Blog 14 - BUBBLES
Geplaatst
op 10 februari 2019 om 17:38 uur
Blog 14 - week 10 4 t/m 10 februari
Deze
week ziet er even iets anders uit. Ik kan namelijk niet helemaal
ontsnappen aan mijn Nederlandse verantwoordelijkheden en moest vorig
weekend eigenlijk wel gewoon mijn deelname formulier en motivatie
voor Erasmus inleveren. Helaas lag de website, waarop dit moest gebeuren, er
zaterdag en zondag uit. Daarom ben ik maandag een extra dag in Masaka
gebleven en heb ik toen het bestandje in kunnen leveren. Nu is het duimen
voor een goede uitkomst… Daarnaast ben ik deze week al eerder van
mijn project vertrokken, voor een verjaardagsfeestje ;). Omdat deze
blog anders misschien wel erg kort wordt, dacht ik: ‘ik doe er een
keer het weekend bij’. Ik wist dat jullie dit misschien niet super
interessant zouden vinden, maar laat ik dit weekend nu toch eens iets
super leuks gepland hebben. Ik ga namelijk met de meiden (Lisa en
Nathalie) een weekendje Kampala bezoeken, de hoofdstad van Oeganda.
Hier gaan we clubben (ja echt, help me) en natuurlijk ook wel wat
sight seeing doen, dus enjoy!
Maandag
4 februari
Vandaag
ben ik een dagje extra in Masaka, bij Villa Katwe, gebleven, omdat ik
voor het inleveren van het deelname formulier Wi-Fi nodig heb.
Gelukkig stond de site vandaag wel weer online en dus heb ik alles
mooi in kunnen leveren, dit moer namelijk voor 5 februari. ‘s
Middags ben ik alleen, want de andere twee waren wel op zondag al wel
terug gegaan, in de matatu terug naar Lwengo gegaan. Nu heb ik echt
vertrouwen in mezelf, want als ik alleen het openbaar vervoer van
Oeganda kan gebruiken, dan kan ik alles aan!!
Dinsdag
5 februari
Vanochtend
opgestaan keken ik en Eva elkaar aan en zeiden we tegelijkertijd:
‘BABY’S’. Tieme’s lach kwam uit de andere kamer, maar het was
weer zo ver, we mochten weer baby’s gaan wegen. Och wat zijn die
schattig. Er komen daar baby’s van minder dan week oud, omdat je zo
snel mogelijk na de geboorte van je kind al langs moet komen voor de
eerste inentingen en het eerste weegmoment. Zo klein, dat ik bijna
bang was om ze vast te houden. In Nederland zijn moeders namelijk altijd
zo lekker beschermend over hun nieuw geboren kinderen, maar als ik
dan hier zie dat een 2 weken oud kind bij een arm wordt vastgepakt,
durfde ik het toch wel aan. Er waren deze week toch wel 3x meer
baby’s dan vorige week en de blijheid van Eva en mij kon dus ook
niet stuk. Helaas werd het op een gegeven moment iets minder, toen al
die baby’s nu niet buiten de inentingen kregen, want daar waren ze
een put aan het graven, maar binnen in een klein hokje. Het geluid
dat er uit de baby’s kwam stond denk ik gelijk aan het aantal
decibel dat gillende meiden bij een Shawn Mendes concert produceren
;). Gelukkig mocht Eva het grote boek invullen en mocht ik met
Francis nog wat extra baby’s wegen, buiten, met een muur tussen mij
en de 30 huilende baby’s ;). Ondanks alles hebben we het zeer erg
naar ons zin gehad. In de middag zijn we naar een andere womens club
gegaan. Bij deze womens club mochten we bakjes maken. Ze hadden er
speciale mzungu bakjes staan, waar al zo’n jaar verschillende
mzungu’s een bijdrage aan hebben geleverd, nou daar zit ik nu dan
toch mooi tussen. Volgende week gaan we weer terug naar deze womens
club en dan neem ik een paar stroopwafels mee, want heb uit
betrouwbare bron vernomen dat de vrouwen daar groot fan van zijn.
Woensdag
6 februari
Vandaag
was er een soort miscommunicatie, Francis was op de school namelijk
op ons aan het wachten, maar Augustine en Idris hadden ons meegenomen
naar de construction site. Daar hebben we weer stenen gesjouwd,
jippie. Het zal jullie verbazen hoe vaak wij dezelfde stenen al wel
niet vast hebben gehad en naar andere plekken gebracht hebben, maar
er is ons beloofd dat we volgende week een ander taakje op de
construction site mogen doen, ik wacht met smart af! Ik voelde me
gisteren ook al niet super en de stenen en extreme hitte maakten dat
niet perse beter ;) Ik ben dus iets eerder dan Eva en Tieme naar huis
gegaan en heb even mijn rust gepakt. Echt rust heb ik mijn lichaam al
even niet gegund dus dat mocht wel een keertje. Dit was een goede
beslissing, want na heel veel water, thee en een banaan, ging het
al stukken beter. Met de lunch zoveel mogelijk rijst gegeten (mama’s
tip ;)) en in de middag wilde ik toch wel graag weer mee aan het
werk. We zijn naar de school gegaan, waar Francis erg blij was ons
eindelijk te zien. Hier hebben we bonen gesorteerd en heb ik Chantal
nog eventjes gesproken, omdat ze op gesprek kwam met de
pabo-studenten, die wat problemen ondergaan. Morgen gaan we weer
terug naar de school en gaan we charts maken. Dit houdt in dat we
plaatjes gaan tekenen voor de top class, kinderen van rond de 4/5.
Deze kunnen nog niet lezen en moeten dus via plaatjes leren, ook gaan
we dus meteen ‘les geven’ aan deze top class, zin in. Net voor de
lunch vertrek ik naar Masaka. Ik ben namelijk uitgenodigd voor een
kinderfeestje ;) Lisa is morgen jarig en heeft Nathalie, Amber en mij
uitgenodigd om dit met haar te vieren, nou daar moeten we bij zijn
natuurlijk. Dit wordt dus wel een korte week, maar ik ga wel nog heel
veel doen in de tijd dat ik niet op het project zit, dus alsnog een
erg druk programma. Heb Anthony wel beloofd de volgende 2 weken (mijn
laatste 2 weken, wat?!) extra hard te werken, dus ik ben benieuwd
waar hij mee aankomt.
Donderdag
7 februari
Vanochtend
zijn we naar de school gegaan. Francis had namelijk gezien hoe ik met
de kinderen om ging op de school en wilde mij dus wel eens in de klas
zien. Ik ben langs geweest in de special class, de klas met kinderen
met een beperking, en hier kwamen bij binnenkomst meteen alle
kinderen op me afrennen om me een knuffel te geven. Ik smolt
natuurlijk meteen en bij het zien van een 7 jaar oud albino kindje
kon je mij opdweilen. Hierna ben ik met Eva gaan helpen
bij topclass, de kleuterschool van Oeganda. Daar hebben we geholpen
met het nakijken van opdrachten die de kinderen in de klas gemaakt
hadden. Dit was het ochtendprogramma al en hierna was het dus tas
pakken en door naar Masaka. Dit was wel een zeer kort programma
weekje zo, maar er kwam nog een zeer leuk weekend aan dus ik was
helemaal klaar om te gaan. Ik ben dus met de matatu (weer alleen, dat
wordt mijn talent denk ik) naar Masaka vertrokken. Ik heb hier
geluncht bij een lokaal restaurantje en heb hierna drinken gehaald,
dat was mijn taak voor de surprise party. Hierna ben ik naar villa
vertrokken en heb ik daar gebruik mogen maken van de douche van
Claudia in het appartementje, want door een groep van 18
Oostenrijkers was de binnen douche helemaal bezet. Na hierna nog even
met Claudia gepraat te hebben was het tijd voor de party. Ik heb
samen met Naboth, mijn vaste boda driver, Amber opgehaald en toen
zijn we naar het huis van Lisa vertrokken. Hier hebben we de hele
avond super gezellig gepraat, gedanst en zelfs het lievelingseten van
Lisa gegeten. Gehaktballen met stamppot, jaja ik was helemaal in mijn
nopjes. Om 23.00 was het tijd om naar huis te gaan. Ik heb bij
Nathalie geslapen, omdat we dan morgenvroeg naar CEPO kunnen en
daarna richting Kampala kunnen vertrekken.
Vrijdag
8 februari Nathalie en ik waren vanochtend
eigenlijk van plan uit te slapen, maar als je al 3 maanden lang elke
dag om 8 uur op staat, kan dat niet meer ;). Om kwart voor acht zaten
wij dus al aan het ontbijt en hierna zijn we vertrokken naar CEPO. Ik
wilde hier graag nog een keertje langs en had nu toch de tijd.
