Dag 11 en 12: Sechelt en Whistler
Geplaatst op 26 juli 2019 om 05:48 uur
Woensdag, dag 11 en de 1e dag van de 2e helft van onze camperreis. We staan redelijk op tijd op. Omdat de overtocht van vandaag niet te reserveren is, willen we op tijd bij de pont zijn om zeker te zijn van een plekje. De wachttijd van 1,5 uur weten de jongens te doden met de gedownloade Netflix series en Peter en ik met het nabellen van een gereserveerd tochtje morgen en het reserveren van de overtocht van morgen. Vooral het laatste vergt nogal geduld van Peter en gaat niet helemaal vlekkeloos. Van de telefoniste naar een bandje en weer terug omdat de geautomatiseerde man de Visa gegevens niet herkent. Na poging 6 lukt het dan eindelijk. De tocht zelf is prachtig, tussen het vasteland, de eilanden en eilandjes door. De vervolgroute met de camper leidt ons langs de kust met prachtige uitzichten op de zee, binnenmeren en stromingen. Ook onderweg is het dus genieten. In Sechelt rijden we eerst langs een supermarkt, die in een winkelcentrum zit mét dierenwinkel. Eindelijk vinden de jongens dé bal voor de puppy die na onze reis bij ons komt wonen. Dat brandje ook weer geblust. Het is even zoeken naar de camping (want exacte adres is wederom niet bekend bij ons). We vinden het na slechts één keer heen en weer rijden. Het blijkt opnieuw een receptie-loze camping te zijn, net als eerder bij Campbell River. Bij de ingang hangt een lijst met de namen van nieuwe gasten (gelukkig ook die van ons) en het nummer van de campingplaats. Het is een behoorlijk bosrijk gebied en net zo service-loos als Campbell River (geen water, geen elektriciteit, geen riool). Er is verder eigenlijk ook niet veel te beleven, zelfs geen kabbelend beekje achter onze plek. We raken verwend, haha. ‘Gelukkig’ blijven we maar één nachtje. We bezoeken het strandje aan de camping. Na een verfrissende duik vindt Boaz een paarse, aangespoelde reuzenkwal die hij aandachtig bestudeert. Dus dít zwemt ook hier in de zee. Hmmm… Na twee uurtjes zonnen houden we het voor gezien en gaan we terug naar de camping voor, je raadt het al: een borrel. Tussen die hoge bomen is het nogal fris. Voor het eerst gebruik ik (Bouke) de bij de camper meegegeven dekens. Na het eten (pasta) spelen Finn en Boaz een zelfbedacht potje voetgolf. Het zelfbedachte eraan is de finish: de bal moet bovenop één van de campingstoelen eindigen. Nog een hele uitdaging met al die schuin aflopende plekken hier! Ze vermaken zich er meer dan een uur mee. Nog even voetballen op het grote open veld, waar diverse kinderen diverse sporten oefenen (honkbal, volleybal, voetbal en strandbal). Omdat het hier ook ontbreekt aan verlichting, wordt het tussen die hoge bomen snel donker. Nog even een spelletje in de camper en dan ZZZZZZZ.
De volgende ochtend wederom vroeg uit de veren. Voordeel van de serviceloze site is dat we zonder allerlei slangen hoeven af te koppelen het bos kunnen verlaten. Bestemming vandaag is Whistler, een wintersportoord in de Rocky Mountains. Eerst nog even een kleine 3 kwartier genieten van de omgeving vanaf de ferry tussen Langdale en Horseshoe Bay, vanwaar we de Sunshine Coast verlaten en de Sea-to-Sky-highway oprijden. De bergen worden hoger en vertonen al wat eeuwige sneeuw hier en daar. Onze eerste stop is Shannon Falls provincial park. We zien al vanaf de snelweg een 335 meter hoge waterval naar beneden storten, die dichterbij alleen maar mooier en spectaculairder wordt. We vergapen ons aan dit natuurgeweld. De jongens klimmen van steen naar steen over de rivier die onderaan de waterval stroomt en weten het pak zowaar droog te houden. Via het plaatsje Squamish (indiaans voor ‘moeder van de wind’) rijden we door over route 99 en zien een 652 meter hoge granieten rotswand, genaamd ‘the Chief’ in Stawamus Provincial Park. Schijnt populair te zijn bij klimmers. Kort erna bereiken we Whistler. We zijn er al snel achter dat dit het Valkenburg van de Rocky Mountains is, wát een drukte!! Nergens een parkeerplaatsje voor onze camper, terwijl vandaag de Peak2Peak Gondola, de gondellift naar de hoogste hoogten van het gebied op het programma staat. Na vruchteloos rondrijden zoeken we de camping maar op. Morgenochtend voor vertrek naar Lilooet de gondel maar omhoog nemen. Camper weer met ‘full hooked up’ (lees: van alle gemakken voorzien) neergezet, wat fruit gegeten en wat gedronken. Noodzakelijkerwijs laten we een taxi komen om ons naar het centrum terug te brengen. Net buiten de camping zien we tot onze schrik een jonge zwarte beer als een straatkat over het trottoir lopen, op zoek naar achtergelaten voedsel. In gedachten zien we de beer de fietsers ernaast al verscheuren maar de chauffeur wordt er niet warm of koud van. Gewoon relaxt mee omgaan. De echt grote beren komen zelden in het dal en zoeken hun heil in wat hoger gelegen gebieden. Voor ons een idiote en tegelijkertijd hilarische ervaring, haha! Leven en laten leven, dat is hier het devies. Nu snappen we waarom we op elke camping gevraagd worden eten niet buiten de camper te bewaren. Ze zijn dus echt in de buurt! Eenmaal in het centrum komen we in een druk en gezellig winkel- en horecagedeelte terecht. Winkel(tje)s, terrasjes, vele restaurants maar ook mountainbike parcoursen van de droge skipistes naar beneden. Die gaan met de stoeltjeslift omhoog: in de ene zitten de fietsers, in de volgende de fietsen. Heel apart om te zien. Maar hier gebeurt het dus allemaal en nu weten we waarom dit plaatsje zo in trek is. Na wat winkeltjes in en uit ploffen we neer op een terras van een Ierse pub in de zomerzon. Hier kun je net zo goed na het skiën in de winter een geweldige apres-ski borrel houden. We eten en drinken hier pizza en wat lekkere kleine hapjes en zoeken voldaan de taxi weer op, terug naar de camping. Bouke bakt nog even wat pannenkoeken voor Boaz, die niets van de menukaart wist te waarderen. We trappen nog een balletje en lezen wat, terwijl de avond langzaam weer invalt.
Reacties
|
Martin |
|
Christien |
|
Bob |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact