Week 1
Geplaatst
op 23 februari 2018 om 16:12 uur
Moni! Muli bwantji? (= Hallo, hoe gaat het?)
De eerste week is voorbij gevlogen en er is dan ook een hoop
te vertellen . Ik ga mijn best doen om dit zo kort en bondig mogelijk te houden
voor jullie.
Elke ochtend staan wij hier vroeg op en staat ons ontbijtje
klaar in een gebouwtje op een paar meter afstand van ons huisje. Dit bestaat
uit broodjes, gebakken eitjes, ander beleg zoals; pindakaas & jam en thee.
Helaas zijn er niet altijd theezakjes dus dan doen we het maar met gekookt
water en wat suiker erin. We verblijven in Chilema, maar op 20 minuten lopen
afstand zijn we in Malosa (5 min loopafstand van het ziekenhuis). Hier is een
klein marktje te vinden waar je al het hoognodige terug kan vinden. Zoals onder
andere een tandenborstel en tandpasta zodat we eindelijk na 3 dagen niet hebben
kunnen poetsen, omdat onze koffers foetsie waren, onze tanden weer schoon
geboend konden worden. Wat vond ik dit fijn!. Elke dag halen we op het marktje ons
fruit, groente en water. Ook zit hier onze, nu al, grote vriend Taylor. Taylor is
een klerenmaker en kan van een lapje stof alles voor je in elkaar naaien. In de
dichtstbijzijnde grote stad ‘Zomba’ heb ik dan ook al stofjes gekocht. Ik wil
Taylor vragen hier luchtige lange broeken van te laten maken, want het is hier
in Malawi niet normaal om in een korte broek rond te lopen. En laat ik deze nou
in overvloed hebben meegenomen en maar enkele lange broeken. Rondom het huisje
lopen we daarentegen wel gewoon in onze korte broek. Die witte winterbeentjes
mogen ook wel wat zonlicht gebruiken en het is niet te doen om hele dagen in
een lange broek rond te lopen met deze temperaturen. Er staat op onze weerapp elke
keer weer dat het de hele dag regent en onweert hier, maar gelukkig is hier
niets van waar. Soms een miezerregen met gedonder in de verte waarna meteen de
zon weer doorkomt en we de gemiddelde temperatuur van 28 graden hebben. Mij
hoor je niet klagen!
De eerste dagen zijn we vooral erg bezig geweest met het
terug vinden van onze koffers. Na een hoop belletjes met het vliegveld kregen
we dan eindelijk het antwoord dat er een lading koffers zou arriveren op
zondag. We wisten niet zeker of die van ons ertussen zouden zitten, maar we
willen onze koffers toch wel erg graag terug dus namen we het risico maar om
weer opnieuw naar Blantyre te rijden met de taxi. Zondag gingen we vol goede
moed vroeg met de taxi naar Blantyre. Tijdens onze taxirit zat weer niet alles
mee. We stonden na ongeveer een uurtje rijden stil met een platte band.
Gelukkig zijn ze daar hier wel aan gewend en zat er al gauw een nieuwe onder en
konden we onze rit weer voortzetten. Onderweg zie je zoveel van dit mooie land
dat het niet uit maakt hoe lang je onderweg bent. Je kijkt je ogen uit! Ik verwachtte een droog landschap vanwege de
hitte, maar vanwege het regenseizoen zie je hier alleen maar groen om je heen.
De bergen en de kilometers lange lege grasvelden met hier en daar een herder
die zijn vee laat grazen. HEERLIJK! Verder zie je veel vrouwen met kinderen op
de rug en hele tassen / manden vol op het hoofd langs de wegen lopen om van het
ene adres naar het andere te komen.
Op het vliegveld gearriveerd moesten we eerst zo’n anderhalf
uur in spanning buiten wachten, want we mochten nog niet naar binnen. Toen we
eenmaal naar binnen werden geroepen zagen we al van verre onze koffertjes braaf
staan wachten op hun eigenaren. Wat waren wij blij! Met een gerust hart, helemaal
compleet met onze koffers en Justin Bieber als achtergrondmuziekje in de taxi,
gingen we weer richting Malosa.
