Blog #6: 4e en 5e week Australie
Geplaatst
op 20 december 2017 om 09:46 uur
Ok, het rondreizen zit er nu wel een beetje op. Vanaf nu bevind ik me hoofdzakelijk in Fremantle en slaap ik in het knusse huis van Sofie en haar teckel Armin. Dankzij Patrick ben ik met haar in contact gekomen. Sofie werkte op de Faculteit Utrecht toen ik daar als studente rondliep. Het wereldje is klein en grappig dat we elkaar dan nu in Australië tegenkomen.
Vrijdag 1 december, een heel relaxt dagje: ontbeten buiten de deur in het zonnetje, alles in de wasmachine gestopt, sporten, lezen en ’s avonds een filmpje gekeken. Klinkt als een goede dag :). De volgende ochtend vroeg opgestaan en met Sofie mee naar Murdoch University waar zij een merrie ging spoelen in de hoop een embryo te vinden en deze in een draagmerrie over te zetten. Het hele embryo transfer (ET) proces hebben we kunnen doorlopen, want er werd een embryo gespoeld. Eind van de dag zijn we Fremantle ingegaan en hebben we biertjes gedronken bij Little Creatures, een grote bierbrouwerij aan het strand, heel indrukwekkend opgezet. Fremantle is een leuk stadje, nét onder Perth aan de Indische Oceaan. Klein, gemoedelijk, leuke cafés en winkeltjes die er beter niet hadden kunnen zijn in het kader van de grootte van mijn koffer.
Zondag heeft Sofie mij naar West Coast Vets gebracht, een half uurtje vanaf Fremantle. Een nieuwe kliniek voor paard en gezelschapsdieren, met de twee broers Garnett en Max als eigenaren. Omdat ik nog geen auto had, verbleef ik de eerste week in het huis naast de kliniek. Een groot huis, met weinig spullen. Dozen vol boodschappen gehaald bij de Aldi; geen pannen, geen borden, geen bestek, geen kopjes. Dussss, een avondje toastjes dippen in hummus met water:). Garnett waarschuwde me nog voor de spinnen, welke enorm zijn maar niet gevaarlijk. Behalve de red back, als je daar door gebeten wordt moet je naar het ziekenhuis ter observatie, jeeej! :). Reizen is zo leuk en wat is Nederland toch veilig! ’s Nachts 04u werd ik gebeld door Garnett, ik rechtop in bed in de hoop dat we iets zouden gaan opereren. Helaas, hij vroeg of ik ok was nadat er in de kliniek was ingebroken. Voordat ik weer verder ben gaan slapen, m’n oren gespitst maar het was muisjes stil in huis.
Maandag 07u de western Ariats van Sofie aangetrokken en richting de kliniek. Hier was Garnett om mij een rondleiding te geven. Mooie kliniek, met 10 paardenstallen, één isolatie-stal, een grote operatieruimte, 2 recoveries en een staande operatie. Een stukje verderop een afdeling voortplanting met 2 opvoelboxen en 8 stallen. Dan nog het gezelschapsdieren deel. Max is paardenchirurg, Garnett hoofdzakelijk gezelschapsdierenarts. In totaal 5 dierenartsen waaronder een intern. Bij afdeling paard was het deze week niet heel druk. Naast de bezigheden van de stalpatiënten (veulens!! ) werd er een kolieker geopereerd, aantal merries gescand, kwamen er meerdere kreupele paarden voorbij, en werd er een eierstok laparoscopisch uit een merrie gehaald vanwege een tumor. Wanneer het rustig was sprong ik over naar de gezelschapsdieren voor wat meer praktijkervaring: reutje castreren, katheters zetten, gebitje doen. Leuk om te doen en even heel wat anders dan de paarden. Bijzonder interessant de verschillen te ervaren tussen de diergeneeskunde hoe ik die ken vanuit mijn studie en Wolvega en hier bij West Coast Vets; meerdere wegen leiden naar Rome. Gedurende deze week nagedacht over de komende 5 weken. Blijf ik hier bij West Coast Vets: leuke praktijk, leuk team, veel kijken, maar weinig op het gebied van de paarden voortplanting wat eigenlijk wel meer mijn doel was. Of ook andere klinieken bezoeken waar meer de nadruk ligt op het maken van veulens. Contact opgenomen met Olive Grove Equine Clinic, een uurtje rijden vanaf Perth. Toevallig, maandag stonden er drie merries op het programma om te worden gespoeld voor een eventuele ET en ik was van harte welkom. Mooi, geregeld! Vrijdag 8 december weer terug bij Sofie in Fremantle.
