Filipijnen deel II
Geplaatst
op 17 februari 2018 om 04:41 uur
Ondertussen zijn we al weer twee week aan het rondreizen in de Filipijnen. We hebben Cebu verlaten en zijn momenteel op het eiland Palawan. Hier zijn we geland op Puerto Princessa en vanaf daar zijn we doorgereisd naar El Nido.
Joe zou Joe niet zijn als hij weer wat zou oplopen natuurlijk. Twee week geleden liep hij na een potje voetballen in Yogjakarta een dikke wond op zijn knie op. Jup, hij was gevallen. In Panglao (op Cebu) twee week terug is hij hoogstwaarschijnlijk geprikt door zandvlooien en door dit alles zijn de wonden gaan ontsteken. Wondjes helen hier toch minder snel dus er is een kans dat het gaat ontsteken. Dit gebeurde dus (hoe kan het ook anders) bij Joe.
Eenmaal angekomen op Palawan, Puerto Princessa toch maar besloten even langs een clinic te gaan om er naar te laten kijken. Al twee dagen probeerden we de boel te verhelpen met huis tuin en keuken middeltjes. Zo hadden we gelezen dat Vicks vaporub met zout moest helpen maar helaas, dit werkte niet. Gelukkig viel het bij de dokter allemaal mee en hoefde Joe zn been er niet af. Je kan je natuurlijk voorstellen dat Joe dit wel dacht. Want als je ziek bent, dan is het einde in zicht hoor! We kregen wat zalfjes mee en moesten het schoonhouden met water en zout. €26 lichter en een antibiotica kuurtje rijker verlieten we de clinic.
Gelukkig was het een bliksembezoekje en hadden we nog wat aan onze dag.
Na het bezoekje bij de dokter snel de taxi gepakt en naar de Iwahig prison gegaan. Dit is een gevangenis zonder muren waarbij voornamelijk de gevangen leven met nog een minimale straf te gaan. Het lijkt aanzienlijk meer op een dorpje. Zo zijn er bijvoorbeeld voorzieningen als een tennisbaan en ook werken ze op het land en maken ze in de creatieve ruimte souvenirs voor bezoekers. Manilla is de plek waar de gevangen verblijven met de maximale straf. Na een lange tijd gevangenisstraf in Manilla worden ze overgeplaatst naar Puerto Princessa. Hier wonen en werken ze. Zo heb ik een tijdje met een gevangene gekletst die 13 jaar zijn maximale straf had uitgezeten in Manilla. Op dit moment zat hij alweer 12 jaar in Puerto Princessa en had hij nog 2 jaar te gaan. Deze man was 43 jaar en heeft meer dan de helft van zijn leven alleen maar vastgezeten. Hij had altijd een hekel aan de Engelse taal maar sinds hij op deze plek zat leerde hij Engels en had hij er ontzettend veel plezier in om met toeristen een gesprek aan te gaan. Als hij over twee jaar vrij zou komen zou hij graag terug willen naar Manilla om daar toeristen de stad te laten zien.
Met zijn allen hadden we wat pakjes sigaretten en koekjes gekocht om uit te delen. Zo kwamen we in ieder geval niet met lege handen aan. Eenmaal aangekomen werden we al opgewacht door een aantal gevangen die ons rond wilden lijden. We werden eerst meegenomen naar de souvenirshop waar ze allemaal spulletjes verkochten die de gevangen zelf hadden gemaakt. Allemaal kochten we wat kleine dingetjes. Vervolgens werd er een dansshowtje voor ons gedaan. We deelden wat koekjes en sigaretten uit. Dit werd erg gewaardeerd omdat de gevangen zelf geen geld hebben om extra spulletjes te kopen. Joe werd vervolgens uitgenodigd mee te doen met hun dansje die ze voor bezoekers doen. Al met al een geweldige en hilarische show die werd gevoerd.
Joe deed wat trucjes en eindigde met zijn gewonde knie weer op de grond (Waarschijnlijk dacht hij dat de wond nog wel meer bacteriën kon gebruiken). Allemaal bloed natuurlijk, dus die gevangen rennen om desinfectie te halen en met zijn allen doken ze boven op Joe om hem te behandelen. Reanimatie, polsslag werd gemeten en de handdoeken werden op zijn hoofd gelegd. We hebben ontzettend gelachen. Daarna nog wat foto’s met zn allen gemaakt en wat gekletst met andere gevangenen. Een erg leuk en indrukwekkend bezoekje!