Bij ons in de buurt zijn er een hoop kinderen te vinden. Ze
vinden het erg leuk om met ons te spelen. We spelen vaak een potje Uno met ze,
maar wel volgens hun regels die wij overigens nog niet helemaal snappen. Ook
hebben we een bal voor ze gekocht waar ze helemaal gelukkig mee zijn. de ballen
hier bestaan namelijk uit allemaal propjes papier. De bal geven ze elke keer
weer netjes terug en komen hem de volgende dag weer halen. Daarnaast spelen ze
vaak met onze haren, kleuren wat met ons papier en kleurtjes en we leren elkaar
‘handjes klap’ liedjes aan. Ook hebben ze snap chat helemaal ontdekt en vinden
ze de filters helemaal geweldig!
Er stond ons nog een lange reis te wachten op maandag. We
moesten namelijk helemaal naar Lilongwe omdat we daar geïnterviewd zouden
worden door de nursing counsel. Dit is 4 uur heen en 4 uur terug. Er waren een
aantal papieren nog niet compleet, maar dit was snel weer opgelost en onze
taxichauffeur Rotny kon ons weer naar huis brengen. Met een heerlijke, helaas
wel korte, afspeellijst van allemaal oude nummers en Malawiaanse muziek reden
we weer terug. Ook heeft Rotny ons een spoedcursus Chichewa geleerd. Nu maar
hopen dat het een beetje blijft hangen!
In ons huisje, of eigenlijk eerder een hutje, hebben we al
meerdere keren black-outs ervaren en zitten we dan helemaal zonder stroom. Dat
is even wennen, maar je leert jezelf erop voor te bereiden. De waterkoker
zetten we vast aan zodat je niet zonder water zit en je koopt naast het
avondeten ook genoeg brood zodat wanneer je niet kan koken, je wel altijd eten
in huis hebt. Mijn Powerbank zit ook bijna 24/7 in het stopcontact. Zo kan ik
nooit met een lege telefoon zitten en wanneer de black-out er is zet je de
ventilator op standje 1 zodat je meteen weet wanneer je wel weer stroom hebt.
Nog even en we worden echte padvinders!
Over padvinders gesproken. Mijn angsten voor enge beestjes
word al steeds minder erg. Aangezien ik er niet van hou om met enge diertjes in
een hutje te verblijven en de andere meiden het niet durven vang ik de beestjes
en laat ze buiten weer vrij. Zo heb ik intussen al een kakkerlak, spinnen,
muggen en zelfs een vleermuis verwijderd uit ons huisje. Nog even en ik ben
voor niets en niemand meer bang.
Op Dinsdag zijn we met de minibus, wat al een hele ervaring
op zich is, naar de groente & fruit markt geweest in Zomba. In de minibus
waar officieel 15 mensen in passen zit je met gemiddeld 20 man. Door alle gaten
in de weg hobbel je alle kanten op, maar voor de lange mensen onder ons, zoals
ik, hoe je niet bang te zijn dat je door een ruit heen vliegt aangezien je met
je benen zowat klem zit in je nek. Na de groente & fruit markt zijn we met
de co’s wat gaan eten bij het Paka restaurantje waarvan de eigenaren Nederlands
zijn. Het is er erg gezellig en je kan er heerlijk eten! We hebben afgesproken
dit elke dinsdag te gaan herhalen, maar omdat we met een redelijk grote groep
zijn willen we voortaan een minibus afhuren zodat je niet met zoveel man op
elkaar gepropt zit.
En dan nu het gedeelte waar het eigenlijk allemaal om gaat:
stage.
