Regenseizoen is begonnen!
Geplaatst
op 05 december 2018 om 14:31 uur
29-11-18
Vandaag waren we een dagje vrij dus heb ik uitgeslapen
tot een uurtje of 7. Bakje havermout erbij en plannen maken voor het weekend.
Gerjanne heeft namelijk nog steeds hoge koorts. Mount Mulanje hebben we voor
dit weekend dus geschrapt. Toen was de vraag hoe we de visa gingen verlengen…
dit moet namelijk dit weekend echt gebeuren anders zijn we illegaal in het
land. We zijn naar Raphael gelopen om advies en hij gaf ons de tip om een brief
mee te nemen van het ziekenhuis met de verklaring dat Gerjanne echt ziek is.
Daarnaast hebben we een brief nodig waarin Gerjanne verklaard dat we haar
paspoort mogen verlengen. Een soort machtiging dus. Ook moesten we achter de
chauffeur aan om het plan door te geven. Zodoende zijn we de hele ochtend bezig
geweest met regelen. Uiteindelijk krijgen we nu vanavond laat het
machtigingspapier vanuit Blantyre, deze neemt de lokale taxichauffeur mee.
Gerjanne kan dus thuis blijven. We gaan morgen om 5 uur weg omdat de weg
waarschijnlijk erg slecht is. Het regent vandaag al flink en morgen verwachten
ze weer regen. Het wordt een lange tocht… In Blantyre gaan we spullen halen
voor het ziekenhuis, verlengen we ons visum en brengen we een bezoekje aan de
shoprite. We overnachten een nachtje en gaan de volgende ochtend terug naar
Muona.
Na dit geregel was Sheila ook erg bezorgd om Gejanne, ze
moest direct naar het ZH komen voor een totaal bloedonderzoek. Hieruit kwam,
natuurlijk, dat haar witte bloedcellen veel waren en ze dus een bacteriele
infectie had. Diagnose sepsis werd gelijk gesteld. Hier moesten we een beetje
om lachen omdat er heeel vaak de diagnose sepsis wordt gesteld… bijna alles
wordt erop gegooid. Nou, bloedvergiftiging vonden we zelf wat overdreven, maar
goed. Het is een cultuurding dat er ook gelijk behandeling wordt gestart. Dus
werden we meegenomen naar de dokter en kwam Gerjanne uiteindelijk terug met een
antibioticakuurtje. Tja, wij als Nederlanders vinden dat ook nog niet gelijk
nodig op dag 1… maar hier hoort dat dus J
Ze heeft genoeg mensen die voor haar willen zorgen.
Francis, John en Immanuel hebben we afgezegd voor het
weekend omdat we nu dus alleen gaan voor de noodzakelijke dingen omdat Gerjanne
thuisblijft.
Toen kwam ik erachter dat ik tussendoor ook nog even een
motivatiebrief en een CV moest maken voor mijn stage in januari, stress stress
stress… want die moest ook vandaag dus ingeleverd worden. Die heb ik
ondertussen ook nog gemaakt. De dag zat zo snel vol!
Uiteindelijk waren we half 5 klaar, even muziekje
luisteren en boekje lezen en verder met het avondeten. Ondertussen is het
begonnen met regenen en hebben we geen stroom. De charcoal zetten we onder het
afdakje en koken maar, vuurtje maken met papier en plastic is ook prima te
doen. Vanavond moeten we dus tot een uurtje of 10/11 wakker blijven voor het
formulier en morgen gaat de wekker om kwart voor 4... omdat we geen brood
hebben moeten we morgenvroeg de charcoal aansteken om havermout te maken.
