Rio Pasaje O Juramento
Geplaatst
op 19 april 2018 om 20:23 uur
We rijden op de R 48. Een
avontuurlijke weg door een dicht groen bos vanaf Salta.
Ik heb het vandaag wel enkele
keren gezegd, wat heerlijk groen! En toen het ging regenen was ik beslist niet
teleurgesteld.
Ik had aan mijn kant het
raampje open van de auto en af en toe kwam er een heerlijke geur van buiten
langs mijn neus. De geur van regen en groene planten. Na weken van droogte en
gesteente een welkome afwisseling.
De route was een geweldige
rit door de bergen, vooral de groene bebossing was een lust voor mijn oog. De bomen waren behangen met groenevochtige bladeren, gras op de grond dat kort
gehouden werd door allerlei dieren die er rond liepen. Af en toe een boerderijtje
waar varkens, koeien, schapen, geiten en paarden los liepen en ons op de straat
tegemoet kwamen.
Een omgeving waar we
ook weer we gaucho’s te paard
tegenkwamen. Het was oppassen geblazen
want in de scherpe haarspeldbochten liepen onverwachts de koeien en paarden te
grazen of lagen gewoon op straat. De weg was van zand, leem of grint. Een genot
om te rijden zag ik aan Andre. De LC en chauffeur reden als een uitstekend team
deze avontuurlijke route. Samen rolden we omhoog.
Even stoppen bij een klein
dorpje waar een wit kerkje op een heuveltje stond. Het kerkje was gesloten maar het kleine
kerkhofje rondom de kerk kon je betreden.
Onder aan het kerkje een weiland van gele bloemen, een prachtige foto.
Tijdens deze route zag ik
veel borden waar Spaans en Engels geschreven teksten op stonden betreft een
held genaamd Martin Miquel de Guemes (1816)
Hij is hier meer dan een plaatselijke held. In een van
mijn reisboeken wordt hij beschreven als
een anti-royalistische en federalistische caudillo wiens gaucholeger
uiteindelijk Salta bevrijdde en voor onafhankelijkheid zorgde.
Na ongeveer 60 km reden we
over een brug waar we via iOverlander een plekje hadden gevonden.
Onder aan de brug een
heerlijk open plek aan een prachtige brede rivier. Een rivier waar water stroomde.
Geen droge rivierbedding zoals ik afgelopen weken veel had gezien. Deze rivier
mondde zelfs uit in twee stromingen.
Onder aan de brug zag ik hoe eenvoudig de brug was. Hij was gebouwd van
beton, sterk verkleurd door allerlei
weersomstandigheden. Hij stond daar zo sterk te zijn tegen al dit water en ook
in zijn groene omgeving dat ik het een mooi plaatje vond. Gewoon stoer.
We hadden nog een uurtje voor
het donker werd, dit uur genoten van het uitzicht en vooral ook van een roze
lepelaar. Hij stond aan de overkant van de rivier en was vooral bezig met zijn
prachtige snavel eten uit de rivier te vissen. Zijn roze kleur in de deze
groene omgeving was ook weer een lust voor het oog. Samen met een witte reiger
visten zij dat stukje leeg van de rivier.
We zaten in de auto te kijken naar deze twee hoofdrol spelers in onze
film. Door de verrekijker konden we ze van dichtbij bewonderen. We bleven
binnen zitten omdat we bang waren dat ze weg zouden vliegen als we naar buiten
gingen.
Na een heerlijke rustige
nacht, begroete de roze lepelaar ons vanmorgen al direct. Onze eerste blik naar
buiten was een kijkje op zijn ontbijt wat hij bij elkaar aan het vissen was.
Opnieuw genoot ik van de groene omgeving langs de rivier. Het was droog en
voelde frisjes aan. Deze frisse ochtend voelde en rook heerlijk.
Ik merk steeds meer dat ik
van de afwisselende seizoenen houdt.
We besluiten om vandaag hier
te blijven staan, de plek is te mooi om zomaar weer te verkassen. Omdat het nog
even fris bleef deed Andre het kacheltje aan en begon de voorstelling buiten.
De mooiste vogels vlogen aan de overkant van de rivier voorbij. En met de
verrekijker was het opnieuw voor mij een openbaring. Prachtig gekleurde vogels
vlogen heen en weer de struiken en bomen in. Struinden op het gras en lieten
van zich horen door gezang of gekrijs.
Dat alles met op de voorgrond de roze lepelaar die inmiddels in het
midden van de rivier bezig was op een grintbank die langzaam te voorschijn
kwam. De witte reiger nog steeds aan de oever van de rivier.
Thuis in Nederland hebben
vogels sinds kort mijn aandacht, maar hier krijgen ze een hoofdrol.
Samen genieten we van de
mooie beelden aan de overkant.
Elize.
Reacties
Albert
Geplaatst op 22 april 2018 om 13:05 uur
Nu nog je foto’s zien, leuk hoor!
|