Hoofdstuk 5: Liftend door Suriname
Geplaatst
op 18 maart 2018 om 16:17 uur
Hoofdstuk 5: Liftend door Suriname(OEPS!)
Suriname, Paramaribo, 18-03-2018
Goedemorgen broeders
en zusters uit het rijke Nederland,
Het is hier
nu 10:57 uur en dit leek mij een uitermate geschikt moment om maar weer eens
een weekblog te schrijven over mijn ervaringen van de afgelopen week. Ik woon alweer
vijf weken in het mooie Paramaribo en het bevalt me nog steeds super goed!
Tegen de mensen die twijfelen over het feit of ze wel of niet voor een langere
tijd in het buitenland willen verblijven zal ik zeggen: “You ‘ll never know
until you go.’’ Dus maak je dromen waar en ga, ondanks de spanning die je
wellicht ervaart voor vertrek, want deze waren bij me zeker aanwezig! Enfin, ik
heb besloten m’n wens in vervulling te laten gaan en ik heb er werkelijk nog
geen seconde spijt van gehad. Deze week heb ik zoals iedere week vier dagen
stage gelopen. Daarnaast ben ik samen met Eline naar Wit Santi gegaan, zijn we
met alle huisgenootjes wezen stappen en
zijn we naar overbridge river resort gegaan.
Dinsdag was
het dan zover. Eline en ik vetrokken samen naar Wit Santi. Hier hadden we
afgesproken met meneer Swedo. Meneer Swedo is een goede vriend van meneer
Romahlo(de directeur van het internaat) Na twee uur in de bus te hebben gezeten kwamen
we aan op de plaats van bestemming. Meneer Swedo heeft de leiding over de
stichting Educatief Centrum Wit Santi. Samen met meneer Swedo hebben wij een
plan van aanpak opgesteld. Hierin staat beschreven hoe wij ons steentje bij
willen dragen aan de gemeenschap in Wit Santi. We hebben leuke ideeën. Zo
willen wij de ouders van de kinderen op Wit Santi ondersteunen bij
opvoedingsvraagstukken. Hiervoor is het van belang dat wij eerst in gesprek
gaan met de ouders en hen vragen waar zij behoefte aan hebben. En indien er
behoefte is aan een voorlichting over een bepaald onderwerp, dat aansluit op de
inhoud van onze opleiding, gaan Eline en ik deze voor onze verantwoordelijkheid
nemen. Nadat we de ouders geïnformeerd
hadden over onze komst middels een brief. Heeft meneer Swedo ons allerlei
lekkernijen laten proeven, zoals kokos, suikerriet en awara. Het was een hele
leuke en informatieve dag. Rond drie uur liepen Eline en ik richting de bus.
Althans dat was het idee, maar net als een aantal weken geleden reed de bus zo
langs ons voorbij. Eline en ik een beetje balen, want de bussen rijden in Wit
Santi maar eenmaal in de twee uur richting de stad. Net op het moment dat Eline
en ik ons erbij neer hadden gelegd stopte er een busje. Er zat een jonge in en
twee meisjes. Hij vroeg of wij naar Paramaribo moesten. Wij zeiden: ‘’ja, maar
waar gaan jullie naartoe?’’ Hij gaf aan dat hij de twee meisjes naar een
sportvereniging in Paramaribo moest brengen. Eline en ik keken elkaar
bedenkelijk aan. Mijn gevoel bij de jongen was goed en het feit dat er twee
meisjes in de bus zaten, gaf ons ook een gerustgesteld gevoel, dus we besloten
in te stappen. Daarnaast had ik een suikerriet van meneer Swedo gekregen, dus
als er echt nood aan de man zal zijn, kon ik mezelf en Eline verdedigen met de
suikerriet. Hahaha, met de suikerriet op schoot vervolgden we onze weg in het
busje richting de stad. Na een aantal minuten onderweg te zijn geweest keek ik
Eline met verbazing aan. Ik vertelde dat ik altijd al een keer had willen liften, maar dat ik
het een onverstandig idee vond…Daar zat ik dan bij een onbekende jonge, twee
onbekende meisjes en Eline liftend in een busje in Suriname. Na een klein
uurtje kwamen we aan op een straat in de buurt van ons huis. Eline en ik gaven
bewust het adres van ons appartement niet, omdat je nooit precies weet wat de
intentie van mensen hier is. Na de chauffeur een aantal SRD te hebben gegeven
stapten we uit de bus en vervolgden we lopend de weg richting ons appartement.
