Avatar Isa Lamers

Isa Lamers

Villa Ticca: een prachtig vrijwilligers initiatief

Geplaatst op 17 maart 2018 om 17:03 uur



Op het vrijwilligersproject in Quito werk ik twee maanden. Dit is voor mij al de tweede week en heb er dus nog zes te gaan. Allereerst, is het project waar ik nu werk niet het project wat ik zou gaan doen. Ik zou gaan werken met kinderen die geen geld hebben om naar school te gaan, in een centrum waar zij overdag terecht kunnen om samen te spelen en te sporten. Nou waren daar wat problemen geweest tussen de directrice en wat vrijwilligers, vandaar dat zij geen nieuwe vrijwilligers meer accepteerde en ik daar dus niet terecht kon. Gelukkig heeft de organisatie waarmee ik hier ben, Vrijwillig Wereldwijd, dat heel snel opgelost en mij een ander project aangeboden, namelijk die waar ik nu werk.

 Ik was een beetje bang dat het werk hier zou gaan tegenvallen, omdat ik in Cusco zo'n fantastische tijd had gehad. Maar ik zou niet meer ongelijk kunnen hebben. Want wat is ook het project hier weer enorm bijzonder. Even een kleine uitleg: Het heet Villa Ticca, en is een kinderdagverblijf in het Zuiden van Quito, wat het armste deel is. Over het algemeen komen ook deze kinderen uit achtergestelde gezinnen. Lees: gezinnen met weinig geld, die de schooluniformen niet kunnen wassen in het weekend, die als werk snoep of pennen proberen te verkopen in de bus, sommigen waarvan de ouders niet in staat zijn te lezen of schrijven. Ik denk dat dit wel voldoende beeld schetst.
Op de scholen zijn er twee shifts: een in de ochtend en een in de middag. De kinderen die 's ochtends naar school gaan komen 's middags naar Villa Ticca, en andersom.
Nou klinkt een kinderdagverblijf redelijk speels, dat valt wel mee. Wat wij (een Ecuatoriaanse vrouw Ruth en twee andere Nederlandse vrijwilligers Marijke en Will) met ze doen is ze helpen met hun huiswerk en bijles geven waar dat nodig is. Als dat klaar is mogen ze spelen. Een van de vormen van bijles is het leren lezen en schrijven aan een tweeling van tien jaar oud. Zij zitten hier op school, maar het educatiesysteem hier houdt nou niet bepaald rekening met zijn studenten. Deze kinderen, die dus niet kunnen lezen, worden geacht teksten te lezen en schrijven waar menigeen 10-jaar oud Nederlands kind nog moeite mee zou hebben. Nou kunnen ze perfect de letters die ze zien staan overtekenen, waardoor de leraar niet doorheeft dat ze niet kunnen lezen. Aan de ouders kunnen we in dit geval geen hulp vragen, want die kunnen ook niet lezen of schrijven. Dus doen ze dat in Villa Ticca, met ons.
Alhoewel ik eerst een beetje schrok en dacht, moet ik dat nou wel op me nemen zo'n verantwoordelijkheid? Een kind leren lezen en schrijven is best een taak namelijk... Bovendien heb ik nul ervaring met kinderen in onderwijs. Maar ik heb het uitgeprobeerd, en het blijkt dat het wel meevalt. Alles wat je ze leert of met ze oefent is mooi meegenomen, en als je een beetje je verstand gebruikt kun je prima aanvoelen wat geen nut heeft en wat wel zinnig is om te doen.
Daarnaast gaan we elke maandagochtend en vrijdagmiddag met de kinderen naar het park, om te spelen. Basketballen, voetballen, tennis of touwtjespringen en vooral lekker lachen. Heb ik toch nog een beetje het sportproject wat ik eigenlijk zou gaan doen.

Dit kinderdagverblijf kost de ouders 5 dollar per maand. De kinderen hebben toegang tot computers, printers, spelletjes, buitenspeelgoed, zo veel lego en playmobil als ze maar kunnen wensen, bijles en huiswerkbegeleiding voor welk vak dan ook en krijgen bovendien elke dag fruit en een verassend gezonde en lekkere twee gangenlunch met vers sap. De organisatie kan natuurlijk niet voortteren op alleen maar 5 dollar per kind. Het merendeel van de financiële bronnen komt dan ook uit donaties. Elk kind heeft één paar donatie-ouders in Nederland (de oprichters van Villa Ticca zijn Nederlands) die maandelijks een bedrag doneren.
Daarnaast wordt er heel veel, en enorm succesvol, aan duizenden andere vormen van fondsenwerving gedaan, om deze kinderen zo'n prachtige dagbesteding aan te kunnen bieden. Daarnaast hebben ze een enorm netwerk van vrijwilligersorganisaties die vrijwilligers en donaties sturen, en van contacten in Quito waar ze van kunnen profiteren.
 Een mooi voorbeeld van hoe bijzonder de voorzieningen zijn: Veel van de kinderen (zeker meer dan de helft) ziet niet goed en heeft eigenlijk een bril of lenzen nodig. Maar dat is over het algemeen te duur, waardoor de kinderen zonder bril zich maar proberen te redden. Afgelopen week zijn alle kinderen naar de oogdokter geweest, om de juiste bril te laten aan meten. En mochten ze een mooi montuurtje uitzoeken! Dit wordt dan gefinancierd door een lokale organisatie, waardoor het voor de ouders niks kost.

Een organisatie in het speciaal die Villa Ticca heel veel en op een hele goede manier steunt, is Jeff's Kids. Ik kan hier wel een heel verhaal gaan houden, maar het is leuker als je geïnteresserd bent om hun website gewoon eens even te bekijken: http://jeffkidss.com

En hiermee sluit ik af :) Ik hoop snel weer wat te delen over mijn ervaringen hier!


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie