Cambodja week 11/12/13
Geplaatst op 27 december 2019 om 09:05 uur
Vandaag is het vrijdag 27 december. Ik ben dit weekend alleen in Phnom Penh van onze groep, de rest is een weekend weg of op vakantie. Dus, genoeg tijd om weer een blog te schrijven en plaatsen over de afgelopen weken!
Op vrijdag 6 december ben ik samen met drie anderen naar een traditionele Khmer dansvoorstelling geweest. Dit was heel mooi om te zien en we hebben ook weer wat meer over de cultuur kunnen leren. Verder heb ik deze dag, net als de zaterdag, gewerkt aan mijn project en mijn schoolopdrachten. Ik was ook niet helemaal fit. Het was namelijk een week winter in Cambodja (25 graden), en ik werd direct verkouden. Dat wordt wat als ik straks terugkom in Nederland. Zondag 8 december ben ik voor het eerst naar een voetbalwedstrijd geweest van een aantal teams vanuit COLT. Er speelden drie teams die dag. In totaal draaien er volgens mij een stuk of 6 teams mee met de voetbalcompetitie. Alle kinderen vonden het super leuk dat we kwamen kijken en waren heel trots. Maandag 9 december was het weer tijd voor een workshop. Deze keer was het onderwerp ‘teambuilding’. We hadden de groep van 90 kinderen in tweeën gedeeld: de eerste groep bestond uit de drie klassen met jongere kinderen en de tweede groep uit de drie klassen met wat oudere kinderen. De workshop bestond uit twee rondes met verschillende teambuildingsactiviteiten. Elke groep werd weer opgedeeld in zes teams die tegen elkaar moesten strijden. De eerste ronde hadden we een ballonnen-estafette, eieren overgooien, samen zo snel mogelijk woorden maken en een estafette waarbij ze de bal moesten doorgeven met hun voeten. De tweede ronde hadden we zaklopen, water van de ene emmer naar de andere brengen en ‘de menselijke knoop’. Aan het eind kregen de winnende teams een prijs: een pen en een liniaal. De rest – de verliezende teams – kregen allemaal een lolly. Het was weer een geslaagde workshop en iedereen vond het erg leuk. Ook de medewerkers bij COLT (die we af en toe nodig hadden om te vertalen naar het Khmer) hebben het ontzettend naar hun zin gehad.
Dinsdag 10 december waren we eigenlijk vrij, maar er was wel een parents-meeting bij COLT om 9.00 uur ’s ochtends. Ik had besloten om daar wel heen te gaan, dus ik vertrok om 8.00 uur richting COLT om hierbij aanwezig te kunnen zijn. Ik vond het heel leuk om te zien hoe dit in zijn werk gaat. Er waren best wel veel ouders en de meeting duurde ongeveer twee uur. Piseth, de baas van COLT Cambodja, gaf een presentatie en ook twee leerlingen gaven een korte presentatie. Zij vertelden over wat zij tot nu toe hadden bereikt doordat ze de Engelse lessen hebben gevolgd, dit diende dan als voorbeeld voor de ouders. Hiermee wilden ze zeggen: als deze meiden dit kunnen, dan kan jouw kind dat ook! De presentatie van Piseth ging over het belang van educatie en wat hier dus mee bereikt kan worden. Veel kinderen stoppen met school wanneer ze ongeveer 16 jaar oud zijn, omdat ze dan voor hun ouders gaan werken. Door de ouders het belang van educatie in te laten zien en hen dus wat meer lange termijn gericht te laten denken, willen ze bereiken dat meer kinderen hun school daadwerkelijk afmaken.
Na de parents-meeting vroegen de kinderen die bij COLT wonen of ik met hen wilde lunchen. Tijdens de lunch heb ik een aantal oudere meiden wat Nederlandse woorden en zinnen geleerd, en zij mij Khmer. Vanaf nu is het zo dat elke keer als ik hen tegenkom, ik aan hen vraag ‘hoe gaat het?’, en dat zij dan antwoorden ‘het gaat goed, met jou?’.
