Dag 3 Een man met een hamer
Geplaatst
op 29 oktober 2018 om 23:53 uur
Vannacht sliepen we in een resort Shangri La; prachtig! Vandaag zou de eerste serieuze fietstocht zijn. Omdat het voornamelijk asfalt was koos ik ervoor met de 80 km mee te gaan. Ik was wel een beetje zenuwachtig, want je weet niet hoe fit die groep is en hoe hard ze gaan. Maar ala ik had onlang nog 100 gefietst, kom maar op!
Wat ik niet wist was dat we voor de lunch klaar zouden zijn met fietsen.
De eerste 40 km ging super goed, toen op 55 km zag ik het asfalt wiebelen en voelde mijn pedalen onstabiel onder mijn voeten. Toen ging de snelheid vd groep omhoog, de wind nam toe en BOEM. Ik moest even stoppen, mijn handen trilden.... “gewoon even rusten, t kom met een paar minuten wel weer goed”. Het bleek anders..... ik begon me steeds slechter te voelen. Onder dwang, energie gelletjes, en een liter water, druivensuiker en een banaan gegeten. T kwam mijn neus uit. Maar t was te laat, te wenig vocht en te weinig suiker in t systeem... t herstelde niet. Ik moest de volgbus in.
En dat vond ze niet leuk!
Daar kwam er een bak aan emotie los. Kijkend naar de hard werkende fietsploeg voor de bus, realiseerde ik me dat ik dat al 1,5 jaar aan t doen was. Wellicht meldde zich nu een man met een hamer om de zeggen; slow down now! Ff niet presteren aub!
Na een paar uur stevige hoofdpijn en een aantal goeie gesprekken, accepteerde ik wat er was gebeurd.
In de avond bij t kampvuur vertelde Baba, de oprichter van Orange babies, zijn levensverhaal. Iedereen was zwaar onder de indruk en de tranen vloeiden rijkelijk.
Ook is er veel gelachen en gezongen.... bijzondere groep mensen met allemaal stuk voor stuk een groot orange hart.
Reacties
Truus
Geplaatst op 30 oktober 2018 om 13:25 uur
Lieve Karin. Ook bij dit verhaal komen bij mij de tranen weer. Voelde me vannacht heel slecht en dacht gelijk er is iets niet in orde met Karin. Leesnu jouw verhaal .. Moeder en dochter zitten met zoveel draadjes aan elkaar. Gelukkg heb je fijne mensen om je heen om mee te praten.
Wat een indrukwekkende reis is dit. Dat Joost en jij hier samen zijn geweest is natuurlijk ook bijzonder. Wat zul je straks veel verhalen hebben. Geniet nog van deze bijzondere indrukken.
|