De volgende dag zijn we vroeg vertrokken naar El Nido. Joe en ik hadden een simpele accommodatie geboekt in Sibaltan. Dit lag ongeveer 30km van El Nido af maar dit was het enige betaalbare, alles zit hier namelijk vol. We gingen camperen! Aangekomen op de busterminal van Puerto Princessa werden we overspoeld met mensen die ons een minivan wouden aansmeren. Dit bleek maar een beetje duurder te zijn dan de bus en we zouden er dan drie uur sneller zijn. Uiteindelijk akkoord gegaan en meegelopen. Vervolgens konden we nog een half uur wachten totdat de minivan vol zat. Alle bussen en andere vervoersmiddelen worden hier zo volgepropt dat je dubbelgevouwen van A naar B wordt gebracht. Voor nog een klein bedrag meer zouden ze Joe en mij ook naar onze accommodatie brengen 20 kilometer verderop. Aangekomen bij de busterminal van El Nido bleek de chauffeur hier helaas niks van te weten. Gelukkig was hij nog wel zo vriendelijk om ervoor te zorgen dat wij mee mochten rijden met een vriend van hem. Eenmaal weer gesetteld in een busje waren we weer klaar om verder te gaan. Het busje dacht er anders over en deze moest ter plekke nog even weer vast worden gezet met wat schroefjes, daarna konden we echt gaan!
Maar goed, terug naar het camperen. Eenmaal aangekomen in Sibaltan werden we door onze vriendelijke chauffeur afgezet bij onze “campsite”. Een compleet afgelegen hutjes gehugd aan het strand. Helemaal back to basic maar super schattig! Geen elektriciteit, alleen de generator werd in de avond tussen 19.00 en 22.00 aangeslingerd zodat je je telefoon kon opladen. Op het erf liepen varkens en kippen. We werden opgewacht door een nestje pups die ons vriendelijk begroetten en de verse kokosnoten werden voor ons neergezet. Ondertussen zaten we met onze voetjes in het zand te chillen voor ons hutje. Wat een heerlijke plek!
Vlak voor het avondeten werden er wat kippen gevangen. We hadden een zwaar vermoeden dat die geslacht werden voor het avondeten. Een beetje een dubbel gevoel als je dan je bordje avondeten voorgeschoteld kreeg natuurlijk. Toch maar even gevraagd of hij zelf de kip had gevangen voor het avondeten. Dit bleek niet zo te zijn, de kippen op het erf bleken voor gevechten te zijn. Na een rustgevend nachtje met het geluid van de zee en de wind werden we heerlijk wakker. We werden vriendelijk begroet de volgende ochtend met “Happy Valentines Day” ohja, het is Valentijnsdag! Hoe cliché het ook is, deze dag hadden we twee jaar verkering! Met een Filipijns ontbijtje met uitzicht op de zee startten we de dag relaxt. Ook was het Jack zijn verjaardag dus moesten we een weg zien te vinden richting El Nido te gaan. De scooters waren natuurlijk nergens te huren dus dat was weer een dingetje. Uiteindelijk hebben we een busje kunnen pakken naar El Nido. Na 100 zaakjes bij langs te zijn gegaan hadden we eindelijk een scooter. Behalve dat alle accomodaties al vol zaten waren ook alle scooters verhuurd. Je kan dus als conclusie trekken dat hier meer vraag dan aanbod is. Maar gelukkig hadden we een scooter gevonden en konden we alsnog terug die avond.