Na de lunch vroeg Kristine (zij komt uit Noorwegen en werkt al 4 jaar bij COLT) of ik samen met haar en wat oudere kinderen de muren wilde schilderen. Dat wilde ik natuurlijk wel, dus toen heb ik samen met de kinderen verschillende bloemen op de muren geschilderd. Na het schilderen wilde ik eigenlijk naar huis gaan, maar dat idee mislukte vrij snel. In mijn klas zit een jongen (Piseth), die ook bij COLT woont. Hij is net 13 jaar geworden en het is een heel leuk joch. In de les kan hij ontzettend klieren, maar daar houd ik wel van. Hij noemt zichzelf altijd Neymar Junior, en deze naam schrijft hij ook altijd boven zijn werkbladen en toetsen. Ik reageer daar dan altijd op dat ik Messi ben. Sindsdien krijg ik vaak tekeningen van hem waarop hij Neymar en Messi schrijft of tekent. Maar goed, hij verveelde zich die middag, dus uiteindelijk heb ik de rest van de middag met hem gevoetbald, gekletst en Youtube-filmpjes gekeken. Ik heb hem veel verteld over mijn thuis (af en toe met hulp van een vertaalmachine), en hij heeft mij ook veel verteld. Hij vertelde onder andere dat hij 3 zusjes heeft en 2 broers. Samen met zijn zusjes Sreypich (9 jaar) en Sreypon (12 jaar) woont hij sinds twee jaar bij COLT. Sreypich zit ook bij mij in de klas. Hij vertelde ook dat hij niet weet waar zijn twee broers zijn, zij wonen waarschijnlijk ergens rondom Phnom Penh en zijn 19 en 20 jaar oud. Ik vond het heel apart om te horen dat hij geen idee had waar zijn broers waren en wat zij deden. Ook vond ik het heftig om te horen dat ze (als dat al mogelijk is) maar 1 keer per jaar naar huis gaan om hun ouders te zien.
Uiteindelijk ben ik pas aan het eind van de middag naar huis gegaan. Kristine ging op dat moment ook naar huis en ze woont in dezelfde straat, dus ik kon bij haar achterop de scooter. Onderweg heeft ze me heel veel dingen laten zien: waar COLT de boodschappen doet op de markt, waar je makkelijk boeken kunt laten kopiëren en waar een aantal van mijn leerlingen wonen. Ik heb voordat ik naar Cambodja kwam nog nooit scooter gereden, alleen 1 keer een kort stukje op de brommer van mijn broertje. De afgelopen drie maanden heb ik heel veel scooter gereden, en eigenlijk wil ik ook nog een keer op de scooter naar COLT. Dat is toch ook wel een bucketlist-dingetje (:
Woensdag heb ik ‘gewoon’ gewerkt bij COLT en heb ik ook weer aan schoolopdrachten gewerkt. Donderdag 12 december ben ik eerder naar COLT gegaan, omdat het de verjaardag van Piseth (Neymar Junior) was. Ze zouden het bij COLT om 11.00 uur vieren en ze hadden mij uitgenodigd, omdat hij ook graag wilde dat ik erbij was. Van tevoren heb ik nog snel een zak snoepjes gekocht als cadeautje. Bij COLT aangekomen, zat iedereen al klaar. Piseth werd geroepen, en toen hij voor de groep stond zongen we allemaal ‘happy birthday’. Hierna haalde Piseth de ‘taart’: een hele grote schaal vol met allerlei soorten fruit. Er waren 13 kaarsjes in geprikt, en deze mocht Piseth eerst uitblazen voordat iedereen een bak met fruit kreeg. Ik vond het heel bijzonder om te zien hoe belachelijk blij de kinderen waren met zo’n grote schaal fruit. In Nederland zouden we raar kijken wanneer iemand fruit geeft in plaats van taart, en de meeste kinderen zouden ook nog de helft laten liggen omdat ze het niet lusten. Piseth vond het heel leuk dat ik er was, tijdens het eten keek hij me om de minuut aan met een brede glimlach. En toen ik aan het eind hem de zak snoepjes gaf, kon zijn dag helemaal niet meer stuk. ‘You buy present for me?’ vroeg hij. Toen ik ja zei, pakte hij het aan en zei heel blij ‘thank you, thank you!’. En dat voor een zak snoepjes van 80 cent (:
Donderdag 12 december heb ik ook weer gewerkt, en ’s avonds heb ik met Astrid, Sjeel en Sanne de bus gepakt naar Siem Reap. We hadden al eerder een poging gedaan om een weekendje Siem Reap te doen, maar toen belandde ik in het ziekenhuis. Dus, dit was poging twee. De heenreis ging erg snel, we hebben er maar 4,5 uur over gedaan in plaats van 6 uur.
Vrijdag 13 december hebben we eerst uitgeslapen en toen gebruncht. Daarna zijn we naar de Floating Village gegaan. We werden bij het hotel opgehaald en moesten eerst een uur rijden naar de boot. Daarna gingen we op een bootje met een gids. We gingen eerst langs de Floating Village, wat een dorp is waar mensen in huizen wonen die op hoge palen gebouwd zijn. Wanneer het regenseizoen is, staat alles namelijk onder water. Op dit moment is het geen regenseizoen meer, dus konden we wel door een straat lopen van het dorp. Het was heel apart om te zien dat de mensen daar zo leefden en dat ze ook zo afgezonderd zijn van de rest van de wereld. Nadat we het dorp hadden gezien en er ook doorheen hadden gelopen, zijn we de zonsondergang gaan bekijken op een groot meer in de buurt. Na de zonsondergang gingen we weer terug met de boot, en daarna met de bus.
Op Zaterdag 14 december was het tijd voor een tempel-tour. We hadden via Facebook een gids gevonden met tuk tuk, zodat die ons ook van de ene naar de andere tempel kon brengen. Er zijn namelijk meerdere tempels, naast de bekendste van Cambodja: ‘Angkor Wat’. Deze tempels liggen best een stukje uit elkaar, dus vandaar dat je wel een tuk tuk nodig hebt. We vertrokken om 8.00 uur bij het hotel, waar we door de gids werden opgehaald. Eerst gingen we langs het gebouw waar we tickets moesten kopen, waarna we doorreden naar de eerste tempel. We zijn bij de volgende tempels geweest: Ta Prohm, Banteay Kdei, Ta Nei, Ta Keo, Bayon, Angkor Thom en Angkor Wat. Zelf vond ik Ta Prohm, Bayon en Angkor Wat het mooist. Aan het eind van de dag was ik alle tempels wel helemaal zat en wilde ik heel graag terug naar het hotel. Dit kwam ook doordat het op een gegeven moment heel heet werd, en we veel hebben gelopen en bekeken. Ik vond alle tempels heel indrukwekkend, ook al waren veel tempels aardig vervallen. Ik had het graag willen zien toen het nog helemaal heel was, dan kun je je meer voorstellen dat hier echt belangrijke mensen in hebben gewoond. Nu kun je je daar wel een voorstelling bij maken, maar toch ook weer niet echt. Concluderend kan ik zeggen dat ik het een lange en zware dag vond, maar het was het zeker waard.
Op zondag 15 december ben ik al om 7.00 uur ’s ochtends met de bus terug naar Phnom Penh gegaan, in mijn eentje. De rest wilde graag nog langer blijven, maar ik wilde liever eerder zodat ik nog wat aan mijn dag had. Ik kwam half 1 aan in Phnom Penh, en was 1 uur terug in ons verblijf. ’s Middags heb ik nog gewerkt aan mijn project, en ik ben naar een voetbalwedstrijd van COLT geweest. De kleinere meisjes uit mijn klas speelden, en zij vonden het heel leuk dat ik hen kwam aanmoedigen. Ze hebben ook gewonnen en speelden super goed.