30-11-18
Nou dat uitje met zn 3en ging dus ook mooi niet door. Of
zoals Raphael nu elke dag zegt; er rust geen zegen op ons trip. Gisteravond
kregen we het bericht dat onze taxichauffeur vast zat in de modder en dus niet
verder kon rijden. Dit betekende dat we het machtigingsformulier niet zouden
hebben. Gelukkig hadden we smiddags wel de foto van het formulier uitgeprint,
maar die was zo wazig en donker dat er niks te lezen viel. Maar we zijn hbo,
dus kwam Nienke met het geniale plan om de taxichauffeur te bellen! Zijn nr
hadden we namelijk omdat het de vader van de vriend is die zou meegaan. Patrick
joe nam de telefoon op en heeft ons het hele formulier uitgelegd. Zo konden we
het veel te donkere formulier invullen. Met dus een filmpje en een handtekening
van Gerjanne hadden we genoeg bewijs… Maar toen kwam het. Na de spoedvergadering gisteravond is Nienke
ziek geworden. Vanaf 12 uur begon ze ook estafette te lopen naar de wc… hoge
koorts. Met een emmer naast het bed, paracetamols en een beker water zijn we
samen de nacht doorgekomen. Half 4 was het tijd om eruit te gaan, filmpje maken
van Nienke en een handtekening verder hebben we besloten met zn 2en naar
Blantyre te gaan. Gezellig in de minibus! Met een muziekje op begonnen we de 4
uur durende lange blubberige weg. Door de regenval hebben we veel zitten
slippen en zijn we hard door de rivieren gereden. We zijn wel 5 busjes
tegengekomen die vast zaten in de modder. Wij dus niet! Met dank aan onze goede
chauffeur J
Eenmaal aangekomen in Blantyre gingen we naar het immigration office. Even
spannend of ze alle 4 de visa’s gingen verlengen omdat we dus niet bijster veel
bewijs hadden. Maar hier deden ze totaal niet moeilijk over. We kregen alles
verlengd zonder bewijs te laten zien, moooi! Een uurtje later stonden we weer
legaal buiten. Op naar de shoprite om onze chocoladebehoeftes te stillen. Met
een mandje vol lekkers kwamen we terug. Even wat frietjes eten en door naar de
medical shop! We hebben besloten dat we een xbedrag willen schenken aan het
ziekenhuis. We hebben hiervan twee saturatiemeters gekocht, 3 stopwatches en 2
stethoscopen. Deze spullen waren het meeste nodig in het ziekenhuis.
Uiteindelijk kwamen we dan rond een uurtje of 3 aan in Doogles, onze
verblijfplaats. Even genieten van een warme douche, want het was maar 20
graden… koud! En daarna een boekje lezen en muziekjes luisteren. Met een salade
als avondeten en een Moijto als toetje zijn we vroeg het bed ingekropen. De
verloren slaap inhalen. Deze werd eerst even verstoord door een reusachtige
kakkerlak, maar toen die geplet was heb ik heerlijk onder een dikke deken geslapen.
01-12-18
Het is december! Dat betekend dat ik over 3 weekjes
alweer thuis aan het kerstdiner zit, bizar. Ik leef zo niet naar kerst en
wintertijd toe… dat wordt een hele dikke deken en ik eis alle warme kruiken op J Ook is het over een
paar daagjes sinterklaas, we hebben van de shoprite 4 chocoladesinten
meegenomen, dus daar gaan we van genieten op 5 december.
We zijn ook nog een weekje in Muona, dus we moeten gaan
bedenken dat we willen doen en willen zien. Nog 3 dagen in het ziekenhuis… het
gaat nu allemaal ietjes te snel!
Vandaag hebben we in doogles genoten van ons luxe ontbijt
van muesli, yoghurt en fruit. Daarna zou onze chaffeur om 8 uur ons komen
ophalen, we hebben 3kwartier gewacht… de telefoon nam de beste kerel niet op,
maar uiteindelijk kwam hij om 9 uur aan. Frank, onze driver, bleek ziek te
zijn. Hij zat echt heel sipjes om de bijrijdersstoel en had s’ochtends iemand
anders geregeld om ons naar huis te rijden. Die arme schat, hij verwacht dat
hij longontsteking zou hebben. De andere driver heeft ons dus door het drukke
verkeer naar de shoprite gebracht. Hier moesten we flappen tappen en de grote
boodschappen doen. De shoprite is in chaotische kerstkleuren versierd en de
kerstmannen zie je overal dansen. Met een tas vol boodschappen en 4 portemonnee’s
vol kwachas weer terug begon de terugweg. Pinnen blijft altijd even spannend
want het kan maar zo zijn dat het pinautomaat zichzelf uitschakelt of dat hij
geen zin heeft in je rabobankpas. Zodoende zijn we 4 pinautomaten langsgelopen
totdat we al het geld bij elkaar hadden gesprokkelt. En elke keer weer in de
lange rij aansluiten waar minstens 10 mensen stonden.
Toen we eindelijk alle flappen hadden getapt begon de
terugweg. Weer 4 uur schommelen in de blubber. Uiteindelijk waren we rond 2 uur
thuis. Gerjanne had de charcoal al aangestoken en dus hebben we onze broodjes
met chocoladepasta gegeten, jammiee. Dat is eens iets anders dan die eindeloze
pindakaas! De rest van de dag hebben we zitten relaxen… ik heb het standaard
eten gekookt en daarna zijn we, na een wijntje gedronken te hebben met een
bakje chips, vroeg het bed ingegaan!
