Hangglidende het nieuwe jaar in!
Geplaatst
op 10 januari 2019 om 04:47 uur
De wekker ging vroeg, voor ons al nieuwjaar, in Nederland
nog steeds niet. Gedoucht en alles gepakt, want om half 10 moesten we
verzamelen. Iets na 9 uur gebeld en jawel, het weer was perfect voor de eerste
sprong in het nieuwe jaar! Oh jee, het gaat gewoon gebeuren!!
We stonden netjes op tijd klaar en met enige vertraging
werden we dan opgehaald, om vervolgens 20 minuten met de bus de berg op te
rijden.
Daar aangekomen bleek dat we onze GoPro niet konden
gebruiken, maar onze vlucht werd volledig opgenomen. Kost wat, maar dan heb je
ook wat.
Instructies gekregen en in een pak gehesen. Ik was als
eerste aan de beurt, je staat aan de rand, rent en na een meter of 10 word je
opgetild en zweef je weg. Ik vond het minder eng dan ik had gedacht. Achteraf
zag ik dat Erick mijn sprong had gefilmd, erg leuk!!
Terwijl we door de lucht zweefden, kreeg ik het toch wel een
beetje benauwd….. 300 meter boven de lucht en ik hang aan een draadje? Krijg ik
nu pijn in mijn rug? Waar laat ik mijn benen? Oh jee, stel dat we neerstorten?
Pfffff, rustig ademhalen en genieten! Ik kon het gelukkig snel loslaten en weer
om me heen kijken. We mochten beide ook zelf even sturen, Erick aan de stang
zelf, ik door middel van mijn benen links, rechts, intrekken, uitstrekken en
heel leuk, we werden even in ‘stall’ getrokken, oftewel, je hangt STIL in de
lucht! Door de delta naar achter te trekken, neus naar beneden, maak je vaart
en niet zo’n beetje ook! Het sturen was inmiddels overgenomen, dus met looping
en al (zo leek het, gebeurt natuurlijk niet) schoten we op de grond af. Wow,
HEFTIG en spannend!!!! Gelukkig landde ik veilig en zacht en keek ik om me heen
of ik Erick ook zag. NERGENS te zien, huh, wat is er aan de hand? Durft ie toch
niet? Maar jawel, daar zie ik ‘m, wow, ziet er indrukwekkend uit en gelukkig
landde hij ook veilig en zacht. Een geweldige ervaring waar we als een berg
tegenop zagen, maar waar we ook gewoon van die berg zijn afgesprongen! Erick
moest lang wachten, omdat de wind ineens verkeerd waaide.
We hebben de opnamen gezien en natuurlijk gekocht; dit is zo’n
mooie ervaring, die wil je niet meer kwijt! Hyper zijn we weer ingestapt en we
hebben nog lang nagenoten van onze sprong.
We zijn op 1700 meter hoogte van een berg afgesprongen, om na ongeveer 10 minuten en bijna 5 kilometer verder te landen, waarbij we een hoogte (of diepte) van 400 meter hebben overbrugd. Er werd ook geparaglide, maar hanggliding schijnt toch wat enger te zijn, omdat je niet comfortabel zit, maar een beetje onder de delta hangt. Als je de foto's en video ziet, lijkt het allemaal wel heel eenvoudig, maar het luistert echt heel nauw; hoe is de wind, welke richting, waait het niet te hard...?
Na een korte lunch zijn we in de auto gestapt richting Te Anau,
een rit van zo’n 250 kilometer over een niet zo heel spannende weg.
Het weer betrok, het begon te regenen, maar we hadden ook
droge perioden waarin het weer 25 graden was.
In Te Anau aangekomen zijn we
naar de B&B gereden, een oud nonnenklooster dat in 4 delen is gezaagd,
afgebroken en verplaatst is. De eigenaar vertelde vol trots hoe hij het gebouw
heeft laten verplaatsen en hoe hij het heeft ingericht met Art Deco spullen.
Het was een mooie plek om even bij te komen en voor te bereiden op de boottocht
van morgen.
Het weer was niet heel bijzonder, hopelijk hebben we meer
geluk in de Milford Sound, maar gelukkig trok het rond 5 uur een beetje open en
zijn we een stuk langs het meer van Te Anau gelopen. We hebben een snelle pizza
bij de Pizzeria gegeten en thuis onze voorbereiding gedaan, totdat……het 2
januari werd en Erick jarig was! Rob en Marja hebben weer gebeld en na alle
gelukswensen konden we onze ogen sluiten.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.