Zaterdagochtend 10u, op hoge hakken, jurkje aan en weer eens in de make-up, wachtte ik op Garnett en zijn vrouw die me zouden ophalen. Vandaag was de pre-Christmas party van de kliniek en gingen we naar Perth voor Polo in the City. Hartstikke leuk dat ze me mee hebben gevraagd. Tien uur werd half 11, half 11 werd 11 uur. Gelukkig, ik ben niet de enige die moeite heeft met op tijd komen:). Tussen twee kinderstoeltjes gepropt op de achterbank met ze naar Perth gereden. Met mijn dunne hoge hakken, diep in het gras stekend, naar de VIP gewandeld (?) om daar vervolgens geen Polo te kijken maar veel te eten en drinken. ’s Avonds zijn we met ons allen naar een bar in het centrum van Perth gegaan. Een gezellige lange dag!
Zondagochtend 10 uur, samen met Sofie 90 minuten Bikram yoga gedaan in Perth: 26 yoga houdingen in 40 graden sauna. Een leuke ervaring; balans, lenigheid, veel zweet, een goddelijke koude douche en 90 minuten misschien net wat te lang voor mij. Thuis een tikkeltje misselijk want achteraf niet de beste combinatie met het bier en cider van die zaterdag ervoor. Zondagmiddag: als een varkentje geslapen!
Voor maandag had ik een auto gehuurd. Op een degelijke fiets van Sofie zonder versnellingen naar Europcar, de eerste 50m aan de verkeerde kant gefietst, moeilijk af te leren gewoonte, en flink moeten trappen om een aantal hellingen te overwinnen. Vandaag mocht ik in een mooie witte Hyundai met 4000 km op de teller rijden, hoppa! Elf uur moest ik bij Olive Grove Equine Clinic zijn. Deze kliniek bevindt zich ten noordoosten van Perth, meer het binnenland in en dat was te merken in temperatuur. Het ging een hete dag worden met veel vliegen. Hier werden vandaag drie merries gespoeld, helaas maar één embryo kunnen vangen. Fijn, aan het eind van de dag een auto met airco! De volgende dag ben ik samen met Caitlin naar weer een andere paardenpraktijk gereden (Murray Veterinary Services) waar haar merrie zou worden gespoeld. Rondom Perth zijn er meerdere praktijken die ET doen, de aantallen zijn alleen niet zo groot.
Woensdagavond heb ik Sofie naar het vliegveld gebracht, zij zal de komende 3 weken in Nederland zijn. Het is inmiddels alweer 18 december. Ik hem me gesetteld in Fremantle, met Armin. In de bolide van Sofie rij ik de meeste dagen naar West Coast Vets en zo nu en dan ga ik naar een andere kliniek. In mijn vrije dagen vermaak ik me in het mooie weer, beetje studeren, fotoalbum maken, tijd om te sporten, koffie drinken bij een café hier in de buurt of nog meer winkels van Fremantle ontdekken. Af en toe wandelt er een moment voorbij dat het wel eventjes heel alleen voelt, dit soort momenten horen erbij. Gelukkig is er dan het whatsapp videobellen en is iedereen toch weer eventjes dichtbij.
Dikke knuffel, XxX
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.