Week 1!
Geplaatst
op 21 maart 2018 om 10:43 uur
Ik ben inmiddels al een week in het mooie Tanzania. Ik begin
steeds meer mijn draai en routine te vinden in het dagelijkse leven hier. Ik
kan enkele woordjes communiceren met de bevolking en voel me veilig tussen de
inwoners in Tengeru.
Er is maandagavond nog een nieuwe vrijwilligster gearriveerd
en dus zijn we nu in totaal met 4 meiden in huis. Gezellig samen met z’n allen eten
en je verhaal kwijt kunnen!
Maandagmorgen had ik mijn eerste stagedag in het Meru
District Hospital te Tengeru. Ik moest om 7.00u op de afgesproken plek zijn,
maar om 7.15u was er nog steeds geen kip te bekennen. Toen ik een man aansprak,
die gelukkig Engels sprak, bleek dat de meeting pas om 7.30u begon. Hakuna matata, zullen we dan maar
zeggen! Alle verpleegkundigen en artsen van het ziekenhuis hebben dagelijks een
vergadering, geheel in Swahili. Op het einde van de vergadering keken zo’n 50
Tanzanianen me aan en had ik geen idee wat er vooraf gezegd werd in hun taal. Een
verpleegkundige naast me zei zacht in mijn oor “Introduce yourself please”. Na mijn introductie werd ik door veel
mensen individueel welkom geheten: “Karibu”!
Ik had al snel een gezellig gesprek met dr. Raymond, arts op
de Maternity (Verloskunde). Ik zal
tijdens deze stage gaan rouleren op de verschillende afdelingen in het
ziekenhuis, dus ik besloot te beginnen op de Maternity en kreeg een rondleiding
van dr. Raymond. De afdeling Maternity bestaat uit 3 gedeeltes: opvolging voor
de bevalling, de bevallingen en de controles na de bevalling. Ik mocht gelijk meekijken
met de controles van de dames die bijna mochten gaan bevallen en tevens mocht
ik ook zelf wat controles uitvoeren.
Op een bepaald moment hoorde ik een Nederlands liedje “
Blijf
bij mij” van Maan & Ronnie Flex. Ik begon te lachen en kwam erachter dat
dr. Raymond die voor de grap had opgezocht. Dr. Raymond heeft dus wel humor!
Ik had al verwacht dat het niet de meest luxe plek zou zijn
waar je kunt bevallen als vrouw, maar ik viel van de enige verbazing in de
andere. In de verloskamer, waar de bevallingen daadwerkelijk plaatsvinden,
staan drie gammele bedjes. Zonder gordijntjes ertussen bevallen drie
vrouwen tegelijkertijd. Wedstrijdje wie het hardst kan schreeuwen dus! Alle
dames lopen daar poedelnaakt over de afdeling, kruipen over de grond van de
pijn en vragen steeds “Please, my best
friend, help me”. In de westerse landen is het gewoonlijk dat je
pijnmedicatie kunt krijgen tijdens de bevalling, helaas is dat in Tanzania niet
mogelijk en moeten de vrouwen het met al hun oerkrachten doen. Wanneer de
vrouwen volgens de verloskundigen en verpleegkundigen niet hard genoeg hun best
doen, krijgen ze gewoon een slag op hun been. Onmenselijk... Ik ben dus blij
dat ik de mogelijkheid heb om later in Nederland te bevallen. Ik zal binnenkort
foto’s proberen te maken van de verloskamers.
Samen met een verloskundige van het ziekenhuis en een
Spaanse arts (ook vrijwilligster) zag ik de eerste bevalling. De baby was al
geboren, maar de placenta nog niet en tevens was de navelstreng nog niet doorgeknipt.
De verloskundige loopt weg en zegt “Jullie
handelen dit wel eventjes af!”. De Spaanse arts had ook geen idee wat we
moesten doen en dus riepen we de verloskundige weer terug. Maar bij alles “Hakuna matata”, alles gaat op het dooie
gemakje! Nadat de navelstreng was doorgeknipt, kreeg ik de baby in mijn handen
geduwd. Geen idee wat ik ermee moest doen, maar na wat tips van de Spaanse
arts, woog ik het kindje en wikkelde ik het in in Afrikaanse doeken. Uit paniek
helemaal vergeten te kijken of het een jongen of meisje was. Na de bevalling
moeten de moeders direct opstaan en hup plaatsmaken voor de volgende. Ik ben de moeder na de bevalling gaan opzoeken
en het was dus een meisje, genaamd Isa!
Op de maandag heb ik nog twee andere bevallingen meegemaakt
en ging ik vol indrukken naar huis. Ik was doodmoe.
Op dinsdag werkte ik weer samen met andere verpleegkundigen
en verloskundigen, die goed Engels spraken en dus kon ik veel vragen stellen.
Ik liep met verpleegkundige David mee naar de OK, waar ik een keizersnede
bijwoonde. Helaas kamp ik al een paar dagen met koorts, waardoor ik me dus niet
optimaal voelde tijdens de operatie en het achter een raampje heb bijgewoond.
Momenteel zou ik eigenlijk in het ziekenhuis moeten zijn,
maar wegens ziekte is dat niet mogelijk. Ik ben gisteren gestart met een
antibioticakuur op aanraden van de artsen in het ziekenhuis. De antibioticakuur kocht ik overigens voor 1,80 euro in een plaatselijk winkeltje in Tengeru. Ik neem de komende dagen dus even wat rust en hoop dat ik snel
beter ben en nog meer ervaringen met jullie kan delen!
Het is helaas niet mogelijk om op deze blog foto’s te plaatsen,
i.v.m. pixels. Ik zal dus al mijn foto’s op mijn Instagram account plaatsen,
met de link: https://www.instagram.com/deniseintanzania/?hl=nl
Hakuna matata!
Liefs Denise
Reacties
Anne
Geplaatst op 24 maart 2018 om 10:54 uur
Hoi Denise, wat een ervaringen! Zal even een cultuur schok voor je zijn. Het mooie is dat je nu kan ervaren dat het soms met heel veel minder ook op zijn pootjes terecht komt.
De volgende keer wel even kijken of het een jongetje of een meisje is en teentjes tellen ;) je leert snel! Knap goed op, ik kijk uit naar je volgende verslag.
|
Kimm
Geplaatst op 24 maart 2018 om 07:16 uur
Lieve Denise,
Ook ik kan nu je blog steeds lezen. Nu al reuze interessant! Veel beterschap! Knap maar snel op. ????
|
Annemie
Geplaatst op 23 maart 2018 om 17:13 uur
Hoi Denise, wat voor geweldige ervaringen doe je op. Ben je weer op de been? Is wel even anders dan in je autotootje naar de patienten toe! Ik weet zeker dat je dit aankunt en wens je een geweldige tijd.Let ook goed op jezelf.
|
Monique
Geplaatst op 21 maart 2018 om 16:36 uur
Heftig wat je allemaal meemaakt in het ziekenhuis! Goed uitzieken!
|
Yvonne
Geplaatst op 21 maart 2018 om 13:12 uur
Met plezier je verhaal gelezen. beterschap!!!!
|
Oma
Geplaatst op 21 maart 2018 om 11:46 uur
Snel beter worden ,wat een ervaring maak je
|
Hans
Geplaatst op 21 maart 2018 om 10:53 uur
Zorg dat je snel weer beter wordt, en verder kunt genieten van alle schitterende indrukken in Tanzania.
|