Op dit moment is er een seizoensdip en is het weer niet heel goed. Het is nog steeds warm maar veel wind en erg bewolkt. Afgelopen week was en een tyfoon rond Palawan en heeft Puerto Princessa getroffen. De plek waar wij gelukkig alweer weg waren. Het was niet een hele heftige en daarna zou het weer weer wat bijtrekken. De afgelopen dagen werden ook alle tours, boottochten en zelfs vluchten afgelast. Je zat dus eigenlijk vast op het eiland of je het nou leuk vond of niet. Gelukkig hadden wij nog niks gepland, hadden we eindelijk een scooter gevonden en een accommodatie en zouden we de volgende dag met onze spullen op de scooter terugrijden. De avond ervoor was een gaaf tochtje in het donker terug naar ons hutje op Sibaltan. Geen mens op de weg, alleen wij op de scooter en om de 100 meter wat honden of geiten. Eenmaal weer aangekomen bij ons hutje zat de eigenaar op ons te wachten, hij maakte zich een beetje zorgen. Super lief natuurlijk dat er zo om je gedacht wordt. Om de avond af te sluiten nog even wat emmertjes koud water over ons heen gegooid (want dat was onze douche, een echte badkamer hadden we ook niet). Super romantisch op Valentijnsdag natuurlijk. En dit was ook nog een de dag dat we twee jaar verkering hadden (heerlijk cliché).
De volgende ochtend zwaar bepakt met tassen en al op de scooter terug gereden naar El Nido waar we de komende dagen weer met zijn allen zouden verblijven op een familiekamer. Tijd om op onderzoek uit te gaan om een eilandjes tour te gaan doen! We kozen voor de meest populaire tour langs alle lagoons. De hele dag zijn we met een bootje op pad geweest. We begonnen bij Small lagoon. We waren, op ongeveer 4000 mensen na, bijna de enigste. Je kon er kajakken maar als je al die Chinezen daar zag kajakken dan kies je er liever voor te zwemmen. Helaas bleek het zo te zijn dat we moesten zwemmen voor het leven want iedereen kwam op ons af gepeddeld. Daarnaast werd ik aangevallen door vissen. Hmm small lagoon was verder wel leuk hoor, ook erg mooi! Vervolgens vaarden we naar een strandje waar een uitgebreide lunch voor ons klaar stond. Erg veel en erg lekker!
Helaas konden we niet naar de secret lagoon. Het was de afgelopen week slecht weer en hierdoor waren de gevaarlijke kwallen in het lagoon terechtgekomen. Deze moesten we dus overslaan. We zijn doorgevaren naar de Big lagoon. Hier hebben we er voor gekozen wel een kajak te huren. Hier waren ook een stuk minder mensen en het was gigantisch groot. Erg indrukwekkend! Vervolgens hebben we nog even een kajakwedstrijd met de tourguide gedaan. Leuk!
We zijn er zo langzamerhand wel achter dat je niet op activiteiten moet besparen in de Filipijnen. Alles is wat prijziger en dat maakt het ook wat lastiger. Maar de mooiste dingen zien we toch echt vanaf het water. Ook zijn de accomodaties erg prijzig. Maar waar kan je dan wel op besparen in de Filipijnen? Nou dat zal ik je vertellen, dat is namelijk gezond eten! Eten hoeft hier namelijk helemaal niet duur te zijn want je wordt doodgegooid met goedkope broodjes hamburger met alles er op en er aan. Dus als je daar van houdt zit je hier helemaal goed. Bier is trouwens ook niet duur. Enig idee hoeveel broodjes hamburger en biertjes er de afgelopen week al zijn verslonden ;)?
Lieve groetjes!
Reacties
Julia
Geplaatst op 18 februari 2018 om 02:19 uur
De antibiotica sloeg vrij snel aan! Alle wondjes zijn nu bijna weer geheeld. We hebben ook een zalfje voor als hij weer wordt geprikt door zandvliegjes.
X
|
Trudy
Geplaatst op 17 februari 2018 om 11:19 uur
Wat een belevenissen heb er weer van genoten bij de koffie.
Alles weer goed met Yoey? Blijft uitkijken.Nog heel veel plezier
samen en tot de volgende keer.
Blijf gezond!
|
Henny
Geplaatst op 17 februari 2018 om 10:13 uur
Wat een avonturen weer! Super leuk om te lezen! Have fun again
|
Opa en oma
Geplaatst op 17 februari 2018 om 10:07 uur
Wat weer een belevenissen. Gaat het goed met Joey zijn wond? Wees maar voorzichtig!!! Leuk om weer te lezen hoor, genieten ervan.kusjes en tot het volgende bericht.
|