Eindelijk echt vakantie!
Geplaatst
op 07 januari 2019 om 23:32 uur
De start van het nieuwe jaar beginnen met de vakantie. Hoe lekker is dat. Aller eerst natuurlijk, feliz ãna nobo!
Vorige week zaterdag de vakantie begonnen op mambo. Hoewel je hier eigenlijk maar 1 seizoen hebt: zomer, merk ik wel dat het toch in de nederlandse wintermaanden ook wat kouder is op Curacao. De wind waait hard en het water voelt kouder aan.
Vorige week zondag heb ik samen met twee huisgenootjes, een vriend en nog een paar mensen de juliana brug beklommen en abgeseild. Dit is de hoogste brug in Willemstad, maar ook de hoogste brug van het eiland. Deze brug is normaal gesproken alleen te beklimmen via de (snel/auto)weg en geeft een prachtig overzicht van punda en de raffinaderij. Op zijn Curacao’s kwamen wij te laat, waarna we in een harnas gehesen werden, een prachtige helm op kregen en via een gesloten hek richting de brug zijn gelopen. Aan de zijkant van de weg hingen twee touwen waarmee we de helling richting de snelweg konden beklimmen. Eenmaal boven moesten we oversteken over de druk bereden weg waarna we via een klein luikje in de brug de brug ik klauterde. Eenmaal in de brug zijn we bijna tot de helft gelopen waar opnieuw een luik zat en waar wij uiteindelijk doorheen zouden moeten. Nadat alle touwen goed vast zaten en we een dood gegooid waren met een uitleg, konden we beginnen. Hoewel ik vooraf geen zenuwen had en het eigenlijk alleen maar leuk vond, kreeg ik wel even een angst momentje toen ik half door het luik heen hing en even niet wist waar ik mijn voet moest plaatsen. De hele uitleg was ik in de stress even vergeten. Eenmaal op de richel van de brug moest ik nog even mijn voeten verplaatsen omdat ik ze niet goed had geplaatst. Dit was best eng gezien de wind keihard om je heen waait en je niets hebt om vast te houden behalve de wand van de brug. Nadat ik mijn voeten goed had geplaatst en ik rechtop stond kwam het moment dat je je naar achteren moest laten zakken. Gezien mijn lengte, gewicht en zware touw waar ik aan hing kreeg ik even het touw niet in beweging. Om nog even voor een stress momentje te zorgen zei de instructeur dat ik even mijn touw moest optillen om het in beweging te krijgen. Ik zag mezelf al bijna op de grond liggen toen ik het touw eindelijk in beweging kreeg, maar gelukkig gebeurde er niets. Nadat mijn beden horizontaal tegen de brug aan stonden werd mij opgedragen mijn voeten te verplaatsen naar de onderste richel, mij nog een stukje te laten zakken, waarna het moment kwam om daadwerkelijk de brug los te laten. In een moment van niet denken heb ik los gelaten van de brug wat aan mijn schreeuw te horen, door heel punda te horen was. Nu het engste stukje over was kon ik alleen nog maar genieten van het kleurrijke uitzicht van alle huisjes in punda en het water schuin onder mij. Eenmaal beneden deden mijn armen pijn van het touw strak houden, maar dat weerhield mij er niet van nog een keer van de brug te abseilen. Nu ik een beetje wist hoe het zou gaan dacht ik dat het makkelijker zou zijn, maar nog steeds het moment van op de richel stappen en je laten vallen blijft je een adrenaline kick geven. Bij de tweede keer heb ik halverwege even onderzocht hoe het is om spiderman te zijn door op ondersteboven de rest van het parcours af te leggen. Ik denk dat een carriere in de wereld van spiderman niet voor mij is weggelegd.
Met de vakantie week kwam daar ook het moment dat ik eindelijk kon uitslapen. Hoewel ik niet meer tot 1 kan slapen, lukt het me wel steeds beter om uit te slapen.
Daarnaast merk ik dat ik in het weekend en de vakantie, door het ontbreken aan
/van een routine veel vergeet. Ik vergeet boodschappen te doen, eten te koken en daardoor ook te eten.
Op 31 december ben ik met twee huisgenootjes om 3 uur richting punda, pietermaai vertrokken voor de pagara. Dit is een hele lange mat rotjes dwars door de straat. Daar waar het ons in eerste begin een goed idee leek heen te gaan, stonden we vooraan toen de mat afging. De pagara is er om de boze geesten weg te jagen voor het nieuwe jaar, echter jaag je er ook je bezoekers mee weg. Een inmens kabaal kwam er van de mat af samen met heel veel rook. Daarom zijn we een steegje in gevlucht waar we terecht kwamen in iemands achtertuin met uitzicht op zee. PRACHTIG!
Toen de meeste knallen over waren zijn we weer de straat op gegaan waar om de 10 meter een ander feestje gevierd werd. Dus overal even gekeken.
‘S avonds heerlijk los gaan op de sugar rush bij hftg villa royal tot een uurtje of 4. Met nog amper het eerste uur in het nieuwe jaar begon het al te regenen. Daarom zijn we maar gezellig onder de tafel gaan zitten. De volgende dag om 9 opstaan voor de nieuwjaarsduik. Ik had het nog nooit gedaan, voor deze koukleum te koud. Daarom dit jaar een unieke kans om toch de nieuwjaarsduik te doen. Het was die dag extra warm, je brandde van je handdoek af, dus voor mij extra makkelijk om het water in te springen. Na het aftellen sprongen er tig oranje Unox mutsen het water in waarbij de sfeer extra feestelijk werd gemaakt met een DJ aan de kant. Na wat dobberen kon er snert gehaald worden en een rookworst. Het kan niet Nederlandser!
Ik ben toch maar voor de pizza gegaan..
Woensdag was een niets doen dagje in combinatie met werken aan het verslag. Helaas is de deadline wel erg in het zicht dus ik moest nu toch wel echt even doorwerken.
Donderdag was daarom een leerdagje. Woensdag toch nog even punda in gegaan voor een drankje en alvast wat souvenirs mee te grabbelen. Ik blijf mij verwonderen over de prachtige pontjesbrug en de harde golven die op de kust slaan. Donderdag avond nog even bij cabana wat gedronken onder het genot van treintje oosterhuis en het gekrijs van gerard joling die afgelopen donderdag een optreden deden.
Vrijdag heb ik mijn dag gespendeerd op mambo, heerlijk liggen slapen in de zon.
Ondertussen heb ik trouwens serieuze bruine plukken in mijn haar. Het lijkt net alsof ik highlights heb!
Zaterdag kon het niet anders dan dat we naar Zanzi zouden gaan zoals gewoonlijk. Opnieuw weer heerlijk liggen slapen in de zon waarna we meteen zijn gebleven voor zanzi feest en zeer gezellig hebben gekletst met een paar mannen uit Amsterdam.
‘S avonds kon ik het niet laten als complete molloot tot half 3 ‘s avonds wie is de mol en moltalk ge kijken. Wat is uitzending gemist toch fijn!
Zondag was de dag waar we al tijden naar uit keken. Om 7 uur ging de wekker wat het was fuikdag bij fuik baai. Dit is een jaarlijks evenement waarbij allerlei boten richting de fuikbaai komen om gezellig te zuipen en te feesten bij het genot van keiharde muziek die wordt afgespeeld op verschillende boten. Wij zijn vanaf blue bay met een kleine catamaran richting fuikbaai gevaren met een groep van ongeveer 60 man. Deze reis duurde zo’n 2 uur en maakte mij lichtelijk misselijk doordat we tegen de golven in voeren. Eerst zaten we voorop de boot in een net dat over de breedte van de boot was gespannen, maar door de hoge golven zijn we toch richting het midden van de boot afgedropen door de harde golven die zich graag over ons heen lieten vallen.
Eenmaal bij de baai was het toch wel een happening. Overal boten met daartussen jetskies en opblaasbare dieren, boten en voorwerpen. Na het nuttigen van een heerlijke hamburger MET tomaat! Zijn we richting het midden van de baai gezwommen met de net gekochte opblaasbare boot, om de rest van de middag heen en weer te schommelen en te dansen op de muziek. Op de terugweg heerlijk genoten van alle boten om ons heen die ook weer richting huis gingen en de prachtige ondergaande zon. Om een uurtje of 8 kwamen we aan bij de baai, iedereen om mij heen katje lam, bleek dat we nog een stukje naar de kant moesten zwemmen om aan land te komen. Ik was ondertussen al een ijsklontje dus het feit dat ik nog 20 meter moest zwemmen en 10 minuten moest wachten op mijn handdoek die wel droog over kwam vond ik niet persé het toppunt van de dag. Op dat moment verlangde ik enorm naar een warme douche om bij op te warmen, maar helaas we hebben geen warme douche thuis dus eenmaal thuis na het douchen was ik onderhand een ijspegel geworden. Met drie lagen kleding en het laken waar ik onder slaap heb ik mij opgewarmd met ondertussen kijkend naar het NK shorttrack dat ik had gemist. Helaas was daarmee ook mijn vakantie over en moest ik vandaag weer om 6 uur opstaan om richting mijn nog 2 weken durende stage te gaan.
Daar waar ik nog niet zo’n zin heb om weer naar huis te gaan waar mijn familie het huis enorm lelijk hebben heringericht, ben ik ondertussen wel klaar met deze stage. Over twee weken kan ik nog even 5 dagen genieten van het prachtige eiland, maar daarna is het toch echt over en is het weer tijd om de koude temperaturen van Nederland te trotseren. Gelukkig is dat pas over 2,5 week dus daar ga ik nog even niet aan denken.
Reacties
Heleen
Geplaatst op 08 januari 2019 om 15:29 uur
Leuk om je avonturen weer te lezen!
Geniet van de laatste 2,5 weken!
|