Alweer een maand onderweg
Geplaatst
op 10 oktober 2018 om 20:53 uur
Hoi Allemaal,
Gisteren was ik alweer een maand in Tanzania. Als ik er zo op terug kijk is de tijd voorbij gevolgen. In het begin was het niet altijd even leuk, maar nu heb ik mijn plekje gevonden. Op stage weet ik een beetje hoe het reilen en zeilen gaat en mag ik al veel dingen zelfstandig doen. Soms krijg ik een beetje het idee dat ze denken dat ik alles al weet omdat ik blank ben. Ze laten met dingen doen die ik nog nooit eerder heb gedaan. Ik moet dan vaak zelf zeggen dat ik iets niet wil doen. Ze kijken me dan soms vragend aan. Ze kunnen maar moeilijk begrijpen dat ik eerst wil meekijken voordat ik iets zelf wil gaan doen.
Soms irriteer ik me ook echt aan de houding van de mensen hier. Vooral in het ziekenhuis. Op de IC liggen best wel complexe patiƫnten waarbij je (in mijn ogen) snel moet handelen. Maar alles gaat hier 'polle polle' op zijn Afrikaans. Het is dan soms frustrerend dat ik zelf niks kan doen omdat ik de taal niet spreek of omdat ik vaardigheden niet bezit. Het is dan moeilijk om bij collega's door te dringen dat ze snel moeten handelen. Ook vind ik het moeilijk om te zien dat mensen hier overlijden aan ziektes, aandoeningen of complicaties die goed voorkomen hadden kunnen worden. Er ligt nu bijvoorbeeld een jongen van 16 op de IC met diabetes (suikerziekte). In Nederland is hier prima mee te leven en wordt je goed in de gaten gehouden. Deze jongen heeft zijn suikers zo lang veel te hoog gehad dat hij nu blijvende hersenschade heeft opgelopen. Dit is echt wel moeilijk om te zien omdat het voorkomen had kunnen worden. Aan zijn gezicht kan ik ook zien dat hij pijn heeft en niet comfortabel is. Maar omdat ik de taal niet spreek kan ik hier moeilijk met hem over praten. Collega's besteden weinig tot geen aandacht aan gevoelens van patiƫnten, terwijl dit juist bij hem nu belangrijk is. Lastig om te zien. Ik wil hem graag helpen maar dat kan helaas niet.
Naast dat ik heel hard werk ik het ziekenhuis (7.30-14.00, ambtenaarstijden :p) is er ook tijd voor ontspanning. Afgelopen weekend samen met een huisgenootje en 3 andere Belgische en Schotse meiden een tripje gemaakt naar de Materuni waterfall. Dit was echt prachtig! Eerst 2 uur in een busje om er naar toe te rijden. Onderweg heb ik al van alles gezien in het landschap. Het landschap is hier elke 10 minuten weer anders. De ene keer stad of een dorpje en even later weer een vlakte met een berg op de achtergrond. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming hebben we eerst een stuk gewandeld om bij de waterval te komen. Dit was al een hele uitdaging want het waren soms smalle paadjes. Dit was leuk om te wandelen en weer een goede training voor de kili. Onderweg vertelde de gids ons van alles over de omgeving en de planten en dieren die er leven. Eenmaal bij de waterval aangekomen waren we erg verrast. Wat is hij groot! En wat is hij mooi! Het leek echt wel een plaatje uit een reisgids. Via mijn polarsteps kunnen jullie wat foto's bekijken:
https://www.polarsteps.com/DaimyKogelman/915866-tanzania-stage Dan weten jullie vast wat ik bedoel.
Na het bezoek aan de waterval stond ons nog een coffee tour te wachten. We wisten niet goed wat het inhield maar het was echt heel leuk. Er werd ons voorgedaan hoe koffie wordt gemaakt. Dit gebeurde natuurlijk op de traditionele manier. Eerst bonen plukken, dan de schil eraf, stampen om het tweede schilletje eraf te halen en uiteindelijk bakken, vermalen en opdrinken. Het was erg mooi om te zien dat de Tanzanianen hier een feestje van maken. Tijdens het stampen van de bonen werd er gezongen en gedanst. Voor hen is koffie echt een bron van inkomsten dus ze doen hun werk erg goed. Op mijn polarsteps staan hier een aantal foto's van.
Om de dag compleet te maken zijn we zaterdagavond met alle meiden uit het huis wezen stappen. Mijn eerste keer stappen in Tanzania... Ik was heel benieuwd hoe dit zou zijn en ik kon me er niet echt een beeld bij vormen. Uiteindelijk hebben we een super leuke avond gehad! Het uitgaan is hier wel wat anders dan in Nederland. Het was in een soort tuin met een grote veranda. Hier dansten mensen en kon je drankjes bestellen bij de bar. Maar je kon ook lekker relaxen in de tuin bij een kampvuur. Je kan wel nagaan dan wij met zijn alleen na een paar konyagi op de dansvloer te vinden waren. In combinatie me die malariatabletten kwam de drank wel goed binnen hahaha. Het was een gezellig avond waarin we veel hebben gelachen. Het was leuk om de meiden in het huis ook een keer op deze manier te zien. Je leert ze dan toch heel anders kennen. Zeker voor herhaling vatbaar dit!
Zondag lekker een dagje gerelaxt op de bank en maandag weer met goede moed aan een nieuwe stageweek begonnen.
Groetjes Daimy
Reacties
Kogelman
Geplaatst op 12 oktober 2018 om 17:34 uur
Hallo Daimy
Fijn dat het goed gaat, en toch al wat meer op zijn gemak voelt. ook fijn dat je voor die
mensen wat kunt betekenen. En voor straks als je weer terug bent, en hier weer aan
de slag gaat, dat heeft me goed gedaan daar in het verre Tazania. Maar vergeet ook
vooral dat je geniet van het mooie land. Maar wees voorzichtig. lieve groetjes nolda henk
|