Op maandag 16 december was het weer tijd om te werken. Na de les ben ik ook mee geweest naar twee huisbezoeken, samen met Reahou (de Social Worker) en de twee studenten die stage lopen bij COLT. De huisbezoeken waren deze keer heel dicht bij de vuilnisbelt, en de mensen werkten ook op de vuilnisbelt. Hun kinderen zijn elke dag bij COLT, omdat de ouders niet genoeg geld hebben om hen eten te geven. Reahou waarschuwde me vooraf voor de stank in de huizen en de viezigheid. Ook de mensen zelf zijn vaak vies door het werken op de vuilnisbelt, en er is te weinig schoon water om jezelf te wassen. Toen we aankwamen, merkt ik al gelijk dat hij geen woord gelogen had wat betreft de stank en de viezigheid. De huizen van de mensen waren erg klein, waardoor we er zelfs niet allemaal in pasten. Ze hadden geen stoelen of tafels, alleen een heel dun matrasje om op de slapen (met z’n allen). Reahou vertelde dat ze langsgingen omdat de gezinnen zich niet aan de regel hielden dat de kinderen gewassen moesten zijn voordat ze naar COLT komen. Hier moesten ze op aangesproken worden. Ik vond deze twee huisbezoeken nog wat heftiger dan de vorige, omdat hier de armoede nog veel beter te zien was.
Dinsdag 17 december had ik weer een werkdag bij COLT, waarbij we de hele middag kerstversieringen hebben geknutseld. Op woensdag 18 december was het namelijk tijd voor het kerstfeest bij COLT. Reahou had zich verkleed als Kerstman. Het grappige was dat hij Hollandse klompen als schoenen aan had, welke ze ooit hebben gekregen van een Nederlandse vrijwilliger. De kinderen moesten allemaal langs de weg staan, waarna ze heel hard voor Santa Claus moesten roepen. Reahou kwam toen naar buiten met een zak vol met snoepjes, waar alle kinderen wat van kregen. Daarna gingen alle kinderen naar een lokaal, om te starten aan alle optredens. Elke klas had namelijk een liedje voor kerst ingestudeerd. We begonnen bij de jongste kinderen, en zo steeds verder omhoog. Mijn klas zong het liedje ‘Baby’ van Justin Bieber. Ik stond naast hen, zodat ze een punt hadden om naar te kijken. Ze deden het super goed, helemaal uit hun hoofd. Na alle optredens van de klassen, was er nog een verrassing: een optreden van de Nederlandse docenten. Wij hadden namelijk het liedje Jingle Bells ingestudeerd, en de kinderen vonden het helemaal geweldig. Ze zongen zo hard mogelijk en klapten met ons mee. Na alle optredens was het tijd voor de kerstcadeaus. Voor alle kinderen was er een kerstcadeau. Het cadeau bestond uit: een kledingstuk, een accessoire, een speelgoedpoppetje, een zeepje en een potlood of pen. Iedereen was er super blij mee, ze waren helemaal aan het gillen en springen met hun cadeau in hun handen. Na het ontvangen van de cadeaus was het tijd voor muziek. In Cambodja is Cambodjaanse Techno muziek erg populair, dus hier hadden ze een afspeellijst van aangezet. Alle kinderen hebben de rest van de middag gedanst, en wij werden ook meegetrokken. Bizar hoe goed al deze kinderen kunnen dansen, je zag er ook de traditionele Khmer-bewegingen in terugkomen. Het was een hele leuke dag, en het allerleukste vind ik nog wel dat er eigenlijk bijna geen geld aan uitgegeven is. Je hebt bijna niks nodig om een hele leuke middag te organiseren en te hebben.
