MRSA, methicilline-resistente Staphylococcus aureus kunnen ook leiden tot cellulitis.
**SLE: De afkorting SLE staat voor Systemische Lupus Erythematosus. SLE wordt ook wel L.E of Lupus genoemd. SLE is een chronische ontstekingsziekte. SLE is een auto-immuunziekte. Bij een auto-immuunziekte produceert het lichaam antistoffen tegen onderdelen van het eigen lichaam. Op deze manier beschermt het afweersysteem het lichaam niet meer, maar valt het juist aan. Door deze antistoffen kunnen er ontstekingen in alle organen van het lichaam ontstaan. Niet iedereen met SLE heeft hier evenveel last van. Bij sommige patiënten is deze aandoening sluimerend aanwezig, terwijl bij andere patiënten SLE acuut ontstaat. Vaak is er sprake van gewrichtsontstekingen, koorts, gewichtsverlies en moeheid. Kenmerkend zijn zonlichtovergevoeligheid en jeuk van de huid; vooral op de aan zonlicht blootgestelde lichaamsdelen, zoals het gezicht, de armen en het bovenlichaam. Verder kunnen pijnlijke blaasjes, zogenoemde aften, en zweertjes in de mond ontstaan. Ook andere organen zoals de nieren, het zenuwstelsel, hart en longen worden soms betrokken in het ziekteproces. Soms is het stollingssysteem aangetast. Een van de karakteristieke huidafwijkingen bestaat uit vlindervormige roodheid in het gezicht. Als er alleen huidafwijkingen aanwezig zijn spreekt men ook wel van cutane lupus erythematosus, afgekort CLE.
***Steven Johnson Syndroom: Stevens Johnson syndroom (afgekort SJS) is een zeldzame aandoening waarbij grote dele van de huid en slijmvliezen loslaten. Geschat wordt dat 1 op de 200.000 mensen er per jaar door worden getroffen. Bij SJS ontstaan er ook pijnlijke blaren ontstaan die gemakkelijk stuk gaan en bloeden of secundair infecteren (met pusvorming, en zwelling). De huidafwijkingen kunnen in wisselende omvang over het gehele lichaam optreden, maar worden met name gezien aan de handruggen, bovenzijde van de onderarmen, de handpalmen en de voetzolen. Kenmerkend voor SJS zijn de blaren en wondjes die aanwezig zijn in de slijmvliezen. De lippen, tong, tandvlees, verhemelte en wangslijmvlies kunnen allemaal zijn aangedaan. We zien vooral wondjes, blaartjes en zweertjes. Eten en drinken worden daardoor bemoeilijkt. De zweertjes kunnen zich ook verspreiden naar de keel, de luchtpijp en zelfs naar de longen. De ademhaling kan daardoor ook in de problemen raken. De geslachtsdelen en de anus zijn ook vaak de dupe, waarbij daar pijnlijke blaren en verklevingen kunnen ontstaan. ZIE FOTO
****EEG: EEG is de afkorting van elektro-encefalogram. Een EEG is een onderzoek waarbij hersenactiviteit elektrisch wordt gemeten. Het is geen behandelmethode. Elektroden op het hoofd registreren elektrische activiteit (hersengolven) in de hersenen met een frequentie tot 80 Hertz (Hz). Er wordt zowel gekeken naar normale activiteit van de hersenen (zoals bij een gezond persoon), als naar afwijkende activiteit, verschijnselen die normaal niet thuishoren in een EEG.
Dinsdag 10 oktober (Vrij): Dag van Curaçao. Lekker uitgeslapen en 's middag naar het strand geweest.
