De cultuur
Geplaatst op 19 juni 2017 om 10:57 uur
Vandaag ben ik alweer een maand op Bali, wat gaat de tijd toch snel! Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin. Het gaat ook telkens meer als m'n eigen plekje voelen. Zelfs de dingen die minder leuk zijn neem ik hier voor lief, zoals de stroom die soms uitvalt en dat je daardoor ook geen water en wifi hebt (dat was vandaag weer het geval). Ik raak zelfs gewend aan alle beestjes die binnen lopen, zoals de gekko's die me 's ochtends wakker maken met hun lawaai. En niet te vergeten alle mieren en kakkerlakken in huis. Je moet daarom de etenswaren goed afsluiten, want anders zitten er de volgende dag allemaal mieren op. Wat ik wel mis is een fijne stoel of bank, hier hebben we maar een paar oude stoelen en verder moet je op de grond zitten, ook met lesgeven zit je vaak op de grond. Maar aan één ding raak ik nog steeds niet gewend en dat zijn de ijskoude douches.
Het eten is hier op zich best prima, het is wel elke dag rijst, maar dat vind ik niet zo erg. Doordeweeks krijgen we hier avondeten van de school, je kan dan kiezen uit nasi goreng, kip met rijst, omelet met rijst of soep met rijst. Toch verheug ik me elke avond weer op het avondeten. Mijn ontbijt is hier wel altijd hetzelfde: witbrood met chocopasta, dat krijgen we ook van de school, maar vaak koop ik voor mijzelf bruinbrood. De lunch moet je zelf regelen, meestal gaan we naar een restaurant om daar te lunchen, het kost hier namelijk helemaal niets! Je kan ook op de markt streetfood halen, dat is al helemaal goedkoop en wel lekker alleen wel heel erg pittig! Het eten is dus over het algemeen behoorlijk pittig en de drankjes zijn weer erg zoet, daarom zeggen we bij elk restaurant: no spicy please and no sugar.
Het straatbeeld van Bali is dat je overal tempels ziet, elk huis heeft zijn eigen tempel. Ook zie je overal offers in huis of op straat en ruik je wierook, dit is echt hindoeïstisch. En bijna elke dag is er een ceremonie op straat of bij tempels.
Wat je ook veel op straat tegenkomt zijn de zwerfhonden, er zijn hier ontzettend veel zwerfhonden en op onze school zijn er ook al 4 die hier elke dag komen.
De lokale mensen zijn hier over het algemeen ontzettend vriendelijk en hulpvaardig. Wat wel opvallend is is dat de meeste hier dezelfde namen hebben. Dat komt doordat ze hier namen hebben om aan te geven welk nummer kind je bent. Voor de jongens is dat namelijk: Wayang (als je de eerst geborene bent), Kadek (2e zoon), Koman (3e zoon) en Ketoet (4e zoon). Bij meisjes kan dit hetzelfde zijn of een verbastering. Daarom zijn de namen zo lang, want iedereen heeft ook nog een andere naam en daarvoor zet je de naam waaraan je kan zien hoeveelste kind je bent. Dus: Wayan Gung en dan je achternaam. Dus de kinderen van de school hebben allemaal een nickname om het makkelijk te houden.
Het lesgeven zelf is leuk, de leerlingen zijn echte schatjes! Over het algemeen gaat het lesgeven prima en over het algemeen snappen de kinderen goed wat je bedoelt, vooral bij de tieners gaat dit prima. Lessen voorbereiden vergt alleen wel wat creativiteit, want je hebt een curriculum waar je je aan kan houden, maar daar staat alleen waar de les over kan gaan, maar hoe je de les vormgeeft mag je zelf bepalen. De kinderen werken hier ook niet uit een werkboek of tekstboek, dus jij moet spullen voor hun uitprinten of op het bord schrijven en daar zelf opdrachten of spelletjes bij maken. Dus elke les is het weer even uitzoeken wat je dit keer voor opdracht voor ze kan maken. Maar dat houdt je bezig;)
De computerlessen zijn wel een ramp, de laptops die ze hier hebben werken vaak niet; ze hebben geen internet, ze kunnen word of powerpoint niet open, het toetsenbord doet vreemd, de muis werkt niet of de hele laptop doet het gewoon helemaal niet. Maar gelukkig komen er binnenkort nieuwe, maar daar heb je nu nog niet zo veel aan. Dus je lesvoorbereiding valt vaak in het water en dan ga je maar over op de ouderwetse methode: pen en papier. Dus dan laat je ze een powerpoint presentatie maken op velletjes papier. Dat heet ook weer creatief zijn.
Deze week hebben we het wat makkelijker, want het is toetsweek. We moeten dan zelf de toetsen maken voor de kinderen en die nakijken. Als er uitblinkers tussen zitten dan mogen ze naar een andere klas met een hoger niveau.
En wat ik nog naast het lesgeven doe voor de school is een curriculum maken voor de avondklassen. Zij hebben nu namelijk nog geen curriculum en in juli starten de nieuwe klassen dus ik moet wel een beetje vaart maken nu.
Dit weekend zijn we naar een festival gegaan in de hoofdstad Denpasar. Daar kon je Balinese dans zien en andere optredens. En zondag waren we zelf aan de beurt, de school bied op zondag namelijk extra lessen aan voor de leerlingen. De lessen die je kan bijwonen zijn Balinese dans, kookles, journalistiek, cultuur en yoga. Ik heb meegedaan aan de les Balinese dans en yoga. Dit was heel leuk om te doen, maar het dansen is toch moeilijker dan gedacht. Je vingers moet je helemaal naar achter doen, dit ziet er wel heel sierlijk uit, maar is na een tijdje wel pijnlijk. De lerares was erg perfectionistisch en moest ook ons corrigeren als we het niet deden zoals het hoorde. Dan pakte ze je hand en duwde ze je vingers nog verder naar achter, 'pijnlijk!'. Maar het was heel leuk om mee te maken en om de kinderen te zien dansen.
Vandaag ben ik samen met Tally nog naar de kapper geweest om onze haren te laten wassen. We wilden dat ook wel eens meemaken hier. Eerst keken de kapsters ons raar aan, zo van wat doen die white girls hier, maar uiteindelijk snapten ze wat we bedoelden en kregen we een wasbeurt. Dat was leuk om mee te maken, want je krijgt er een hele hoofdmassage bij. Soms wel wat hardhandig maar goed;) Later hoorden we nog dat je er zelfs nog een nekmassage bij kreeg als je meer betaald, dus misschien dat we dat nog een keer gaan doen. Wat wel weer heel komisch was is dat de kapster op een gegeven moment de haren bij elkaar aan het vegen was. In Nederland gooi je dat daarna in de prullenbak, maar hier deed ze de voordeur open en gooide ze alle haren zo op straat. Tja nu snap ik wel dat de straten hier nooit schoon zullen worden.
Ik heb al veel gezien en mee mogen maken in deze maand en ik heb nog een maand te gaan hier op Bali. Dus ik hoop op nog veel meer mooie momenten!
Reacties
|
Marleen |
|
Oma en opa Dekker |
|
Annette |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact