Dag 41 St.Petersburg
Geplaatst
op 16 mei 2018 om 22:31 uur
Dag 41 St.Petersburg
Om 08.00 uur vanmorgen, gedoucht, ontbeten en geschoren,
gereed voor de korte briefing. Miezerig met z’n allen de metro in, richting
Hermitage. Twee keer overstappen. We komen terecht in Tokio-achtige taferelen.
Hoffelijk als ik ben stap ik als laatste in waardoor mijn rugzak tussen de
deuren klem zit. Samen met een Rus trekken we de boel naar binnen waarop het
gezoem in de wagon verstomt. Sta helemaal klem, geen handgreep in de buurt, dus
ik dein mee in het vet van de hulpvaardige Rus.
Binnen no time via enorme roltrappen naar boven en steken het
imposante plein over, richting zijingang. De kaartjes zijn al gekocht en we
mogen vóór openingstijd naar binnen. Het hek blijft echter gesloten en daar staan
we, een uur lang wachtend in de regen.. Door de ramen op de eerste verdieping
zien we gidsen al geruime tijd hun toeristen rondleiden. Zo’n twintig minuten vóór
de officiële openingstijd mogen we naar binnen waardoor we toch nog wat bijna
lege zalen aantreffen.
De vele zalen vormen een aaneengesloten keten van
hoogtepunten. De pracht en de praal is ongekend en doen je voortdurend versteld
staan. De camera maakt overuren. Gelukkig zijn er secties die je kunt
selecteren, waardoor je gericht kunt genieten. We kozen voor de Italiaanse
schilders (Titiaan) en voor de Rembrandt collectie. Wat een schitterende
collectie en wat een prachtig gedecoreerde zalen!
Natuurlijk verlies je je ook in de schoonheid van het
gebodene wanneer je van de ene sectie naar de ander wandelt. Zo passeren we
mijn favoriete Vlaamse Meester P.P Rubens, waarbij gemalin me af en toe aan m’n
vestje meetrekt als ik een pietsje te lang de vele rondingen bewonder.
Bij de zijingang had ik overigens een draagbare audio
begeleiding gehuurd, waarmee je bij de verschillende topstukken aanvullende
informatie kan binnenhalen. Zo’n stevig apparaat lijkt een beetje op die
vroegere zware mobiele telefoons en het hangt daarbij op navelhoogte.. Toen we
in een zaal een bureautje aantroffen van een of andere tsaar, ontwaarde ik zowaar
wat pikante beeltenissen op een bijzonder fraai uitgevoerd inktpot setje. Met de leesbril op kon ik het iets beter zien
en helde wat naar voren met het bovenlijf, nét boven het schellinkje. De
buiklengte van het koortje gekoppeld aan het slingerende effect dat door de
buiging ontstond, ging het alarm af…De toeschietende suppoost had gelukkig
meteen in de gaten met wie hij te doen had. Ter plekke de boel gesust en
aangegeven dat het de schuld van het inktpotje was.
Rond lunchtijd was het enorm druk in het te kleine
restaurant. Gemalin koos een plekje uit in een alkoof waar we romantisch met z’n
tweeën zouden tafelen. Terwijl ik in de rij voor het trage buffet stond, bleek
dat een bejaarde Duitser en zijn vrouw hetzelfde idee hadden gehad. De oude
baas en zijn vrouw namen gezellig plaats naast gemalin op het twee persoons
bankje. Aangekomen met mijn dienblad, schoof hij glimlachend wat dichter naar
zijn gemalin, zodat Ich Bil an Bil muss sitzen mit het dienblad op schoot. Maakt
allemaal niets uit. Die mensen waren ook moe.
Wij waren niet moe. Wij waren kapot. Door het sjacheren en
het manoeuvreren tussen een legioen Chinezen pasten de schoenen niet meer. Op
het laatst toch nog even langs Frans Hals en tegen half vijf moeten we elkaar
op de been houden. Met het laatste beetje energie, buiten een café opgezocht om
bij te tanken. De fut was er uit om met de metro terug te reizen. De taxi voor
het café bracht uitkomst. Na een uurtje met de benen omhoog in de camper een
restaurant in de buurt opgezocht. We merken aan de prijzen direct dat we in een
Europees getinte stad terecht zijn gekomen.
Het vooruitgeschoven deel van de leiding heeft zich vandaag weer
bij ons gevoegd. Kennismaking aangenaam hernieuwd. Morgen opnieuw naar het
centrum. Er is hier veel te zien. Maar of het de Hermitage kan overtreffen? Zal
mij benieuwen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.