Woensdag 11 oktober:
Een patiënt met decompensatio cordis werd plotseling onwel en begon veel te hoesten, ook had hij last van kortademigheid. Toen we zijn vitale functies meten, was zijn saturatie erg laag (81%). De patiënt kreeg telefonisch per order arts 15 liter zuurstof toegediend via een zuurstof masker. (15 liter is de maximale hoeveelheid zuurstof die een patiënt kan krijgen). Toen de arts was aangekomen, ging het al wat beter met de patiënt, zijn saturatie zonder zuurstof was nu 96%. Wel hoestte de patiënt nog veel en had last van kortademigheid. Eventjes later ging de saturatie weer omlaag naar 81%. De patiënt kreeg nogmaals even 15 liter zuurstof. De artsen hadden besloten om een ECG* te laten maken en om een foto van de longen te laten maken. Zijn saturatie ging daarna weer omhoog en bleef de rest van de dag ook goed. Op de foto van de longen was te zien dat zijn longen vol vocht zaten. Dit komt omdat hij door zijn hartfalen, zijn hart niet genoeg kracht heeft om het bloed goed rond te pompen. Hierdoor kan het bloed zich in de longslagaders ophopen. De ophoping zorgt voor druk in de bloedvaten van je longen, waardoor vocht van het bloed uit de kleine bloedvaten wordt geperst. Dit vocht komt daarna in het longweefsel terecht. Het is een vaak voorkomend verschijnsel bij hartfalen dat zich ergens vocht gaan ophopen (voeten, enkels, benen een ander woord voor vochtophoping is oedeem).
Nadat de patiënt met decompensatio cordis weer rustig en stabiel was ging ik samen met mijn werkbegeleider een bedlegerige patiënt wassen. Dit is de patiënt met het subduraal hematoom. Zijn hoofdwond werd opnieuw verbonden, de hechtingen mogen er 13/10 uit. Deze patiënt heeft wondjes aan zijn penis doordat hij incontinent is van urine. Hierdoor gaat het smetten en kunnen er wondjes gaan ontstaan. De patiënt heeft hiervoor nieuwe zalf gekregen. Er moet voor gezorgd worden dat de patiënt wat vaker verschoond wordt, zodat de kans op meer wondjes kleiner wordt. Deze patiënt krijgt nu dagelijks een aantal keer de logopedist langs om hem weer te helpen eten. Hij krijgt de nodig voeding op het moment nog binnen met een PEG-sonde (slangetje door de buikwand naar de maag) maar nu heeft de patiënt al iets meer controle over zijn slikfunctie en het belangrijkste, hij kan zijn onderlip optillen (deze hing altijd naar beneden omdat de patiënt geen controle meer had over de spieren in zijn onder lip.) dat hij zijn onderlip kan optillen maakt het het slikken beter, want probeer zelf maar eens te slikken met je onderlip zover mogelijk naar beneden, niet zo makkelijk…
Toen wilde ik samen met mijn werkbegeleider een patiënt gaan wassen met HIV cachexie**. Deze patiënt was erg in de war. Hij wilde water inschenken uit een kan, maar hij dacht dat hij een glas vast hield om water in te schenken terwijl dit niet het geval was. toen we hem wilden helpen, werd hij boos. Hij gooide de kan water van hem af en het water ging over de hele vloer. We moesten de patiënt nog proberen te wassen, maar hij begreep onze instructies om om te draaien niet en werd nog bozer. Hij ging om zich heen slaan. We lieten de patiënt even kalmeren om het later weer te proberen. Nog geen paar minuten later kreeg hij een insult. Hij is bekend met epilepsie en had vorige week ook al een keer een insult gehad. Per order arts moesten we de insult filmen, zodat ze het kunnen zien voor het geval het snel afgelopen was en ze er niet optijd bij waren. Het insult was ook deze keer weer snel voorbij. Het duurde maar een minuut. Na het insult was de patiënt rustig genoeg om verzorgd te worden. Later op de dag kreeg de patiënt weer een insult, deze keer wat heftiger en iets langer. Na het insult gingen we met de patiënt naar de afdeling radiologie voor een CT van zijn brein. De artsen dachten misschien dat de HIV al zover was verspreid dat dat de patiënt er een hersenvliesontsteking van had gekregen. Daar kan de patiënt namelijk ook insulten van krijgen.
Na de CT was het tijd om iedereen te verschonen en de tensie bij alle patiënten te meten. Daarna alweer de overdracht.
*ECG: Een elektrocardiogram of ecg (in Nederland in de volksmond vaak hartfilmpje genoemd) is een registratie van de elektrische activiteit van de hartspier.
**Cachexie: een vorm van extreme magerheid. Cachexie treedt op in de terminale fase van bepaalde chronische aandoeningen zoals kanker, ernstige infectieziekten (tbc, aids, ...), grote ouderdom e.d.