Nathalie wilde graag mee omdat zij gewoon zo veel mogelijk wil zien,
wat ik erg leuk vind aan haar. We merkten meteen al dat het zeer goed
uitkwam dat wij er waren. De lerares van één van de klassen lag
namelijk in het ziekenhuis en dit zorgde ervoor dat Esther opeens
voor twee klassen moest staan. Maar helaas moesten er ook nog wat
dingen in town gedaan worden. Dit konden ze nu zelf niet doen, dus
het kwam zeer goed uit dat ik en Nathalie dat nu konden doen. We
hebben lijm gehaald, papieren gekopieerd, de uniformen van wat nieuwe
leerlingen opgehaald en hier badges op laten plaatsen. Ook was de
license eindelijk binnen, dus het is te zien dat ik toch ook een
invloed heb gehad op dit project. Esther was heel blij dat ik terug
was en het enige wat ik van haar heb gehoord is hoe erg ze me mist,
wat ik erg lief vind, want ik mis haar stiekem ook wel een beetje. Ik
heb beloofd volgende week vrijdagmiddag terug te komen om nog een
keer te helpen. Bij Lwengo hebben we toch alleen maar ochtend
programma. Zo was de ochtend zo weer voorbij en heb ik iedereen weer
een keertje kunnen zien, wat erg leuk was. We zijn hierna wat gaan
lunchen, hebben Nathalie’s tas ingepakt en om 15.00 was het toen
tijd om met de matatu het weekend tegemoet te gaan. We zijn
vertrokken richting Kampala en het ging allemaal zeer soepel. Ons
plan om op de heenweg een foto te maken bij de evenaar werd
verschoven naar de terugweg, en voordat we het wisten waren we al
in Kampala. Met de boda verder reizen was alleen waar het probleem
startte. We hadden namelijk een safe boda, een bedrijf in Kampala
waarbij de boda’s het meest veilig zijn. Maar deze boda wilde maar
1 persoon per keer vervoeren. Het is echter onmogelijk voor mzungu’s
om alleen achter te blijven in Kampala, of nou ja het mag wel, maar
voor de veiligheid van jezelf en anderen is dat vaak niet het beste
plan. Hoewel het Oeganda is, is en blijft het een hoofdstad en daar
moet je nu echter beter uitkijken. We vroegen hem dus om nog 2 boda
vrienden te bellen en ons dan tegelijkertijd te vervoeren. Dit was
echter een zeer moeilijke opdracht, en voordat we het wisten was het
al donker. Veel geschreeuw en argumenten later zaten we 1,5 uur later
(1,5 uur hebben we staan wachten op 2 andere boda’s!!!!) toch op de
boda. Aangekomen bij bushpig, onze slaapplek voor dit weekend, hebben
we onze spullen snel weggelegd en zijn we aan het eten geslagen. En
wat was deze plek leuk. Het eten zag er lekker uit, er hing een super
gezellige sfeer en ze hadden zelfs cocktails. Hoewel de Kampala trip
dus niet de beste start had, hebben we hier een zeer gezellige avond
gehad. We hebben 2 nieuwe vrienden gemaakt: Manuel, een Argentijn en
Jonathan, en Brit. Met hen hebben we een zeer gezellige avond gehad
en al wat afspraken gemaakt voor morgen. We willen namelijk naar het
Uganda Museum, om wat over de geschiedenis te leren, maar ook naar de Acacia mall, waar we wat kunnen gaan shoppen. ‘s Avonds willen we
naar een nachtclub en gelukkig willen onze 2 nieuwe vrienden graag
mee. Met 2 mannen, waarvan 1 met een donkere huidskleur, zijn we toch
net iets veiliger ;)
Zaterdag
9 februari
Vanochtend weer het plan om uit te
slapen maar opgegeven, toen we alle drie om 8.00 al weer wakker
waren. We zijn we tot half 9 in bed blijven liggen, dat was best een
dingetje ;). Hierna zijn we gaan ontbijten en hebben we gemeet met
onze nieuwe vrienden, die het talent om uit te slapen nog wel in zich hebben. We zijn met manuel vertrokken naar het Uganda Museum. Een erg
interessant museum over de geschiedenis van Oeganda. De verschillende
resten die hier gevonden zijn, maar ook over de oorlog, waar Oeganda
30 jaar geleden nog in zat. Ook stonden er in het midden van het
museum een paar Afrikaanse trommels. Na hier een goed uur op te
hebben gespeeld, hebben we toch maar besloten een band te beginnen.
We hebben onze eerste fans ontmoet in het museum en hebben een zeer
groot repertoire opgebouwd. Van hakuna matata tot desparacido, van ‘ik
moet zuipen’ tot Oegandese nummers. Voor boekingen kunt u bellen
naar +256 7851 34608. Rond 13.00 hadden we alles gezien en zijn we
naar de acacia mall gegaan voor een lunch. Hierna zijn Lisa en Manuel
naar de markt gegaan in het centrum van Kampala. Nathalie vond het
hier echter iets te druk dus wij zijn lekker nog gaan rondkijken in
de mall. Om 18.00 zijn we samen terug bij Bushpig en hebben we
met z’n allen gegeten. Hierna hebben we gezellig nog bij
bushpig gezeten tot 23.00, dan pas zou het namelijk druk worden in de
clubs. Om half 12 zijn we dus vertrokken naar BUBBLES. Hier hebben we
het de hele avond zeer naar ons zin gehad. Je werd hier een stuk
minder aangeraakt dan in Masaka, wat heel fijn was, en iedereen bleef
toch wel een beetje op afstand. Het was zo gezellig dat we de tijd
een beetje vergaten, want telefoons waren niet mee, dan kunnen ze in
dat soort clubs alleen maar gestolen worden. Op het moment dat de
eerste van ons dus zei dat we naar huis wilde, was het al 3.45 en was
de rest het hier eigenlijk ook wel mee eens. We zijn met z’n allen
teruggelopen en zijn redelijk snel terug in bushpig beland. Voordat
we echter in bed lagen was het al 5.00, dat krijg je als jij de enige
nuchtere bent ;).
Zondag
10 februari
Vandaag was het alweer tijd om naar
huis te gaan. Om 8.00 zijn we weer opgestaan, beetje zomerspelen
gevoel zo ;). We hebben op ons gemak ontbeten en hebben daarna
afscheid genomen van Jonathan, die achterbleef in bushpig voor nog
een paar dagen. Met Manuel hebben we de taxi genomen naar de matatu
plaats. Hij ging doorreizen naar Jinja, de plek in Oeganda waar de
oorsprong van de Nijl zich bevindt. Daar hebben we dus ook van hem
afscheid genomen en wij zijn zelf weer onderweg terug gegaan naar
Masaka, onderweg naar huis zoals wij het zeggen. De reis ging
allemaal niet zo soepel en we deden er iets langer over dan gedacht,
voordat we dus op de evenaar waren, was het dus ook al 14.45. We
hebben hier toen geluncht en hebben wat super toeristische foto’s
gemaakt met de evenaar. We voelden ons dan ook zeer thuis tussen de
groep Japanners die achter ons in de rij stond. Om 17.00 eindelijk in
Masaka weer aangekomen, het voelde zo fijn om weer thuis te zijn.
Stel je voor hoe het over 2 weken gaat zijn als ik echt terug ben. We
zijn snel langs het huis van Nathalie gereden en hierna meteen naar
plot. Daar ben ik nu deze blog aan het uittypen en hierna ga ik naar
villa, waar we om 20.00 worden opgehaald door een taxi. Dit omdat en
Tieme en ik vandaag lang bezig waren en we dan in het donker in een
matatu zouden zitten, wat stevig wordt afgeraden. Dan gaan we al weer
aan de voorlaatste project week beginnen. Dit zal dus hopelijk weer
een hele interessante week worden.
Tot volgende week!
Fleur
Reacties
Marie-Louise
Geplaatst op 11 februari 2019 om 02:24 uur
Lieverd, wat heb ik een spijt dat ik niet een weekje geboekt heb, want weet zeker dat je me net zo levendig als je schrijft ha rondgeleid....maar dat houden we dan maar mooi tegoed! :-) Nu nog heerlijk genieten, want weet zeker dat je dit zo ontzettend missen gaat!!! En wat je tantetje zegt, dat uitslapen komt wel goed! Of kunnen wij beter wat van jou leren?
Liefs en knuffels mamsie
|
oma jolie en opa
Geplaatst op 10 februari 2019 om 21:24 uur
zo het was weer leuk geweest morgen weer uit printen en op mijn gemak kan lezen
|
Agnes
Geplaatst op 10 februari 2019 om 19:34 uur
Fleur wat zijn je verhalen heerlijk om te lezen. Nog een paar weken genieten moppie. En dan naar het koude natte Nederland. Brrrr
|
Jolanda
Geplaatst op 10 februari 2019 om 19:05 uur
Hoi fleur, weer een enthousiast verhaal, zo te horen voel je je al lekker thuis in Oeganda. Je zult het nog best gaan missen als je weer in Nederland bent. Geniet nog van je laatste weken daar, om hier straks nog net de carnaval mee te doen. Zal best even wennen zijn weer denk ik zo. Groetjes, Jolanda
|
Lisette
Geplaatst op 10 februari 2019 om 18:42 uur
Leuk verhaal weer om te lezen. Wat een avonturen en belevenissen.
Spannend ook je inschrijving bij Erasmus....
Fijne week!!
|
Monique
Geplaatst op 10 februari 2019 om 18:16 uur
Super weer om je verslag te lezen Fleur!! Geniet van je laatste 2 weekjes.
Benieuwd hoe lang het eenmaal weer thuis duurt voordat je weer kunt uitslapen. Voor tips kun je vast bij je moeder (of tante) terecht - haha!! XX
|