02-12-18
Misschien had ik die patatjes niet moeten nemen… of die
chocolademilkshake of de lekkere salade… want je krijgt gelijk resultaat. Je
lichaam is zo ingesteld op rijst en pasta met de gebruikelijke groenten dat je
iets vettigs niet erbij kan hebben.
Vanochtend waren we nog 1 dagje vrij. Dus zijn Marloes en
ik naar de markt gelopen. Onderweg begaven mn slippers het waardoor ik in het
kneiterhete zand vol geiten en koeienpoep weer naar huis moest lopen. Toen
zakte ook nog mn broek af… ik zal deze situatie even uitleggen. Ik heb een
soort wikkelbroek die je van voren en achter vast moet knopen. Een knoopje
bleek dus niet zo vast te zitten en dus hebben de mensen die achter me liepen
even genoten van mijn Azungu billetjes. Hihi… woeps. Blunder van de dag weer
gemaakt. Al giegelend zijn Marloes en ik verder naar huis gelopen.
Na dus uiteindelijjk de boodschappen te hebben gehaald
gingen we handwassen, dat was echt heel erg hard nodig. Dus hangt onze waslijn
weer vol met kleren. Schoon zijn ze niet, maar daar ga ik ook echt geen moeite
meer voor doen. Washandjes en handoeken zijn bevlekt met bruine stoffige
vlekken, witte sokken zijn nu zwart en laten we het maar niet over witte
hempjes, kussenslopen of bh-bandjes hebben. Je krijgt ze niet meer schoon. Dus
ik spoel alleen alles uit, laat het hier achter en koop thuis wel weer nieuwe. J
Tussendoor even water halen en door met het schrijven van
deze blog. Het is vandaag ongeveer 30 graden wat een heerlijk temperatuurtje
is! Smiddags heb ik me gestort op het schoolwerk. Het 25 kantjes portfolio is
af en mijn deel van de eindreflectie is ook voltooid. Yes, nu alleeen de
laatste vragen voor mn casestudy nog stellen en dan ben ik voor hier klaar!
Ondertussen even facetimen met de familie westrik en door
met eten koken. Omdat we bij de shoprite zijn geweest zijn we nu trotse
bezitter van een komkommer en een krop sla! Dat wordt dus salade, jam! Met
gebakken aardappeltjes erbij is dit een dikke prima maaltijd.s’avond nog
gezellig in mn klamboe zitten, bellen met ruben en dan is de dag alweer
voorbij. De muggen zijn weer tot leven gekomen…
03-12-18
Vandaag was het weer een ziekenhuisdagje. Dus in mn witte
pakje hijsen en in de warme zon naar het ziekenhuis lopen. Onderweg komen we
altijd wat mensen tegen waarmee een praatje maken. We hebben zeker wat lieve
mensen hier ontmoet, het zijn schatjes. Ook onbekenden spreken je vaak spontaan
aan, wat erg leuk is. Het gaat altijd goed met ze en klagen nooit, terwijl ze
misschien minder dan 1 maaltijd per dag hebben. De warme, positieve Afrikaanse
cultuur J
De laatste ziekenhuisweek is dan nu echt aangebroken, en
Gerjanne en ik hebben alle afdelingen gehad. Dus hebben we rondgelopen over de
kleinere afdelingen om te kijken wat daar gedaan werd. Zo zijn we bij de under5
clinic geweest waar de zwangeren voorlichting krijgen over de bevalling en de
eye clinic waar ze mensen behandelen met oogproblemen. Ook hebben we een kort
bezoekje gedaan aan de OPD (eerste hulp). Ook heb ik mijn intervieuwtje
gehouden met de liefste verpleegkundige hier, zo heb ik nu alle informatie voor
mn casetudy rond. De rest van de ochtend hebben we zitten kletsen met William
en Sheila, om de laatste dingen rond te krijgen deze week. Zo gaan we, met
behulp van sponsoring, een stuk of 15 huisjes voorzien van plastic en gras voor
het regenseizoen. Donderdag gaan we naar de kleddingmarkt en kopen we kleding
in om uit te delen. Wijzelf hebben ook het een en ander liggen die we hier
laten. Maar dat komt later deze week.