Donderdag 12 oktober:
Vandaag was weer een leerzame, maar warme dag. Ik ging vandaag weer de patiënt wassen die mij maandag zo dankbaar was. Deze man heeft in een paar dagen een flinke liesbreuk* ontwikkeld. De patiënt gaf veel pijn aan, maar wilde toch graag gedoucht worden terwijl hem dat pijn deed. Ook gaf hij aan dat hij geen pijnmedicatie hoefde. Dus ik heb hem voorzichtig op de postoel geholpen en hem meegenomen naar de badkamer. De patiënt probeerde desondanks zijn pijn zoveel mogelijk mee te helpen. Ik moest bij deze patiënt een nieuwe condoom katheter omdoen, maar omdat zijn liesbreuk erg op zijn penis drukt was dit nogal een klus, ik begon al een beetje zenuwachtig te worde omdat het niet lukte en de patiënt zei: “rustig rustig, ik heb geen haast, wees geduldig en het lukt veel beterâ€. En natuurlijk was dat ook zo, toen hij dat had gezegd was het al snel gelukt. Al snel waren we klaar en hielp ik hem in een meer comfortabele stoel naast zijn bed. Toen kon de patiënt lekker zijn ontbijt eten.
Toen moest ik vandaag samen met mijn werkbegeleider weer proberen de patiënt te wassen die verbaal en non-verbaal agressief werd gisteren. Ik was benieuwd hoe het vandaag zou gaan en hoe de verpleging ermee omgaat. We hadden van te voren alles klaar gezet zodat we direct alles in een keer konden doen zodat het niet zo lang zou duren. Toen mijn werk begeleider begon te wassen werd de patiënt alweer agressief, ik moest proberen ervoor te zorgen dat hij ons niet zou slaan of schoppen. Maar de patiënt bleef maar tegen stribbelen. Ik zei op een gegeven moment tegen hem: “We willen U geen pijn doen, we willen U alleen verzorgen. Als ik meewerkt en niet tegenstribbelt, zijn we zo klaar en bent U van ons af, goed?†Dit bleek tot hem door te dringen en hij werd rustig. Met een beetje goede communicatie kom je al een eind. Mijn werkbegeleider keek me verbaasde aan, ik denk niet dat ze had verwacht dat het zou doordringen omdat als ze iets tegen hem zei in het Papiaments, luisterde hij niet, maar Nederlands blijkbaar wel. Dat voelde op een of andere manier toch wel een beetje als een overwinning, ook al was het zoiets kleins.
Nadat iedereen verzorgd was ging ik rapporteren van de cliënten die ik had gewassen en daarna kwamen de artsen al voor de artsen visite. Ik probeer altijd mee te lopen, want dan begrijp je niet wat beter waarom ze op een bepaalde conclusie komen en hoe dan een beleid voor een patiënt ontstaat. Toen werden de beleiden weer uitgewerkt in de verpleegplannen. Op een gegeven moment werd ik geroepen door mijn werkbegeleider en moest ik met haar naar een apart kamertje. Ik dacht wat heb ik nu weer verkeerd gedaan. Maar ze had mijn hulp nodig om een presentatie in het Nederlands voor te bereiden. Het was wel even leuk om haar te helpen met het Nederlands.
Er werd mij gevraagd of ik aan de patiënt die Jehova getuige is uit te leggen wat een nier biopt** is en hoe het wordt gedaan. Ik wist toen zelf nog niet eens hoe dat in zijn werk ging. Maar omdat ik een opdracht heb over voorlichting geven, was dit natuurlijk de perfecte mogelijkheid. Dus ik snel op de computer onderzoek doen naar het proces van een nier biopsie… ik werd al helemaal zenuwachtig aan de gedachte dat ik het hem allemaal moest uitleggen, straks had hij vragen die ik niet kon beantwoorden, dan sta ik helemaal voor schut. Maar toen ik eenmaal klaar was en een beetje mentaal voorbereid was om hem de voorlichting te geven, was hij met zijn familie even rond het ziekenhuis gaan wandelen. Toen ben ik dus even gaan eten.
Toen ik terug was van mijn lunch, moest ik mijn werkbegeleider weer helpen met de presentatie in het Nederlands. Toen de patiënt eenmaal terug was, was het tijd voor de overdracht. Ik heb na de overdracht met mijn werkbegeleider overlegt, dat omdat ik het graag als onderdeel van een opdracht wil doen dat ik even wil kijken naar wat de opdracht allemaal inhoudt of ik het morgen ook kon doen. Gelukkig kon dit en kan ik dus de opdracht een beetje beter uitwerken. Ik kende de procedure van een nier biopsie nu onderhand wel, maar ik wilde er zeker van zijn dat ik aan alle eisen van de opdracht voldeed.
*Liesbreuk: Een liesbreuk is een uitstulping van het buikvlies of buikvet door de buikspieren ter hoogte van de lies. De uitstulping ontstaat door een zwakke plek van de buikwand. Bij hoesten, tillen en persen puilt de zwelling naar buiten. Een liesbreuk kan pijn doen, knellen, branden of steken, maar dat hoeft niet. Zolang er nog geen klachten van de liesbreuk zijn, is een operatie nog niet nodig. Bij klachten kunt u geopereerd worden. Een liesbreuk kan heel soms beklemd raken. U hebt dan veel pijn en moet met spoed geopereerd worden. ZIE FOTO
**Nier biopt: Een nier biopsie is een onderzoek waarbij door middel van een kortdurende prik in de nieren een stukje nier weefsel (biopsie) wordt afgenomen om te onderzoeken wat de oorzaak is van uw nierziekte. Misschien speelt er een ziekte bij u die de nieren aantast. Om precies te weten welke ziekte het betreft en welke medicijnen u nodig heeft, wordt dit onderzoek uitgevoerd. In dit geval zou het worden gedaan om te kijken of zijn nieren zijn beschadigd en te kijken hoeveel medicijnen zijn nieren nog aan kunnen.
Vrijdag 13 oktober:Vandaag had ik voor het eerst een late dienst, van 14:00 tot 22:30. Vandaag was het natuurlijk vrijdag de 13de, iedereen op stage natuurlijk vrezen dat er iets zou gebeuren... Zoals gewoonlijk hadden we eerst de overdracht van 14:00 tot ongeveer 15:00 het duurde vandaag wat langer omdat er twee overname waren van de IC en nog een andere nieuwe opname. Dus daar kregen we alle informatie over en moesten we nog een aantal dingetjes van regelen. Bij een van die patiënten moesten we de anamnese nog doen. Na de overdracht gingen we even een ronde doen over de twee zalen om te kijken hoe het met de patiënten is en kennis te maken met de nieuwe patiënten. Eén van de nieuwe patiënten die overkwam van de IC moest voor een X-Thorax (foto van de longen/ borst). Toen we terug waren heb ik voor deze patiënt een wisselligging schema gemaakt om decubitus (doorligplekken) te voorkomen. Rond vier uur begonnen we met de verschoon ronde en bij iedereen de urineproductie bijhouden (dit kan later nodig zijn om te kijken of een patiënt geen vocht vasthoudt. We noteren ook altijd wat de patiënt qua vocht inneemt, en als het goed is moet dan de urineproductie meer zijn dan het vocht dat de patiënt inneemt.) bij sommige patiënt hebben we nog de bloeddruk gecontroleerd, maar er waren geen bijzonderheden. Na de verschoonronde kwam er een nieuwe bestelling medicijnen binnen die we gingen opruimen. Om 16:30 kregen de patiënten al avondeten. De patiënt met het subduraal boorgat begint steeds beetje bij beetje te leren eten, hij kan nu pap slikken. Zijn slik functie was zo verstoord dat dit eerst niet meer kon, de logopedist heeft goed werkt bij hem verricht. We moeten hem alleen nog wel voeren want hij kan zijn armen nog niet zo goed onder controle houden. Maar zelfs al kon dit wel, de patiënt is blind en zou dan niet kunnen zien waar zijn eten staat. Het is zo ontzettend leuk om die vooruitgang te zien bij die patiënt. Eén van de patiënten heeft een flebitis (aderontsteking van een infuusnaald) aan zijn linkerarm en daar werd hydrocoidzalf op gesmeerd. 