Donderdag 19 december ben ik vroeg naar COLT gegaan, omdat ik een interview zou houden met Piset (de baas van COLT). Ik moet voor mijn project een interne analyse schrijven over COLT, wat ik doe door middel van een 7S-model. Niet alle informatie die ik nodig had kon ik vinden op de website of in de documenten die daarop staan, dus wilde ik graag een gesprek met Piset. Het gesprek was top, ik heb ontzettend veel informatie gekregen over COLT en het gesprek verliep heel goed. Piset is een erg wijze man waar ik veel van kan leren. Hij denkt goed na over alles wat hij doet en over alle keuzes die hij maakt rondom COLT. Hij vertelde bijvoorbeeld dat zijn doel is om COLT stabiel te houden voor de kinderen. Er is te weinig budget voor extra werknemers, terwijl deze wel nodig zijn. Misschien zou hij op dit moment wel iemand kunnen aannemen, maar dan moet deze misschien over een half jaar weer weg. Dat wil hij niet, dus houdt hij het liever zo en kiest hij voor stabiliteit. Het is namelijk al zo dat elke vier maanden nieuwe studenten komen lesgeven, dat is voor de kinderen af en toe al lastig genoeg.
Tijdens het gesprek kreeg ik ook een verrassend antwoord op een van mijn vragen. Ik vroeg aan Piset of hij ook verschil merkte tussen de ontwikkeling van de kinderen die definitief bij COLT wonen en de kinderen die ‘gewoon’ in het dorp wonen bij hun ouders. Ik verwachtte als antwoord dat de kinderen die bij COLT wonen zich veel beter (kunnen) ontwikkelen. Maar, Piset vertelde dat de kinderen die niet bij COLT wonen zich juist beter ontwikkelen. Dit komt doordat zij steeds tegen problemen en moeilijke dingen aanlopen, waardoor ze leren te denken in oplossingen. De kinderen die bij COLT wonen lopen niet vaak tegen problemen aan, omdat eigenlijk bijna alles voor hen wordt geregeld. Ik had er zelf eigenlijk nog nooit zo over nagedacht, dus dat was voor mij wel echt een eyeopener.
Na het gesprek heb ik weer lesgegeven. Tijdens mijn les werden er om de beurt een aantal kinderen uit mijn klas gehaald, omdat zij een ontwormingskuur kregen. Dit schijnt elke half jaar of jaar te gebeuren, omdat veel kinderen last krijgen van wormen door bijvoorbeeld slecht eten. Ik vind het top dat COLT zich hier ook mee bezig houdt en de kinderen dit aan kan bieden.
In het weekend ben ik in Phnom Penh gebleven. Vrijdag heb ik de hele dag aan school gewerkt. Zaterdag 21 december ook, maar daarnaast ben ik ook nog naar de Russian Market geweest om te kijken wat ze daar allemaal voor spullen hebben die ik van het donatie-geld kan kopen. ’s Avonds ben ik met drie anderen naar de bioscoop geweest, waarna we nog wat zijn gaan drinken. Zondag 22 december ben ik samen met Sanne naar verschillende shopping malls geweest, omdat zij nog wat spullen nodig had van bepaalde winkels en ik hier ook wilde kijken naar spullen die ik kan kopen voor COLT. Ik vind die shopping malls eigenlijk maar niks en voel me er ook niet echt op mijn gemak. Alleen de echt rijkere mensen komen hier, en ik vind het contrast tussen zo’n winkelcentrum en de stad Phnom Penh te groot.
Op maandag 23 december organiseerden we weer een workshop bij COLT. Deze ging over ‘sharing’. We hadden de klassen weer opgesplitst, zodat de oudere kinderen bij elkaar zaten en de jongere kinderen. De ene groep ging sporten. Ze konden kiezen uit flessenvoetbal of volleybal. Bij deze sporten moesten ze ook leren te delen, want ze spelen in teams. De andere groep deed ‘over de streep’. Er werden dan vragen gesteld, en als het antwoord voor jou ja was, dan moest je over de streep heen stappen in het lokaal. Daarna moest iedereen respect tonen naar degenen die over de streep durfden te stappen, door middel van een gebaar. Na 45 minuten was het pauze, en na de pauze wisselden de groepen van activiteit.