Smiddags hebben we het ziekenhuis geskipt, nienke is ziek
naar huis gegaan en Marloes bleef thuis om voor haar de zorgen als haar
persoonlijke verpleegkundige. & omdat gerjanne en ik geen vaste afdeling
hebben en het smiddags toch altijd erg rustig is zijn we thuisgebleven. We
hebben wel onze tijd nuttig besteed door onze vakantie te reserveren. De lodges
zijn gereserveerd bij cape maclear J
Om 4 uur kwam William ons ophalen om de huizen te
bekijken waarvan we de daken laten repareren. We hebben 2 uur rondgedwaald over
de kleine zandpaadjes om elke keer weer een bosje huisjes tegen te komen. Door
de regen wordt het mooi groen hier! We hebben nu ongeveer 7 huizen die dringend
hulp nodig hebben met het dak, dus deze gaan we zeker aanpakken. Wat we
overhouden besteden we aan kleren, schoolgeld ect. Om 6 uur waren we dus weer
thuis, snel even pannenkoeken bakken, bellen met Ruben en dit blogje tikken.
Morgen gaan we naar de operatiezaal, dus hopelijk zijn er leuke operaties die
we kunnen bekijken!
04-12-18
Vanochtend zijn we de ochtend begonnen met een fotootje
maken. Met William, Sheila en Raphael even statig poseren voor het ziekenhuis. We
hebben de saturatiemeters, stopwatches en stethoscopen gegeven die we gekocht
hadden in Blantyre. Deze middelen waren het hardste nodig. Ze waren hier erg
blij mee J Ondertussen
hoorde we tijdens het morning report dat er die nacht een man binnen was
gebracht met een wond op zijn been. Vanmorgen is hij plotseling overleden, de
oorzaak werd al gauw bekend gemaakt. Dit moest hekserij zijn geweest. Ook was er een man met Tetanus, hij had 8
kinderen, geen huis en was zelf als kostwinner ernstig ziek. Het hele gezin lag
dus snachts ook in het ziekenhuis te slapen. Hier kwam een discussie op los,
kon dit wel? Hoever gaat de zorg en hoe kunnen we deze situatie oplossen?
Daarna zijn Gerjanne en ik naar de Theatre gegaan om de
operaties te bekijken. Dit betekend omkleden in veel te grote operatiekleren.
Met een broek die 2x zo groot is, schoenen die 5 maten te groot zijn, een shirt
en een mondkapje, gloves en een haarnetje verder waren we klaar voor de start.
Er was een grote operatie waarbij de baarmoeder eruit gehaald werd. Deze had
mevrouw vaginaal al weten uit te bannen uit haar lichaam maar hij zat nog aan
de binnenkant vast. Dus werd het teruggedrukt en losgeknipt. Dit alles duurde
2,5 uur… best lang als je alleen staat te kijken. Maar het was wel interessant,
we hebben de baarmoeder dus gezien met de eierstokken! Ook had mevr in het
begin nog veel pijn omdat de ruggenprik (nog?) niet goed werkte. Ze kreeg
uiteindelijk gehele narcose. Na deze lange zit hebben we even een zoete
aardappel gegeten en daarna kwam de volgende! Een evacuatie, een vrouw was met
39 weken thuis bevallen en de baby heeft het niet overleefd. De baarmoeder
moest uitgeschraapt worden, gelukkig werd deze mevrouw wel helemaal verdoofd.
Na de operaties was het uiteindelijk 12 uur smiddags en
zijn we nog even rond het ziekenhuis gelopen. Om 1 uur zijn we maar naar huis
gegaan, even patatjes halen bij de plaatselijke paraplu onderweg en kletsen met
William. De huisjes zijn in proces, van de eerste 2 is het dak er al vanaf en
komt er morgen nieuw plastic en gras op. William stuurt de boel goed aan. In
totaal zijn er een stuk of 12 huizen die hard hulp nodig hebben. We hebben
genoeg geld bij elkaar gesprokkeld om er meer te doen of het geld in
bijvoorbeeld kleren of schoolgeld te besteden.
Vanmiddag zijn we onze vakantie verder gaan boeke, zijn
nienke en ik naar de markt gelopen en is er water gehaald. Marloes heeft de
lekkerste pasta ooit gekookt en nu is de dag alweer bijna voorbij. Het was
vandaag kneiterswarm, 40C. Gevoelstemperatuur was 46C. Dus ik zit nog steeds
onder de zweetdruppels. Ik wist niet dat mijn armen en vingers zo hard konden
zweten. Mn knot heb ik ondertussen gevestigd boven op mn hoofd en mn
zweetwashandje is weer in functie. Maar we overleven!
Morgen gaan Gerjanne en ik op outreach. Dat is ons
laatste dagje van het ziekenhuis.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.