's avonds is er op de afdeling van 17:30 tot 19:00 bezoekuur. De patiënt die Jehova getuige is ging met zijn ouders even van de afdeling af om te wandelen. Eén van de nieuwe patiënt, hij heeft epilepsie, en is ontzettend druk en bewegelijk (hopi bewegelijk, zoals ze hier zouden zeggen) moesten we verschonen. Dat gaat vrij lastig als de patiënt continue beweegt in bed van de ene kant naar de andere kant. Uiteindelijk is het gelukkig gelukt. Na het verschonen gingen we zijn tensie meten. Dit was in orde. Daarna ging ik even eten. Na het eten was het nog erg rustig op de afdeling en heb ik even tijd gehad om de verpleegplannen grondig door te lezen en zo nodig beleiden uit te werken. Om 20:00 was het weer tijd voor een verschoonronde. We kwamen erachter dat één van de patiënten KFC had laten bezorgen. Deze patiënt heeft een zoutarm dieet.. Dat werkt natuurlijk niet echt hè. Maar we kunnen hem ook niet zeggen om het weg te gooien. Het is zijn eigen keuze om zich niet aan zijn dieet te houden, ook al kan dit hem hartklachten geven. Het drinkt niet helemaal tot hem door geloof ik. Eén van de nieuwe patiënten die van de IC afkwam, mond zijn mond en keel uitgezogen krijgen. De patiënt heeft geen slik functie en heeft ontzettend veel slijm opgehoopt. Er kwam echt een vieze dikke bruine slijm uit zijn keel en mond. De bak (0,5 liter) die aangesloten was op het uitzuig apparaat was al bijna helemaal vol en hij lag nog naar sinds gisterenmiddag op de afdeling. Deze patiënt heeft een hele grote kans op longontsteking, want de patiënt kan wel een beetje hoesten, maar de kans is groot dat het slijm in zijn longen terecht komt en de patiënt een pneumonie (longontsteking) krijgt. Daarna gingen we van iedereen de tensie meten en bij één patiënt moesten we de bloedsuiker meten. Bij één van de patiënten was de bloeddruk te laag en bij een andere patiënt was de bloedsuiker te hoog (333mg% dit is ongeveer 18mmol/L terwijl de normaal waarde tussen d 4 en 8 licht…) Ik moest voor het eerst de arts bellen om na te vragen wat er bij deze patiënten gedaan moest worden. Daarvoor moest ik de verpleegplannen, patiënten status en medicatie lijsten hebben. Toen ik belde moest ik de afdeling noemen, de patiënt, en het probleem. Dan kan de arts nog vragen wat voor medicijnen de patiënt krijgt en wat de vorige metingen waren. In het geval van de patiënt met de lage bloeddruk vroeg de arts of de patiënt antihypertensiva kreeg (bloeddrukverlagende medicatie) maar dit was niet het geval. De arts besloot dat we over een uur weer moesten meten en weer door moesten bellen. Bij de patiënt met de hele hoge bloedsuiker was net sinds gisteren de insuline gestopt omdat hij veel te laag zat mijn zijn bloedsuiker. De arts vroeg dan ook of hij wel of geen insuline kreeg. Dat was dus niet zo, de arts vond het raar dat de insuline gestopt was en besloot om voor nu hem 8 EH kortwerkende insuline voor te schrijven. Dit heb ik de patiënt gegeven. Toen dit allemaal gedaan was, was het ondertussen ook bijna 22:00. De overdracht naar de nachtdienst zou om 22:15 beginnen, dus we moesten de overdracht voorbereiden. Gelukkig was dat niet zo heel veel moeite omdat er niet zoveel bijzonderheden waren in onze dienst. Toen was het lekker weekend voor mij!
Zo, dat was alweer een week voorbij gevlogen, eind volgende week zitten we al op de helft van onze tijd hier!
Gaat echt super snel!
Groetjes,
Manon
Reacties
Roelina Dunning
Geplaatst op 18 oktober 2017 om 19:07 uur
Wat weer een uitgebreid verslag, alles kwam nou wel bekend voor. Die verzorgende taken zit goed in je genen van de Fam.Remmelts afkomstig. Haha kan mij hierin helemaal mee in leven. Kijk al weer uit naar je volgende verslag, succes daar.Gr. Tante Roelina
|
petra luijmes
Geplaatst op 17 oktober 2017 om 11:05 uur
Intressant, ik zal zo met je mee willen lopen!
|