Donderdag
begon mij dienst bij Huize Prinses Margriet zo als gewoonlijk om 08:00 uur. Ik
stapte op de fiets en baande me een weg door het drukke verkeer op de Kwattaweg.
Gedurende mijn rit viel eerst uit het niets mijn voorlamp van de fiets af. Na deze
in mijn tas te hebben gestopt fietste ik verder. Niet veel later lag daar ook
opeens mijn trapper op de straat. Ik besloot om af te stappen en te kijken of
ik de trapper zonder gereedschap er weer op kon draaien, maar dit was niet
mogelijk. Ik pakte de fiets en liep met de fiets aan de hand richting stage. Fietsen
is al een avontuur op zich hier in Paramaribo, maar met zo’n spannende fiets worden
het wel hele enerverende ritjes. Enfin, ik heb de fietsenmaker gebeld en die
kwam uiteindelijk de fiets keurig netjes ophalen.
Donderdagavond
was het tijd om de week te vieren in club Havanna, maar niet voordat we eerst
een aantal glazen Borgoe hadden genuttigd. Borgoe is Surinaamse rum met 40%
alcohol. Na een aantal glazen Borgoe te hebben gehad was ik ontzettend
gezellig…… Nadat we ons allemaal klaar hadden gemaakt om opstap te gaan pakten
we de taxi en gingen we richting Havanna. Na nog geen 30 min in Havanna te zijn
geweest was het voor mij de hoogste tijd om weer naar huis te gaan. Ik voelde
me opeens slecht. Nadieh en Eline gingen met me mee naar huis en ik ging snel
naar bed. Dit had een soortgelijke
afloop als toen ik ging stappen in Nijmegen afgelopen voorjaar. Gelukkig hoefde
ik hier de volgende dag niet met de trein… Toen had ik me nog zo voorgenomen
dit nooit meer te willen. Enfin, het is gebeurd en eigen schuld dikke bult.
Vrijdag heb ik lekker de hele dag thuis gechilld en zaterdag was ik weer
helemaal fris en fruitig. Zaterdagavond ging ik voor de revanche. We gingen
stappen bij club tequila en we dronken onder andere een aantal glazen Borgoe,
maar nu wel gemixt met cola, dus ik had (ogenschijnlijk) alles onder controle.
Zondag zijn
we naar overbridge gegaan. Hier hebben we gelegen aan de rivier en heb ik een
heerlijke Javaanse loempia gehad. Deze loempia is echt een aanrader. Er zit
onder andere Kousenband, taugé en stukjes kip in.
Voor nu ga ik
mijn reisverhaal afsluiten. Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden om
mijn ervaringen hier op deze manier te kunnen volgen! Ik blijf er in elk geval
lekker mee doorgaan. Aankomende week staat er op de planning vier dagen stage
en in het weekend gaan wij op trip naar Galibi. Hier gaan we onder andere op zeeschildpaddentour.
Ik ben benieuwd. Het gaat vast super tof worden. Mijn ervaringen van deze trip
deel ik natuurlijk met jullie in mijn volgende
reisverhaal.
X Anne
Reacties
Wim Veltink
Geplaatst op 18 maart 2018 om 18:03 uur
Superieur verhaal weer Anne. Fijne week maar weer de
komende dagen. Geniet er lekker van????
|