In deze eerste week hebben Marjolein en ik beide meegelopen
met een coassistente op pedeatrics. Het ziekenhuis valt niet te vergelijken met
een ziekenhuis in Nederland. apparatuur om de vitale functie te monitoren is er
niet. Er is per afdeling 1 bloeddrukmeter en 1 thermometer aanwezig. De
saturatiemeters hebben de co’s op zak. achteraf gezien had het handig geweest
als ik er ook heen had aangeschaft. Er zijn twee ruimtes voor de zieke
kinderen. De ene ruimte is voor de kinderen die ernstig ziek zijn (een soort
intensive care) en de andere ruimte is voor de minder zieke kinderen. De meeste
ziektebeelden die ik afgelopen week heb gezien zijn; Malaria en Pneumonia
(longontsteking). Ik heb twee comateuze kinderen gezien, door severe Malaria,
die door hun moeder achterop de rug worden binnengedragen. Zij krijgen meteen
nadat de MRDT-uitslag (malariatest) positief is de eerste dosis Artesunate
(medicijn) toegediend via een infuus. Ook krijgen deze kinderen vaak een
katheter en een maagsonde. De Artesunate wordt nog twee keer na de eerste gift
herhaald en als het goed is zijn ze hierna opgeknapt en krijgen ze nog voor
drie dagen Malarone (malariapillen) mee. Ik heb deze week voornamelijk
meegekeken bij de handelingen en geassisteerd. uiteindelijk is het natuurlijk
de bedoeling dat ik de handelingen zelfstandig kan uitvoeren. Volgende week ga
ik met Lisa (coassistente) meelopen op de Female Ward. Ik kan nu al niet
wachten wat ik daar allemaal ga zien en leren.
Het is wel raar hoe hier de werktijden hier zijn ingedeeld.
Je werkt van 07.30uur tot de lunch 12.00uur en dan begin je weer om 14.00uur
tot 17.00uur. Aangezien de co’s op 5 minuten afstand van het ziekenhuis wonen
lunchen we vaak daar. Met een leuk gezelschap van een hele apenfamilie. Dit is
pas leven!
Naast apen hebben we deze week ook hagedissen, een leguaan,
kameleon, allerlei vieze insecten (bijv. een enorme slak) & de vleermuis
natuurlijk gezien.
Op vrijdag hebben we eerst even braaf aan ons schoolwerk
gezeten. Hierna zijn we ons kleren handmatig gaan wassen. Hier hebben we echt
een dagtaak aan gehad. Dus besloten Mar en ik om Andrew (beheerder van ons
huisje) te vragen of hij misschien iemand weet die onze was zou willen doen
voor een kleine vergoeding. Gelukkig is dit mogelijk en volgende week mogen we
onze was bij hem inleveren voor 1500 Kwacha (ongeveer 1,50 euro) per tas. Hij
blij & wij blij! Op vrijdagavond werden we uitgenodigd door de
coassistenten om mee uit te gaan naar Zomba samen met nog wat verpleegkundigen
en clinicians (artsen). We hebben een minibus afgehuurd waar we uiteindelijk
met 8 ‘azunga’s’ in zaten en 7 Malawianen.
We zijn bij uiteindelijk drie clubs geweest. Je weet niet wat je ziet.
Waar alle vrouwen overdag er allemaal zo preuts bij lopen, konden de vrouwen
die we hier tegen kwamen geen kortere kleren aantrekken. Er werd ons verteld
dat de meeste vrouwen daar prostituees zijn dus dat verklaard wel wat. Maar
waar ik mij nog het meeste over verbaasde is over het feit hoe de mensen hier
kunnen dansen. Zodra de muziek aan gaat gaan de voeten van de vloer en die
heupen alle kanten op. Als Nederlandse houten hark kan ik hier nog wel het een
en ander van leren. Waar ik af en toe naar buiten ging omdat het zweet van mij
afdroop dansten de anderen maar door. Bij sommigen kon je dan ook de shirts
uitwringen aan het einde van de avond. Er waren veel mannen die met ons wilden
dansen, maar gelukkig was het bij de meeste mannen bij ‘nee’ ook wel echt
‘nee’! En anders kwam er wel iemand uit de groep het voor ons opnemen. Ook
kunnen de mensen hier goed drinken. De meeste drinken bier (500 Kwacha), gin of
wodka.
Verder hebben we het weekend lekker rustig aan gedaan en
zijn we zondag aan een zwembadje in de buurt gaan liggen. We voelden ons niet
vrij genoeg om in onze bikini te gaan liggen aangezien iedereen die er was in
lange kleren aan het zwembad lag. Er lag zelfs niemand in het water! Maar
goed.. we konden heerlijk bijkomen.
Het is uiteindelijk toch niet zo kort en bondig geworden al
dat ik had gewild.. Ik hoop dat jullie het toch leuk vinden om te lezen.
Op naar nog een week vol avonturen hier in het warme hart
van Afrika: Malawi!
https://www.youtube.com/watch?v=0Xpnl1NIe94
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.