Dinsdag 24 december heb ik ook gewerkt, waarna er bij ons verblijf Star Kampuchea een kerstdiner voor alle vrijwilligers werd georganiseerd. Er was veel lekker eten en drinken. Iedereen was er, dus het was erg gezellig. Ik kende niet iedereen, want op dit moment zitten er een stuk of 30 mensen in het huis en ik zie niet iedereen altijd. Vaak zijn ze er ook maar voor 2 of 3 weken. Na het eten zijn we wat gaan drinken met een Deens meisje (Haleema), die de dag erna naar huis zou gaan. Met haar hebben we veel contact gehad en ze is super gezellig, dus het was goed om even met z’n allen wat te gaan drinken.
Op woensdag 25 december heb ik eerst ook gewerkt. Ik heb in mijn klas een toets afgenomen, waar ze weer ontzettend blij mee waren. Toen ik hen de dag ervoor vertelde dat ze morgen een toets zouden krijgen, sprongen ze allemaal blij klappend op. Nogmaals, dat zie je in Nederland niet snel denk ik (: Na de toets kreeg ik van veel kinderen zelfgemaakte kerstkaarten, snoepjes en tekeningen als kerstcadeau.
Na werk ben ik samen met Linde en haar ouders wat gaan drinken bij een rooftop-bar. Haar ouders zijn twee weken in Cambodja voor kerst en oud en nieuw. Na de rooftop-bar zijn we gaan eten met onze groep en Linde haar ouders, als soort van kerstdiner. Niemand had alleen een kerstgevoel, want hier speelt dat gewoon niet echt. Maar ondanks dat was het nog steeds gezellig. ’s Avonds laat hebben we zelfs nog de All You Need Is Love Kerstspecial kunnen kijken via youtube.
Donderdag 26 december hebben we bij COLT nog een kleine kerstmiddag georganiseerd. In elk lokaal hadden we een andere activiteit: film kijken, spelletjes spelen, muziek en knutselen. De kinderen mochten dan zelf kiezen waar ze bij aan wilden sluiten. Eerder vertelde ik al over het jongetje Piseth. Tijdens deze middag zocht hij me weer op, en we hebben samen een kleurplaat ingekleurd. Tijdens het kleuren vroeg hij aan mij wanneer ik terugging naar Nederland. Ik vertelde dat ik over vier weken wegga. Daarna vroeg hij of ik dan nog terugkwam, waarop ik antwoordde dat ik dat niet zeker wist. Misschien ga ik nog wel een keer terug. Hij vroeg toen: ga je me dan missen? Toen ik ‘ja’ zei, zei hij dat hij mij ook ging missen. Hij vertelde dat zijn moeder een telefoon heeft. Hij gaat daar een keer in het jaar naartoe. Voordat ik naar huis ga, moet ik hem mijn telefoonnummer, Facebook of iets anders geven. Hij zei: wanneer ik dan naar huis ga, dan voeg ik je toe op mijn moeders telefoon en dan stuur ik je een bericht! Dan kunnen we praten! Daarna vertelde hij: en als ik groot ben en geld heb, dan kom ik naar Nederland. Kan ik dan bij jou in huis logeren? Ik reageerde hierop dat dat me heel leuk lijkt, en dat hij later altijd welkom is bij mij thuis. Hier werd hij helemaal blij van, en de rest van de middag hebben we gezellig gekletst en gekleurd. We begrijpen elkaar niet altijd, want zijn Engels is nog niet heel goed, maar dat maakt de gesprekken niet minder leuk.
Reacties
|
Dicky Kasper |
|
Colinda |
|
Roelien |
|
Priscilla Stoel |
|
LvdSpek |
|
Opa en oma De Boer |
|
Pieter |
|
Pieter |
|
Geraldine |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact